Reoperatif paratiroid cerrahisi deneyimli cerrahlar için bile zordur. Kür oranlarý primer cerrahiye göre daha düþüktür. Ýyi anatomik ve embriyolojik bilgi önemlidir. Ameliyat öncesi kapsamlý bir cerrahi strateji planlanmalýdýr. Olasý komplikasyonlardan kaçýnmak için odaklanmýþ paratiroid cerrahisi yapýlabilmesi amacýyla gözden kaçan bezi bulmak için ameliyat öncesi görüntüleme yöntemleri kullanýlmalýdýr. Önemli geliþmelerden birisi gözden kaçan paratiroid bezlerinin bulunmasýna yönelik yeni yardýmcý yöntemlerdir. Cerrahi baþarý oranýný artýrmak için ortotopik ve olasý ektopik yerleþimler cerrah tarafýndan iyi bilinmelidir. Reoperatif paratiroid cerrahisi, primer paratiroid cerrahisine kýyasla farklý bir yaklaþým gerektirir. Tiroid bölgesine giriþ için kesi ve yolun seçimi, yardýmcý yöntemlerin kullanýmý ve intraoperatif sinir monitörizasyonu temel prensiplerdir ve ayrýca titiz bir diseksiyon gerektirir. Cerrahi kür elde etmek zordur ve yüksek cerrahi dikkat gerektirir. Postoperatif komplikasyon oranlarý primer paratiroid cerrahisine göre daha yüksektir. Ameliyat olamayan bir hastada diðer tedavi yöntemleri ve medikal tedavi seçenekleri deðerlendirilebilir. (SETB-2023-06-100)

Prostat kanseri erkeklerde en sýk görülen kanserlerden biridir. Prostat spesifik antijen testi, parmakla rektal muayene veya transrektal ultrasonografi gibi taný yöntemleri bulunmakla birlikte manyetik rezonans görüntüleme prostat kanserinde doðru ve tekrarlanabilir bir taný yöntemi olarak önemli bir role sahiptir. Ayrýca hedefe yönelik biyopsilere ve son zamanlarda daha çok kullanýlan lokal tedavi yöntemlerine kýlavuzluk etmesi önemini daha da arttýrmaktadýr. Teknik zorluklar, hastanýn tolere edememesi ve yorumlamadaki güçlükler nedeniyle “Prostate Imaging Reporting and Data System (PI-RADS)” hasta hazýrlýðý ve manyetik rezonans görüntüleme teknikleri için öneriler sunmaktadýr. Bununla birlikte doðru taný oranýný ve görüntü kalitesini arttýrmak için teknikler geliþtirilmeye devam etmektedir. Bu makalede çekimden önce hasta hazýrlýðý ve teknikler detaylarýyla tartýþýlmýþtýr. Ayrýca bi-parametrik manyetik rezonans görüntüleme, radiomiks, T1 ve T2 haritalama gibi yeni tekniklere de deðinilmiþtir. (SETB-2022-12-262)

Parkinson hastalýðýnýn (PH) seyri sýrasýnda, genellikle hipokinetik dizartri olarak adlandýrýlan konuþma bozukluklarý dahil olmak üzere çok sayýda motor ve motor olmayan semptom ortaya çýkar. PH, bu tip dizartrinin en yaygýn nedenidir. Parkinson hastalarýnýn yaklaþýk %90'ýnda, hastalýk ilerledikçe þiddetlenen ve diðer insanlarýn PHli kiþiyi anlamasýný çok zorlaþtýran hipokinetik dizartri görülür. Bu bozukluk, monoton konuþma, azalmýþ ve tekdüze ses þiddeti, azalmýþ vurgu, nefesli veya boðuk ses kalitesi, konuþma hýzýnda artýþ, fonemlerin hýzlý tekrarý ve bozulmuþ ünsüz üretimi ile karakterizedir. Bununla birlikte, hastalarda kendi ses þiddetlerini yanlýþ algýlama ve konuþma sorunlarýna iliþkin farkýndalýklarýnýn azalmasý gibi duyusal semptomlar da gözlenebilir. PH'deki hipokinetik dizartri, yalnýzca nigrostriatal yoldaki dopamin dejenerasyonundan deðil, ayný zamanda motor ve somatosensori sistemlerdeki bozulmalardan da kaynaklanabilir. Hipokinetik dizartrili Parkinson hastalarýnda fonasyon, artikülasyon, respirasyon, rezonasyon ve prozodi gibi tüm konuþma bileþenleri dikkatle deðerlendirilmelidir. Týbbi öykü alma, oral motor deðerlendirme, konuþma özelliklerinin algýsal deðerlendirmesi, anlaþýlýrlýk, verimlilik ve iletiþime katýlým, deðerlendirmenin bir parçasý olmalýdýr. Konuþma bileþenlerinin özelliklerini ve anlaþýlýrlýðýný deðerlendirmek için maksimum fonasyon süresi, diadokokinetik hýz, cümleleri, kelimeleri ve pasajlarý okuma, resimleri tanýmlama ve spontan konuþma görevleri kullanýlýr. Deðerlendirme, fizyolojik ve akustik yöntemlere ek olarak görüntüleme yöntemlerini de içermelidir. Konuþma terapisi tipik olarak PH'deki konuþma problemlerinin baþlýca tedavisidir. PH ile iliþkili hipokinetik dizartrinin yönetimi temel olarak konuþmacý odaklý ve iletiþim odaklý stratejilere odaklanýr. Kullanýlan stratejilerin yaný sýra, þiddetli dizartrisi olan hastalarda Alternatif ve Destekleyici Ýletiþim Sistemleri (ADÝS) de tercih edilmektedir. Kanýta dayalý bir program olan Lee Silverman Ses Terapisi LOUD (LSST LOUD) programý ile ses þiddeti, anlaþýlýrlýk ve ses algýsý önemli ölçüde iyileþtirilebilir. Farmakolojik ve cerrahi tedavi yaklaþýmlarýnýn konuþmayý iyileþtirmede yararlý etkisi kanýtlanmamýþtýr. Derin beyin stimülasyonu, hastalýk ilerledikçe konuþmanýn bozulmasý riskini taþýyabilir. (SETB-2022-12-273)

