Kolesistoduodenal, kolesistogastrik veya daha nadir olarak koledokoduodenal fistülden geçen safra taþýnýn mide distalinde veya proksimal duodenumda neden olduðu gastrik çýkýþ obstüksiyonu Bouveret sendromu olarak adlandýrýlýr. Bouveret sendromu safra taþý ileusu olan hastalarýn %1-3'ünde görülür. Her ne kadar elektrohidrolitotripsi, lazer, ekstrakorporeal þok dalgasý litotripsisi gibi yeni cihazlarla ve snare-forseps gibi klasik endoskopik cihazlarla safra taþlarýnýn çýkarýlmasý veya parçalanmasý gibi tedavi modaliteleri tanýmlanmýþsada, hastalarýn sadece %29'u cerrahi dýþý yöntemlerden yararlanmaktadýr. Taþýn gastrotomi veya enterotomi ile çýkarýlmasý ek olarak kolesistektomi yapýlmasý, ikinci bir operasyonla da fistül onarýmý yapýlmasý komorbid hastalýðý olan yaþlý hastalar için önerilen bir yaklaþýmdýr. Bu yazýda bir Bouveret sendromu vakasý sunulmuþtur. Yazarlar ayný zamanda bu nadir hastalýðýn taný ve tedavisini gözden geçirmeyi ve bu konu ile ilgili literatür bilgilerini derlemeyi amaçlamýþtýr. (SETB-2018-04-054)

Adrenalektomi endikasyonlarý; malinite þüphesi veya malign tümörler, malinite riski olan non-fonksiyonel tümörler ve fonksiyonel adrenal tümörlerdir. Fonksiyonel tümörlerin boyutu ne olursa olsun, bunlarda cerrahi endikasyon vardýr. Fonksiyonel adrenal korteks kaynaklý olan tümörler; Cushing sendromunda fasikülata tabakasýndan kaynaklanan ve fazla glukokortikoid üreten adenomlar, Conn Sendromunda glomeruloza tabakasýndan kaynaklanan fazla aldesteron salgýlayan adenomlar ve adrenal medulla kaynaklý fazla katekolamin salgýlanmasýna neden olan feokromositomada adrenalektomi endikasyonu vardýr. Bazen hipofizer veya ektopik ACTH salgýlanmasýna baðlý Cushing hastalýðýnda bilateral adrenalektomi uygulamak gerekebilir. Nadiren fazla adrenal androjen ve östrojen salgýlayan adrenal korteksin retikülaris tabakasýndan kaynaklanan adenomlar da geliþebilir ve bunlarda da adrenalektomi endikasyonu vardýr. Adrenal cerrahi laparaskopik veya açýk teknikle uygulanabilir. Günümüzde seçilmiþ hastalarda laparoskopik adrenalektomi altýn standart tedavidir. Laparoskopik adrenalektomi transperitoneal veya retroperitoneoskopik olarak uygulanabilir. Her iki yaklaþýmýn birbirine göre avantaj ve dezavantajlarý vardýr. Ameliyat tipi seçiminde hasta özellikleri ile birlikte cerrahýn deneyimi ve alýþkanlýklarý da önemlidir. Dünyada en yaygýn uygulanan ameliyat tipi çoðu cerrahýn da daha aþina olduðu laparoskopik transabdominal lateral adrenalektomidir. Laparoskopik anterior transperitoneal yaklaþým, adrenalektomide en az tercih edilen laparoskopik yöntemdir. Retroperitoneal laparoskopik adrenalektomi posterior veya lateral yaklaþýmla uygulanabilir. Laparaskopik cerrahi konvansiyonel laparoskopi yanýnda robot yardýmlý olarak; transperitoneal veya retroperitoneal yolla uygulanabilir. Ayrýca konvansiyonel veya robot yardýmlý laparoskopik adrenalektomi transabdominal veya retroperitoneal olarak tek port yöntemiyle de uygulanabilmektedir. Günümüzde bilateral adrenal kitlelerde, multipl adrenal tümörlerin geliþme riski olan herediter hastalýklard, adrenalde soliter kitlelerde özellikle laparoskopik tekniklerle parsiyel adrenalektomi uygulanabilmektedir. Malignite veya malignite þüphesinde, büyük tümörlerde, laparoskopik cerrahinin kontraendike olduðunda açýk cerrahi endikasyon vardýr. Ayrýca laparoskopik cerrahide yaklaþýk %5 oranýnda açýða dönme riski vardýr. Özellikle malign veya malignite þüphesi olan büyük tümörlerde açýk transperitoneal anterior yaklaþým en sýk uygulanan açýk giriþimdir. Bu giriþim orta hat insizyonu, bilateral veya unilateral subkostal insizyon, Makuuchi veya modifiye Makuuchi insizyon ile uygulanabilir. Özellikle büyük malign lezyonlarýn blok olarak çýkarýlmasýnda torakoabdominal insizyon yapýlmasý gerekebilir. Açýk retroperitoneal yaklaþým posterior veya lateral yolla uygulanabilir. (SETB-2019-12-157)

