Amaç: Çalýþmamýzda, neostigminle antagonize edilen roküronyum ve atraküryum sonrasý, klinik gözlem veya sinir kas kavþak monitorizasyonu ile ekstübasyonda postoperatif rezidüel kürarizasyonun karþýlaþtýrýlmasý amaçlandý.
Yöntemler: Elektif abdominal histerektomi operasyonu planlanan ASA I-II grubundan 60 olgu randomize olarak: roküronyum (0.6 mg.kg-1) uygulanmasý ve klinik gözleme göre (Grup RK) veya Train of Four (TOF) ratio >0.7 olduðunda (Grup RT) ekstübasyonu planlanan; atraküryum (0.5 mg.kg-1) uygulanmasý ve klinik gözleme göre (Grup AK) veya TOF ratio >0.7 olduðunda (Grup AT) ekstübasyonu planlanan olgular olacak þekilde dört gruba ayrýldý. Operasyon bitiminde tüm olgularda neostigminle antagonizasyon yapýldý. TOF deðerleri, ekstübasyonda ve sonrasýnda 1, 3, 5 ve 10. dk.larda, operasyon ve anestezi süreleri; toplam fentanil, nöromüskuler bloker, neostigmin dozlarý hesaplandý.
Bulgular: Demografik özellikler; operasyon ve anestezi süreleri; kullanýlan toplam fentanil, NMB ve neostigmin dozu dört grupta benzerdi. Klinik gözleme göre ekstübe edilen olgularda ekstübasyonda olgularýn hepsinde TOF oraný < 0.7 bulundu. TOF deðerleri; Grup RK’da Grup RT’ye göre tüm zamanlarda; Grup AK’da Grup AT’ye göre ekstübasyon, 1. ve 3.dklarda anlamlý olarak düþüktü (p<0.05). Grup RK’da TOF deðeri Grup AK’ya göre ekstübasyonda anlamlý olarak düþük (p<0.05) olmakla birlikte, diðer ölçüm zamanlarýnda arada anlamlý fark bulunmadý.
Olgularýn tamamýna bakýldýðýnda, klinik gözleme göre ekstübe edilen olgularda TOF≥0.7 ve ≥0.9 olma süreleri sýrasýyla 5.dk ve 10.dk, TOF monitorizasyonuna göre ekstübe edilen olgularda TOF≥0.9 olma süresi 5.dk olarak bulundu (p<0.05).
Sonuç: Çalýþmamýzda TOF monitorizasyonunun rezidüel kürarizasyonu tesbit etmede ve önlemede yararlý bir yöntem olabileceði ve neostigminle antagonizasyon sonrasý rezidüel blok sýklýðýnýn roküronyum veya atraküryumla benzer olduðu sonucuna varýldý.

Amaç: Multinodüler guatr (MNG), endemik guatr bölgesi olan ülkemizde en sýk tiroid operasyon endikasyonudur. MNG nedeniyle opere edilen ve patoloji incelemelerinde insidental papiller mikrokarsinom saptanan olgularý incelemeyi amaçladýk.
Yöntem: Haziran 2006 ile Ocak 2010 tarihleri arasýnda selim nedenlerle operasyona alýnan 362 hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Tek taraflý nodülü olan hastalar çalýþma dýþý býrakýldý. Preoperatif tümör olduðu bilinen ve ince iðne aspirasyon biopsi (ÝÝAB) sonucunda patolog tarafýndan frozen istenen, postoperatif 1 cm’den büyük olan ve 1 cm’den büyük tümöre eþlik eden papiller mikrokarsinomlar çalýþma dýþý tutuldu. Patolojik tanýsý papiller mikrokarsinom gelen hastalarýn demografik özellikleri, histopatolojik sonuçlarý ve postoperatif tedavileri
incelendi.
Bulgular: Toplam 347 hastaya total tiroidektomi, 15 hastaya totale yakýn tiroidektomi uygulandý. Histopatolojik incelemede 14 (%4) hastada papiller mikrokarsinom saptandý. 14 hastanýn tümü kadýndý. Yaþ ortalamasý 58,07 (36-73) olarak saptandý. Tümör ortalama boyutu 3,7 mm (1-8) olarak hesaplandý. Sadece bir olguda kapsül invazyonu ve ayný olguda multifokalite saptandý. On dört olguda total tiroidektomi uygulandýðýndan ek bir cerrahi giriþim planlanmadý. Tüm olgulara supresyon tedavisi uygulanýrken sadece bir olguya kapsül invazyonu ve multifokal olmasý nedeniyle radyoizotop ablasyon (RAI) tedavisi uygulandý.
Sonuç: Papiller mikrokarsinomun klinik seyri çok iyi olabilmesine raðmen, nadiren uzak metastazlarla saptanabilirler. Papiller mikrokarsinomun atlanmamasý ve ikinci bir cerrahi giriþimi engellemek için MNG ön tanýsý olan hastalarda total tiroidektominin uygun bir tedavi olduðunu düþünmekteyiz.