Yaþatýlabilen düþük doðum aðýrlýklý preterm bebeklerin sýklýðý arttýkça bu bebeklerde görülen en önemli morbiditelerden biri olan bronkopulmoner displazi (BPD) sýklýðý da artmaktadýr. BPD geliþimini azaltmak için günümüzde postnatal steroid kullanýmý tam olarak aydýnlatýlamamýþtýr. Mevcut veriler deðerlendirildiðinde günümüzde BPD geliþimini azaltmak için tüm önleme stratejilerinin yanýnda steroid tedavisinin yaþamýn ilk haftasýnda kullanýmýnýn olumsuz nöromotor geliþime neden olduðu bilinmektedir. Postnatal dönemde mekanik ventilatöre baðýmlý olan bebeklerde deksametazonun düþük dozda 8-49 günleri arasýnda uygulanmasý önerilebilir. Erken dönemde hidrokortizon kullanýmýnýn olumsuz nöromotor geliþime neden olmadýðý, ancak BPD geliþimini deksametazon kadar önleyemediði görülmektedir. BPD geliþimini azaltmada her ünitenin kendi postnatal steroid uygulama protokolünü oluþturarak, BPD geliþim skala skorunun >%60-65 olduðu durumda, en düþük dozu kullanma hedefiyle, steroid kullanmasý en uygun yaklaþým olacaktýr. (SETB-2023-01-024)

Giriþ/Amaç: Akut pankreatit (AP), morbidite ve mortalite oraný yüksek inflamatuar bir hastalýktýr. Gastrointestinal sistem hastalýklarý arasýnda en sýk hastaneye yatýþ nedenlerinden biridir. AP'nin þiddetini öngören klinik faktörler ve inflamatuar markerlar hasta yönetimi için çok önemlidir. Bu çalýþma, AP'nin þiddeti ile iliþkili faktörleri analiz edecektir.
Metot/Dizayn: Çalýþma AP tanýlý 514 hastadan oluþmaktadýr. Hastalarýn demografik özellikleri, eþlik eden hastalýklarý, AP etiyolojisi, vücut kitle indeksi (VKÝ), sigara kullanýmý, baþvuru sýrasýndaki kan; amilaz, lipaz, lökosit, nötrofil, lenfosit, C-reaktif protein (CRP), ortalama trombosit hacmi (MPV), eritrosit daðýlým geniþliði (RDW), albumin, kalsiyum ve 48. saatteki CRP deðerleri kaydedildi. Akut Pankreatitte Hasta Baþý Þiddet Ýndeksi (BISAP), Ranson skoru, nötrofil-lenfosit oraný (NLR) ve trombosit-lenfosit oraný (PLR) deðerleri hesaplandý ve kaydedildi. Bu parametreler ile Atlanta sýnýflamasýna göre AP þiddeti arasýndaki iliþki analiz edildi.
Bulgular: Hastalarýn yaþ ortalamasý 55±17.8 idi. Hastalarýn yarýsýndan fazlasý kadýndý (n: 272, %52,9). Biliyer nedenler en sýk etiyolojik nedenlerdi (n: 299, %58,2). Hastalarýn çoðunda hafif pankreatit vardý (n: 416, %80.9). AP þiddeti tütün kullanýmý, yüksek BMI, trombositoz, yüksek NLR, yüksek PLR, yüksek 48. saat CRP, hipoalbüminemi, hipokalsemi, aspartat aminotransferaz/alanin aminotransferaz oraný (AST/ALT oraný), yüksek Ranson ve BISAP skorlarý ile iliþkili olduðu bulundu.
Sonuç: Erken dönemde hýzlý sonuç veren biyokimyasal belirteçler AP'nin þiddeti hakkýnda bilgi verebilir. Bu parametreleri birleþtirerek yeni skorlama sistemleri geliþtirilebilir. (SETB-2022-07-167)

Amaç: Preterm bebeklerin oral yolla beslenmesi, oral-motor geliþim, nörolojik, kardiyorespiratuar ve gastrointestinal sistemlerin etkileþiminden oluþan, karmaþýk ve dinamik bir süreçtir. Preterm bebeklere uygulanan oral motor uyarý (OMU); dudak, çene, dil, yumuþak damak gibi orofarengeal mekanizmayý el yardýmý ile uyaran motor stimülasyonlardýr ve beslenme becerilerini arttýrmaya yönelik uygulanýr. Bu çalýþmada, preterm bebeklerde baþarýlý ve güvenli bir oral beslenme deneyiminin oluþmasýný saðlamak için uygulanan OMU egzersizlerinin emme yutma becerileri üzerine etkisini deðerlendirmek ve bebeklerin oral beslenmeye hazýr olduklarýný deðerlendirmek için objektif ölçeklerin kullanýlabilirliðini göstermeyi amaçladýk
Gereç ve Yöntem: Tek merkezli, prospektif, kohort çalýþmaya 1 Haziran-31Aralýk 2020 tarihleri arasýnda yatarak tedavi gören ≤34 hafta doðan, prematüre bebekler dahil edildi. Dil ve konuþma terapisti (DKT) tarafýndan hastalara haftada beþ gün, günde bir kez OMU uygulandý. Ýki farklý ölçekle geliþim takibi yapýlarak taburculuða kadar izlendi. Oral beslenme becerisi (OFS) deðerlendirmesi ve besleyici olmayan emme (NNS) skorlamasý deneyimli DKT tarafýndan haftalýk olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Toplam 50 bebek çalýþmaya alýndý. Hastalarýn ortalama doðum aðýrlýðý 1376,9±372 g, ortanca gestasyon haftasý 30 hafta (25-34) olarak bulundu. Hastalarýn OMU’nun 5. Gün ve 10. Gününde OFS evrelendirmeleri karþýlaþtýrýldýðýnda istatistiksel olarak anlamlý bir artýþ olduðu bulundu (p<0.00). Ayný þekilde hastalarýn baþlangýç NNS ile 5. ve 10. Gün skorlarý karþýlaþtýrýldýðýnda baþlangýca göre anlamlý olarak skorun düzeldiði görüldü.
Sonuç: Preterm bebeklerde tüple beslenmeden oral beslenmeye geçiþte OMU ile beslenme becerileri artmaktadýr. (SETB-2022-07-168)