Amaç: Fýtýk geliþimini önlemek için insizyon tipinin seçimi, insizyonun kapatýlma þekli ve kullanýlan sütür materyali önemli faktörlerdir. Amacýmýz en az nükse yol açacak en iyi yöntemi, en iyi teknikle uygulamak olmalýdýr. Cerrahi seçenekler arasýnda, primer onarým ve mesh ile açýk veya laparoskopik onarým yer alýr. Meshli onarým meshin tespit edileceði alana göre onlay, sublay veya inlay olarak yapýlabilir.
Bu retrospektif çalýþmada, insizyonel herni nedeniyle onlay veya inlay teknik ile herni tamiri yapýlan hastalarda ki nüks oranýný karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
Metod: Ocak 2012- Ekim 2017 tarihleri arasýnda, kliniðimizde insizyonel herni nedeni ile opere ettiðimiz 185 hastanýn çalýþmaya dahil edildiði retrospektif bir çalýþmadýr.
Hastalarý onlay herni tamiri yapýlanlar (Grup 1) ve inlay herni tamiri yapýlanlar (Grup 2) olmak üzere iki gruba ayýrdýk. Her iki grupta da ayný özellikte (prolen) mesh kullanýlmýþtýr.
Bulgular: Grup 1’de 121, Grup 2’de 64 hasta mevcut idi. Verilere göre, hastalarýn %64.3'ü kadýn, tüm hastalarýn yaþ ortalamasý 58.4 ± 16.4 yýldý.
Hastalarýn %29.2’sinde postoperatif komplikasyon (seroma-hematom, cerrahi alan enfeksiyonu, yama rejeksiyonu, postoperatif ileus gibi) geliþti. Hastanede yatýþ süresi Grup 1'de 4,2 ± 3 gün ve Grup 2'de 5,6 ± 5 gündü. Ortalama izlem süresi 48.6 ay (24-93 ay) olup, nüks oranlarý Grup 1'de %5.8 (n: 7) ve Grup 2'de %10.9 (n: 7) idi. Gruplar arasýnda komorbidite, postoperatif komplikasyon, yatýþ süresi ve nüks açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk gözlendi.
Sonuç: Biz inanýyoruz ki, eðer sadece prolen mesh kullanýyorsak, onlay teknik inlay tekniðe göre daha uygun olacaktýr, çünkü inlay teknik de nüks oraný daha yüksektir. (SETB-2019-10-131)

Amaç: Çalýþmamýzda ampirik lansoprozol tedavisinin laringofaringeal reflü (LFR) semptomlarý ve endoskopik larinks bulgularý ile gastroözofageal reflü (GÖR) semptomlarý üzerine etkinliði araþtýrýlmýþtýr.
Yöntem ve Gereçler: Çalýþmamýzda LFR ile iliþkili semptomlarý olan 67 olgu prospektif olarak incelenmiþtir. Hastalarýn þikayetleri boðaz aðrýsý, boðaz yanmasý, balgam çýkarma, postnazal akýntý, boðaz temizleme ihtiyacý, disfoni, vokal yorgunluk, öksürük, globus hissi, disfaji ve halitosis semptomlarýný içeren 11 soruluk LFR semptom skorlamasý anketi ile deðerlendirildi. GÖR yakýnmalarý ise 12 soruluk GSFS (Gastroözofageal reflü hastalýðý semptomlarýnýn frekans skalasý) anketi kullanýlarak sorgulandý. Larinks bulgularý 70° endoskop ile posterior larinks, interaritenoid bölge ve aritenoidler ayrý ayrý olarak ödem, eritem ve noduler görünüm açýsýndan deðerlendirildi. Bütün semptom ve bulgular en hafiften þiddetliye doðru derecelendirilip skorlandýrýlmýþtýr. Hastalara 1 aylýk günde tek doz 30 mg lansoprozol tedavisi uygulandýktan sonra LFR ve GÖR semptomlarý ile larinks bulgularý tekrar deðerlendirildi. Tedavi öncesi ve sonrasý veriler istatistiksel olarak karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: LFR semptom skorlarýnýn tamamýnda ve GSFS skorlarýnýn toplamýnda tedavi sonrasý anlamlý azalma saptanmýþtýr. Endoskopik larinks bulgularýndan posterior larinks, interaritenoid bölge ve aritenoidler üzerindeki nodüler görünümde tedavi ile istatistiksel olarak anlamlý þekilde iyileþme görülmüþtür. Her üç bölgedeki eritemde tedavi ile düzelme saptanmamýþtýr.Posterior larinks ve interaritenoid bölge ödeminde istatistiksel olarak anlamlý gerileme saptanmýþtýr. Aritenoid ödeminde ise anlamlý iyileþme görülmemiþtir.
Sonuç: Kýsa süreli antireflü tedavisi LFR semptomlarýnýn tamamýnda, GÖR semptomlarýnýn büyük bir kýsmýnda düzelme saðlamasýna raðmen reflünün larinks bulgularý üzerinde tam iyileþme saðlayamamýþtýr. Bulgular üzerinde daha belirgin iyileþme için uzun süreli tedavi etkinliðinin araþtýrýlmasý gerekmektedir.

