Primer hiperparatiroidi (pHPT) hiperkalseminin en sýk sebebi olup, günümüzde halen tek definif tedavisi cerrahidir. Deneyimli merkezlerde paratiroidektominin baþarý oraný %95’in üzerinde olmasýna ragmen günümüzde cerrahi baþarýsýzlýk en sýk komplikasyondur. Paratirodektomi sonrasý hiperkalseminin devam etmesi veya ilk 6 ay içinde hiperkalseminin tekrar ortaya çýkmasý persistan HPT (perHPT), 6 aydan fazla bir normokalsemik dönemden sonra hiperkalseminin tekrarlamasý ise reküren HPT (recHPT) olarak tanýmlanmaktadýr. Literatürde perHPT 2-22%, reküren hiperparatiroidi (recHPT) hastalýk oraný 1-15% arasýnda bildirilmektedir. perHPT genelde gözden kaçan patoloji veya hiperfonksiyone paratiroid dokusunun yetersiz rezeksiyonu, recHPT ilk cerrahide yerinde býrakýlan potansiyel patolojik natürü olan dokudan yeni geliþen patoloji ile iliþkilidir. Preoperatif deðerlendirmede perHPT ve recHPT öntanýsý (þüphesi) ile deðerlendirilen hastalarda öncelikle ilk pHPT tanýsýnýn ve
perHPT veya rec HPT tanýsýnýn doðrulanmasý gerekir. pHPT’li hastalar cerrahi için kýlavuzlardaki önerilerden herhangi birini karþýlýyorsa ve cerrahi kontraendikasyon yok ise cerrahi önerilmektedir. Bu hastalarýn ilk ameliyat öncesi yapýlmýþ lokalizasyon çalýþmalarý, ameliyat notlarý, varsa operasyon çizimleri, intraoperatif PTH sonuçlarý, patolojik sonuçlar ve postoperatif biyokimyasal sonuçlar incelenmelidir. Tanýsý doðrulanmýþ ve cerrahi endikasyonu olan tüm PerHPT ve recHPT’li hastalarda preoperatif görüntüleme yöntemleri ile lokalizasyon çalýþmalarý uygulanmalýdýr. Ýlk aþama görüntüleme yöntemleri ultrasonografi ve Tc99m sestamibi single photon tomografi (Tc99mMIBI SPECT) veya hem SPECT hem de bilgisayarlý tomografi (SPECT/CT) ile combine edildiði hibrit görüntüleme yöntemi uygulanmaktadýr. USG ve sestamibi sintigrafi kombinasyonu patolojik bezin lokalizasyonu arttýrmaktadýr. Ikincil aþamada dört açýlý bilgisayarlý tomografi (Four-Dimensional Computed
Tomography 4D-CT) veya dinamik 4 boyutlu Magnetik Rezonans Görüntüleme (4D-MRG) uygulanabilir. Özellikle konvansiyonel yöntemlerle lezyon saptanamadýðýnda ikincil aþama görüntüleme yöntemi olarak odaklanmýþtýr. 11C-kolin veya 18F-florokolinli Positron Emisyon Tomografi(PET) ve PET/CT tetkikleri umut veren görüntüleme yöntemleridir. Noninvaziv görüntüleme yöntemlerinde þüpheli, uyumsuz veya patolojik lezyonun saptanamadýðý hastalarda nadiren invaziv incelemeler uygulanabilmektedir. Bilateral juguler ven örnekleme, selektif venöz örnekleme, paratiroid arteriografi, görüntüleme kýlavuzluðunda ince iðne aspirasyon biyopsisi ve parathormone washout uygulanan invaziv yöntemlerdir. (SETB-2023-03-037)

