Hepatosellüler Karsinom (HSK), artan insidansý ile kanser iliþkili ölümlerde önde gelen nedenlerden biridir. Birçok tedavi seçeneði olmakla birlikte ancak olgularýn sadece %30-40'ýna küratif tedavi þansý olabilen erken evrede taný konulabilmektedir. Baþarýlý sonuçlarile HSK'lu hastalarda karaciðer naklinde ve organ daðýtýmýnda milan kriterlerinin (MK) uygulanmasý ile karaciðer nakli en uygun tedavi konumuna gelmiþtir. HKS tedavisinde yeni kriter arayýþlarý ve tedavi algoritmalarýndaki güncellemeler sýcak konulardýr. Asya ülkelerinde artan canlý vericiden karaciðer nakli (CVKN) deneyimi ile özellikle tümör sayýsý ve boyutundan baðýmsýz olarak MK dýþýndaki HSK'da CVKN uygulanmýþ ve benimsenmiþtir. CVKN greftleri özellikleri ile kadavra donörlerden toplumsal kaynak olmamasý ile farklýdýr. Canlý donor karaciðer grefti bir kiþiye baðýþlanmýþ özel bir hediyedir. Canlý donör karaciðer nakli organ daðýtýmýndan baðýmsýz olmasý sayesinde HSK tedavisinde yeni ufuklar açmýþtýr. Son dekatlarda,CVKNde olan ilerleme ile paralel olarak HSK tedavisinde çok baþarýlý ilerlemelere artan oranda literatürde rastlanmaktadýr. (SETB-2023-03-044)

Giriþ: Bu çalýþmanýn amacý, iki farklý yaklaþým kullanýlarak tedavi edilen kuadrilateral yüzey kýrýðý olan asetabular kýrýklý hastalarda cerrahi tedavi sonuçlarýný deðerlendirmektir.
Materyal-Metod: Çalýþmaya 2011-2020 yýllarý arasýnda kliniðimizde kuadrilateral yüzey kýrýklý asetabulum kýrýðý nedeniyle ilioinguinal (grup A) veya modifiye Stoppa (grup B) tekniði ile ameliyat edilen 106 hasta dahil edildi. Redüksiyon kalitesi Matta kriterlerine ve ameliyat sonrasý pelvik (anteroposterior, eksternal oblik, iliak oblik) radyografilere göre deðerlendirildi. Kalça fonksiyonunun deðerlendirilmesi Merle d'aubigne ve Postel Skoru ve Harris Kalça Skoru kullanýlarak kaydedildi.
Bulgular: Çalýþmaya dahil edilen hastalar arasýnda grup A'da 45, grup B'de 61 hasta vardý ve grup verileri karþýlaþtýrýldýðýnda modifiye stoppa yaklaþýmýnýn intraoperatif redüksiyon kalitesi, radyolojik veriler, Harris kalça skoru, Merle d'aubigne ve PostelScore açýsýndan daha üstün olduðu görüldü. (Sýrasýyla p=0.40, p=0.49, p=0.040, p=0.028)
Sonuç: Modifiye stoppa yaklaþýmý, kuadrilateral yüzeyide içeren asetabulum kýrýklarýnda ilioinguinal yaklaþýma göre daha iyi redüksiyon kalitesi ve kalça skorlarý ile baþarýlý klinik ve radyolojik sonuçlara sahiptir. (SETB-2023-08-137)

Amaç: Bu çalýþmadaki amacýmýz yaþ, etiyoloji, defekt boyutu, lomber drenaj uygulanmasý ve cerrahi teknik gibi faktörlerin Beyin Omurilik Sývýsý (BOS) fistül onarýmý baþarý oranlarýna etkisini deðerlendirmektir.
Yöntemler: Kliniðimizin Elektronik Týbbi Kayýt (EMR) sistemi ile 2006-2020 yýllarý arasýnda ön kafa tabaný kaynaklý BOS fistülü nedeniyle endoskopik transnazal teknikle opere edilen olgular retrospektif olarak incelendi. Çalýþmaya toplam 35 hasta dahil edildi. Hastalar onarýmda kullanýlan katman sayýsýna (iki, üç veya dört katmanlý rekonstrüksiyon) ve defekt boyutuna (5 mm'den küçük, 5 ila 10 mm ve 10 mm'den büyük), etiyolojiye, defektin lokasyonuna ve lomber drenajýn uygulanmasýna göre (LD(+) ve LD(-) ) gruplandýrýldý. Komplikasyonlar ve ameliyat sonrasý, bos kaçaðýnýn tekrarlamasý gruplar arasýnda karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: 2 katmanlý rekonstrüksiyon yapýlan hastalarda nüks oranlarý, 3 veya 4 katmanlý rekonstrüksiyon yapýlan hastalara göre anlamlý olarak daha yüksekti (p=0,049). LD (+) grupta nüks oraný (%41,7), LD (-) gruba (%4,3) göre anlamlý olarak daha düþüktü (p=0,012). Gruplar arasýnda yaþ, defekt boyutu, defekt yeri ve etiyoloji açýsýndan nüks oranlarý açýsýndan anlamlý fark yoktu.
Sonuç: Anterior kafa tabaný kaynaklý bos fistülülerinin endoskopik transnazal onarýmýnda rekonstrüksiyonun en az 3 kat planlanmasý ve lomber BOS drenajýnýn uygulanmasý baþarý oranlarýný arttýrmaktadýr. (SETB-2023-08-151)