Amaç: Obezite sýklýðý ve buna baðlý yandaþ hastalýklar günümüzde hýzla ve yükselen oranda artmaktadýr. Laparoskopik sleeve gastrektomi günümüzde dünya genelinde en sýk uygulanan bariatrik cerrahi olarak yerini almýþtýr. Özellikle tip2 diyabet hastalarýnda tedavide en etkin tedavi yöntemlerinden biridir. Bu çalýþmanýn amacý laparoskopik sleeve gastrektomiyi takiben hastalarda glukoz metabolizmasý üzerindeki etkilerini incelemektir.
Gereç ve Yöntemler: Bu çalýþmada Mart 2013 ile Eylül 2019 tarihleri arasýnda vücut kitle indeksi 35kg/m2 den küçük olan ve laparoskopik sleeve gastrektomi uygulanan 174 hastanýn dosyalarý geriye dönük olarak incelendi. Hastalar ameliyat öncesi dönemde multidisipliner bir ekip tarafýndan deðerlendirildi. Laparoskopik sleeve gastrektomiye uygun kriterleri saðlayan hastalar Amerikan Metabolik ve Bariatrik Cerrahlar Birliði kriterlerine göre ameliyata alýndý. Demografik veriler, vücut kitle indeksi, insülin, glikozillenmiþ hemoglobin (HbA1c), glukoz, homeostaz modeli insülin direnci (HOMA-IR) deðerleri kaydedildi. Hastalar ameliyat sonrasý 1-3-6 ve 12. aylarda ve sonrasýnda yýllýk olarak planlanan poliklinik ziyaretleri ile takip edildi.
Bulgular: Laparoskopik sleeve gastrektomi uygulanan 174 hastanýn ortalama yaþý 39,57±9,40, ortalama vücut kitle indeksi 32,70±2,65 idi. 149 hasta (%85,6) kadýndý. Hastane yatýþý ortalama 3,1±0,7 gün idi. Hastalarýn glukoz, HbA1c, HOMAR-IR ve insülin deðerlerine bakýldýðýnda 12 aylýk izlemde düþüþün istatistiksel olarak anlamlý olduðu izlendi. Ameliyat öncesi dönemle karþýlaþtýrýldýðýnda vücut kitle indeksinde de anlamlý bir düþüþ izlendi.
Sonuçlar: Laparoskopik sleeve gastrektomi vücut kitle indeksi 30-35kg/m2 olan hastalarda glukoz metabolizmasý üzerine etkili bir ameliyattýr. (SETB-2019-10-127)

Amaç: Tip 2 Diabetes Mellitus (DM)’un hafif biliþsel bozukluk (HBB), Alzheimer hastalýðý ve vasküler demans için bir risk faktörü oluþturduðu bilinmektedir. Ancak Tip 2 DM’nin kognitif fonksiyonlarda bozulmaya öncelikle hangi patofizyolojik mekanizmalarla yol açmaya baþladýðý ve bu bozulmanýn DM’nin hangi döneminde baþladýðý henüz bilinmemektedir. Bu çalýþmanýn amacý diabetik polinöropatili hastalarýn biliþsel iþlevlerini, polinöropati saptanmayan kontroller ile, Standardize Mini Mental Test (SMMT) ve Montreal Biliþsel Deðerlendirme Ölçeði (MOBÝD) kullanarak karþýlaþtýrmak ve polinöropati varlýðýnýn biliþsel bozukluk geliþiminde öngörücü bir faktör olup olmayacaðýný deðerlendirmektir.
Gereç ve yöntem: Merkezimiz EMG laboratuvarýna polinöropati ön tanýsý ile Ocak 2014 ve Ocak 2015 tarihleri arasýnda yönlendirilen Tip 2 DM tanýlý hastalar çalýþmaya dahil edildi. Elektrofizyolojik incelemeleri yapýlan hastalar polinöropati varlýðý açýsýndan deðerlendirildi. Polinöropati bulgularý saptananlar hasta grubunu, polinöropati saptanmayanlar ise kontrol grubunu oluþturdu. Tüm olgulara SMMT ve MOBÝD uygulandý. Çalýþmaya alýnan hastalarýn demografik verileri, eðitim süreleri kaydedildi. Hipertansiyon, koroner arter hastalýðý varlýðý sorgulandý. Þikayetleri, hastalýk süreleri, almakta olduklarý tedaviler sorgulandý, son 3 ay içindeki glikozile hemoglobin (HBA1C) deðerleri ve muayene bulgularý kaydedildi. Hasta ve kontrol grubu istatistiksel yöntemlerle kýyaslandý.
Bulgular: Çalýþmamýza dahil olan 81 hastanýn 34’ünde(%42) elektrofizyolojik olarak polinöropati varlýðý gösterilmiþtir. Polinöropati saptanan grupta, polinöropati saptanmayan gruba kýyasla yaþ, hastalýk süresi, HBA1C ortalamalarý daha yüksekti (sýrasýyla; p=0,024, p=0,000, p=0,016). Ancak iki grubun SMMT ve MOBÝD puanlarý arasýnda istatistiksel anlamlý farklýlýk saptanmadý. Her iki grupta da SMMT kesme deðeri 24’ün altýnda puan alan hasta saptanmadý. Polinöropatili gruptaki 34 hastadan 17’sinin(%50), kontrol gruptaki 47 hastadan 19’unun(%40,4) MOBÝD kesme deðeri 21’in altýnda puanlar aldýðý görüldü. Ýki grup arasýnda istatistiksel anlamlý farklýlýk saptanmadý. Tüm DM hastalarýnýn ortalama MOBÝD deðeri MOBÝD kesme deðeri olan 21 olarak tespit edildi. Ayrýca tüm Tip 2 DM hastalarýnda biliþsel bozukluðu etkileyen faktörler lojistik regresyon analizi ile deðerlendirildiðinde eðitim süresinin biliþsel bozukluðu etkileyen baðýmsýz faktör olduðu saptandý (OR=8,167; p=0,001).
Sonuç: Çalýþmamýzda, polinöropatisi olan ve olmayan Tip 2 DM hastalarýnýn SMMT ve MOBÝD ile deðerlendirilen biliþsel test skorlarý arasýnda istatistiksel anlamlý fark saptanmamýþtýr. Ancak çalýþmamýzýn kesitsel olmasý bu konuda yorum yapmamýza engeldir. Polinöropati varlýðýnýn Tip 2 DM’de biliþsel bozukluk geliþiminde öngörücü faktör olup olmayacaðýný aydýnlatabilmek için daha geniþ örneklem grubuna sahip ve uzun erimli izlem çalýþmalarýna ihtiyaç vardýr. Ayrýca periferik nörolojik tutulum bulgularý izlenmese de, Tip 2 DM’li hastalarda MOBÝD kesme deðerine göre düþük skorlar saptanabileceði ve Tip 2 DM popülasyonunda MOBÝD’in eðitim düzeyinden etkilenebileceði gösterilmiþtir.