Bilgisayarlý tomografide (BT) split bolus yöntemi, renal dinamik güçlenme evrelerinin deðerlendirilmesinde ve patolojilerin saptanmasýnda kullanýlan yöntemdir. Bilgisayarlý tomografi (BT) ürografi tekniði tasarlanýrken tek bolus ve bölünmüþ bolus teknikleri gibi birkaç önemli seçenek vardýr. Tek bolus yöntemi üç ayrý post-kontrast fazdan oluþur: arteriyel, nefrografik ve boþaltým (ekskretuar, piyelogram), bunun sonucunda hastalara verilen toplam radyasyon dozu artar. Bölünmüþ bolus tekniðinde ise kontrast dozu birkaç ayrý uygulamaya bölünerek nefrografik ve boþaltým fazlarý ayný anda elde edilir. Split bolus tekniði ile radyasyon dozu ve hastanýn maruz kalacaðý faz sayýsý azaltýlarak, üriner sistem deðerlendirmesi ve tüm batýn patolojik deðerlendirmeleri yapýlabilmektedir. Görüntülemede kullanýlacak cihaz, en az 16 Multidetektör bilgisayarlý tomografi (MDCT) kesiti olan bir tomografi cihazý olmalýdýr. Bolus Ýzleme yöntemi, renal dinamikler ve Split-bolus tekniði için en doðru kontrast verme yöntemlerinden biridir. Otomatik doz kalibrasyonu kullanýlýr. (SETB-2022-09-204)

Amaç: Çalýþmamýzda yoðun bakým ünitesinde (YBÜ) takip edilen koronavirüs hastalýðý (COVID-19) hastalarýnda C vitamininin kýsa dönem mortalite ve yoðun bakým ünitesinde kalýþ süresine etkisini belirlemeyi amaçladýk.
Metod: Yüksek doz intravenöz C vitamini protokolü alan ve almayan hastalar sýrasýyla tedavi ve kontrol gruplarýna ayrýldý. Her iki grupta da birincil çalýþma bulgularý YBÜ kalýþ süresi ve kýsa dönem mortalite iken, ikincil bulgular vazopresör ve invaziv mekanik ventilasyon gereksinimleri ve Sequential Organ Failure Assessment Skorunun 0'dan 96. saate deðiþimi idi.
Bulgular: Tedavi grubuna 38, kontrol grubuna 40 hasta dahil edildi. Tedavi ve kontrol gruplarýnda mortalite oranlarý sýrasýyla %44 ve %60 idi; ancak gruplar arasýndaki fark istatistiksel olarak anlamlý deðildi (p<0.05). Her iki grupta da median yoðun bakým kalýþ süresi 10 gündü (p<0.05). Gruplar arasýnda invaziv mekanik ventilasyon ve vazopresör gereksinimlerinde anlamlý fark bulunmadý (p<0.05).
Sonuç: Sonuç olarak, COVID-19 pnömonisine baðlý akut solunum yetmezliði olan hastalarda yüksek doz C vitamini tedavisi, yoðun bakýmda kalýþ süresini, mortaliteyi, invaziv mekanik ventilasyon ve vazopresör gereksinimlerini azaltmadý. (SETB-2022-11-244)

Amaç: Bu araþtýrmada pandemi döneminde hastane pratiðimizde sýk gördüðümüz major depresif bozukluk (MDB), yaygýn anksiyete bozukluðu (YAB) ve panik bozukluk (PB) hastalarýný koronavirüs anksiyete düzeyleri ve baþ etme tutumlarý açýsýndan saðlýklý kontroller (SK) ile karþýlaþtýrmak amaçlanmýþtýr.
Yöntem: Çalýþmamýzda katýlýmcýlara Sosyodemografik Veri Formu, Koronavirüs Anksiyete Ölçeði (CAS), Hamilton Depresyon Ölçeði (HDÖ), Hamilton Anksiyete Ölçeði (HAÖ) ve Baþa Çýkma Tutumlarýný Deðerlendirme Ölçeði (COPE) uygulanmýþtýr. 30 MDB hastasý, 32YAB hastasý, 31 PB hastasý ve 38 SK toplam 131 katýlýmcý çalýþmanýn örneklemini oluþturmuþtur.