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý izole aort kapak replasmaný (AVR) yapýlan hastalarýn erken dönem sonuçlarýný supraanüler ve intraanüler AVR ile karþýlaþtýrmaktýr.
Metot: 2013-2019 yýllarý arasýnda izole AVR uygulanan 113 hasta (77 erkek; ortalama yaþ 57,8±16,36 yýl) deðerlendirildi. Hastalar supraanüler (n=59) ve intraanüler (n=54) AVR uygulananlar olmak üzere iki gruba ayrýldý. Ameliyatlarda en sýk kullanýlan kapaklar St Jude Medical Masters (St. Jude Medical, Minneapolis, MN, ABD), (n=35, %30,9), Sorin Mitroflow (Sorin Group Inc., Mitroflow Division, Kanada), (n=32, %28,3 ve Carbomedics Top Hat (Sulzer, Carbomedics, Austin, TX), (n=31, %27,4).
Bulgular: Supraanüler AVR uygulanan hastalarýn kros klemp (XCL) ve kardiyopulmoner bypass (KPB) süreleri intraanüler AVR uygulanan hastalara göre anlamlý olarak yüksek bulundu. Ancak ameliyat sonrasý advers etkiler açýsýndan iki grup arasýnda anlamlý fark yoktu. Ameliyat sonrasý birinci hafta transtorasik ekokardiyografi (TTE) bulgularýnda iki grup arasýnda anlamlý fark yoktu.
Sonuç: Ýzole AVR uygulanan hastalarda supraanüler ve intraanüler kapak konumlandýrma sonuçlarý karþýlaþtýrýldýðýnda, postoperatif komplikasyonlar, postoperatif TTE'deki gradyan farklýlýklarý ve ejeksiyon fraksiyonlarý açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý fark bulunamadý. Özellikle küçük anulusa sahip hastalarda uygun anatomik özellikler varlýðýnda supraanüler kapak pozisyonlandýrýlmasý düþünülmelidir. Ancak ileride daha fazla hastayla yapýlacak prospektif çalýþmalarda bu konunun araþtýrýlmasý gerekmektedir. (SETB-2023-11-215)

Amaç: Çalýþmamýzýn amacý, adrenal kitlelerin karakterizasyonunda farklý manyetik rezonans görüntüleme (MRG) parametrelerinin rolünü araþtýrmaktý.
Yöntem: Bu çalýþmada 150 hastada toplam 186 adrenal tümör retrospektif olarak deðerlendirildi. Sonuç hasta popülasyonu 17 feokromositoma, 3 adrenokortikal karsinoma, 24 metastaz, 31 lipid fakir adenoma ve 111 lipid zengin adenomadan oluþmaktaydý. Çalýþmamýzda FSE (Hýzlý spin eko)T2 aðýrlýklý görüntülerde görsel deðerlendirme gerçekleþtirdik ve ayrýca T2 sinyal intensite oranýný hesapladýk ve kimyasal faz görüntüleme ile, kalitatif deðerlendirme ve Adrenal- dalak sinyal intensite oraný and Adrenal sinyal intensite indeks formüllerini kullanarak kantitatif hesaplamalar yaptýk. Dinamik kontrastlý sekanslarda, geç arteriyal faz görüntülerde, kontrastlanma paternini görsel olarak deðerlendirdik ve ayrýca ortalama sinyal intensite ölçümlerini yaptýk. Tüm deðerlendirmeler klinik ve patoloji sonuçlarýný bilmeyen iki abdomen radyoloðu tarafýndan konsensüsa varýlarak yorumlandý. Ýstatistiksel analiz gerçekleþtirildi.
Bulgular: FSE T2 aðýrlýklý görüntülerde, karaciðer ile izointens ve karaciðere göre hafif derecede hiperintens olma durumu benign olgularda daha sýk görülürken, malign olgularda karaciðerden orta derecede veya belirgin derecede hiperintens olma durumu daha sýk görüldü (p = 0.001, p< 0.01). Adrenal tümör gruplarý arasýnda T2 sinyal intensite oraný deðerleri bakýmýndan istatistiksel olarak anlamlý fark saptandý (p = 0.001, p< 0.01). Lipid zengin ve lipid fakir adenoma gruplarýnda, T2 sinyal intensite oraný deðerleri feokromositoma ve metastaz olgularýndan anlamlý derecede düþüktü. T2 sinyal intensite oraný deðerleri, malign olgularda benign olgulara göre istatistiksel olarak önemli derecede yüksek bulundu (p = 0.001, p< 0.01). Kimyasal faz görüntüleme ile görsel deðerlendirmede, adrenal tümör gruplarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark saptandý (p = 0.001, p< 0.01). Lipid zengin adenoma grubundaki hastalarda genellikle orta derecede ve belirgin sinyal intensite kaybý saptanmasýna karþýn, diðer tümör gruplarýnda bu bulguya rastlanmadý. Benign ve malign adrenal tümör gruplarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark saptandý (p = 0.001, p< 0.01). Malign gruptaki tümörlerde, Adrenal-dalak sinyal intensite oraný deðerleri benign gruptaki tümörlere göre belirgin derecede yüksek olmasýna karþýn, Adrenal sinyal intensite indeks deðerleri benign gruba göre belirgin derecede düþük bulundu. Maliginite açýsýndan adrenal tümör gruplarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark saptandý (p = 0.001, p< 0.01). Benign olgularda, kapiller blush ve homojen tip kontrast tutulumu daha sýk görülmesine karþýn, periferal-yamalý ve belirgin kapiller blush kontrast tutulumu malign olgularda daha sýk görüldü. Malign tümörlerin arteriyal sinyal intensite deðerleri benign tümörlere göre istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek bulundu (p=0,001; p<0,01).
Sonuç: Kantitatif parametrelerin kombine olarak kullanýlmasý, aksi takdirde kararsýz kalýnacak olan daha fazla adrenal tümörün taný almasýný mümkün kýlar. (SETB-2023-08-152)

