Mekonyum aspirasyonu, tipik olarak fetal hipoksik iskemik stresin intestinal peristaltizme yol açarak, amniyotik sývýnýn mekonyum ile kontaminasyonu ve gasping sonucu akciðerin derin dokularýna kadar nüfuz etmesi ile ortaya çýkar. Tüm doðumlarýn %10-15’inde amniyotik sývý mekonyum ile kontamine iken bu bebeklerin %5-10’unda mekonyum aspirasyonu ve solunum yetersizliði geliþir. Bu derlemede, MAS klinik bulgularý, tanýsal ve tedavisel yaklaþýmý ile ilgili güncel bilgiler sunulmaktadýr.

Hastanemizde ilk kez açýk kalp cerrahisi Mart 2015’te yapýlmýþtýr ve halen baþarý ile devam ettirilmektedir. Açýk Kalp Cerrahisi, anestezisti tüm aþamalarýnda becerikli ve dikkatli olmaya zorlayan, majör bir cerrahidir. Bu derlemede eriþkin hastalarda kalp damar cerrahisinde anestezinin özelliklerinin özetlenmesi amaçlandý.

Amaç: Tiroidektomi sonrasý geçici hipokalsemi en sýk görülen komplikasyondur ve oluþtuðunda kolay tedavi edilir. Geçici hipokalsemi ile iliþkili esas problem hastanede kalýþ süresini uzatmasýdýr. Bu çalýþmanýn amacý tiroid cerrahisi uygulanan hasta grubunda postoperatif geçici hipokalsemi için risk faktörlerini belirlemekti.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2012 - Aralýk 2013 tarihleri arasýnda total tiroidektomi uygulanan 177 hastanýn verileri retrospektif olarak deðerlendirildi. Hipokalsemi total serum kalsiyum düzeyinin 8 mg/dl altýnda olmasý olarak tanýmlandý. Geçici hipokalsemi total tiroidektomiyi takiben 6 ayda hipokalseminin iyileþmesi olarak tanýmlandý. Geçici hipokalsemi için risk faktörleri olarak cinsiyet, preoperatif D vitamini eksikliði, reküren hastalýk için cerrahi giriþim, hipertiroidi varlýðý, görülen ve korunan paratiroid bez sayýsý, paratiroid bez ekimi yapýlmasý, patolojik spesmende çýkarýlan paratiroid bezi varlýðý deðerlendirildi. Ýstatistik deðerlendirmede ‘Nominal Lojistik Regresyon’ analizi, ‘Ki-kare’ testi ve ‘Fisher’in Kesinlik’ testi kullanýldý.
Bulgular: Çalýþmadaki 177 hastanýn (150K, 27E) 37’sinde (%20.9) geçici hipokalsemi geliþti. Nominal regresyon analizinde sadece patolojik spesmende çýkarýlan paratiroid bezi varlýðý (p=0.025) geçici hipokalsemi için baðýmsýz deðiþken faktör olarak belirlendi.
Sonuç: Patolojik spesmende paratiroid bezi varlýðý yüksek oranda geçici hipokalsemiden sorumludur. Tiroidektomi esnasýnda cerrahi spesmenin intraoperatif dikkatli incelenmesi uygunsuz paratiroidektomi insidansýný azaltabilir.

Amaç: Hastanemiz yenidoðan kliniðinde invaziv araç ile iliþkili hastane enfeksiyonu oranlarýmýzý belirlemek ve konu ile ilgili düzenleyici eylemler planlamak.
Gereç ve Yöntem: Çalýþma retrospektif olarak yürütüldü. Hastanemiz Yenidoðan Yoðun Bakým Kliniðinde, Ocak 2013- Aralýk 2013 tarihleri arasýnda yatan, 48 saatten uzun süre izlenen tüm bebekler çalýþmaya alýndý. Çalýþmaya alýnan hastalar doðum aðýrlýðýna göre > 2500 gram ve ≤ 2500 gram olarak deðerlendirildi. Hastalara uygulanan invaziv giriþim sayýlarý ve saptanan enfeksiyon oranlarý kaydedildi. Veriler SPSS 15 programý kullanýlarak deðerlendirildi.
Bulgular: Belirlenen tarihler arasýnda, 700 hasta çalýþmaya alýndý. Toplam 19 invaziv araç nedenli enfeksiyon tespit edildi. Toplam invaziv araç iliþkili enfeksiyon insidans dansitesi %2.35 iken kateter nedenli kan dolaþýmý enfeksiyon hýzý %1.4 saptandý. Ventilatör iliþkili pnömoni geliþim hýzý ise %1.29 olarak saptandý.
Sonuç: Kliniðimizde saptanan invaziv araç ile iliþkili hastane enfeksiyon insidans dansitelerinin kabul edilebilir sýnýrlar içerisinde olduðu belirlendi. Ventilatör ile iliþkili pnömoni insidans dansitesinin düþük olduðu belirlendi.

