Laparoskopik kolesistektomi safra kesesi taþlarýnýn tedavisinde altýn standart bir teknik olmuþtur. Son yýllarda bu iþlem tek bir insizyondan yapýlmaktadýr. 2009 yýlý Aralýk ayýnda, iki olguda tek insizyondan (single port) laparoskopik kolesistektomi yapýldý. Elastik kanül göbek deliðinin tam içinden girildi. Açýlanma yapan aletler bu elastik kanülün içinden geçildi. Safra kesesinin fundusu polipropilen ile batýn duvarýnýn arkasýna fixe edildi ve laparoskopik kolesistektomi baþarýyla yapýldý. Bu teknik güvenli, etkin ve daha az aðrý hissettiren bir ameliyat olarak deðerlendirildi. Ancak randomize karþýlaþtýrmalý çalýþmalarla kanýtlanmasý gerekir.

Laparoscopic cholecystectomy is gold standart technique for treatment of cholelithiasis. In last years the procedure has performed with single incision. In 2009 December, single incision (single port) laparoscopic cholecystectomy was performed in two cases. Elastic port was entered just through the umbilicus. Roticulating devices were entered through the elastic port. Gallbladder fundus was fixed to the posterior ot the abdominal wall and laparoscopic cholecystectomy was achieved. This technique was determined as a safe, efficient and less painful operation. However it has been required to proved with randomized studies.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Çalýþmamýzda koroner arter baypas greftli hastalarda ortalama trombosit hacminin baypas greft açýklýðý üzerindeki etkilerini deðerlendirmeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2004 - Mayýs 2009 tarihleri arasýnda koroner anjiografisi yapýlan 323 koroner arter baypas greftli hastanýn kayýtlarý incelendi. Katýlýmcýlar baypas greftleri açýk olan 199 ( 151‘i erkek, 48‘i kadýn) hasta ve en az bir greftin total oklüzyonu saptanan 124 (104‘ü erkek, 20‘si kadýn) hasta olarak 2 gruba ayrýldý. Ortalama trombosit hacmi deðerinin baypas greft açýklýðý üzerine etkisi ile yaþ, cinsiyet, sigara, diyabetes mellitus, obezite, hipertansiyon, hiperlipidemi gibi risk faktörleri, hastalarýn kullandýðý ilaçlar, kan biyokimyasý ve baypas sonrasý geçen süreleriyle olan iliþkisi araþtýrýldý.
Bulgular: Her iki grup arasýnda yaþ (p=0,091),cinsiyet (p=0,087), hipertansiyon (p=0,180) diyabetes mellitus (p=0,204), hiperlipidemi (p=0,644),sigara kullanýmý (p=0,856) arasýnda belirgin bir fark saptanmazken obezite 1. grupta daha fazla izlendi (p=0,035). Baypas sonrasý geçen süre 1. grupta 8,75±4,35 yýl, 2. grupta 10,56±6,02 yýl olarak belirlendi. (p=0,006). Ortalama trombosit hacmi baypas grefti týkalý olan grupta anlamlý derecede yüksek bulundu (10.5±5.6 fl ve 8.8±1.4 fl, p<0,001). 1. grupta nitrat kullananlarýn oraný (p=0,01) 2. grupta da Warfarin kullananlarýn oraný (p=0,040) diðer gruba göre daha yüksek saptandý.
Sonuçlar: Çalýþmamýzda artmýþ ortalama trombosit hacmi (OTH) deðerinin baypas damarý kapalý olan hasta grubunda, açýk olan hasta grubuna göre anlamlý olarak daha yüksek olduðunu gösterdik. Bu durum OTH deðeri yüksek olan koroner baypas greftli hastalarda daha yoðun anti-trombosit tedavinin gerekebileceðini göstermektedir.