Amaç: Bilgisayarlý tomografi (BT), mide kanserinin preoperatif deðerlendirilmesinde evrelemede sýklýkla kullanýlan bir yöntemdir. Amacýmýz, mide kanseri nedeniyle ameliyat edilen hastalarda preoperatif BT bulgularýnýn genel saðkalýmý (OS) öngörmedeki rolünü deðerlendirmektir.
Materyal-Metod: Ameliyat öncesi BT çekilen 101 mide kanseri hastasý (68 erkek, 33 kadýn; yaþ aralýðý, 29-82 yýl; medyan, 61 yýl) retrospektif olarak deðerlendirildi. Ýki radyolog, tümörün invazyon derinliðini (T evresi), patolojik lenf nodlarýnýn sayýsýný (N evresi), lezyonun en uzun çapýný, tümörün lokalizasyonunu ve tümörün arteriyel ve venöz fazlardaki dansite deðerlerini ölçmek için multiplanar rekonstrüksiyon görüntülerini deðerlendirdi. Postoperatif patoloji bulgularý, rezeksiyon durumu (R0, R1), patolojik T evresi, N evresi, derece, histopatolojik alt tipi kaydedildi. BT kaynaklý tüm parametreler ve OS ile iliþkili klinikopatolojik deðiþkenler tek deðiþkenli analiz ile analiz edildi, bunu çok deðiþkenli ve alýcý operatör özellikleri (ROC) analizi izledi.
Bulgular: Çok deðiþkenli cox regresyon analizi, preoperatif BT bulgularýnýn hiçbirinin OS ile iliþkili olmadýðýný gösterdi. Rezeksiyondan sonra, saðkalým oraný R1 ve yüksek gradeli gruplarda R0 ve düþük gradeli gruplardan daha kötüydü (sýrasýyla p: 0.001, p: 0.005). BT görüntülemede N evresi ile lezyonun en uzun çapý ve R1 rezeksiyonu doðru bir þekilde öngördü (sýrasýyla AUC, 0.697; duyarlýlýk, %63; özgüllük, % 88, AUC,0.734; duyarlýlýk, % 18; özgüllük, % 76).
Sonuç: R1 rezeksiyon ameliyat edilen mide kanserinde daha düþük OS ile iliþkilidir. Tümörün uzun çapý ve patolojik lenf nodu sayýsý da dahil olmak üzere BT bulgularý R1 rezeksiyonunu öngörebilir. (SETB-2022-08-187)

Amaç: Yenidoðan yoðun bakým ünitemizde (YYBÜ) Candida spp. sepsisi nedeniyle takip ve tedavi edilen bebeklerin demografik özelliklerini, risk faktörlerini, mortalite oranlarýný ve laboratuvar bulgularýný retrospektif olarak deðerlendirmeyi amaçladýk.
Metod: Yenidoðan yoðun bakým üniterlerinde çok merkezli, retrospektif olarak, 1 Kasým 2019–1 Eylül 2022 yýllarý arasýnda, kan kültüründe Candida spp. üremesi olan hastalar çalýþmaya alýndý. Candida albicans(C.albicans) üreyenler (Grup 1) ve Candida Non-albicans üreyenler (Grup 2) þeklinde iki gruba ayrýlarak incelendi.
Bulgular: Candida enfeksiyon sýklýðý %1,6 olarak saptandý. Ýleri preterm bebeklerde ise %57 oranýnda saptandý. Grup 1’de normal doðumun daha yüksek olduðu saptandý. Grup 2’de ise hastanede kalýþ süresinin, Total Parenteral Beslenme (TPN) ve mekanik ventilasyon (MV) süresinin daha uzun olduðu saptandý. Ölüm oraný %35 olarak saptandý ve bu hastalarýn %65’ inde ek anomali eþlik etmekte idi. Laboratuvar verileri arasýnda her iki grupta da anlamlý fark saptanmadý.
Sonuç: Sistemik Candida enfeksiyonunu önlemek için hamile kadýnlarýn vajinal kandidiyazis açýsýndan taranmasý gerekir. Uzamýþ MV, TPN vb. fungal sepsis insidansýný arttýrýr. Bunu önlemek için hastanede kalýþ süresinin kýsaltýlmasý ve etkin tarama programlarý önerilir. (SETB-2022-11-243)