Bulgular: Çalýþmamýzda katýlýmcýlarýn CAS puanlarý deðerlendirildiðinde; saðlýklý kontrollerin YAB hastalarýna kýyasla 3.306 (p=0.002) ve PB hastalarýna kýyasla 3.014 (p=0.005) daha düþük puan aldýklarý, saðlýklý kontroller ile majör depresyon hastalarýnýn CAS puanlarý açýsýndan istatistiksel olarak farklý olmadýklarý belirlenmiþtir (p=0.880). Baþ etme tutumlarý karþýlaþtýrýldýðýnda; ‘’aktif baþa çýkma’’ baþ etme tutumunda saðlýklý kontroller MDB hastalarýna kýyasla 3.151 (p<0.001) ve YAB hastalarýna kýyasla da 2.059 (p=0.004) daha yüksek puan almýþlardýr. ‘‘Plan yapma’’ baþ etme tutumunda saðlýklý kontroller hem MDB hastalarýna kýyasla 2.726 (p<0.001), hem YAB hastalarýna kýyasla 2.589 (p=0.001), hem de PB hastalarýna kýyasla da 2.171 (p=0.006) daha yüksek puan almýþlardýr.
Sonuç: Covid-19 pandemisi döneminde saðlýklý kontrollere kýyasla YAB ve PB hastalarýnda koronavirüs anksiyete düzeyini daha yüksek bulduðumuz ancak MDB hastalarýnda bir fark bulmadýðýmýz çalýþmamýz, MDB hastalarýnýn koronavirüs anksiyetesi ile daha iyi baþ edebildiklerine iþaret edebilir. Covid-19 pandemisi döneminde bireylerin koronavirüs anksiyetesi ile baþa çýkmak için kullandýklarý baþ etme tutumlarýnýn belirlenmesi ruh saðlýðý alanýnda çalýþan profesyonellerin hastalýkla ilgili stresörleri kontrol etmelerine yardýmcý olabilir ve tedavi sürecine katký saðlayabilir. (SETB-2022-09-213)

Amaç: Levetirasetam (LEV) son yýllarda yaygýn olarak kullanýlan geniþ spektrumlu bir anti-nöbet ilacýdýr. Sinaptik vezikül glikoprotein 2A'ya (SV2A) baðlanarak vezikül füzyonu ve ekzositoz sonucu oluþan nörotransmitterlerin salýnýmýnda etkisi olduðu düþünülmektedir.
Yöntemler: Çalýþmaya Çocuk Nöroloji Polikliniði'nde çocukluk çaðý idiyopatik epilepsi tanýsý ile takip edilen ve nöbet önleyici ilaç monoterapisi olarak LEV alan hastalar alýndý. Tedavi öncesi (T öncesi) dönem, tedavi sonrasý 3 ila 6 aylýk kýsa dönem (TS sonrasý) ve 12 ay sonra uzun dönem (TL sonrasý) tam kan sayýmý verileri olan altmýþ dört hasta ) çalýþmaya dahil edildi. Çalýþmaya dahil edilen hastalarýn demografik verileri; nöbet sýklýðý, nöbet tipi, baþlangýç ve sonraki EEG sonuçlarý, tedaviye baþlama tarihi ve tam kan sayýmý verileri açýsýndan geriye dönük olarak incelendi.
Bulgular: 64 hastanýn 36'sý erkek, 28'i kadýndý. Hastalarýn ortalama yaþý 8,7±3,8 (2,5-16) yýldý. Tüm popülasyonda, Post-TL lenfosit sayýlarýnýn, Pre-TL lenfosit sayýlarýna göre azalmýþ olduðu bulundu. Bu azalma 6 yaþ üstü hastalarda (n=46) istatistiksel olarak anlamlýydý (p<0.075). TL sonrasý dönemde hematokrit, hemoglobin, ortalama korpüsküler hacim ve ortalama trombosit hacmi artarken beyaz küre, trombosit, nötrofil ve monosit sayýlarý azaldý (p<0.05). Vakalarýn %92,2'sinde nöbetsiz duruma ulaþýldý. Sýk nöbetler sadece 6 yaþýndan büyük 5 hastada gözlendi. Tedavi öncesi EEG bulgularý 15 (%23.4) hastada normal, 8 (%12.5) hastada jeneralize ve 41 (%64.1) hastada fokal idi. Tedavi öncesi EEG bulgularýna göre EEG'sinde düzelme olan hastalarýn tamamý bulgularý fokal olan hastalardý (p<0,001).