Amaç: Kliniðimizde laparaskopik sinir koruyucu radikal histerektomi (LSKRH) yapýlan erken evre servikal kanserli hastalarýn taný, tedavi ve takipleri ile ilgili deneyimlerimizi litaratür eþliðinde sunmaktýr.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmamýzda retrospektif olarak LSKRH yapýlan erken evre (evre IA1-IB1) serviks kanserli 14 hasta incelendi.
Bulgular: Hastalarýn yaþ ortalamasý 44 (min 26, maks 53), vucut kitle indeksi (BMI) ortalamasý 30 (min 23, maks 47), gravida ortalamasý 4.7 (min 0, maks 12), parite ortalamasý 8 (min 0, maks 8) olarak bulundu. LSKRH ile birlikte pelvik lenf nod diseksiyon yapýlma süremiz ortalama 288 dakikadýr. Ortalama pelvik 15 tane lenf nodu ve ortalama 2.2 cm vajen boyu çýkarýlmýþtýr. Hastalarýn birinci gün barsak fonksiyonlarý geri dönmüþtür. Mesane sondasý ortalama 2.5 (min1, maks 5) gün ve batýn dreni ortalama 3.3 (min 2, maks 7) gün sonra çýkarýlmýþtýr. Tüm hastalarda tam cerrahi rezeksiyon yapýldý. Hasta takip süresi ortalama 15 aydýr. Bu süre içinde hiç nüks geliþmemiþtir ve hasta ölümü olmamýþtýr.
Sonuç: LNSRH, erken evre servikal kanserli hastalarýn tedavisinde diðer cerrahi yöntemler kadar etkili ve mesane fonksiyonlarýnýn daha az bozulduðu için hasta yaþam kalitesi açýsýndan üstün bir yöntemdir.

Amaç: Alt solunum yolu enfeksiyonlarý (ASYE) çocuklarda yüksek morbidite oranýna sahip olup özellikle
erken çocukluk döneminde yüksek mortalite ile seyreder. ASYE tanýsý alan çocuk hastalarda viral
etkenlerin immunofluoresan ve immunokromatografik yöntemler ile araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmamýzda, klinik olarak ASYE tanýsý almýþ 260 çocuk hastanýn (1 ay-5 yaþ)
nazofarengeal sürüntü örnekleri immunofluoresan ve immunokromatografik yöntemler ile araþtýrýlmýþtýr.
Bulgular: Örneklerden 122’sinde (%46.9) viral antijen pozitifliði saptanmýþtýr. ASYE’nin en sýk etkeni
olarak %35.3’lük pozitiflik oraný ile respiratuar sinsityal virus (RSV) tespit edilmiþtir. Hastalarýn
%4.2’sinde influenza A virusu, %1.9’unda ise influenza B virusu saptanmýþtýr.
Sonuç: Pediatrik popülasyonda ASYE’lerde etken olabilecek viruslarýn hýzlý tanýsý, uygun spesifik
antiviral tedavinin zamanýnda baþlanabilmesi, gereksiz antibiyotik kullanýmýnýn engellenebilmesi ve
bu viruslarýn neden olabilecekleri hastane enfeksiyonlarýnýn önlenebilmesi açýsýndan önem kazanmaktadýr.