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý, 60 yaþ üstü, spesifik bir vestibüler patoloji tanýsý konmamýþ bireylerin vestibülo-oküler refleksini (VOR) deðerlendirmektir.
Yöntemler: Katýlýmcýlara iki taraflý altý kanallý video head impulse testi, Baþ Dönmesi Engellilik Envanteri ve Avrupa Vertigo Deðerlendirmesi ölçekleri uygulandý.
Bulgular: Çalýþmaya toplam 103 katýlýmcý (75 erkek, 28 kadýn) dahil edildi ve yaþ ortalamasý 69,35 ± 7,41 yýl. 7. dekat grubunun yaþ ortalamasý 64,32±3,12 (59 katýlýmcý; 38 erkek, 21 kadýn), 8. dekat ve üzeri grubun yaþ ortalamasý 76,11±5,93 (44 katýlýmcý; 37 erkek, 7 kadýn) idi. Lateral ve vertikal semisirküler kanallarýn VOR kazançlarý arasýnda 7. dekat ile 8. dekat ve daha yaþlý gruplar arasýnda anlamlý farklýlýk bulunmadý (p>0.05). 8. dekat ve üzeri grupta, sað lateral kanal düzeltici sakkat ve sol arka kanal düzeltici sakkat varlýðý, ayný kanallarýn VOR kazanýmlarý ile pozitif orta düzeyde korelasyon gösterdi (r=0.455, p=0.002 ve r=0.518, p= 0,001, sýrasýyla). 7. dekat grubunda yaþ ile VOR kazancý arasýnda anlamlý bir korelasyon bulunmazken, 8. dekat ve üzeri grupta yaþ ile sol lateral kanal VOR kazancý arasýnda negatif yönde zayýf bir korelasyon vardý (r=-0.366, p=0.017).
Sonuç: VHIT kullanýlarak VOR'daki yaþa baðlý deðiþiklikler deðerlendirilirken, 70 yaþ üstü popülasyonda vestibüler sistemin yaþlanmasýna iliþkin bulgular ortaya çýkmaya baþlamaktadýr ve düzeltici sakkat bulgularý, bu deðiþiklikleri ortaya çýkarmada VOR kazanýmlarýndan daha bilgilendirici olabilir. (SETB-2023-07-127)

Amaç: Bu çalýþma, prognostik beslenme indeksinin (PNI) ve sistemik immün inflamatuar indeksin (SII), tip 2 diyabet (T2DM) ve koronavirüs hastalýðý (COVID-19) olan hastalarýn ciddiyetini ve prognozunu tahmin etmeye yardýmýný ortaya koymayý amaçladý.
Yöntemler: Bu retrospektif kohort çalýþmasýna Nisan 2020 ile Aralýk 2020 tarihleri arasýnda COVID-19 nedeniyle hastaneye yatýrýlan 501 T2DM hastasý (erkek, %42.1; kadýn, %57.9) dahil edildi. Hastalar hayatta kalanlar ve hayatta kalmayanlar olarak ikiye ayrýldý. Gruplar arasýnda demografik ve laboratuvar verileri karþýlaþtýrýldýktan sonra PBÝ ve SÝÝ'nin klinik ve laboratuvar verileriyle korelasyonu deðerlendirildi.
Bulgular: Hayatta kalmayan ve hayatta kalan gruplarýn ortanca (çeyrekler arasý) yaþlarý sýrasýyla 74 (15) ve 69 (14) yýldý ve fark anlamlýydý (p<0.001). PBÝ hayatta kalmayan grupta hayatta kalan gruba göre anlamlý derecede düþüktü (p<0.001). SÝÝ hayatta kalmayan grupta hayatta kalan gruba göre anlamlý derecede yüksekti (p<0.001). PBÝ, glukoz düzeyleriyle negatif korelasyon gösterdi (r=-0.115, p=0.011). Kesme PNI deðeri olan 29,1 kullanýldýðýnda, T2DM hastalarýnda hastalýðýn ciddiyetini ve ölüm riskini tahmin etmede duyarlýlýðý ve özgüllüðü sýrasýyla %76.2 ve %76.3 idi.
Sonuç: Sonuç olarak, PBÝ ve SÝÝ düzeyleri, COVID-19 ve T2DM hastalarýnda saðkalýmý ve hastalýk þiddetini tahmin etmede etkilidir. (SETB-2023-09-171)