Sonuçlar: Ýdiyopatik epilepsili çocuklarda uzun süreli LEV monoterapisi hematolojik parametrelerde önemli deðiþikliklere neden olabilir. LEV, özellikle uzun vadede trombosit, lenfosit, monosit ve nötrofil sayýlarý ve belki de iþlevleri üzerinde etkilere sahip gibi görünmektedir. (SETB-2022-06-145)

Amaç: Ýdrarda 8-hidroksi-2'-deoksiguanozin (8-OHdG), 8-hidroksi-guanozin (8-OHG) ve 8-hidroksi-guanin seviyeleri ölçülerek oksidatif stresin benign paroksismal pozisyonel vertigodaki (BPPV) rolünü deðerlendirmek.
Yöntem: Bu çalýþmaya BPPV tanýsý almýþ 31 yetiþkin kadýn hasta dahil edildi. Santral ve diðer periferik vertigo nedenleri saptanan hastalar çalýþma dýþý býrakýldý. Hastalar BPPV ataðý sýrasýnda ve sonrasýnda kan örnekleri ve spot idrar testleri ile oksidatif stres açýsýndan deðerlendirildi. Duygusal stresi deðerlendirmek için Depresyon, Anksiyete ve Stres Ölçeði (DASS) anketi kullanýldý. Yaþlarý eþleþtirilmiþ 30 saðlýklý kadýndan oluþan kontrol grubu oluþturuldu.
Bulgular: Atak sýrasýndaki üriner oksidatif stres deðerleri, tedavi sonrasý gruba ve saðlýklý kontrol grubuna göre anlamlý olarak yüksekti (p<0.05). Tedavi sonrasý BPPV grubunun üriner oksidatif stres deðerleri ile saðlýklý kontrol grubu arasýnda anlamlý fark yoktu (p>0.05). DASS skorlarý atak sýrasýnda ve tedavi sonrasýnda saðlýklý kontrol grubuna göre anlamlý olarak yüksekti (p<0.05).
Sonuç: BPPV hastalarýnda spot idrar 8-OHdG, 8-OHG ve 8-hidroksi-guanin düzeylerindeki artýþ oksidatif stres için bir biyobelirteç olarak kullanýlabilir. Ayrýca emosyonel stres oksidatif stresi artýrarak BPPV ataklarýný da tetikleyebilir. (SETB-2022-12-268)

Amaç: Aritmiler, akut koroner sendromun (AKS) yaygýn, ölümcül ve tedavi edilebilir komplikasyonudur. Ýskemik kardiyak olaylarýn aritmik bulgularý iyi bilinmektedir, ancak uzun dönem bulgularý incelenmemiþtir. Çalýþmamýzda AKS hastalarýnda eþlik eden atriyoventriküler bloklarýn (AVB) uzun dönem etkileri analiz etmeyi amaçladýk.
Yöntem: Çalýþmamýz, tek merkezli ve geriye dönük olarak acil servise AVB eþilk ettiði AKS ile baþvuran 85 hasta üzerinde yürütülmüþtür.
Bulgular: Yetmiþ altý (%89.4) hastada 3. derece AVB izlendi. Elli (%58,8) hastaya geciçi ve dört (%4,7) hastaya kalýcý kalp pili ihtiyaç oldu. Beþ yýllýk takip döneminde kardiyak ölüm olmamasýna raðmen; hastane içi ölüm oraný %30,6 (26) saptandý. Yaþý büyük ve sistolik kan basýncý (SKB) düþük olan hastalarda ölüm oranlarý daha yüksek saptandý (sýrasýyla Odds oraný (OR) 1.088, (p= 0.003), OR 0.912, (p<0.001)).
ST-segment yükselmeli miyokard enfarktüsü ve tam AVB alt grup analizlerinde bile mortalite oranlarý SKB ve yaþla iliþkiliydi [sýrasýyla, OR: 0.917, (p<0.001), OR: 1.107 (p=0.002)], [sýrasýyla OR: 0.917 (p<0.001), (OR: 1.087 p= 0.004)].
Sonuç: Çalýþmamýzýn sonuçlarý, AVB'li ACS hastalarý uzun dönem iyi prognoz ile
iliþkilendirilebilir, ancak hastane içi takipte düþük SBP ve/veya yüksek yaþ olmasý kötü prognoz ile iliþkilidir. (SETB-2022-06-143)

Amaç
Hepatik Ensefalopatinin (HE) nörotoksisitesine neden olan kesin mekanizma hala bilinmemektedir. Bu retrospektif çalýþmada hiperamonyemi sýklýðýný ve hepatik ensefalopati ile iliþkisini tanýmlamayý amaçladýk.