Amaç: Fiziksel aktivitenin prostat kanseri üzerindeki etkisi tartýþmalýdýr. Fiziksel aktivitenin prostat kanseri tanýsý ve radikal prostatektomi sonrasý fonksiyonel sonuçlara etkisini araþtýrmayý amaçladýk.
Gereç ve yöntemler: 2019-2020 yýllarý arasýnda prostat biyopsisi yapýlan 166 hasta çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn fiziksel aktivite skorlarý iþlem öncesinde yaþlýlar için fiziksel aktivite ölçeði (PASE) anketi ile deðerlendirildi. PASE skorlarý prostat kanseri olan ve olmayan hastalar ile kanserin lokal ve metastatik agresifliði arasýnda karþýlaþtýrýldý. Radikal prostatektomi yapýlan hastalar, fiziksel aktivitenin erektil disfonksiyon (ED) ve üriner inkontinans (UI) üzerindeki etkisini analiz etmek için 12 ay boyunca takip edildi.
Bulgular: PASE skorlarý açýsýndan prostat kanseri olan ve olmayan hastalar arasýnda anlamlý bir fark yoktu (187,7 vs 195,5, p= 0,665). D'Amico risk sýnýflandýrmasýna ve metastatik olaylara göre ayrýldýðýnda PASE skorlarý yine benzerdi. Radikal prostatektomi uygulanan 27 hasta cerrahinin ilk yýlýnda fonksiyonel sonuçlar açýsýndan deðerlendirildi. Þiddetli ED'li hastalarýn PASE skorlarý hafif-orta ED'den daha düþüktü, ancak istatistiksel olarak anlamlý bir fark gözlenmedi (197,0 vs 268,5, p= 0,267). Kalýcý inkontinansý olan hastalarýn genel olarak kontinan hastalara göre önemli ölçüde daha düþük bir PASE skoru vardý (128,3 vs 271.1, p=0,001) ve PASE skoru radikal prostatektomiyi takiben üriner inkontinansýn tek baðýmsýz öngördürücüsüydü.
Sonuç: Fiziksel aktivitenin prostat kanseri geliþimi veya agresifliði üzerindeki etkisi belirlenemedi. Fiziksel aktivite, radikal prostatektomiyi takiben üriner inkontinans riskinin azalmasýyla iliþkilendirildi. (SETB-2022-11-245)

Amaç; COVID-19 aþýlamasýnýn saðlýk çalýþanlarda oluþturduðu antikor yanýtý ve antikor yanýtýna etki eden faktörlerin irdelenmesi amaçlandý.
Yöntemler; Çalýþmamýz COVID-19 pandemisi baþýnda prospektif dizayn edilip analizi retrospektif yapýlan, tek merkezli, gözlemsel bir çalýþma olup, 103 saðlýk saðlýk çalýþanýný içermektedir. T.C. Saðlýk Bakanlýðý tarafýndan önerilen program dahilinde ilk iki doz CoronaVac aþýsý rutin olarak uygulanýrken, üçüncü doz gönüllülerin tercihine baðlý olarak BioNTech veya CoronaVac (heterolog veya homolog aþýlama) olarak yapýldý. Ýki doz CoronaVac aþýlamasý sonrasý birinci, beþinci ayda ve üçüncü doz aþýlama (homolog/heterolog) sonrasý birinci ayda alýnan tüm serum örneklerinde SARS-CoV-2’ye karþý antikor düzeyi enzim baðlantýlý immünosorbent testi AESKULISA® SARS-CoV-2 S1 IgG (AESKU DIAGNOSTICS, Wendelsheim, Germany) kullanýlarak bakýldý.
Bulgular; Gönüllülerde ortalama yaþ 39.98±11.31 olup, %62.1’ini kadýnlar oluþturuyordu ve %54,4’üne komorbid hastalýk eþlik ediyordu. Ýki doz CoronaVac sonrasý birinci ayda antikor titresi ortalama 49.50±33.15 U/ml [seropozitiflik %86] ve beþinci ayda antikor titresi ise yaklaþýk yüzde elli azalmýþ olarak ortalama 24.01±33.48 U/ml [seropozitiflik %49.5] olarak belirlendi. Homolog veya heterolog aþýlama fark etmeksizin üçüncü doz aþýlama sonrasý birinci aydaki antikor düzeyi ortalama 162.44±68.71 U/ml olarak belirlendi. Üçüncü doz aþýlamasýný homolog olanlarda antikor titresi ortalama 59.73±60.20 U/ml ve heterolog olanlarda ise antikor titresi ortalama 185.07±46.28 U/ml olarak saptandý (p<0.001). Komorbiditeleri olanlarda üçüncü doz aþýlama sonrasý antikor düzeyinin istatistiksel olarak anlamlý derecede düþük bulunduðu belirlendi (p<0.05).
Sonuç; T.C. Saðlýk Bakanlýðý ilk aþý uygulamalarý programý kapsamýndaki verileri yansýtan çalýþmamýz aþýlama sonrasý antikor cevabýnýn heterolog aþýlamada homolog aþýlamaya göre daha iyi olduðunu göstermiþtir. Ayrýca iki doz inaktif aþýlama sonrasý beþinci ayda antikor düzeyinin yaklaþýk %50 oranýnda azalmasý da literatür ile uyumludur. Cinsiyet, yaþ, vücut kitle indeksi, sigara kullanýmý gibi faktörlerin homolog ve heterolog aþýlama üzerinde istatistiksel olarak anlamlý fark oluþturmadýðý gösterilirken, üçüncü doz aþý sonrasý komorbiditesi olanlarda antikor düzeyinin anlamlý düzeyde azaldýðý gösterilmiþtir. (SETB-2023-01-010)