Purpose: In our study, we aimed to investigate the effects of mean platelet volume on graft patency in patients with coronary artery bypass surgery.
Material and Methods: We investigated the registeries of 323 patients with coronary artery bypass surgery who were hospitalizated for coronary angiography between January 2004 and May 2009. Participants were divided into 2 groups. Patent-Graft Group was consisted of 199 patients (151 male, 48 female), and Occluded-Graft Group consisted of 124 patients (104 male, 20 female). In the occluded-graft group, at least one graft occlusion was detected. We investigated the relationship between the effects of the mean platelet volume, age, sex, smoking, diabetes mellitus, obesity, hypertension, hyperlipidemia, medicine usage, blood chemistery and the time after bypass surgery on the graft patency.
Results: Between two groups, no significant difference was noted for age (p=0,091), sex (p=0,087), hypertension (p=0,180), diabetes mellitus (p=0,204), hyperlipidemia (p=0,644) and smoking (p=0,856) But for obesity there was a significant istatistical difference on behalf of the first group (p=0,035). Time after bypass surgery was 8,75 ± 4,35 and 10,56 ± 6,02 years for the first and the second groups, respectively (p=0,006).Mean platelet volume was significantly higher in the graft occluded group (10.5 ± 5.6 fl and 8.8 ± 1.4 fl, p<0,001). Nitrate
usage was higher in the first group (p=0,01) and warfarin usage was higher in the second group (p=0,040)
Conclusion: In this study, we have shown that mean platelet volume was significantly higher in occluded-graft group than the patent-graft group. This finding shows us that patients with occluded grafts may need more aggressive anti-platelet therapy.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Memede mezenkimal tümörler benign malign ayrýmý olmaksýzýn nadir rastlanýr. Meme lezyonlarý ele gelen kitle þeklinde bulgu verebilecekleri gibi görüntüleme yöntemleri ile insidental olarak da saptanabilirler. Bu çalýþmada kliniðimizde taný verilen meme lokalizasyonlu mezenkimal tümörler deðerlendirilmiþtir.
Gereç ve Yöntemler: 1991-2009 yýllarý arasýnda kliniðimizde taný alan meme lokalizasyonlu mezenkimal tümör olgularý çalýþma kapsamýna alýnmýþtýr. Bu olgularýn klinik bulgularý patoloji raporlarý ve lamlarý retrospektif olarak yeniden incelenmiþtir.
Bulgular: Toplam 23 olgunun 20’si kadýn 3’ü erkektir. Lezyonlar lokalizasyonuna göre sýnýflandýrýldýðýnda 12 tanesi sol meme, 10 tanesi sað meme yerleþimlidir. Bir lezyonun lokalizasyonu belirtilmeden gönderilmiþtir. Olgularýn histopatolojik tanýlarýna göre daðýlýmý 12 adet lipom, 2 adet hemanjiom, 2 adet myofibroblastom ve birer adet anjioleiomyom, hemanjioperisitom, fibromatozis, kondrosarkom, anjiosarkom, metastatik rabdomyosarkom liposarkom þeklindedir. Erkek olgularýn tanýlarý ise 2 adet lipom ve myofibroblastomdur. Ýncelenen olgularýn 19’u benign (%85) ve 4’ü (%15) malign olarak deðerlendirilmiþtir.
Sonuç: Mezenkimal tümörler nadir olmakla birlikte memede rastlanabilir. Benign lezyonlar daha sýk görülmesine raðmen çok seyrek olarak primer veya metastatik tüm malign mezenkimal tümörlerin meme dokusundan geliþme olasýlýðý mevcuttur. Özellikle küçük biopsi materyalleri deðerlendirilirken mezenkimal tümör olasýlýðý da akýlda bulundurulmalý, gerek görülen olgularda immunohistokimyasal yöntemler uygulanmalýdýr.