Amaç: Bilgisayarlý Tomografi klavuzluðunda yapýlan kalýn iðne biyopsisinin akciðer kitlelerinin histopatolojik tanýsýnda önemli bir rolü vardýr. Bu çalýþmanýn amacý, kliniðimizde akciðer kitlelerine yönelik bilgisayarlý tomografi kýlavuzluðunda yaptýðýmýz perkütan kalýn iðne biyopsi sonuçlarýmýzý paylaþmaktýr.
Yöntem: Kurumumuzda toplam 117 hastanýn akciðer kitlelerine yönelik Bilgisayarlý Tomografi klavuzluðunda perkütan yolla kalýn iðne biyopsisi yapýldý. Ýþlem sonrasý komplikasyon ve tanýsal yeterlilik oranlarý ve radyolojik-patolojik tanýsal korelasyon retrospektif olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Hastalarýn 23’inde (% 20) komplikasyon (20 (%17) pnömotoraks; 3 (%3) kanama) meydana geldi; 5'sinde (toplam hasta sayýsýnýn %4’sý) göðüs tüpü takýlmasý gerekti. Komplikasyon oranlarý ile hasta cinsiyeti / yaþý, tümör hacmi / lokalizasyonu veya iðne hattý uzunluðu arasýnda anlamlý fark bulunmadý (p> 0.05). Toplamda 85 primer akciðer kanseri vakasýnýn 77'sinde (% 91) radyo-patolojik taný sonuçlarý tutarlýydý.
Sonuç: Bilgisayarlý Tomografi klavuzluðunda yapýlan kalýn iðne biyopsisi akciðer kitlelerinin tanýsýnda kabul edilebilir komplikasyon oranlarý ile yüksek tanýsal deðere sahiptir. (SETB-2019-10-133)

Amaç: Günümüzde, laparoskopik adrenalektomi adrenal bezlerde kitlesi olan uygun hastalar için altýn standart tekniktir. Bu çalýþmada laparoskopik adrenalektomi uygulanmýþ hastalarýn postoperatif sonuçlarýný deðerlendirmeyi amaçladýk.
Metod: Ocak 2014 ile Ekim 2019 yýllarý arasýnda opere edilen 76 hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Bu hastalara laparoskopik transabdominal adrenalektomi uygulandý. Demografik bilgileri, preoperatif endikasyonlarý, intraoperatif ve postoperatif komplikasyonlarý, mortalite ve hastanede yatýþ süreleri deðerlendirildi.
Bulgular: Ortalama yaþlarý 47.2±11.7 (22-71 arasýnda) olan 76 hastaya (30 erkek, 46 kadýn) laparoskopik adrenalektomi uygulandý. Kitleler hastalarýn 39'unda saðda, 33'ünde solda idi. 3 hastada bilateral adrenal kortikal hiperplazi mevcuttu. 1 hasta ise paraganglioma nedeniyle opere edildi. Açýk operasyona dönüþ 4 hastada(%5,26) gerçekleþti. 9 hastada(%11,8) intraoperatif ve postoperatif komplikasyonlar görüldü. Operasyon esnasýnda ve sonrasýndaki komplikasyonlar dalaktan kanama(2 vaka), böbrek üst polden kanama(1 vaka), renal arter yaralanmasý(1 vaka), karaciðer parankiminden kanama (2 vaka), dalak ve pankreasta iskemi(1 vaka), ince baðýrsak yaralanmasý(1 vaka), insizyonel herni(1 vaka) þeklindeydi.Komplikasyon oranlarý, kabul edilebilir ve literatürdeki diðer çalýþmalarla uyumlu oranlarda izlendi.
Sonuç: Laparoskopik adrenalektomi düþük açýk operasyona dönüþ oranlarý ve kabul edilebilir komplikasyon oranlarý ile uygun hastalarda güvenli bir þekilde uygulanabilmektedir. (SETB-2019-12-148)

Amaç: Psoriasis, kronik, inflamatuar, immun aracýlý bir cilt hastalýðýdýr ve trombositler patofizyolojisinde rol oynadýðý bilinmektedir. Son yýllarda yapýlan çalýþmalarda MPV (ortalama trombosit hacmi), trombosit aktivasyonunun bir belirteci olarak kabul edilmektedir. Biz çalýþmamýzda psoriasis hastalarýnýn MPV ve trombosit düzeylerini, saðlýklý kontrol grubuyla karþýlaþtýrmayý ve bunu hastalýk þiddetiyle korele etmeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem(ler): Yirmi sekiz psoriasis ve yaþ ve cinsiyet olarak eþlenmiþ 30 saðlýklý kontrol hastasýnýn dahil edildiði bir vaka-kontrol çalýþmasý dizayn ettik. Her iki grupta hematoloji parametreleri, sedimentasyon hýzýný ölçerek gruplarý arasýnda karþýlaþtýrdýk ve bu deðerleri ayrýca hasta grubunda PAÞÝ (Psoriasis Alan Þiddet Ýndeksi) skorlarýyla korelasyonunu deðerlendirdik. Ýstatistiksel analiz SPSS (Versiyon 15.0) kullanýlarak yapýldý. PAÞÝ ve diðer parametreler arasýndaki iliþki için Spearmen Korelasyon Analizi kullanýldý.
Bulgular: MPV ve trombosit sayýsý psoriasis grubunda saðlýklý kontrollere göre istatistiksel olarak anlamlý yüksekti (p=0,012, p=0,015). Ayrýca trombosit sayýsýyla PAÞÝ skorlarý arasýnda pozitif yönde istatistiksel olarak anlamlý iliþki saptandý(r=0,424, p=0,025). Sedimentasyon hýzý ise gruplar arasýnda farklý deðildi.
Sonuç(lar): Literatürde bildirilen psoriasis ile hematolojik parametrelerin iliþkisini ortaya koymaya yönelik çalýþmalarýn sonuçlarý, birbirleriyle çeliþkilidir. Biz MPV ve trombosit sayýsýný psoriasisli hastalarda yüksek saptadýk ve sonuçlarýmýz psoriasisin patogenezinde trombositlerin rol oynadýðýný destekler niteliktedir ve ileride tedavi sonuçlarýnýn takibinde kullanýlabilir.