Amaç: Bu çalýþma ile merkezimizde diferansiye tiroid kanser (DTK) tanýsý ile takip edilen hastalarýn klinik ve patolojik özelliklerinin araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr
Yöntem: 2001-2017 yýllarý arasýnda DTK tanýsý ile çocuk endokrinolojisi kliniðimizde izlediðimiz 32 çocuk ve ergen çalýþmaya alýndý. DTK'li hastalarýmýzý 10 yaþýndan büyük olup olmamalarýna göre iki gruba ayýrdýk ve klinik ve patolojik özelliklerini karþýlaþtýrdýk.
Bulgular: Hastalarýn ortalama baþvuru yaþý 11,2±4 yýl idi. Kadýn erkek oraný 7 (28: 4) idi. Hastalarýn %90,6'sýnda (n=29) taný papiller tiroid kanseri (PTK) idi. Lenf nodu ve pulmoner metastaz sýklýðý sýrasýyla %53,1 ve %21,8 idi. Gruplar arasýnda cinsiyet, baþlangýçtaki klinik bulgular ve tümör histopatolojileri açýsýndan fark yoktu. Ortalama tümör boyutu genç yaþ grubunda daha büyüktü (p=0,008). Ancak lenf nodu ve pulmoner metastazlar açýsýndan iki grup arasýnda fark yoktu. Tümör saldýrganlýðýnýn patolojik parametreleri lenfovasküler invazyon dýþýnda gruplar arasýnda benzerdi. Lenfovasküler invazyon genç yaþ grubunda daha sýktý (p=0,01). Lenf nodu ve pulmonerr metastazý olan hastalarda ekstratiroidal yayýlým ve lenfovasküler invazyon görülme oraný daha yüksekti.
Sonuç: Papiller tiroid kanseri en sýk görülen DTK idi ve hastalarda önemli oranlarda lenf nodu ve akciðer metastazý vardý. On yaþýndan küçük olgularýmýzda tümör boyutu daha büyüktü ve lenfovasküler invazyon daha yaygýndý. Yüksek lenf nodu ve akciðer metastazý oranlarýna raðmen genel prognoz iyiydi. (SETB-2022-12-265)

Amaç: Bu çalýþmada Parkinson hastalýðý (PH) ve Normal Basýnçlý Hidrosefali (NBH) tanýlý hastalarda denge ve yürüyüþ parametrelerini karþýlaþtýrmayý amaçlandý.
Methods: Çalýþmaya toplam 13 NBH hastasý, 20 PH hastasý ve 13 saðlýklý kontrol dahil edildi. Katýlýmcýlarýn bel bölgesine ve ayaklarýna üç adet IMU sensörü (APDM Inc., OR, ABD) yerleþtirildi. Denge deðerlendirmeleri olgular ayakya iken birbirini izleyen sekiz görevin deðerlendirilmesinden oluþan modifiye klinik test ile yapýldý. Bu görevler, sert ve köpük bir yüzey üzerinde ayaklar açýk iken gözler açýk ve ardýndan gözler kapalý durma, ayaklar bitiþik iken gözler açýk ve ardýndan gözler kapalý durma ve sað ayak önde ve sol ayak önde tandem duruþtan oluþuyordu. Yürümenin fonksiyonel deðerlendirmeleri, 10 Metre Yürüme Testi (10 MWT), 2 Dakika Yürüme Testi (2 MWT) ve zamanlý kalk ve git (TUG) kullanýlarak yapýlmýþtýr. Yürüyüþ ve denge parametreleri analiz edildi ve karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Normal basýnçlý hidrosefali hastalarý, hem Parkinson hastalarýna hem de saðlýklý katýlýmcýlara kýyasla hem adým uzunluðunda hem de yürüme hýzýnda dikkate deðer bir düþüþ gösterdi. Denge testleri, NBH grubunun, özellikle ayaklar açýk, gözler kapalý, köpük yüzey testinde ve tandem duruþ testinde önemli ölçüde daha düþük performans gösterdiðini ortaya çýkardý. Sert ve köpük yüzeylerde gözler açýkken yapýlan görevler sýrasýnda PH ve NBH gruplarýnda ön-arka düzlemde RMS salýnýmý, menzili ve ortalama salýným hýzýnda (p<0.05) artýþ görüldü. Ayrýca, TUG testi sýrasýnda, NBH grubu, görevi tamamlamak için gereken sürede önemli bir uzama ve dönüþ hýzýnda PH'ye göre bir düþüþ saptandý, ancak saðlýklý control grubuna kýyasla kayda deðer bir fark görülmedi.
Sonuç: Çalýþmamýz, NBH'li hastalarýn hem PH hastalarýna hem de saðlýk katýlýmcý gruplarýna kýyasla belirgin þekilde daha kötü yürüme ve denge ölçümleri sergilediðini gösterdi. Bu bulgular, NBH hastalarýnda yürüme ve denge bozukluklarýnýn izlenmesi ve yönetilmesinin önemini vurgulamaktadýr. Sensör temelli teknolojiler, bu hastalarýn yürüyüþ ve denge açýsýndan daha kaliteli ve verimli takibi için objektif parametreler sunabilir. (SETB-2023-05-076)

Giriþ: Primer hiperparatiroidizmin majör sebebi paratiroid adenomudur. Günümüzde preoperatif görüntüleme yöntemleri ile patolojik bezin lokalize edilebildiði hastalarda minimal invaziv paratiroidektomi(MIP) standart tedavi haline gelmiþtir. Bu çalýþmada ultrasonografi(USG) ve/veya sestamibi tek foton emisyon tomografi/Bilgisayarlý tomografi (SPECT/BT) negatif olan ve primer cerrahi uygulanacak pHPT’li hastalarda 4D-BT’nin preoperatif lokalizasyondaki rolünü deðerlendirmeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: USG ve SPECT/CT’den biri veya ikisi negatif olan hastalara çekilen 4D-BT sonuçlarý retrospektif olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Çalýþmada ortalama yaþ 57.1±8.5 olan 19 hastanýn 5 erkek, 14’ü kadýndý. Bu hastalarda patoloji sonuçlarý 18 hastada (94,7%) paratiroid adenomu, 1 hastada (5,3%) paratiroid hiperplazisi ile uyumluyu. Altý hastada USG negatif, 14 hastada SPECT/BT negatif, 4 hastada her ikisi de negatifti. 4D-BT’de 14 doðru pozitif, 1 yanlýþ pozitif olmak üzere 15 hastada pozitif görüntü saptandý. 4D-BT’nin sensitivitesi %82.4 (%95 CI: %60.4-%95.3), Pozitif Prediktif Deðer %93.3 (%95 CI: %73.8-%99.6), Uygunluk %78.9, Lokalizasyon Oraný: %73.7 idi. Hastalarýn 14’ünde (%73.7) minimal invaziv paratiroidektomi ile patolojik bez çýkarýldý.
Sonuç: USG ve sintigrafinin bir veya her ikisinin negatif olduðu hastalarýn yaklaþýk %75’inde 4D-BT ile patolojik bez lokalize edilebilir ve bu hastalarda MIP uygulanabilir. (SETB-2023-05-081)