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý ülkemizin üç farklý bölgesinde Ýstanbul, Iðdýr ve Muðla illerine baðlý belde ve köylerde yapýlan okul taramalarý sýrasýnda çocuklarýn büyüme durumlarý deðerlendirilerek boy kýsalýðý, kilo fazlalýðý ve obezite sýklýðýný incelemektir.
Gereç ve Yöntem: Ýstanbul ili, Þile ilçesine baðlý 1 köy okulunda, Iðdýr ili Karakoyunlu ilçesine baðlý 6 köy okulunda ve Muðla ili Göcek ilçesi ilköðretim okulunda saðlýk taramasý sýrasýnda muayene edilen 1134 öðrenci boy kýsalýðý, kilo fazlalýðý ve obezite açýsýndan incelenmiþtir.
Bulgular: Çalýþmada toplam 116 (%10,2) çocuðun boyunun yaþýna göre 3. persentilin altýnda olduðu görüldü. Tüm bölgelerdeki çocuklarýn 123’ünün (%10,8) fazla kilolu, 60’ýnýn (%5,3) obez olduðu görüldü. Bölgelere göre kilo fazlalýðý sýklýðý Þile-Ýstanbul’da %16,1, Karakoyunlu-Iðdýr’da %3,7, Göcek-Muðla’da %17,5, obezite sýklýðý ise sýrasýyla %5,4, %0,9, %10,1 bulundu.
Sonuç: Ülkemizin üç farklý coðrafi bölgesinde boy kýsalýðý ve obezite sýklýðýný farklý bulduk. Ülkemizde boy kýsalýðý ve obezite sýklýðýný deðerlendirirken, sosyoekonomik yönden benzer ve farklý bölge verilerinin ayrý ayrý incelenmesinin daha uygun olacaðýný düþünmekteyiz.

Amaç: Maksillofasyal travmalarda, mandibula kýrýklarý nasal kýrýklardan sonra ikinci en sýk karþýlaþýlan kýrýklardýr. Mandibula kýrýklarý, çiðneme ve konuþma gibi fonksiyonlarýnýn dýþýnda, yüzün 1/3 alt bölümünün estetik görünümünde de önemlidir. Bu çalýþmanýn amacý mandibula kýrýðý nedeniyle kliniðimizde tedavi edilen hastalarýn demografik özelliklerinin, uygulanan taný ve tedavilerin literatür ile karþýlaþtýrýlarak deðerlendirilmesidir.
Gereç ve Yöntemler: Þiþli Etfal Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi, Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Kliniðinde Ocak 2002 - Mayýs 2008 yýllarý arasýnda mandibula kýrýðý nedeniyle yatýrýlarak tedavi edilen toplam 112 hasta, yaþ, cinsiyet, etiyoloji, kýrýk tipleri, uygulanan tedavi yöntemlerini ve tedavi sonuçlarý retrospektif olarak incelendi.
Bulgular: Hastalarýn kadýn/erkek oraný: 1/ 2.8 ve yaþ ortalamasý 27.6 idi. Hastalarýn %65’inde yaralanma nedeni trafik kazalarý ve %27 sinde izole simfiz fraktürü mevcuttu. Hastalarýn %80’inde açýk redüksiyon ile plak vida ile rijit fiksasyon yapýldý. Kondil, subkondil, alveol ve deplase olmayan simfiz kýrýðý olan diðer hastalara ise kapalý redüksiyon ile intermaksiller fiksasyon uygulanmýþtýr. Kapalý redüksiyon uygulanan hastalarýn % 18’inde, açýk redüksiyon ile plak vida ile rigit fiksasyon uygulanan hastalarýn %8.8’inde komplikasyon tespit edildi. Malokluzyon, plak enfeksiyonu ve nonunion gözlenen komplikasyonlardý.
Sonuç: Sýklýkla karþýlaþýlan mandibula kýrýklarýnýn, dikkatlice incelenip, en uygun tedavinin en kýsa sürede uygulanmasý baþarýyý etkileyen en önemli sebeplerdir. Seçilecek tedavide hastaya ait sebepler dýþýnda hekimin tecrübesi de önemlidir. Açýk redüksiyon ve rigit fiksasyon, tecrübeli ekiplerce yapýldýðýnda komplikasyon oraný kapalý redüksiyon ile onarýmdan daha az olabilmektedir.