Amaç: Çalýþmamýzda kardiyopulmoner resüsitasyon (KPR) sonrasý terapötik hipotermi (TH) uygulanan ve uygulanmayan hastalarda geliþen enfeksiyon sýklýðýnýn, en sýk izole edilen mikroorganizmalarýn belirlenmesi, TH’nin mortalite ve morbiditeye etkisinin saptanmasý amaçlandý.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmamýzda baþarýlý KPR uygulanmýþ 44 hastanýn dosyasý retrospektif olarak incelendi. Hastalar TH uygulanan (n=20) ve uygulanmayan (n=24) olmak üzere iki gruba ayrýldý. Hastalarýn 1, 3, 5, 7 ve 9. günlerdeki lökosit sayýsý, C-reaktif protein (CRP) deðerleri kaydedildi. Hastalarýn demografik verileri, yoðun bakým ünitesinde (YBÜ) yatýþ süreleri, kültür pozitifliðinin ilk gerçekleþtiði gün, hangi kültür veya kültürlerde üreme olduðu, kültürlerde üreyen mikroorganizmalar, hastalarýn YBÜ’den taburculuk halleri kaydedildi.
Bulgular: Gruplar karþýlaþtýrýldýðýnda hastalarýn demografik verileri ve Glaskow koma skoru (GKS) ortalamalarý açýsýndan anlamlý fark bulunmamýþtýr. Gruplar arasýnda yoðun bakým takiplerinin ilk 10 gününde gerçekleþen kültür pozitifliði, kan, derin trakeal aspirat (DTA) ve idrar kültüründe üreme oranlarý açýsýndan anlamlý fark bulunmamýþtýr. Gruplar arasýnda mortalite oranlarý açýsýndan anlamlý fark bulunmamasýna raðmen, TH uygulanan grupta YBÜ’de yatýþ süresi anlamlý olarak düþük bulunmuþtur. Gruplar arasýnda 1, 3, 5, 7 ve 9. gün lökosit sayýlarý arasýnda anlamlý fark tespit edilmemiþtir. TH uygulanan grubun 1. gün CRP deðeri TH uygulanmayan gruptan anlamlý olarak düþük bulunmuþtur. Diðer günlerdeki CRP deðerleri arasýnda anlamlý fark bulunmamýþtýr.
Sonuç: Gruplar arasýnda mortalite oranlarý arasýnda anlamlý fark bulunmamasýna karþýn, TH uygulanmýþ grupta YBÜ’de yatýþ süresi daha kýsa bulunmuþtur. Bu nedenle biz, nörolojik açýdan birçok olumlu etkisi olduðu ispatlanmýþ TH uygulamasýnýn KPR sonrasý yoðun bakýmda takip edilen hastalarda uygulanmasý gerektiðini düþünmekteyiz.

Amaç: Hipotiroidi hastalarýnda obezite ve beraberinde hiperlipidemi görülmektedir. Bu çalýþmada Haseki Eðt. Arþ. Hastanesi lipit polikliniðinden takip edilen hipotirodi hastalarýnýn laboratuar verileri deðerlendirilerek hipotiroidik hastalarda obezite ile lipit deðerleri iliþkisi araþtýrýldý.
Gereç ve Yöntem: Haseki Eðt. Arþ. Hastanesi lipit polikliniðinde 2003-2006 yýllarýnda takip edilen 37 hipotiroidi hastasýnýn dosyasý retrospektif olarak incelendi ve hastalar, baþvuru sýrasýndaki vücut kitle indeksleri (VKÝ) (≥30=obez) dikkate alýnarak obez (vaka) ve nonobez (kontrol) olarak 2 gruba ayrýldý. Çalýþmada hastalarýn yaþ, cinsiyet, VKÝ, glukoz, TSH, total kolesterol, LDL, HDL, trigliserit deðerleri dikkate alýndý.
Bulgular: Çalýþmaya alýnan 37 hipotiroidi hastasýndan 19’u obez (vaka grubu), 18’i nonobez (kontrol grubu) olarak deðerlendirildi. Vaka grubu 1 erkek, 18 kadýn, kontrol grubu ise 6 erkek, 12 kadýn hastadan oluþtu. Vaka grubunun HDL deðerleri anlamlý olarak düþük saptandý (p<0.01). Glukoz deðerleri de anlamlý olarak yüksek saptandý (p<0.01). Vaka grubunun trigliserit deðerleri kontrol grubuna kýyasla
yüksek olmakla birlikte istatistiksel anlamlý bir fark yoktu (p=0.31). Gruplar arasýnda LDL ve total kolesterol açýsýndan anlamlý bir farklýlýk saptanmadý.
Sonuç: Hipotiroidili hastalarda obezite sýk görülmekte olup, bu grupta hiperlipidemi ve glukoz intoleransýna da daha sýk rastlanmaktadýr. Yaptýðýmýz çalýþmada VKÝ’lerine göre obez ve nonobez olarak ikiye ayrýlan hipotiroidi hastalarýnýn total kolesterol ve LDL deðerleri arasýnda anlamlý bir fark saptanmadý. Obez grubun trigliserit ve glukoz deðerleri yüksek, HDL deðerleri düþük saptandý. Hipotiroidi hastalarýnýn tedavisi sýrasýnda hiperlipidemi gözden kaçýrýlmamalý ayný zamanda tek baþýna hiperlipidemisi olan hastalarda tedavi öncesi tiroid hormonlarý görülmelidir.