Amaç: Diyabet yönetiminde özbakým yaklaþýmý çok önemlidir. Bu çalýþmada, diyabet hastalarýnýn davranýþlarýný inceleyen Kapsamlý Diyabet Kendi Kendini Yönetme Ölçeði'nin (Comprehensive Diabetes Self-Management Scale; CDSMS) Türkçe geçerlilik ve güvenilirliðinin yapýlmasý amaçlanmýþtýr.
Yöntemler: Çalýþma metodolojik tiptedir. Özgün halinden Türkçeye çevrilen ve dil geçerliliði test edilen CDSMS, önce pilot uygulamaya, ardýndan ana çalýþmaya dahil edilmiþtir. Ölçeðin geçerliliði Cronbach alfa katsayýsý ile deðerlendirildi. Ardýndan, kesme puanýný belirlemek için ROC analizi yapýldý.
Bulgular: Çalýþmaya katýlanlarýn ortalama yaþý 57,10 ± 11,20 yýl ve ortalama hastalýk süresi 9.96 ± 7,79 yýldý. CDSMS'nin iç tutarlýlýðý, Cronbach alfa kullanýlarak ölçülen 0,73 idi. ROC analizi sonucunda CDSMS'nin iyi glisemik kontrolü öngörmede optimal kesme noktasý 21,17 puan olarak belirlendi.
Sonuç: Bu çalýþmada, CDSMS'nin Türkçe versiyonunun Türk popülasyonunda geçerli ve güvenilir olduðu görülmüþtür. CDSMS'nin diyabetik hastalarýn hastalýk yönetim becerilerini göstermeleri açýsýndan klinikte çalýþan hekimlere faydalý olacaðý düþünülmektedir. (SETB-2023-08-139)

Giriþ: Osteosarkopenik hastalarda aerobik ve dirençli egzersiz kombinasyonunun günlük yaþam aktivitelerive düþme riski üzerine etkisinin deðerlendirilmesi amaçlanmaktadýr.
Yöntemler: Osteoporoz polikliniðinden takip edilen 70 yaþ üstü kadýn ve erkek hastalarda sarkopeni tarandý. Uygun hastalarda sarkopeni; yürüme hýzý, kavrama kuvveti ve iskelet kas kütlesi ile deðerlendirildi. Dýþlama kriterlerini karþýlamayan sarkopeni hastalarý 3 aylýk aerobik ve dirençli egzersiz programýna dahil edildi. 1. ve 3. aylarda iskelet kas kitlesi ölçümleri, fiziksel performans ve denge testlerindeki deðiþiklikler deðerlendirildi.
Bulgular: Osteoporoz ve osteopenisi olan 91 hastada sarkopeni tarandý. 27 hastada sarkopeni tespit edildi ve 23 hasta 3 aylýk çalýþmayý tamamladý. Hastalarýn ortalama yaþý 78,4± 5,7 yýl olup, kadýn hasta sayýsý 16 (%69,6) idi. Ýskelet kas kütlesi ölçümlerinde ve 1. ve 3. ayda yapýlan Katz Günlük Yaþam Aktiviteleri (GYA) Skalasý'nda anlamlý deðiþiklik saptanmadý (p>0.05). Kýsa Fiziksel Performans Bataryasý, Zamanlý Kalk ve Yürü Testi ve Berg Balans Testi’nin ilk ayda anlamlý düzeyde düzeldiði, üçüncü ayda da geliþiminin devam ettiði görüldü (p<0,05).
Sonuç: Osteosarkopenik hastalarda aerobik ve dirençli egzersiz kombinasyonu, iskelet kas kütlesinde anlamlý bir artýþa yol açmasa da, fiziksel performans ve denge üzerinde anlamlý bir etkiye sahiptir. Bunun kiþinin baðýmsýzlýðýný arttýrýrken düþme riskini de azaltacaðý öngörülebilir. (SETB-2023-09-175)

Amaç: Aterojenik plazma indeksinin (AIP) koroner arter hastalýðý (KAH) ve ateroskleroz ile iliþkisi bilinmesine raðmen, AIP ile stent içi restenoz (ISR) arasýndaki iliþki belirsizliðini koruyor. Ýlaç salýnýmlý stent (DES) ile tedavi edilen stabil anjina pektorisli (SAP) hastalarda AIP ile ISR arasýndaki iliþkiyi araþtýrmayý amaçladýk.
Yöntem: Bu gözlemsel ve retrospektif çalýþmada, Ocak 2015 ile Kasým 2019 arasýnda stabil angina sonrasý DES implantasyonu öyküsü olan hastalar deðerlendirildi. Çalýþmaya dahil etme kriterlerine uygun 608 hasta ISR+ (n=241) ve ISR- (n=367) olarak ikiye ayrýldý. ISR, %50 veya daha fazla darlýðýn varlýðý olarak tanýmlandý. AIP, log [TG/HDL-C] olarak tanýmlandý.
Bulgular: ISR geliþen hastalarda, geliþmeyenlere kýyasla AIP seviyeleri anlamlý derecede yüksekti (sýrasýyla 0,33 [0,15-0,52] vs 0,06 [-0,08-0,21], p < 0,001). ISR'yi ön gördürücü AIP seviyelerinin AUC deðeri 0,746 olarak bulundu (p < 0,001). Multivaryant lojistik regresyon analizinde; AIP, diyabet, yüksek LDL-K düzeyleri ve düþük LVEF deðerlerinin baðýmsýz olarak ISR ile iliþkili olduðunu ortaya konuldu.
Sonuç: Multivaryant lojistik regresyon analizinde, AIP'nin ISR ile güçlü bir þekilde baðýmsýz olarak iliþkili olduðunu ortaya koydu. Bu yeni, ucuz ve kolay hesaplanabilen endeksin kullanýlmasý, DES ile tedavi edilen SAP hastalarýnda ISR'nin erken tanýnmasýný saðlayabilir. (SETB-2023-11-216)