Anafilaksi gebelik döneminde anne ve fetüs için ciddi etkileri olabilen, nadir bir prematüre doðum nedenidir. Gebelik sýrasýnda anafilaksi nadirdir ancak potansiyel olarak anne ve bebek için yaþamý tehdit eden bir olaydýr. Anaflakside, maternal ve fetal mortalite ve morbidite, uygun resusitasyon uygulamasý ve sezaryen doðumla engellenebilmektedir. Epinefrin gebe olmayan kiþilerde anaflakside vazopressör ajan olarak iyi bir seçim olmasýna karþýn, gebelikte fetal-plasental dolaþým için risk oluþturabilmektedir. 28 yaþýnda anne, anaflaktik reaksiyon ve fetal disstres tanýlarý ile yatýrýldý. Acil tedavisi epinefrin ve steroid ile yapýlan annenin, otuzüç gebelik haftasýndaki bebeði acil sezaryenle doðurtuldu. Annede doðumu indükleyen anaflaktik reaksiyonun etiyolojisi tespit edilemedi. Gebelikteki idyopatik anaflaksi olgularýnda, doðum zamaný ve doðum yöntemi günümüzde tartýþmalý olmakla birlikte hýzlý ve etkin bir yönetim uygulanmasý yenidoðan ve anne saðkalýmýný olumlu etkileyebilir.

Distal renal tubuler asidoz (dRTA), metabolik asidoz, alkali idrar, hipopotasemi veya hiperpotasemi ve hiperkalsiüri ile karakterize genetik bir hastalýktýr. Klinik olarak geliþme geriliði, poliüri, dehidratasyon, kusma ve hipotoni ile birlikte psikomotor geliþme geriliði görülür. Nefrokalsinoz ve/veya ürolitiyazis, hiperkalsiürinin sýk komplikasyonlarý olup böbrek yetmezliði kliniðine neden olabilir. Postnatal üç günlük yenidoðan ateþ ve halsizlik yakýnmalarý ile getirildi. Metabolik asidozu tespit edilen olgunun kan gazýnda pH: 6.89, PCO2: 32.8, PO2: 40.7, HCO3: 6.2, BE – 26.2 idi. Anyon açýðý normal idi. Ýdrar pH: 7 saptandý. Üriner sistem ultrasonografisinde grade 2-3 nefrokalsinoz saptandý. BERA incelemesinde sað kulakta tek taraflý iþitme kaybý saptandý. Bir yenidoðan olgusunda yaþamýn ilk günlerinde metabolik asidoz varlýðýnda mutlaka elektrolit deðerleri ile birlikte anyon açýðý hesaplanmalý ve idrar pH’si kontrol edilmelidir. Bu sayede renal tubuler asidoz olgularýnýn erken taný ve tedavisi mümkün olabilir.

Intramusküler hemanjiom sýk rastlanmayan benign bir lezyon olup, tüm hemanjiomlarýn % 0,8’ ini oluþturur. Klinik þikayet olarak anatomik lokalizasyonuna göre aðrý, þiþlik ve hareket kýsýtlýlýðý görülebilir ancak kesin taný için histopatolojik deðerlendirme gerekir. 13 yaþýnda erkek çocuðu hastanemize, sað baldýrýnda son 5 yýldýr aðrý ve þiþlik þikayetiyle baþvurdu. Hastanýn en belirgin þikayeti ise giderek daha da belirgin hale gelen tek taraflý parmak ucunda yürüme idi. Radyolojik deðerlendirmeler sonrasýnda konulan intramusküler hemanjiom tanýsý, tru-cut biyopsi ile doðrulandý. Tümörün gastrokinemius kasýnda kontraktüre neden olduðu ve bu sebeple sekonder düþük ayak deformitesi geliþmiþ olduðu görüldü. Tümör radikal cerrahi ile eksize edildi. Gastrokinemius kasý Vulpius prosedürü ile uzatýldý. 3 yýllýk takipte lokal rekürrens bulgusu saptanmadý. Son yapýlan klinik kontrolünde hastanýn normal yürüyüþ paternine kavuþmuþ olduðu görüldü. Yazýmýzda nadir görülen bu tümör ve klinik bulgusu ile ilgili klinik tecrübemizi paylaþmak istedik.