Amaç: Liken planus (LP) deri,mukoz membranlar,saçlý deri ve týrnaklarý etkileyen kronik inflamatuar bir hastalýktýr.Daha önce yapýlan çalýþmalarda diabetes mellitus ve dislipidemi prevelansý LP hastalarýnda daha yüksek saptanmýþtýr.Fakat bu çalýþmalarýn çoðu retrospektif ve geriye dönük lipid düþürücü ilaç kullanan hastalarýn dahil edildiði veritabaný taramasý þeklinde idi.Bu çalýþma LP ve dislipidemi iliþkisini incelemeyi hedefleyen prospektif bir vaka-kontrol çalýþmasýdýr.
Yöntem: Bu çalýþma 49 LP hastasý ve 99 saðlýklý kontrol üzerinde yapýlmýþtýr.Tüm hastalar klinik ve histopatolojik incelemeye,kontrol grubu ise klinik incelemeye tabi tutulmuþtur.Analiz edilen deðiþkenler yaþ,cinsiyet,sigara kullanýmý,hipertansiyon,lipid profilleri ve açlýk kan glikozudur.
Bulgular: Hasta grubunda serum trigliserit,total kolesterol ve LDL kolesterol düzeyleri daha yüksekti.Fakat,istatiksel olarak anlamlý fark saptanmadý.Hasta ve kontrol gruplarýnýn yaþ ortalamalarý,cinsiyet,sigara içiciliði ve hipertansiyon oranlarýnda anlamlý fark saptanmadý.
Sonuçlar: Bu prospektif vaka-kontrol çalýþmasý, ortalama lipit deðerlerinin LP hastalarýnda daha yüksek olduðunu ortaya koymuþtur.Ýstatiksel olarak anlamlý olmasa da; klinisyenler bu iliþkiden haberdar olmalý ve bu hastalarý dislipidemi için taramayý düþünmelidir.

Amaç: Çalýþmada üst ekstremite yaralanmasý sebebiyle Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Kliniðinde yatarak takip edilen hastalarýn demografik özellikleri, etiyolojik faktörleri, týbbi tanýlarý retrospektif olarak incelenerek bu hastalarýn ameliyat sonrasý ilk 24 saatte içinde yaþadýðý sorunlarýn belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
Yöntem: Þiþli Hamidiye Etfal Eðitim Araþtýrma Hastanesi Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Kliniðine üst ekstremite yaralanmasý nedeniyle baþvuran 82 hasta çalýþmaya alýnmýþtýr. Bu hastalar operasyon sonrasý ilk 24 saat içinde aðrý, bulantý, kusma, kanama, ajitasyon varlýðý, ödem, üst ekstremite immobilizasyonu gerekliliði, dolaþým problemleri þikayetleri açýsýndan retrospektif olarak incelenmiþtir.
Bulgular: Hastalarýn etiyolojik faktörleri incelendiðinde; 54 hastanýn kesici ve delici alet ile, 10 hastanýn cama yumruk atma nedeniyle, 15 hastanýn iþ kazasý sonucu, 2 hastanýn trafik kazasý sonucu ve 1 hastanýn da darp nedeniyle yaralandýðý tespit edilmiþtir.
Hastalarýn operasyon sonrasý yaþadýðý sorunlar arasýnda, hastada %45 oranda (n=36) aðrý, %7 oranýnda bulantý ve kusma(n=5), %14 oranýnda yara yerinden pansumaný kirletecek tarzda kanamalarýnýn olduðu (n=11) ve bütün hastalarýn üst ekstremitede immobilizasyonu saðlamak amacýyla alçý atel uygulandýðý, ödemi önlemek amacýyla kol elevasyonu yapýldýðý saptanmýþtýr. Ayrýca ilk 24 saatte %2 oranýnda ödem,%16 oranýnda aþýrý aðrýya baðlý ajitasyon, %8 oranýnda da ciltte ya da uzuvda dolaþým problemi yaþadýklarý saptanmýþtýr.
Sonuç olarak: Hastalarýn yaralanma tiplerini ve postoperatif yaþadýklarý sorunlarý kategorize etmek üst ekstremite yaralanmalarý sonrasý oluþabilecek postoperatif deðiþikliklerin kolay ve doðru yönetilmesini saðlayacaðýný düþünmekteyiz. (SETB-2018-03-042)