Giriþ: COVID-19, dünya genelinde ciddi bir saðlýk tehdidi olarak kabul edilen bir viral hastalýktýr. Bununla birlikte, bazý çocuklarda COVID-19 sonrasý MIS-C olarak bilinen multisistemik enflamatuar bir sendrom geliþebilir. Bu çalýþma, bu iki hastalýk arasýndaki klinik ve immunolojik farklýlýklarý belirlemeyi hedeflemektedir.
Materyal ve metod: Kasým 2020 ve Þubat 2021 tarihleri arasýnda Ondokuz Mayýs Üniversitesi Hastanesi'nde yatan 18 yaþýn altýndaki 33 MIS-C hastasý ve eþit sayýda pozitif polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) testi sonucu olan COVID-19 hastasý geriye dönük olarak deðerlendirilmiþtir. Immunolojik veriler de incelenmiþtir. Çalýþmaya toplamda 66 hasta ve 10 saðlýklý birey dahil edilmiþtir.
Bulgular: COVID-19 hastalarýnda ve MIS-C hastalarýnda farklý klinik özellikler saptanmýþtýr. MIS-C hastalarýnda lenfopeni, trombositopeni, anemi, nötrofilia gibi belirtiler COVID-19 hastalarýna göre daha belirgin olarak görülmüþtür (p<0.001). Serum Ig G, A, M ve E düzeyleri arasýnda önemli bir farklýlýk saptanmamýþtýr. Ancak, MIS-C hastalarýnda B hücrelerinde anlamlý bir artýþ (p<0.001), T hücrelerinde CD4/CD8 oranýnýn tersine dönmesi ve CD3+CD38+HLA-DR+ aktif T hücrelerinde artýþ (p=0.009) gözlemlenmiþtir.
Sonuç: Bu çalýþma, COVID-19 ve MIS-C arasýndaki klinik ve immunolojik farklýlýklarýn varlýðýný ortaya koymuþtur. Lenfopeni, B hücrelerinde artýþ, CD4/CD8 oranýnýn tersine dönmesi ve CD3+CD38+HLA-DR+ aktif T hücrelerinin gösterilmesi, MIS-C'nin erken teþhisinde yardýmcý olabilecek potansiyel belirteçler olarak deðerlendirilebilir. (SETB-2023-07-116)

Amaç: Fibromiyaljinin cinsel iþlevi etkilediði bilinmektedir ancak cinsel iliþki sýklýðýnýn fibromiyalji semptom þiddeti üzerindeki etkisi net deðildir. Bu çalýþmanýn amacý, fibromiyaljili kadýnlarýn cinsel aktivitede bulunma sýklýðýnýn hastalýk þiddeti üzerine etkilerini araþtýrmaktýr.
Yöntem: Katýlýmcýlarýn depresyon durumlarý Beck Depresyon Envanteri (BDÖ) ile deðerlendirildi ve son 3 aydaki aylýk ortalama cinsel iliþki sýklýðý kaydedildi. Fibromiyalji hastalarýnýn aðrý düzeyleri Görsel Analog Skala (VAS), aðrý prevalansý Yaygýn Aðrý Ýndeksi (WPI), semptom düzeyi Semptom Þiddet Ölçeði (SSS), fibromiyaljiye maruz kalma durumu Fibromiyalji Etki Anketi (FIQ) ile deðerlendirildi.
Bulgular: Çalýþmaya yaþ ortalamasý 37,11±6,2 olan 100 fibromiyaljili kadýn ve yaþ ortalamasý 36,53±5,85 olan 100 saðlýklý kontrol kadýn katýldý. Fibromiyaljili kadýn hastalarda BDI ve VAS skorlarý daha yüksek ve cinsel iliþki sýklýðý daha düþüktü (p<0,001). Cinsel iliþki sýklýðý ile VAS, FIQ, SSS ve WPI puanlarý arasýnda anlamlý bir iliþki görülmezken, ayda ortalama 8 ve üzeri cinsel iliþki yaþayanlarda BDI'nin daha düþük olduðu saptandý (p=0,02).
Sonuç: Bu çalýþma, FM'li kadýn hastalarda cinsel iliþki sýklýðýnýn düþük olduðunu ve cinsel iliþki sýklýðý yüksek olan FM'li kadýnlarda depresyonun daha az görüldüðünü ortaya koydu. (SETB-2023-07-129)