Mesenchymal tumors of the breast, including benign and malignant lesions are rare. The presenting feature is often a palpable solid mass, however they may be diagnosed incidentally by radiological methods. Mesenchymal tumors of the breast diagnosed in our clinic have been evaluated in this study.
Material and Methods: Mesenchymal tumors localized in the breast, diagnosed between the years 1991-2009 are included in this study. Clinical findings, pathology reports and slides of the cases are evaluated retrospectively.
Results: A total of 23 patients (20 female, 3 male) were included in the study. According to their sites of involvement, 12 lesions were in the left and ten were in the right breast. The location of one of the cases is unknown. Histopathological diagnosis of the lesions were as 12 cases of lipoma, 2 cases of hemangioma, 2 cases of myofibroblastoma and one case of hemangiopericytoma, angioleiomyoma, chondrosarcoma, fibromatosis, angiosarcoma, metastatic rhabdomyosarcoma and liposarcoma each. Two of the male cases were lipoma and one case was myofibroblastoma. 19 cases (85%) were benign and 4 cases (15%) were malignant.
Conclusion: Although very rare, mesenchymal tumors can be encountered in the breast. Benign lesions are diagnosed more often, however malignant and metastatic mesenchymal tumors may also arise. Possibility of a mesenchymal tumor should be taken into consideration. especially when evaluating small biopsy specimens and immunohistochemical methods should be applied whenever necessary.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Melanositik pigmente deri lezyonlarýnýn birbirinden ayrýmý, planlanacak tedavi yaklaþýmý açýsýndan önemlidir. Dermoskopi özellikle melanositik deri lezyonlarýnýn non-melanositik deri lezyonlarýndan ayýrt edilmesinde ve malign geliþimin erken evrelerini haber vermede yararlý bir yöntemdir. Son yýllarda non-melanositik deri lezyonlarýnýn ve tümörlerinin tanýsýnda da dermoskopik taný yardýmcý bir yöntem olarak kullanýlmaya baþlanmýþ, dermoskopi uygulamalarýnýn iþlerliði ve yaygýnlýðý artmýþtýr. Non-invaziv olan bu yöntem sayesinde nevüslerin malignleþme sürecindeki ilk deðiþimleri fark edilerek erken taný saðlanabilirken riskli lezyon sýnýfýndaki nevüslerin de gereksiz cerrahi eksizyonu yapýlmadan izlemi mümkün olmaktadýr. Bu çalýþmada kliniðimiz dermoskopi polikliniðine dokuz yýl boyunca baþvuran hastalarýn lezyonlarýnýn sosyodemografik, klinik ve histopatolojik taný yönünden irdelenmesi amaçlanmýþtýr.
Yöntem: Kliniðimiz dermoskopi polikliniðine baþvuran 810 hastanýn yaþ ve cinsiyetleri ile bu hastalardaki toplam 1967 adet lezyonun dermoskopik tanýlarý kaydedildi. Lezyonlar tanýlarýna göre melanom, nevus ve non-melanositik lezyonlar olmak üzere üç ana grupta; yerleþim yerleri ise baþ-boyun, gövde, alt-üst ekstremite ile týrnak olmak üzere beþ grupta deðerlendirildi. Lezyonlarýn dermoskopik tanýlarý yaný sýra, cerrahi eksizyon ve patolojik tetkik yapýlanlarda dermoskopik ve patolojik tanýlar eþleþtirildi.
Bulgular: 531’si kadýn (yaþ aralýðý 1-89 ort yaþ 41.7), 279’ü erkek(yaþ aralýðý 1-93 ort yaþ 43.3) olmak üzere toplam 810 hastanýn 1967 lezyonu dermoskopik olarak incelendi. Lezyonlar en sýk gövde (881 %44.8) yerleþimliydi. Dermoskopik tanýlar arasýnda en sýk dermal nevus (503 %25.5), konjenital melanositik nevus (268 %13.6), jonksiyonel nevus (263 %10.3) mevcuttu. Eksizyon yapýlan ve histopatolojik sonuca ulaþýlan 55 lezyon vardý. Dermoskopik olarak 55 lezyonun 33 (%60)’ü histopatolojik tanýyla ayný tanýyý aldý. Lezyonlarýn 82 (%4.1)’i malign, 189 (%9.6)’u premalign, 1686 (%85.7)’sý bening karakterdeydi. Malign Melanom(MM) 24 (%1.2) oranda saptandý. 181 (%9.2) displastik nevüs saptandý, bunlarýn sadece 19 tanesi MM kuþkusuyla eksize edildi, diðerlerinin kontrolü aralýklý dermoskopik deðerlendirme ile saðlandý.
Sonuç: Dermoskopi uygulamalarý iyi organize edilmesi halinde eðitimli personel ve yeterli teknik donanýmla melanositik ve non-melanositik lezyonlarýn tesbitinde ve tedavisinde non-invaziv olarak geçerli ve güvenilir bir yöntemdir.

Objective: Differential diagnosis of melanocytic skin lesions and early detection of malignant changes in nevi are important in determining the treatment modality. Dermoscopy is an useful technique in both establishing early changes. of malignant and in distinguishing melanocytic pigmented skin lesions from non-melanocytic pigmented skin lesions Therefore, two benefits of this method are early diagnosis in malignant nevi and to eliminate needless surgical interventions in the follow up of common nevi. Our objective was to evaluate the data of the patients who had admitted our dermoscopy outpatient clinic for nine years and to document the results.regarding sociodemoghrafic, clinical and histopathological characteristics.
Method: Sociodemographic features of a total 810 dermoscopy outpatients and the dermoscopic results of 1967 lesions were recorded in digitalized media. Lesions were categorized in three groups (melanoma, nevus and non-melanocytic lesions) according to diagnosis and in five groups (head-neck, trunk, upper-lower extremities and nail) according to localization. Dermoscopic diagnosis and histopathologic results were evaluated.
Results: Total 810 patients, 531 women (age range 1-85 and mean age 41.7), 279 men (age range 1-93 and mean age 43.3) and dermoscopic diagnosis of 1967 lesions were evaluated. Trunk was the most common site of localization (881 patients, 44.8%). The most common dermoscopic diagnoses were dermal nevus (503 patients, %25.5), congenital melanocytic nevus (268 patients %13.6) and junctional nevus (263 patients %13.3). Histopathological results of 55 patients’ excision materials were reached. The dermoscopic diagnoses of 33 (%60) lesions out of a total 55 lesions were concordant with their histopathologic diagnoses
Conclusion: Digital dermoscopy offers advantages as a reliable and acceptable method for daily routine in the diagnosis and therapy of melanocytic and non-melanocytic lesions in the existence of educated staff and adequate technical equipment.