Amaç: Ýleri evre primer gonartroz için standart cerrahi yöntem, transfüzyon gerektiren kanama riskine raðmen total diz arthroplastisidir (TKA). Kan transfüzyonu potansiyel olarak tehlikelidir. Bu çalýþmanýn amacý, perioperatif lokal traneksamik asit alan ve almayan hastalar arasýnda kanama miktarýnda ve transfüzyon ihtiyacýnda istatistiksel bir fark olup olmadýðýný belirlemektir.
Yöntem: Hastane veritabaný Ocak 2015 ile Ocak 2022 tarihleri arasýnda gonartroz nedeni ile total diz arthroplastisi yapýlan hastalarýn verilerine eriþmek için kullanýlmýþtýr. Hastalar iki gruba ayrýldý: kontrol grubu (Grup C) ve peroperatif lokal tranexamic asit uygulanan grup. (Grup LTXA). Kanama miktarý, hastalarýn hemogram takipleri, cerrahi drenden gelen kan miktarýný ve ameliyat sonrasý dönemde transfüzyon ihtiyaçlarýný dikkate alarak karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Lokal traneksamik asit uygulamasýnýn total diz artroplastisin de hastalarýnýn perioperatif kan kaybýnýn önemli ölçüde azaldýðýný ve daha az transfüzyona ihtiyaç duyduðunu gösterdi.
Sonuç: Araþtýrmamýzýn bulgularý diðer çalýþmalarla uyumludur ve TKA'da TXA kullanýmýný destekler. Bulgularýmýzý doðrulamak ve TKA'da ideal TXA dozajý ve uygulama yöntemi oluþturmak için ek araþtýrmalar gereklidir. (SETB-2023-04-067)

Amaç: Kronik hiperkortizolizm, immün sitemde çeþitli deðiþikliklere ve enflamatuar bozulmalara neden olur. Serum inflamasyon temelli skorlar (SIBS) sistemik inflamatuar durumu yansýtýr. Bu çalýþma, Cushing hastalýðý (CH) olan hastalarda taný ve remisyon deðerlendirilmesinde SIBS'ýn rolünü araþtýrmayý amaçlamaktadýr.
Yöntem: Bu retrospektif kesitsel çalýþma 195 katýlýmcý ile yapýlmýþtýr. CH tanýsý alýp tedavi sonrasý takipli 52 hasta, subklinik Cushing sendromu (SCS) tanýlý 65 hasta ve tam kan sayýmý (TKS) tetkiki olan 78 saðlýklý birey çalýþmaya alýndý. TKS sonucunu etkileyebilecek ek hastalýðý veya ilaç kullanýmý olan katýlýmcýlar çalýþma dýþý býrakýldý. Gruplarýn SIBS deðerleri karþýlaþtýrýldý. Deðerlendirilen indeksler; nötrofil-lenfosit oraný (NLR), monosit-lenfosit oraný (MLR), trombosit-lenfosit oraný (PLR), ve sistemik immün-enflamasyon indeksidir (SII). SIBS deðerleri ile hiperkortizolizm için taný testleri arasýndaki korelasyonlar incelendi. CH tanýlý hastalarýn taný anýndaki indeksleri remisyondan sonrakilerle karþýlaþtýrýldý. Ek olarak, CH grubunda anlamlý derecede yüksek indekslerin tanýsal doðruluðunu, duyarlýlýðýný ve özgüllüðünü deðerlendirmek için ROC eðrisi analizleri kullanýldý.
Bulgular: CH tanýlý grubun MLR ve SII deðerleri saðlýklý gruba göre anlamlý düzeyde yüksek bulundu (p<0.01). CH tanýlý hastalarýn SCS tanýlý hastalara göre, NLR ve SII deðerlerinin yüksekliði anlamlý düzeyde bulundu (p<0.05). SCS grubu ile kontrol grubu arasýnda ise tüm SIBS deðerleri için belirgin farklýlýk saptanmadý. CH grubunda SIBS deðerleri ile hiperkortizolizm için yapýlan taný testleri arasýnda anlamlý, pozitif ve orta derecede iliþki belirlendi (0.30<r<0.70; p<0.05). Deðerlendirilen tüm skorlar, hastalýðýn remisyon döneminde aktif dönemle karþýlaþtýrýldýðýnda anlamlý olarak daha düþük bulundu (p<0.001). MLR için optimal tanýsal eþik deðer 0,20 (p=0,003; duyarlýlýk, %78,4; özgüllük, %51,4) ve SII için optimal tanýsal eþik deðer 776,20 olarak (p=0,017; duyarlýlýk, %54,9; özgüllük, %70,0) bulundu.
Sonuç: TKS tetkikinden elde edilen verilerle kolayca hesaplanabilen ve ek maliyet gerektirmeyen SIBS deðerleri, CH için taný ve remisyon kararýna katkýda bulunabilir. (SETB-2023-04-072)