Amaç: Çalýþmamýzýn amacý; yenidoðan yoðun bakým ünitesine alt solunum yolu enfeksiyonu tanýsýyla yatýrýlan bebeklerin demografik özelliklerinin deðerlendirilmesi, mikrobiyal etyolojinin, risk faktörlerinin ve yatýþ süresine etki eden nedenlerin belirlenmesidir.
Yöntem: Bu çalýþmada; hastanemiz yenidoðan yoðun bakým ünitesinde 01 Ekim 2022- 31 Mart 2023 tarihleri arasýnda alt solunum yolu enfeksiyonu nedeniyle yatýrýlan bebeklerin dosyalarý geriye dönük olarak incelendi. Hastalarýn demografik özellikleri, saptanan viral etkenler, yatýþ süresi ve risk faktörü oluþturabilecek durumlar çalýþma formuna kaydedildi. Viral etken tespit edilen ve edilemeyen bebekler iki gruba ayrýlarak klinik özellikleri karþýlaþtýrýldý. Ayrýca yatýþ süresine etki eden sebeplerin tanýmlanabilmesi için bebekler yatýþ sürelerine göre iki gruba ayrýlarak özellikleri incelendi.
Bulgular: Çalýþmaya 57 bebek dahil edildi. Bebeklerin %50,9’unda viral etken tespit edildi, en sýk saptanan viral etken %48,2 ile respiratuvar sinsityal virüs idi. Diðer saptanabilen viral etkenler; sýklýk sýrasýna göre Adenovirüs, SARS-CoV-2, Ýnfluenza A ve B idi. Viral etken pozitif ve negatif grup arasýnda demografik açýdan belirgin bir fark saptanmadý. Hastalar yatýþ sürelerine göre deðerlendirildiðinde viral etken pozitif saptanan, oksijen tedavi ihtiyacý olan bebeklerde yatýþ sürelerinin uzun olduðu görüldü (sýrasýyla p=0.02, p=0.03). Yatýþ süresi uzun olan grupta erkek cinsiyet oraný fazla ancak, bu fark istatistiksel anlamlý deðildi. Yatýþ süresi kýsa olan grupta sadece anne sütü ile beslenme oraný daha yüksek olmakla beraber bu fark istatistiksel anlamlý deðildi (p>0.05).
Sonuç: Alt solunum yolu enfeksiyonu nedeniyle hastaneye yatýrýlan yenidoðanlarda en sýk viral etken RSV idi. Etyolojide RSV saptanan bebeklerin hastaneye yatýþ süresinin daha uzun olduðu görüldü. Bu nedenle yenidoðanlarda alt solunum yolu enfeksiyonlarýnýn önlenmesinde RSV ile mücadele önem arz etmektedir. Sadece erken doðmuþ bebekler için deðil, tüm yeni doðan bebekler için RSV enfeksiyonuna karþý bir aþý veya immünoglobulin uygulamasýnýn geliþtirilmesi gerekmektedir. (SETB-2023-09-172)

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý akut bronþiolitli çocuklarda hastanede yatýþ süresini etkileyen ve antibiyotik baþlanmasýna neden olan faktörleri belirlemektir.
Yöntemler: Bu çalýþma Konya Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi'nde retrospektif olarak yapýlmýþtýr. Eylül 2017-Nisan 2019 tarihleri arasýnda (sonbahar, kýþ ve ilkbahar mevsimlerinde) çocuk servisinde izlenen 102 hastanýn demografik verileri, klinik özellikleri, laboratuvar ve radyolojik bulgularý, tedavi yöntemleri ve hastanede yatýþ süreleri hasta dosyalarýndan kaydedildi.
Bulgular: Toplam 102 hastanýn 67'si (%65.7) erkek, 35'i (%34.3) kadýndý. Ortanca yaþ 6.5 (11.0) aydý. Wang bronþiyolit klinik skorlamasýna göre hastalarýn 36'sý (%35.3) hafif, 51'i (%50.0) orta, 15'i (%14.7) þiddetli bronþiolit olarak saptandý. Polimeraz zincir reaksiyonunda (PCR) en sýk etken respiratuvar sinsityal virüs 60 ( %58.8), influenza virüs 20 (%19.6), rinovirüs 15 (%14.7), bocavirüs 15 (%14.7) ve parainfluenza virüs 12 (%11.7). Ortanca hastanede kalýþ süresi 7.0 (4.0) gündü. Hastalarýn 42'si (%41,2) ≤ 5 gün, 60'ý (%58,8) 5 günden fazla hastanede yattý. Hastanede kalýþ süresi, krepitan ral, lökositoz, nötrofili ve influenza virüsle koenfeksiyon ile anlamlý ve pozitif korelasyon gösterdi (sýrasýyla p=0,036, p=0,034, p=0,028, p=0,036). Hastanede kalýþ süresi, pH ve artmýþ havalanma ile anlamlý ve negatif korelasyon gösterdi (sýrasýyla p=0,002, p=0,003). Antibiyotik baþlanmasý, hýþýltýlý solunum, krepitan ral, lökositoz ve nötrofili ile anlamlý ve pozitif korelasyon gösterdi (sýrasýyla p=0,033, p=0,013, p=0,028, p=0,002)
Sonuç: Fizik muayenede krepitan ral, laboratuvarda respiratuar asidoz, PCR ile saptanan influenza virüsle koenfeksiyon ile 5 günden fazla hastanede yatýþ süresi arasýnda anlamlý iliþki bulundu. Fizik muayenede wheezing veya krepitan ral, laboratuvarda lökositoz veya nötrofili ile antibiyotik baþlanmasý arasýnda anlamlý iliþki saptandý. (SETB-2023-08-144)