Abstract | Full Text PDF

Belirli bir hastalýk yada patoloji ile iliþkilisi olmayan ve normal olarak kabul edilen fizyolojik intrakraniyal kalsifikasyonlar, en sýk pineal gland, koroid pleksus, habenular komissür, bazal gangliyon, dura ve araknoidde görülmektedir. Radyolojik yöntemler içerisinde intrakraniyal kalsifikasyonlarý saptamada en duyarlý yöntem bilgisayarlý tomografidir (BT). Çalýþmamýzda Nisan 2009 - Aðustos 2009 tarihleri arasýnda elde olunan 401 kontrastsýz kraniyal BT intrakraniyal fizyolojik kalsifikasyon sahalarýna yönelik retrospektif olarak deðerlendirilmiþtir. 401 olguda fizyolojik kalsifikasyonlarýn sýklýðý sýrasýyla; %69,3 koroid pleksus, %66,1 pineal gland, %35,2 habenular komissür ve %25,2 diðer (bazal gangliyonlar, dura ve araknoid) olarak bulunmuþtur. Olgularýn %51,9’unda pineal gland ile koroid pleksus, %28,7’sinde pineal gland ile habenular komissür, %28, 4’ünde koroid pleksus ile habenular komissür kalsifikasyonlarýnýn birlikteliði saptanmýþtýr. Yaþ artýkça pineal gland, koroid pleksus ve habenular komissür kalsifikasyonlarýnýn görülme sýklýklarýnda anlamlý artýþ saptanmýþtýr (p<0,001). Ayrýca pineal gland ile koroid pleksus, pineal gland ile habenular komissür ve koroid pleksus ile habenular komissür kalsifikasyonlarýnýn birliktelikleri anlamlý bulunmuþtur (p<0,001).

Physiological intracranial calcifications without a relationship with a particular disease or pathology and accepted as normal, are seen most common in pineal gland, choroid plexus, habenular commissure basal ganglia, dura and arachnoid. Computed tomography (CT) is the most sensitive radiological method in detection of intracranial calcifications. In our study 401 unenhanced cranial CT that obtained between April 2009 and August 2009, are evaluated as retrospectively for physiological intracranial calcification fields. Of the 401 cases, 69,3% had choroid plexus calcification, 66,1% had pineal gland calcification, 35,2% had habenular commissure calcification, 25,2 % had other (basal ganglia, dura and arachnoid) calcifications. Of the cases 51,9% had pineal gland and choroid plexus, 28,7% had pineal gland and habenular commissure, 28,4% had choroid plexus and habenular commissure calcilfication co-existence. Significant increase in the prevalence of the pineal gland, choroid plexus and habenular commissure calcifications was found with increased age (p<0.001). Also co-existence of pineal gland and choroid plexus, pineal gland and habenular commissure, choroid plexus and habenular commissure was significant (p<0.001).