Material ve Method
Organ Nakli ve Hepato-Pankreato-Bilier Cerrahisi Yoðun Bakým Ünitesi'nde Aðustos 2021-Aðustos 2022 tarihleri arasýnda takip edilen 190 hastanýn kayýtlarý geriye dönük olarak incelendi. Yoðun Bakým Ünite’sindeki kaldýklarý süre boyunca amonyak düzeyi ölçülen 111 yetiþkin ve çocuk hasta çalýþmaya dahil edildi.West Haven Criteria ile deðerlendirildi. Gruplarda 0-4 arasý HE grades mevcuttu.
Bulgular
111 hastanýn yaþ medyan (aralýk) 5 (0-16) çocuk ve 60 (20-104) yetiþkin idi. Amonyak deðeri medyan(aralýk) 42,2 (16-314) idi. Tüm hastalarýn 39'unda (%35) hiperamonyemi mevcuttu. Hiperamonyemi ve evre 0 ensefalopatisi olan hastalar 16(%14), evre 1-2 hastalar 11(%10), evre 3 hastalar 12(%11) idi.
Tartýþma ve Sonuç
Bulgularýmýz ve literatür kanýtlarýmýz, HE geliþiminden sorumlu birincil faktörün amonyaðýn olduðu görüþünü güçlü bir þekilde desteklerken, amonyak dýþýndaki faktörlerin sadece HE'yi alevlendirebileceðini göstermektedir. Ek olarak ALF'li ve ACLF'li hastalarda artan amonyak deðerinin ensefalopati derecesindeki artýþla korele olduðunu düþünmekteyiz. (SETB-2022-09-215)

Amaç: Çalýþmamýzda Ýnflamatuvar Baðýrsak Hastalýðý (IBH) olan çocuklarda baðýrsak dýþý bulgularýn sýklýðýný ve bunun hastalýk aktivitesi, hastalýk tipi ve hastalýk yaþý ile korelasyonunu deðerlendirmeyi amaçladýk.
Metod: Çalýþmaya 18 yaþ altý, IBH tanýsý ile takip edilen hastalar dahil edildi. Hastalarýn demografik özellikleri, yaþlarý, cinsiyetleri, hastalýk tipleri ve taný konulan yaþlarý kayýt altýna alýndý. Çalýþmaya dahil edilen hastalarýn hastalýk aktivite indeksleri enson vizitlerinde yapýlan fizik muayene ve laboratuvar bulgularý kullanýlarak Ülseratif Kolit (ÜK) hastalarýnda Pediatrik Ülseratif Kolit Aktivite Ýndeksi, Crohn Hastalarýnda (CH) ise Pediatrik Crohn Hastalýðý Aktivite Ýndeksi kullanýlarak hesaplandý.
Sonuçlar: Çalýþmaya toplam 44 hasta dahil edildi, hastalarýn 40.9% (n = 18)’u kýz ve 59.1% (n=26)’i erkek idi. Hasta yaþlarý 8-19 arasýnda deðiþirken ortalama yaþ 14.64 ± 3.19 yýl idi. Hastalýk tipine göre hastalarýn 27.3%’ü CH ve 72.7%’si ÜK idi. Hastalýk aktivitesi deðerlendirildiðinde hastalarýn 37.2% remisyonda iken 37.2%’si hafif aktivasyon, 16.3%’ü orta aktivasyon ve 9.3%’ü ise ciddi aktivasyon mevcut idi. Hastalýk ile birlikte baðýrsak dýþý bulgularýn sýklýðý kýzlarda 77.8%, erkeklerde ise 65.4% idi. CH’de baðýrsak dýþý bulgu sýklýðý % 75 iken ÜK’de % 68,8 sýklýðýnda idi. Baðýrsak dýþý bulgularda en sýk karaciðer tutulumu (%41,5) sonra sýrasýyla eklem tutulumu (%29,5), osteoporoz (%7), osteopenia (%16,3), göz tutulumu (üveit) (%2.3), cilt tutulumu (eriteme noduzum) (%2,3) görüldü.