Amaç: Guillain Barre sendromu (GBS) tanýlý hastalarýn epidemiyolojik, klinik ve elektrofizyolojik özelliklerini gözden geçirmek
Gereç ve Yöntem: Nöroloji Kliniðinde Mart 2013 ve Aðustos 2017 tarihleri arasýnda GBS tanýsýyla yatarak tedavi gören 30 hastanýn klinik ve demografik verileri retrospektif olarak incelendi. Hastalar yoðun bakým ünitesinde (YBÜ) yatýþ durumuna göre iki gruba ayrýldý.
Bulgular: Toplam 30 hastanýn 7’si (% 23.3) kadýn, 23’ü (% 76.7) erkek olup yaþ ortalamasý 46.9 ±19.61 idi. Erkek cinsiyeti YBÜ (-) grupta daha baskýndý (%81∼%62). Hastalarýn % 86.7’sinde GBS öncesi enfeksiyon öyküsü mevcuttu. YBÜ (+) grupta üst solunum yolu enfeksiyonu (ÜSYE), YBÜ (-) grupta alt solunum yolu enfeksiyonu (ASYE) ve akut gastroenterit (AGE) oranlarý fazla bulundu (p =0.007). YBÜ (+) grupta alt ekstremitelerden baþlayan güçsüzlük daha yaygýn idi (p =0.011). YBÜ (+) olanlarda diplopi ve dizartri görülmezken ataksi ve disfaji oraný görece daha yüksek bulundu (p =0.001). Elektrofizyolojik incelemede % 26.7 oranýnda demiyelinizan polinöropati, % 30.1 oranýnda akut aksonal polinöropati, % 13.3 oranýnda akut sensoriyal aksonal polinöropati saptandý. YBÜ’de yatanlarda akut motor ve sensorial nöropati (AMSAN) ön planda iken YBÜ(-) grupta demiyelinizan polinöropati daha sýktý (p =0.04). Olgularýn % 26.7’sine mekanik ventilasyon uygulandý. Ölüm oraný % 6.8 bulundu.
Sonuç: YBÜ(+) GBS hastalarýnda ÜSYE, YBÜ (-) olanlarda AGE ve ASYE ana tetikleyici faktör olarak görünebilir. Asendan güçsüzlük, disfaji ve ataksi oraný YBÜ (+) GBS hastalarýnda görece daha yaygýndýr. YBÜ (-) grupta demiyelinizan polinöropati, YBÜ (+)’de ise AMSAN ön plandadýr. Çok merkezli randomize çalýþmalar GBS epidemiyolojisi konusunda daha aydýnlatýcý olacaktýr. (SETB-2018-01-02)

Amaç: Mortalite ve morbiditenin önemli nedenlerinden olan hastane enfeksiyonlarý (HE) tedavisi zor, maliyeti yüksek ancak önlenebilir enfeksiyonlardýr. Bu çalýþma ile Þiþli Hamidiye Etfal Eðitim ve Araþtýrma Hastanesinde hastane enfeksiyonlarý ve etkenlerinin saptanmasý ve yerel verilerimizin belirlenmesi amaçlandý. Ayrýca 1995 yýlý ve günümüz verileri karþýlaþtýrýlarak bu süreçte etken daðýlýmýndaki deðiþim irdelendi.
Gereç ve Yöntem: 1995 ve 2017 yýllarýnda 1 Haziran – 31 Aralýk arasý dönemde hastane enfeksiyonu etkenleri deðerlendirildi. Hastanemiz Mikrobiyoloji laboratuvarýna bu dönemlerde yatan hastalardan kültür için gönderilen çeþitli materyallerden elde edilen ve hastane enfeksiyonu etkeni olarak deðerlendirilen izolatlar çalýþmaya dahil edildi. Bakteri tanýmlamasý; 1995 yýlýnda geleneksel yöntemler ile, 2017 yýlýnda ise MALDÝ-TOF MS ile yapýldý.
Bulgular: 1995 yýlýnda pediatrik ve yetiþkin toplam 100 hastadan izole edilen etkenlerin 48’i Pseudomonas aeruginosa (48/100), 37’si Klebsiella spp (37/100); 2017 yýlýnda ise en sýk etkenler Acinetobacter baumannii (37/179) ve Klebsiella spp (41/179)) olarak belirlendi. 2017 yýlýna gelindiðinde bakteri çeþitliliðinin de arttýðý gözlendi.
Sonuç: Ýzole edilen etkenler incelendiðinde eskiden olduðu gibi, gram negatif bakteriler ön planda olduðu, 2017 yýlýnda Pseudomonas azalýrken önemli direnç sorunu oluþturan Acinetobacter baumannii oranýnýn arttýðý görülmektedir. (SETB-2018-12-168)