Amaç: Ýþe baðlý kas iskelet sistemi hastalýklarý toplumda sýk görülen saðlýk problemlerinden biridir. Hastanemizde çalýþan yardýmcý personelin saðlýðýný korumak, iþ memnuniyetini artýrmak ve iþ kaybýna neden olabilecek durumlarý önleyebilmek için iþe baðlý üst ekstremite problemlerinin sýklýðý ve bu problemleri oluþturabilecek etmenleri belirlemeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmamýza, hastanemizde çeþitli bölümlerinde çalýþan toplam 125 saðlýk personeli dahil edildi. Çalýþmanýn verileri kiþisel özellikleri, iþ ve çalýþma ortamý ile ilgili bilgiler literatürlerden derlenerek oluþturulan bir anket formuyla sorgulandý. Ýskandinav Kas-Ýskelet Sistemi Anketi (The Nordic Musculoskeletal Questionnaire) ile aðrý bölgeleri belirlendi.
Bulgular: Çalýþmaya katýlan 125 olgunun, 74’ü (%59.2) kadýn ve 51’i (%40.8) erkek idi. Olgularýn yaþ ortalamalarý 31.56±7.09 yýldý. Katýlýmcýlarýn 53 (%50.3)’ü hastanede temizlik personeli olarak, 25 (%23.8)’i sekreter, 16 (%15.2)’sý teknisyen ve 11 (%10.6)’i hemþire olarak çalýþmaktaydý. Çalýþanlarýn 61 (%58.1)’i iþ sýrasýnda üst ekstremitesi ile ilgili aðrýsý olduðu saptandý. Yapýlan logistik analizde erkek
olmak sadece el bileði aðrýlarý için risk faktörü, VKÝ’nin büyük olmasý sýrt, dirsek ve el bileði için; evde geçen sürenin az olmasý sýrt ve elbileði aðrýsý için risk faktörü olarak saptandý.
Sonuç: Hastane çalýþanlarýnda iþe baðlý oluþabilecek üst ekstremite problemleri ve risklerinin önceden belirlemek iþ verimi ve çalýþanlarý saðlýðýný korumak için önemlidir.