Tartýþma: Baðýrsak dýþý bulgular çocukluk IBH’lerde sýk görülmektedir. Bilindiðinin aksine baðýrsak dýþý bulgular ÜK hastalarýnda da CH’larýnda görüldüðü kadar sýk görülmektedir. (SETB-2022-10-229)

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý, gestasyonel diabetes mellitus (GDM) tanýsý alan gebeler ile saðlýklý gebeler arasýnda adiponektin, resistin, visfatin ve irisin düzeylerini karþýlaþtýrmak ve bu parametrelerin GDM patofizyolojisinde ve erken tanýdaki rolünü deðerlendirmektir.
Gereç ve Yöntemler: Çalýþmaya 50 GDM ve 50 saðlýklý gebe dahil edildi. Gebelerin antropometrik ölçümleri yapýldý. Açlýk kan þekeri (AKÞ), hemoglobinA1c (HbA1c), 75gr OGTT, düþük yoðunluklu lipoprotein(LDL), trigliserit(TG), tam kan sayýmý sonuçlarý kaydedildi. Adiponektin, irisin, visfatin, resistin ve CRP düzeyleri bakýldý.
Bulgular: GDM'li gebelerde saðlýklý gebelere göre serum adiponektin düzeyleri anlamlý olarak daha düþük (p <0.001) ve serum resistin ve CRP düzeyleri anlamlý olarak daha yüksekti (sýrasýyla p =0.000 ve p = 0.027). Serum irisin ve visfatin düzeylerine göre gruplar arasýnda anlamlý fark yoktu (sýrasýyla p=0,942 ve p=0,332). Adiponektin düzeyi ile APG, visfatin ve resistin arasýnda negatif, irisin düzeyi arasýnda ise pozitif korelasyon saptandý. Rezistin ve CRP düzeyleri arasýnda pozitif korelasyon varken adiponektin düzeyi arasýnda negatif korelasyon vardý. Ýrisin ve adiponektin düzeyleri arasýnda pozitif korelasyon varken, aðýrlýk ile vücut kitle indeksi (VKÝ) arasýnda negatif korelasyon vardý.
Sonuç: Bu çalýþmada GDM'li hastalarda serum resistin ve CRP düzeylerinin yükselmesi ile adiponektin düzeylerinin düþmesinin glukoz metabolizmasý deðiþikliklerinde rol oynayabileceðini düþünmekteyiz. Bu konuda ileri çalýþmalara ihtiyaç vardýr. (SETB-2022-08-199)

Amaç: Ýnvaziv meme karsinomlarýnda izlenen PASH(Psödoanjiomatöz stromal hiperplazi)-benzeri görünümün, tümör dýþý meme parankimindeki PASH odaklarý ve aksiller lenf nodu tutulumu ile iliþkisini belirlemek.
Gereç ve Yöntem: Bu çalýþmada 200 invaziv meme karsinomu olgusu yeniden incelendi. Ýnvaziv meme karsinomlarýnda PASH-benzeri alan içeren ve içermeyen olgular belirlendi. Olgular, tümör dýþý alanlarda eþlik eden PASH odaklarý (CD 34 +, CD 31-) ve diðer klinikopatolojik parametreler açýsýndan deðerlendirildi.
Bulgular: Ýnvaziv meme karsinomu içinde PASH-benzeri görünüm 200 olgunun 22’sinde (11%) mevcuttu ve 178’inde (89%) yoktu. Tümör olmayan meme parankiminde izlenen PASH odaklarýnýn, invaziv meme karsinomunda PASH-benzeri alanlar içerenlerde içermeyenlere göre daha yaygýn olduðu saptandý. Ancak bu iki grup arasýnda, diðer klinikopatolojik bulgular (yaþ, tümör boyutu, nükleer ve histolojik derece, Östrojen ve Progesteron reseptör durumu, HER2 durumu ve Ki-67 proliferasyon indeksi), lenfovasküler invazyon ve aksiller lenf nodu açýsýndan anlamlý fark yoktu. Tümöral olmayan alanlarda izlenen histopatolojik bulgular açýsýndan da iki grup arasýnda anlamlý farklýlýk saptanmadý.