Amaç: Geçici iskemik atak (GÝA); akut, fokal serebral veya monooküler disfonksiyona ait kýsa süreli semptomlarla karakterize olan genel olarak 24 saatten kýsa süren epizodlardýr.Ýskemik inme geçiren hastalarýn % 10-15’nin öyküsünde GÝA vardýr (3-6). Bu hastalarýn % 18’i ilk 3 ay içinde inme geçirirken ABCD2 skorlamasý ile hastalardaki yakýn dönem inme riski belirlenebilmektedir. Çalýþmamýzýn amacý GÝA hastalarýnda risk faktörlerini ortaya koymak, etyolojiyi ve lezyon varlýðýný belirlemek, hastalarýn 90 günlük takipleri boyunca geliþmiþ inme oranýný saptamaktýr.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya Ocak 2012- Ocak 2018 tarihleri arasýnda, yaþlarý 29-93 arasýnda deðiþen 68’i (%54.8) erkek toplam 124 GÝA hastasý alýndý. Hastalarýn anamnezleri alýnarak, nörolojik ve sistemik muayeneleri yapýldý. Hastalarýn GÝA süresi, risk faktörleri kaydedildi, ABCD2 skorlarý hesaplandý. Tüm hastalarýn açlýk kan glukoz düzeyi, lipid deðerlerine bakýldý. BBT ve DWI Beyin MR çekildi. Tüm hastalara Elektrokardiyografi, transtorasik Ekokardiyografi, karotis ve vertebral arter dopler ultrasonografi ve/veya MR anjiografi çekildi.
Bulgular: Çalýþmaya 56’sý kadýn toplam 124 hasta alýndý, hastalarýn yaþ ortalamasý 63.04 ±16.77 ‘di. Hipertansiyon en fazla görülen risk faktörüydü (% 50.8). 91 hasta (%73.4) herhangi bir antiagregan tedavi almazken, 27 hasta antitrombotik tedavi, 6’sý antikoagülan tedavi almaktaydý. Antitrombotik tedavi alanlarýn ABCD2 skorlarý anlamlý olarak yüksek tespit edildi (p=0,019). 52 hastanýn ABCD2 skoru 4’ün altýnda, 72 hastanýn ≥4 bulundu. % 67.7 hastada etyoloji belirlenemedi. Hastalarýn % 16.9’unda akut iskemik lezyon tespit edildi. Hastalarýn % 58’i oral antikoagülan tedavi ile taburcu edildi. 5 hastanýn tekrarlayan iskemik inme geçirdiði gözlendi.
Sonuçlar: GÝA ta iskemik inme ile benzer risk faktörleri mevcuttur, çoðu hastada etyoloji belirlenememekte hastalar en sýk oral antikoagülan tedavi ile taburcu olmaktadýr. (SETB-2018-02-027)

Amaç: Tükürük bezi tümörleri (TBT), tüm baþ boyun tümörlerinin %5’inden azýný oluþturur. Tümör tipleri arasýnda belirgin morfolojik benzerlikler yanýsýra ayný tümör içerisinde dikkat çekici morfolojik çeþitlilik görülebilir. Bu tümörler 4. Dünya Saðlýk Örgütü (DSÖ) baþ boyun tüm.rleri sýnýflamasýna göre onkositik lezyonlar; nodüler onkositik hiperplazi, onkositom ve onkositik karsinom olarak gruplanýr. Onkositik hücreler birçok primer tükürük bezi neoplazisinin komponenti olabileceði gibi metastatik maligniteleri akla getirmektedir. Ayýrýcý tanýda bir çok lezyonun yeraldýðý bu grupta taný aþamasýnda deneyimlerimizin paylaþýlmasý amaçlandý.
GereН ve YЪntem: Kliniðimizde 2016-2017 yýllarýnda taný alan tükürük bezi onkositik lezyonlarý 4. DSÖ baþ boyun tümörleri sýnýflamasý ýþýðýnda hematoksilen eozin kesitler yanýsýra periodik asit shift (PAS), diastaza dirençli periodik asit shift ( D-PAS) ve p63, DOG1, sitokeratin 7 (CK7), androjen reseptör (AR), PAX8, CD10 immünohistokimyasal belirleyiciler ile yeniden deðerlendirilmiþtir.
Bulgular: 21 olgunun 19’u benign, 2’si malign tanýsý almýþtýr. Benign lezyonlarýn 18’i Warthin tümörü (WT) iken 1 olgu nodüler onkositik hiperplazinin eþlik ettiði onkositom olarak deðerlendirilmiþtir ve nadir görülen bir vaka olmasý sebebiyle dikkat çekmektedir.
Malign tanýsý alan olgulardan biri onkositik hücrelerden baskýn asinik hücreli karsinom (AciCCA), diðer olgu yüksek dereceli tükürük bezi kanal karsinomu (SDCA) tanýsý almýþtýr.
Sonuç: Pratikte nadir görülmeleri ve heterojen olabilen morfolojik bulgularý sebebiyle taný güçlükleri yaþadýðýmýz bu grup lezyonlar histokimyasal ve immünohistokimyasal bulgularý ile literatür eþliðinde sunulmuþtur.

Amaç: Torakoskopik rezeksiyonla tedavi edilen primer spontan pnömotorakslý (PSP) hastalarý retrospektif olarak deðerlendirmek.
Yöntem: 2010–2016 yýllarý arasýnda Video yardýmlý torakoskopik cerrahi (VATS) ile tedavi ettiðimiz PSP hastalarýmýzý geriye dönük olarak deðerlendirdik.
Bulgular: Çalýþma döneminde 10 hasta spontan pnömotoraks nedeni ile hastanemize baþvurdu. Yaþlarý ortalama 16.6 (16–17) olan 5 çocuk (3 erkek, 2 kýz) VATS ile opere edildi. Hastalarýn üçünde bleb, bir hastada Konjenital Kistik Adenomatoid Malformasyon (CCAM) tip 2, sonuncusunda ise patolojik incelemede kronik amfizemli doku vardý. Postoperatif takip süresi herhangi bir komplikasyon olmaksýzýn 2.2 (1–4) yýldý.
Tartýþma: Spontan pnömotoraks özellikle ergen yaþlarda görülen bir hastalýktýr. Baþlýca nedenler apikal segment bül formasyonu ve bleblerdir. VATS özellikle apikal segmentlere ulaþmak ve kolay rezeksiyon yapmak için avantajlýdýr. Blebler, CCAM ve amfizemli akciðer dokusu spontan pnömotoraksa neden olabilir.