Amaç: Posterior dolaþým infarktlarý (PDÝ) yüksek mortalite ve morbidite riski taþýyan hastalýklar olarak bilinmektedir. PDÝ’larýnýn tanýnmasý bu mortalite ve morbiditenin azaltýlmasý ve tromboliz gibi yeni tedavi yaklaþýmlarýna olanak saðlamasý açýsýndan önemlidir. Bu çalýþmamýzda serebellar iskemik inmelerin damar alanlarýna göre daðýlýmýný, klinik, etiyolojik ve fonksiyonel karakteristiklerini araþtýrmayý amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmamýza 90 hasta dahil edildi. Tüm hastalarýn kaydedilmiþ vasküler risk faktörleri, giriþ tansiyonlarý, elektrokardiyogram, kranial görüntüleme yöntemleri, baþvuru sýrasýndaki belirti ve nörolojik muayene bulgularý, etiyolojiyi saptamak amacýyla yapýlmýþ olan transtorasik ekokardiyografi, bilateral karotis ve vertebral arter doppler ultrasonografi, servikal bilgisayarlý tomografi veya manyetik rezonans anjiografi tetkikleri incelendi.
Bulgular: Serebellar infarktlarýn damar alanlarýna göre daðýlým sýklýðý deðerlendirildiðinde: en sýk medial Posterior inferior serebellar arter (PÝSA) damar alanýnda infarkt olduðu saptandý. Bunu medial Süperior serebellar arter (SSA) ile lateral PÝSA damar alanlarý takip etmekteydi. Anterior inferior serebellar arter (AÝSA) dýþýnda tüm damarlarda en sýk baþvuru belirtisi bulantý kusmaydý. AÝSA infarktlarýnda ise en sýk belirti
dengesizlikti. Damar alanlarýna göre bulgular deðerlendirildiðinde de tüm damar alanlarýnda en sýk ataksi, dismetri-disdiadokinezi, hipotoni en sýk bulgulardý. En sýk saptanan risk faktörleri hipertansiyon (HT), sigara kullanýmý, diyabetes mellitustu. Etiyolojik faktör olarak: Kardiyoemboli (KE) hastalarýn %22.2’sinde ve vertebrobaziller ateroskleroz (VBA) %61.1’inde saptandý. VBA AÝSA, medial PÝSA, lateral PÝSA alanlarýný içeren infarktlarda, KE ise medial SSA, lateral SSA, lateral PÝSA alanlarýný içeren infarktlarda en sýktý.
Sonuç: Çalýþmamýzda serebellar infarklarýn en sýk medial PÝSA sulama alanýnda olduðunu saptadýk. En sýk belirti bulantý-kusma ve en sýk muayene bulgusu ataksiydi. HT en sýk saptanan risk faktörü ve VBA en sýk etiyolojik faktördü.

Ýnfantil hemanjiom bebeklik döneminin en sýk görülen selim tümörüdür. Tedavi endikasyonlarý arasýnda; havayolu týkanýklýklarý, ülserasyon, enfeksiyon, görme bozukluðu, emme bozukluðu gibi fonksiyon kayýplarýna yol açmasý durumlarý sayýlabilir. Ýnfantil hemanjiomun tedavisinde kortikosteroidler uzun yýllardýr ilk tercih olmakla beraber son yýllarda oral propranolol de kullanýlmaya baþlanmýþtýr. Yüzün sað tarafýnda geniþ hemanjiomu bulunan 3 aylýk hastada, propranolol tedavisi ile belirgin iyileþme saðlanmýþ ve güncel tedavi ile ilgili çalýþmalar tartýþýlmýþtýr.

Wolf-Hirschhorn sendromu (WHS), 4. kromozomun kýsa kolunun distal kýsmýnda delesyon (4p-) sonucu oluþan, psikomotor geriliðe genellikle prenatal ve postnatal büyüme geriliðinin eþlik ettiði, aðýr mental retardasyon, tipik yüz anomalileri, orta hat defektleri, iskelet anomalileri, hipotoni ve nöbet varlýðý ile karakterize nadir görülen bir genetik hastalýktýr. Burada, intrauterin büyüme geriliði, atipik yüz görünümü, nöbet ve anormal elektroensefalografi bulgularý olan karyotip analizi ile kesin taný alan 16 aylýk WHS’li bir kýz olgu sunulmaktadýr.

Parenteral ilaç uygulamalarý tüm týbbi disiplinlerde rutin olarak yapýlan bir iþlemdir. Ýntramusküler, intravenöz, intraartriküler uygulamalar ve infüzyonlar apse, eklem enfeksiyonu gibi lokal komplikasyonlara yol açabilmektedir. Bu tip lokal komplikasyonlar mortalitesi ve morbiditesi oldukça yüksek bakteriyemi, sepsis ve çoklu organ yetmezliði gibi ciddi komplikasyonlara yol açabilir. Biz bu yazýda intramusküler enjeksiyon sonrasý Escherichia coli’nin neden olduðu uyluk apsesi geliþen ve yaygýn panniküliti olan bir hastayý sunuyoruz.

Duodenumun peptik ülser nedeniyle posteriordan perforasyonuna baðlý retroperitoneal apse klinik pratikte oldukça ender görülen bir problemdir. Literatürde klinik belirti ve bulgularýna dair oldukça az bilgi yer almaktadýr. Bu olgu sunumunda literatür verileri derlenerek peptik ülsere baðlý posterior duodenal perforasyon ile iliþkili retroperitoneal apse vakasý sunulmuþtur.