Amaç: Günümüzde tiroid nodüllerinin benign/malign ayrýmýnýn tanýmlanmasýnda ultrasonografi ve ince iðne aspirasyon biyopsisi (ÝÝAB) altýn standarttýr. Ancak ÝÝAB, kolay uygulanabilir olsa da invaziv bir iþlemdir. Tiroid malignitelerinin tanýsýnda daha az invaziv biyobelirteçlere ihtiyaç duyulmaktadýr. Bu çalýþmada, tiroid nodülü ile takip edilen hastalarda rutin olarak deðerlendirilen serum tiroid hormon ve tiroglobulin(TG) düzeylerinden yola çýkarak diferansiye tiroid kanserlerinin (DTK) tanýsýnda kullanýlabilecek parametreleri belirlemeyi amaçladýk.
Yöntem: Çalýþmada Ocak 2015-Haziran 2022 tarihleri arasýnda nodüler özellikli hastalýklar sonrasý tiroid cerrahisi uygulanan hastalar deðerlendirildi. Deðerlendirilen 1444 hastadan dahil edilme kriterlerini karþýlayan (Normotiroid benign nodüler hastalýk ya da normotiroid diferansiye tiroid kanseri) 919 hasta çalýþmaya dahil edildi. Hastalar benign grup (BG) ve DTK grubu (DTKG) olarak ikiye ayrýldý. Hastalarýn preoperatif serum tiroid hormon ve tiroglobulin deðerleri ve bu deðerlerin oranlarýnýn tanýsal deðerleri karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Dahil edilen 919 hastanýn 517'si (%56.3) BG’de, 402'si (%43.7) DTKG’de yer almaktaydý. DTKG'de 318 hasta kadýn, 84 hasta ise erkekti. DTK grubunda yaþ ortalamasý 47.8'di. DTKG ve BG karþýlaþtýrýldýðýnda T3/T4 oranýnýn (p=0.002), T3/TSH oranýnýn (p=<0.001), T4/TSH oranýnýn (p=<0.001), TG/TSH oranýnýn (p=<0.001), TSH/TG oranýnýn (p=<0.001) anlamlý olarak farklý olduðu görüldü. Ancak belirtilen deðerler ROC analizi ile deðerlendirildiðinde T3/T4 oranýn iki grup arasýnda anlamlý fark teþkil etmediði (p=0.1) diðer deðerlerin anlamlý farklý olduðu saptandý (T3/TSH için p=<0.001, T4/TSH için p=0.001, TG/TSH için p=<0.001, TSH/TG için p<0.001).
Sonuç: Tiroid nodüllerinde malignite prediksiyonu için tümör belirteci olarak T3/TSH (cut-off=2.183), T4/TSH (cut-off=0.6) ve TG/TSH (cut-off=29.67) deðerlerinin anlamlý olduðu ve bu parametrelerdeki düþük deðerlerin malignite ile iliþkili olduðu görülmüþtür. TSH/TG (cut-off=0.031) deðerinin de malignite prediksiyonu açýsýndan anlamlý olduðu ve yüksek deðerlerin malignite ile iliþkili olduðu tespit edilmiþtir. Tiroid hormon ve tiroglobulin oranlarý, tiroid nodüllerinde tedavi kararýný etkileyebilir. (SETB-2023-04-061)

Amaç: Konjenital veya edinilmiþ nedenli alt ekstremite deformitelerinin Ýlizarov metoduyla tedavisinde komplikasyonlar sýktýr. Elde edilecek sonuçlar spesifik hasta gruplarýnda deðiþkenlik gösterir. Bu çalýþmada etiyoloji türünden baðýmsýz, deformitesi 16 yaþ öncesi geliþenlerle bu yaþtan sonra geliþenler elde edilen sonuçlar, tedavi süreleri ve karþýlaþýlan komplikasyonlar açýsýndan karþýlaþtýrýlmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: Ayný cerrah tarafýndan Ýlizarov metoduyla tedavi edilmiþ ortalama 9,5 (7,5-18) yýl takipli 53 kemik deformitesi, deformitenin oluþum yaþýna göre 2 gruba ayrýldý. Demografileri ve deformite özellikleri tanýmlanan hastalarýn tedavi süreleri, kemik iyileþme indeksleri, konsolidasyon/düzeltme oranlarý, ve elde edilen sonuçlar ASAMÝ fonksiyonel ve kemik skorlamasýyla retrospektif olarak karþýlaþtýrýldý. Komplikasyonlar karþýlaþýlan sorunlar Paley’e göre derecelendirilerek guruplar arasý göreli risk artýþlarý hesaplandý.
Bulgular: Hastalarýn 26’sý erkek, 22’si ise kadýndý. Ortalama yaþ 26.47 (7-57) idi. Ortalama deformite 23,98° (7-60), 39 hastadaki ortalama kýsalýk 38,65(10-110)mm idi. Mekanik aks sapmasý hastalarýn %83’ünde düzeltilebildi. Uzatma indeksi geliþim grubunda 54.13gün/cm, eriþkinlerdeyse 63.69 gün/cm idi. Konsolidasyon /düzeltme oraný geliþim grubunda 2.54, eriþkinlerde 2.4 (P = 0. 698) dü. Risk ratio, Paley’e göre karþýlaþýlan sorunlar açýsýndan 1.02, engeller için 2, komplikasyonlarda 3, vaka baþý toplu karþýlaþýlan sýkýntýlarda 1.34 kat artmýþtý. Fiksatörde kalýþ süresi geliþim grubunda eriþkinlerden yüksekti (P: 0.023 ). ASAMÝ fonksiyonel (P = 0.000148) ve kemik (P = 0.000242) skorlarý eriþkin grupta daha iyiydi.
Sonuç: Alt ekstremitede konjenital veya edinilmiþ deformitelerin Ýlizarov metoduyla tatminkar sonuçlarla tedavisi mümkündür. Deformitenin küçük yaþlarda geliþmesi tedaviyi güçleþtirmektedir. Genelde daha yüksek miktarda kýsalýk bulunan bu hasta grubunda kemik iyileþme indeksi daha düþük olmasýna karþýn tedavi genelde eriþkin çaðý deformitelerininkinden daha uzun; komplikasyonlar daha sýk ve ciddidir. Fonksiyonel ve anatomik sonuçlar daha baþarýsýzdýr. (SETB-2023-04-070)