Sonuç: Ýnvaziv meme karsinomu içinde izlenen PASH-benzeri görünüm, tümöral olmayan meme parankiminde izlelen PASH odaklarý ile anlamlý oranda iliþkili bulundu. Ancak bu olgularda lenfovasküler invazyon ve aksiller lenf nodu metastazý açýsýndan farklýlýk izlenmedi. (SETB-2022-02-045)

Amaç: Etkili ve minimal invaziv bir teknik olarak üreteroskopinin bazý potansiyel intraoperatif komplikasyonlarý vardýr. Nadir de olsa üreter avulsiyonu bu komplikasyonlar arasýndadýr. Bu çalýþma literatürde ilk kez üreter avulsiyonunu medikolegal açýdan ele alarak nefrektomiyi öngören faktörleri belirlemeyi amaçlamýþtýr.
Materyal-Method: Eylül 2004-Nisan 2019 tarihleri arasýnda Türkiye'de çeþitli hastanelere baþvuran ve Adli Týp Kurumu'nda malpraktis yönünden incelemeye alýnan üreteroskopik cerrahi sýrasýnda üreter avulsiyonu geliþen toplam 33 hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Üreter avulsiyonu sonrasý nefrektomi yapýlan hastalar Grup 1, rekonstrüktif cerrahi uygulananlar Grup 2 olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Hastalarýn yaþ ortalamasý 39.5±12.1 yýl idi. On yedi (%51,5) hastada kýsmi ve 16'sýnda (%48,4) tam üreter avulsiyonu vardý. Hastalarýn 14'üne (%42.4) nefrektomi, 19'una (%57.5) üreter rekonstrüksiyonu uygulandý. Grup 1'deki hastalarýn Grup 2'ye göre daha fazla proksimal taþ ve daha yüksek derecede hidronefroz olduðu belirlendi. Grup 1'deki hastalarýn %71.4'ünde, Grup 2'deki hastalarýn ise %31.6'sýnda tam avulsiyon geliþti. Grup 1'deki hastalarýn %78,6'sý bir devlet hastanesinde, Grup 2'deki hastalarýn %63.2'si üçüncü basamak bir sevk hastanesinde tedavi görmüþtür. Hidronefroz derecesindeki artýþ, tam avulsiyon varlýðý ve devlet hastanesinde müdahale nefrektomi için baðýmsýz prediktif faktörler olarak belirlendi.
Sonuç: Bu çalýþma üreter avulsiyonunu medikolegal olarak deðerlendiren ve nefrektomi için prediktif faktörleri belirleyen literatürdeki en geniþ kohorta sahip ilk çalýþmadýr. Üreter avulsiyonu varlýðýnda her hastanýn farklý yöntemlerle tedavi edilmesi gerekse de çalýþmamýz bu katastrofik komplikasyona ortak bir yaklaþým saðlamayý amaçlamýþtýr. (SETB-2022-09-207)

Amaç
Fournier Gangreni (FG), acil müdahale gerektiren hýzlý ilerleyen bir enfeksiyondur. Ameliyat sonrasý yara kapama önemli bir tedavi adýmýdýr ve alternatif bir yara kapama yöntemi olarak vakum yardýmlý kapama (VAC) tercih edilebilir. Fournier Gangreni Þiddet Ýndeksi (FGSI), FG'de prognozu deðerlendirmek için geliþtirilebilen ölçeklerden bir tanesidir. Bu çalýþma FG tedavisinin tarihsel geliþim sürecinde kullanýlan ve geliþtirilen VAC tedavisini, konvansiyonel yara pansumaný (CWD) ile karþýlaþtýrmayý amaçlamaktadýr.