Amaç: Baþ aðrýsý yakýnmasý olan çocuk hastalarýn etyolojik ve klinik özelliklerini belirlemek amaçlandý.
Yöntem: Çocuk nöroloji polikliniðine baþ aðrýsý þikayeti ile baþvuran hastalarýn dosyalarý retrospektif olarak incelendi. Hastalarýn yaþý, cinsiyeti, baþ aðrýsýnýn özellikleri, baþ aðrýsýna eþlik eden semptomlar, mevcut kan tetkikleri, beyin manyetik rezonans (MR) ve elektroensefalografi (EEG) sonuçlarý kaydedildi.
Bulgular: Yaþlarý 3-17 yýl arasýnda deðiþen toplam 470 hastanýn 291'i (%61,9) kadýn, 179'u (%39,1) erkekti. Hastalarýn yaþ ortalamasý 12,38 ± 3,45 yýl idi. Yaþ gruplarýna göre 5 yaþ altý 16 (%3,4), 6-11 yaþ arasý 159 (%33,8), 12-17 yaþ arasý 295 (%62,8) hasta vardý. 289 (%61,5) hastaya primer baþ aðrýsý tanýsý konulurken, 122 (%26,0) hastaya sekonder baþ aðrýsý tanýsý kondu ve 59 (%12,5) hastanýn baþ aðrýsý sýnýflandýrýlamadý. En sýk görülen primer baþ aðrýlarý gerilim tipi baþ aðrýsý (GTB) (n: 177, %37,7) ve migren (n: 111, %23,6) idi. Sekonder baþ aðrýsý olan hastalarýn 86'sýna (%70,5) sinüzit tanýsý kondu. Sekiz (%1,7) hastada anormal nörolojik muayene bulgusu saptandý. Tüm hastalarýn 439'una (%93,4) beyin MR çekildi ve 52 (%11,8) hastada anormal beyin MR bulgusu saptandý. Tüm hastalarýn 205'ine (%43,6) EEG çekildi ve 24 (%11,7) hastada anormal EEG bulgusu saptandý.
Sonuç: Yaþ gruplarýna göre, baþ aðrýsý en sýk 12-17 yaþ grubunda görüldü. Baþ aðrýsýnýn en yaygýn nedenleri sýrasýyla GTB ve migrendi. En yaygýn ikincil baþ aðrýsý nedeni sinüzitti. Baþ aðrýsý nedenlerinin belirlenmesinde fizik ve nörolojik muayenenin hala önceliðini koruduðunu düþünüyoruz. (SETB-2023-08-132)

Amaç: Yüksek aþýlama oranlarýna ulaþýlmasý diðer enfeksiyon hastalýklarýnda olduðu gibi COVID-19’un önlenmesinde de oldukça önemlidir. Bu çalýþma ile pediatri hekimlerinin, çocuklara COVID-19 aþýlamasý hakkýnda bilgi tutum ve davranýþlarýnýn deðerlendirilmesi amaçlandý.
Yöntem: Çalýþmamýz, tek merkezli, tanýmlayýcý- kesitsel, ileriye dönük olarak 20 Eylül 2022 - 30 Kasým 2022 tarihleri arasýnda yapýldý. Gönüllülük esasýna göre anket doldurmayý kabul eden 350 hekim örneklemi oluþturdu. Katýlýmcýlara sosyodemografik verileri, çocuklara COVID-19 aþýlamasý hakkýnda bilgileri, tutumlarý ve davranýþlarýyla ilgili toplam 21 sorudan oluþan bir anket formunu Google Forms üzerinden doldurmalarý istendi.
Bulgular: Çalýþmamýza %72,6’sý kadýn 350 pediatri hekimi katýldý. Katýlýmcýlarýn %51,4’ü Eðitim Araþtýrma Hastanesinde çalýþýyordu, %99,1’ü kendisi COVID-19 aþýsý olmuþtu. Pediatristlerin %65,7’si (n=230) tüm çocuklara COVID-19 aþýsýný önerirken, %27,7’si (n=97) sadece risk grubundaki çocuklara öneriyordu, %6,6’sý (n=23) çocuklara COVID-19 aþýsýný önermiyordu. Pediatristlerin aþýyý tüm çocuklara önermemelerinin ilk üç nedeni; %56,7 çocuklarda yeterli klinik araþtýrma olmamasý, %50 aþýnýn uzun dönem etkileriyle ilgili endiþeler, %27,5 aþýya baðlý yan etkilerdi. Katýlýmcýlarýn aþý önerdiði ilk üç risk grubu; %84,6 astým (kronik akciðer hastalýðý), %72 diyabet, %69,7 immun yetmezlikti. Pediatristlerin %68,9’u COVID-19 aþýsýnýn ülkemizde 12 yaþ ve üzerine yapýlmakta olduðunu biliyordu, %60,9’u COVID-19 aþýsýnýn çocuklar için güvenli olduðunu düþünüyordu. COVID-19 aþýsýnýn çocuklar için güvenli olduðunu düþünenlerin, çocuklara aþýyý önerme oraný daha yüksekti (p<0,001). Bilgi sorularýna verilen cevaplar incelendiðinde, çocuklara aþý önermeyenlerin bilgi düzeylerinin diðerlerine göre daha düþük olduðu (p<0,001) tespit edildi.
Sonuç: Çalýþmamýzda, pediatri hekimlerinin çocuklara çoðunlukla COVID-19 aþýsý önerdiðini saptadýk. Aþýnýn çocuklar için güvenli olduðu düþüncesinin ve COVID-19 aþýsýyla ilgili bilgi düzeyinin aþýyý önermekte etkili faktörler olduðunu tespit ettik. Bu nedenle pediatristlere COVID-19 aþýsýyla ilgili düzenlenecek eðitimlerin, çocuklara COVID-19 aþýsý önerme oranýný arttýracaðýný düþünmekteyiz. (SETB-2023-09-183)