Amaç: Sekonder hiperparatiroizm (sHPT) son evre böbrek yetmezliðinin, ciddi morbid durumlar ve mortaliteyle karþýlaþýlabilen, yaygýn bir komplikasyonudur. Bu ciddi problemin en iyi çözümü renal transplantasyon (RTX) olsa da, yoðun talep ve sýnýrlý kaynaklar nedeniyle çoðu zaman bu mümkün olamamaktadýr. sHPT’li hastalarda ilk tedavi alternatifi medikal tedavidir ve fayda etmezse paratiroidektomi (PTX) uygulanmalýdýr. Subtotal PTX, total PTX ve total PTX ile birlikte ototransplantasyon (AT), sHPT için tercih edilen geçerli cerrahi seçeneklerdir. Intraoperatif parathormon (IO PTH) monitorizasyonu, sHPT’de cerrahi baþarýyý arttýrabilmektedir. Çalýþmamýz ile sHPT’li hastalarda ideal cerrahi tekniði ve IO PTH monitorizasyonunun cerrahi baþarý ile iliþkisini deðerlendirmeyi amaçladýk.
Metod: Akdeniz Üniversitesi Týp Fakültesi Hastanesi Genel Cerrahi Kliniðinde Ocak 2001- Aralýk 2021 döneminde sHPT sebebiyle ameliyat edilip takip edilen 35 hastanýn tüm verilerini retrospektif olarak analiz ettik.
Bulgular: Hastalarýn 27 tanesine subtotal PTX uygulanýrken, 6 hastaya sýnýrlý cerrahi (SC), 2 hastaya ise total PTX gerçekleþtirildi. Takip döneminde 9 hastada persistans, 1 hastada ise rekürrens gözlendi. IO PTH monitorizasyonu uygulanmýþ 23 hastada 4 persistans ve 1 rekürrens (%78.3 cerrahi baþarý) saptanýrken, IO PTH monitorizasyonu uygulanmayan 3 hastanýn ise herbirinde persistans geliþtiði görüldü (%0 cerrahi baþarý) (p=0.022). 9 hastada IO PTH monitorizasyon verisine ulaþýlamadý. Bu çalýþmada, 20 hastada IO PTH düzeyinde %80 ve üzerinde düþüþ (%90 cerrahi baþarý) görülürken, 3 hastada ise düþüþ %80’nin altýndaydý (%0 cerrahi baþarý) (p=0.006). Bu 20 hastanýn 17 (%94.1 cerrahi baþarý)’e Subtotal PTX uygulanmýþtý.
Sonuç: sHPT’nin cerrahi tedavisinde IO PTH monitorizasyonu yapýlmalý ve IO PTH düzeyinde %80 ve üzerinde düþüþ görülmeden de ameliyat sonlandýrýlmamalýdýr. sHPT’nin cerrahi seçenekleri arasýnda da; IO PTH monitorizasyonu ile birlikte yapýlan subtotal PTX, %80 ve üzerinde IO PTH düþüþü görülmesi kaydýyla, etkili ve geçerli bir cerrahi yöntemdir. (SETB-2023-04-060)

Ankyloblepharon filiforme adnatum, göz kapaðý kenarlarýnýn kýsmen veya tamamen kaynaþmasýndan oluþan nadir bir konjenital anomalidir. Genellikle izole ve iyi huyludur, ancak varlýðý diðer bozukluklarla nadiren iliþkili olabileceðinden neonatoloðu uyarmalýdýr. Biz doðumda izole ankyloblepharon filiforme adnatum ile baþvuran, üç günlük bir yenidoðan olgusunu sunuyoruz. (SETB-2022-05-124)

Over kistleri, yenidoðan döneminde sýk görülen batýn içi kitle nedenleri arasýnda yer almaktadýr. Over kistlerinin görülme sýklýðý 2500 canlý doðumda bir olarak bildirilirken en sýk görülen komplikasyonlarý torsiyon ve kanamadýr. Tedavide fetal over kistleri genellikle kendiliðinden gerilerken komplike olgularda acil cerrahi giriþim hayat kurtarýcý olmaktadýr. Yaþamýn ikinci gününde acil laporoskopik tedavi gereksinimi olan ve over torsiyonu tanýsý alan olgumuz, yer deðiþtiren torsiyonun nadir görülmesi nedeniyle sunuldu. Prenatal takiplerinde karýn içi kistik kitle, duodenal atrezi ve mezenter kisti þüphesi olan olgumuz, taný ve tedavinin planlanmasý için kliniðimize yatýrýldý. Öz geçmiþinde 38 gebelik haftasýnda, 2700 g aðýrlýklý kýz bebek, normal vajinal yolla doðmuþtu. Yapýlan incelemelerinde sol alt kadranda kistik lezyon (5,3x4cm) saptandý. Bir gün sonra karýn BT ile detaylý deðerlendirmeye alýnan hastada sað üst kadranda kistik lezyon saptandý. Kistik kitlenin yer deðiþtirmesi ayýrýcý tanýda mezenter kisti ve over torsiyonu olarak deðerlendirildi. Laparoskopik laparotomide sol over torsiyonu olduðu belirlendi. Postoperatif üçüncü gününde hasta ek sorun olmadan taburcu edilidi. Yenidoðan döneminde batýn içerisinde saptanan kistik lezyonlarda over kisti düþünülmelidir. Over kistinin torsiyonu durumunda karýn içerisinde yer deðiþtirebileceði unutulmamalýdýr. (SETB-2022-10-216)