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Paragangliomalar nöral krestten orijin alan ve baþ boyun bölgesindeki damar duvarýný veya spesifik sinirleri tutan yoðun vasküler tümörlerdir. Bu çalýþmada paragangliom tedavisinde preoperatif embolizasyon ve cerrahi yöntemin kombine kullanýldýðý olgularda ki deneyimlerin sunulmasý amaçlanmaktadýr.
Gereç ve Yöntem: 2006-2009 yýllarý arasýnda kliniðimize refere edilen paragangliom tanýlý 8’i erkek 4’ü kadýn toplam 12 olguda preoperatif angiografi ve hipervasküler kitleye yönelik PVA (Polivinil Alkol) partikül embolizasyonu gerçekleþtirildi.Tüm olgularda bilateral karotis anjiografisi, tümör nidusunun deðiþik derecelerde embolizasyonu ve sonrasýnda Willis poligonunun patent olduðunu göstermek amacýyla serebral DSA iþlemi Simens Artist cihazý yardýmý ile uygulandý. Embolizasyon iþlemi sonrasýnda 48 saat içerisinde cerrahi rezeksiyon gerçekleþtirildi.
Bulgular: Tedavi edilen 12 vaka içerisinde karotis gövde paragangliomu 10 olguyla en sýk karþýmýza çýkan tümördü (%83.3). Bir olguda glomus timpanikum (%8,3) izlenirken diðer bir olguda ise glomus jugulare (%8,3) mevcuttu. Multisentrisite sadece bir olguda (%8.3) mevcut olup bilateral karotis gövde tümörü izlendi. Ýki olguda ailesel özellik mevcut olup baba - oðul iliþkisi saptandý. Endovasküler iþlem gerçekleþtirilen olgularda embolizasyon ve anjiyografi iþlemleri esnasýnda ve sonrasýnda herhangi bir komplikasyon izlenmedi. Ýki olguda cerrahi rezeksiyon sonrasý kranial sinir hasarý geliþti. Bir olguda da posterior fossaya uzaným gösteren kitlenin post-op BT kontrolünde serebellar hemoraji saptandý.
Sonuç: Kombine endovasküler ve cerrahi tedavi paraganglioma tedavisinde efektif, güvenli ve kabul edilebilir bir tedavi yaklaþýmýdýr.

Objective: Paragangliomas are intense vascular tumors originated from neural crest and they involve the vascular wall or spesific nerves in the head and neck region. In this study, we aim to present the experiences of the cases in which the preoperative embolisation and the surgical approach is combined for the paraganliom treatment.
Materials and methods: PVA (polivynil alcohol) particle embolisation directed to the hypervascular mass and preoperative angiography were performed in totally 12 paraganglioma cases (8 male, 4 female) referred to our clinic in 2006-2009. Bilateral carotis angiography, embolisation of tumor nidus in several degrees and then cerebral angiography (to show that Willis poligon is patent) were performed in all cases. The surgical resection was performed within 48 hours after embolisation.
Results: Carotid body paraganglioma was the most common tumor among all cases (84.6%). Glomus timpanicum was observed in one case (%8,3), and glomus jugulare was observed in other case (%8,3) Multicentrity was observed in only one case (8.3%) and the bilateral carotid body tumor was followed. There was a familial relationship in two cases (father and son). No complication was observed during and after
embolisation and angiography in the cases subjected to endovascular process. The cranial nerve injury after surgical resection was developed in two cases. Cerebellar hemorrhage was observed in one case at the post-op CT assessment of the mass that involve posterior fossa.
Conclusion: The combination of the preoperative embolisation and the surgical approach is a safe, effective and acceptable treatment approach for the paragangliomas. The surgical resection combined with endovascular treatment is important to obtain complete tumor resection and decrease morbidity.

Abstract | Full Text PDF

Anoftalmi/mikrooftalmi, gözün önemli fakat oldukça nadir görülen konjenital anomalilerinden biridir. Sýklýðý tam olarak bilinmemekle birlikte 1-3/10000 olduðu bildirilmektedir. Etiyolojide kromozom anomalileri, konjenital infeksiyonlar ve teratojenler suçlanmaktadýr. Yazýmýzda 3200 g doðum aðýrlýðý ile 40. gebelik haftasýnda doðan ve anoftali saptanan bir erkek bebek sunuldu. Anne ile baba arasýnda akrabalýk yoktu. Antenatal izlemler düzensiz olup annenin hastalýk ve ilaç alým öyküsü yoktu. Fizik muayenede bebeðin saðda mikroftalmi, solda anoftalmisi, düþük kulak, hipertelorizm ve mikrognatisi saptandý. Mezokardiyak bölgede 2/6 sistolik üfürümü vardý. Belirgin hipotoni ve azalmýþ kemik-tendon refleksleri dýþýnda diðer sistem muayenelerinde bir özellik yoktu. Kraniyal tomografide sað gözün hipoplazik olduðu, sol bulbus okülinin izlenmediði görüldü. Ekokardiyografisinde 2,5 mm patent duktus arteriosus saptandý ve digoksin baþlandý. Postnatal 32.gününde sepsis ve kalp yetmezliði nedeni ile kaybedildi. Bu olgu ile, oldukça nadir görülen anoftalmi/mikrooftalmide eþlik edecek diðer organ anomalileri açýsýndan ileri inceleme yapýlmasýnýn, doðumdan sonra geliþebilecek komplikasyonlar yönünden multidisipliner yaklaþýmda bulunulmasýnýn, ve ailelere sonraki gebelikler için genetik danýþmanlýk verilmesinin önemini vurgulamak istedik.