Amaç: Bu çalýþmada mekanik olarak ekspoze olmuþ ileri yaþ hastalarda kalp pillerinin fasyakütan lokal flep yardýmý ile kurtarýlmasýnýn etkinliði araþtýrýldý.
Metod: Ocak 2014 - Ocak 2018 tarihleri arasýnda kalp pili ekspozisyonu nedeni ile tedavi edilen on hasta (altý kadýn, dört erkek; Ort. yaþ 66,2 yýl) geriye dönük olarak incelendi. Tedavi edilen hastalarýn tamamýnda cerrahi onarým pilin yerleþtirildiði saha debridmanýný takiben, rejyonel fasyakütan flebler ile yumuþak doku onarýmý gerçekleþtirildi.
Bulgular: Yalnýzca bir hastada erken dönemde hematom görüldü ve revizyon yapýldý. Hastalarýn tümü baþarýlý bir þekilde tedavi edildi. Takip döneminde herhangi bir komplikasyon gözlenmedi.
Sonuç: Mekanik ekspozisyon olan ileri yaþ hastalarda hastalarda kalp pilinin etrafýndaki kapsülün eksizyonu ve fasyakütan lokal flebler ile onarýmý, ekspoze olmuþ kalp pili olgularýnda kullanýlan etkin bir tedavi yöntemidir. (SETB-2018-04-057)

Amaç: Elastofibroma dorsi (ED) sýklýkla skapula alt polünü içeren bölgede ele gelen þiþlik þeklinde büyüyen kitle lezyon olarak ortaya çýkar. Nadir bir benign neoplazi olan ED’nin klinik prezentasyonu ve radyolojik karakterizasyonu ön-taný için yeterli olabilmektedir. Karakteristik özelliklerinin görüntüleme yöntemleri ile daha net ortaya konmasý özellikle riskli vakalarda biyopsi ve eksizyonel cerrahi uygulanmadan tanýya gidiþi kolaylaþtýracaktýr.
Metod: Asemptomatik ya da aðrýlý cilt altý lezyon ile klinikte görülen 10 hasta deðerlendirildi. Toraks Bilgisayarlý Tomografi (BT), Manyetik Rezonans (MR) Görüntüleme ve ayýrýcý tanýda yeni ve daha faydalý bir tetkik olabilecek Difüzyon - MR hastalarýn deðerlendirilmesinde kullanýldý.
Sonuçlar: Tüm hastalara cerrahi uygulandý. Peroperatif frozen-section biyopsi ile taný alýnarak total eksizyon gerçekleþtirildi. Kesin patoloji sonuçlarý da ‘benign’ olarak öðrenilen hastalarýn postoperatif dönem ve takipleri sorunsuz idi.
Tartýþma: Difüzyon-MR radyolojik olarak belirli kriterlere dikkat çekerek nadir ve benign bir tümör olan elastofibroma dorsi tanýsýnda daha aktif kullaným ile riskli hasta grubunda majör bir cerrahiden kurtarabilir. (SETB-2018-02-024)

Giriþ: Ýnfantil karaciðer hemanjiomu, cocuklarda en sýk görülen selim karaciðer tümörlerindendir. En sýk semptomlar; karýnda kitle, anemi ve kalp yetmezliðidir. Tedavisi, hastadaki bulgulara göre sadece klinik takipten baþlayarak karaciðer nakline kadar deðiþebilir. Çalýþmamýzda olguya yapýlan ameliyat tekniðinin detaylarý sunuldu.
Olgu: Doðum sonrasý solunum durmasýna neden olan dev karaciðer hemanjiomu tespit edilen, 11 günlük yenidoðan olgu sunuldu.
Sonuç: Farklý klinik davranýþlarýyla karþýmýza çýkabilen infantil karaciðer hemanjiomlarýnýn büyük ve semptomatik olanlarý ameliyat edilmektedir. Cerrahlar açýsýndan nadiren görülen bu olgular için cerrahi tekniðin paylaþýlmasý faydalý olacaktýr. (SETB-2018-04-058)

Konjenital sifiliz, treponema pallidum'un vertikal geçiþinden kaynaklanan ciddi bir hastalýktýr. Klinik bulgular gebeliðin evresi, fetüsün gestasyonel haftasý, maternal tedavi ve fetusun immünolojik yanýtýna göre ortaya çýkmaktadýr. Semptomatik yenidoðanlarda; erken doðum, düþük doðum aðýrlýðý, nonimmün hidrops fetalis, nekrotizan enterokolit (NEK), hepatomegali, deri döküntüleri, trombositopeni, hemolitik anemi ve ateþ tespit edilebilir.
Ýkinci trimesterden itibaren barsak hiperekojenite nedeni ile takip edilen, gebeliðin 29. haftasýnda 1,160 gr olarak doðan kýz bebekte postnatal solunum yetmezliði, hepatomegali, anemi ve trombositopeni saptandý. Bebekte ve annesinde Venereal Disease Research Laboratory titreleri pozitif, doðrulama testi olan Treponema pallidum hemaglütinasyon tetkiki reaktifti. Penisilin 10 gün uygulandýktan sonra anemi ve trombositopeni düzeldi. Postnatal 15. günde aniden perfore nekrotizan NEK geliþtiði görüldü. 3 kez NEK nedeniyle cerrahi müdahale yapýlmasýna raðmen klinik ve laboratuvar bulgular düzelmeyen hasta yaþamýn 54. gününde kaybedildi. Konjenital sifilizin hem prenatal baðýrsak hiperekojenitesi hem de NEK nedeni olduðu kanýsýndayýz. (SETB-2018-08-113)