Granülomatöz apandisit (GA), apendiks duvarýnýn granülomatöz iltihabýdýr. GA genellikle idiyopatiktir; ancak Crohn hastalýðý, paraziter enfeksiyonlar ve tüberküloz gibi birçok hastalýk veya yabancý cisimler ile de iliþkili olabilir. Üç aydýr karýn aðrýsý ve safralý kusma þikayetleri olan 11 yaþýnda erkek hastada sað alt kadranda karýn hassasiyeti mevcuttu. Hastanýn beyaz küre sayýsý 8,6 x10^3/µL idi. Batýn ultrasonu plastron apandisit olarak deðerlendirildi ve apendektomi yapýldý. Mikroskobik olarak apendiks duvarýnda ödem, fibrozis ve lenfoid infiltrasyon ile kalýnlaþma gözlendi. Hasta GA'ya neden olan bir hastalýk saptanmadýðý için idiyopatik GA olarak deðerlendirildi. Apendiksin saðlam bir kývama sahip olduðu ve çevre dokulardan ayrýlmasýnýn zor olduðu durumlarda özellikle pediatrik yaþ grubunda malignite öncesi GA düþünülmelidir. Radikal cerrahiye karar vermeden önce apendektomi yapýlmalýdýr. (SETB-2022-12-267)

Þarbon, Bacillus anthracis'in neden olduðu insanlarda nadir görülen zoonotik bir hastalýktýr. Bu hastalýðýn en yaygýn þekli kutanöz þarbondur. Nadiren göz tutulumu olabilir.
Bu vakada sol göz kapaðýnda þarbon bulunan dokuz yaþýnda bir erkek hasta sunulmaktadýr. Hastanýn öyküsünden gözün sol tarafýnda küçük bir papüler reaksiyon oluþtuðu, ardýndan lezyonun üç gün içinde büyüdüðü ve göz çevresinde ödem geliþtiði öðrenildi. Hastanýn preseptal selülit tanýsýnýn beþinci gününde göz lezyonlarýnda ilerleme ve göz çevresinde nekroz ve eskar oluþumu saptanýrken, hastanýn þikayetlerinin beþinci gününde Bacillus anthracis polimeraz zincir reaksiyonu (PZR) pozitifliði saptandý. Hasta siprofloksasin ve klindamisin ile tedavi edildi ve klinik yanýt alýndý.
Sonuç: Özellikle hayvanlar ile yakýn temasý olan hastalarda preseptal ve orbital selülitin ayrýcý tanýsýnda þarbon akýlda tutulmalýdýr. Palpebral þarbon zamanýnda etkili bir þekilde tedavi edilmezse göz kapaklarýnda izler býrakarak kalýcý þekil bozukluklarýna ve fonksiyon kayýplarýna neden olabilir. Erken taný konulup antibiyotik tedavisine baþlanmasý komplikasyon oluþumunu anlamlý derecede azaltýr. Bu olgu sunumunda þarbon hastalýðýnda nadir olarak görülen, göz kapaðý þarbonlu bir çocuk olgu sunulmuþtur. (SETB-2022-11-251)

COVID-19 ile iliþkili çok sayýda nörolojik tutulum bildirilmiþtir. Bununla birlikte, COVID-19 ile iliþkili abdusens sinir felci çok nadirdir ve çoðunlukla tabloya solunum belirtileri eþlik eder. Biz çift görme yakýnmasý ile baþvuran ve daha sonra bakýlan SARS-CoV-2 S antikorlarý pozitif, tek taraflý abdusens sinir felci olan 29 yaþýnda bir kadýn hastayý sunuyoruz. Baþvurduðunda herhangi bir solunumsal þikayeti olmayan hastanýn toraks bilgisayarlý tomografi (BT) incelemesinde viral pnömoni bulgularý vardý. Kranyal nörogörüntülemesi normaldi. Abdusens sinir felci kýsmen ve BT bulgularý tamamen favipiravir 2x1600 mg yükleme dozu ve daha sonra günde 2x600 mg idame, deksametazon 8 mg/gün, enoxaparin 6000 IU/gün tedavisi ile iyileþti. COVID-19 tedavisinin bitiminden bir hafta sonra, hastamýzda valasiklovir ile baþarýlý bir þekilde tedavi edilen Herpes simpleks keratiti de geliþti. Ýzole abdusens sinir felcinin, herhangi bir solunum belirtisi olmayan COVID-19 vakalarýnýn tek bulgusu olabileceði akýlda tutulmalýdýr. (SETB-2022-06-144)

Ýnternal karotid arterin (ÝKA) psödoanevrizmasý (PA) ve karotiko-kavernöz fistülü (KKF) endoskopik endonazal cerrahinin nadir bir komplikasyonudur ve vakalarýn %1'inde görülür. 37 yaþýnda bir kadýn hastada hipofiz adenomu nedeniyle iatrojenik ÝKA hasarýnýn neden olduðu ÝKA psödoanevrizma (PA) ve karotikokavenöz fistülü (KKF) için akým yönlendirici stentlerin (AYS) baþarýyla yerleþtirildiðini bildiriyoruz. Akým yönlendirici stent yerleþtirilmesinden sonra, belirli bir süre verilen ikili antiplatelet ajanlar ile takip anjiyogramý, tam anevrizma obliterasyonu ve hasarlý damarýn etkili endoluminal rekonstrüksiyonu kusursuzdu. ICA psödoanevrizmalarýnýn yönetiminde, akým yönlendirici stentlerin yerleþtirilmesi geçerli bir damar koruyucu tekniktir. (SETB-2023-08-150)