Anophtalmia /microphthalmia is a major but a very rare congenital anomaly of the eye. The frequency is not known exactly but has been reported to be 1-3/10000. In the etiology, chromosomal anomalies, congenital infections and teratogens have been blamed. Here in this case report, we describe a female infant delivered by cesarean section with the 40th week of gestation, born with a birth weight of 3200 gr. Parental consanguinity was not found. During pregnancy, she was not on regular, routine visits and did not have the history of any drug and/or teratogen use. Physical examination revealed multiple congenital anomalies, including microphtalmia of the right eye, anophtalmia of the left eye, hypertelorism, micrognathia and low-set ears. A 2/6 systolic mesocardiac murmur was found. Severe, general hypotonia with decreased tendon reflexes were also detected. Other systems were found to be normal. Right ocular hypoplasia and absence of left bulbus oculi were detected in cranial tomography. Echocardiographic examination showed patent ductus arteriosus of 2.5 mm. Postnatally on the 32nd day, she died because of heart failure and sepsis. We concluded that, any patient with anophtalmia needs to be investigated systematically for other associated anomalies and followed up closely for possible complications with a multidisciplinary approach and genetic counseling should be advised for the future pregnancies.

Abstract | Full Text PDF

Rahim içi araç (RÝA) güvenilir ve etkin bir kontrasepsiyon yöntemidir. RÝA’larýn yaygýn kullanýmý sonucunda çeþitli yan etki ve komplikasyonlar ile karþýlaþýlabilmektedir. Bizde mesane içine lokalize RÝA’sý olan olguyu sunmayý amaçladýk.

The intrauterine device (IUD) is a safe and effective method for contraception. Complications and side effects can be encountered as a result of widespread use of IUDs. We aimed to present the case which has localized IUD in to the bladder.

Abstract | Full Text PDF

60 yaþýnda kadýn olguda, femoral arteryal ponksiyonu sýrasýnda Seldinger kýlavuz teli düðümlendi. Bunun üzerine floroskopi altýnda arteryal dilatör kullanýlarak kýlavuz tel çýkarýlmaya çalýþýldý ancak baþarýlý olunamadý. Bu olguda tel cerrahi olarak çýkarýldý. Seldinger tekniði kullanýlarak femoral arterin kateterizasyonu sýk uygulanan bir yöntem olmakla birlikte birçok komplikasyona neden olabilmektedir. Bunlar arasýnda kink yapma ve nadiren de kýlavuz telin tamamen düðümlenmesi de yer almaktadýr. Biz bu olguda iþleme baðlý komplikasyonlara yaklaþýmda izlenecek basamaklarý tartýþmayý amaçladýk.

An 60 years-old female patient suffered from knotting of a Seldinger wire during femoral artery puncture. We try to remove guide wire by arterial dilator under floroscopic guidance, but it did not work. In this case, guide wire was removed surgically. Although femoral artery catheterization with the Seldinger technique is a commonly performed procedure, it may result in numerous complications, including kinking and rarely complete knotting of the guidewire. We discuss the steps to approach these kind of procedural complications.

Abstract | Full Text PDF

Kalsiyum kanal blokerleri hipertansiyon, anjina pektoris, koroner arter spazmý ve supraventriküler aritmilerin tedavisi için sýkça kullanýlýrlar. Yavaþ salýnýmlý ve uzun yarýlanma ömürleri nedeniyle, yüksek dozlarda kullanýmýna baðlý oluþan toksikasyonlarý diðer kardiyovasküler ilaçlardan daha ölümcüldür. Bu olgu sunumunda kalsiyum kanal blokerlerinden biri olan diltiazem intoksikasyonunda karþýlaþýlabilecek klinik bulgu, belirti ve çözümlerin gözden geçirilmesi amaçlanmýþtýr.

Calcium channel blockers are commonly used in the treatment of hypertension, angina pectoris, coronary arter spasm and supraventriculer arrhythmia. Because of sustained retain and long half life, the toxication which is due to high dose usage is more fatal than other cardiovascular druge. ‹n this study, it is aimed to check out the clinical signs, symptoms and their solutions which can be encountered in toxication of diltiazem which is one of the calcium channel blockers.

Abstract | Full Text PDF