Yöntemler
Hastanemizde Ocak 2010 Temmuz 2021 tarihleri arasýnda FG tanýsý ile tedavi edilen 85 hastalarýn verileri retrospektif olarak deðerlendirildi. VAC grubunda vakum cihazý sýzdýrmaz þekilde uygulandý. CWD grubunda yara pansumaný uygulandý. VAC cihazý subatmosferik basýnca ayarlandý. Tüm hastalara takipleri esnasýnda geniþspektrumlu antibiyoterapi uygulandý.Takipleri esnasýnda nekrotik dokular tespit edildikçe uygun analjezi ve anestezi saðlanarak re debridmanlar uygulandý. Hastalarýn demografik verileri kayýtlar üzerinde toplandý. Klinik ve laboratuar verileri kayýtlar üzerinden elde edilerek 1.saat, 72.saat ve 1. hafta FSGI deðerleri hesaplandý. Ýstatistiksel analizde; sürekli deðiþkenler ortalama ± standart sapma, sýralý deðiþkenler medyan [IQR] ve kategorik deðiþkenler n (%) olarak ifade edildi. Gruplar arasý analizlerde veriler normal daðýlýyorsa student t testi kullanýldý. Normal daðýlým göstermiyorsa Mann-Whitney U testi uygulandý.
Bulgular
Çalýþmamýza FG tanýsý konulan 55 hasta dahil edildi. 18 hastaya CWD, 37 hastaya VAC uygulandý VAC kullanan hastalarýn ortalama 1. saat FGSI 7,05 (3,75-8), CWD uygulanan hastalarýn 5,5 (5-9) (p=0,067). Ortalama 72. saat FGSI VAC grubunda 5,35 (3,5-7), CWD grubunda 5,33 (4,75-6,25) bulundu (p=0,714). Ortalama 1. hafta FGSI VAC grubu 2,97(1-5), CWD grubunda 5(4-6) idi (p=0,0001).
Sonuç
VAC, hastanede kalýþ süresini önemli ölçüde azaltýr. Analizimizde, her iki grup da 1. hafta FGSI'leri arasýnda anlamlý bir fark gözlemledi. Bu, FG tedavisinde kullanýlan VAC tedavisinin etkisinin temel bir göstergesi olan FGSI' yi deðerlendiren ilk çalýþmadýr. FG tedavisi tarihinde, geleneksel yara pansumanýnýn yerini VAC almýþtýr. (SETB-2023-01-04)

Amaç:
Bu çalýþmada, inguinal herni tanýsý ile ameliyat edilen pediatrik hastalarýn rutin hemogram ve biyokimyasal parametrelerinin etyopatogenez ile iliþkisi araþtýrýldý.
Gereç ve Yöntem
Ocak 2019-Kasým 2022 tarihleri arasýnda inguinal herni nedeniyle opera edilen seksen olgu çalýþmaya dahil edildi. Hastane kayýtlarý kullanýlarak, bilinen herhangi bir hematolojik veya metabolik hastalýk öyküsü veya düzenli ilaç kullanýmý olmayan seksen pediatrik hasta ile de bir kontrol grubu oluþturuldu. Her iki grupta da hemoglobin (Hgb), hematokrit (Htc), ortalama korpusküler hacim (MCV), ortalama korpusküler hemoglobin (MCH), ortalama korpusküler hemoglobin konsantrasyonu (MCHC), eritrosit daðýlým geniþliði (RDW) ve trombosit (PLT)
deðerlerini karþýlaþtýrmak için istatistiksel analiz yapýldý.
Bulgular
Çocuk hastalarýn yaþ aralýðý 1-14 yýl idi. Seksen çocuðun 47'si (%58,8) erkek, 33'ü (%41,3) kadýndý ve yaþ ortalamasý 5,79 ± 3,26 saptandý. Ýn guinal herni hastalarýnda Hgb, Htc, MCH, MCHC ve MCV deðerleri kontrol grubundakilere göre istatistiksel olarak anlamlý derecede
düþük (p<0.05) ve RDW deðerleri ise anlamlý derecede yüksek bulundu (p<0.05).
Sonuç
Kontrol grubu ile karþýlaþtýrýldýðýnda, M CH, MCHC, MCV, Hgb, HTC deðerlerinde gözlenen azalma ve hasta grubunda RDW'deki artýþ, demir eksikliðinin muhtemel etkisini düþündürmektedir. Bu spesifik deðiþiklikler, demir eksikliðinin kollajen yapýsýnda yapýsal deðiþikliklere yol açarak çocukluk çaðýndaki inguinal hernilerin etyopatogenezine katkýda bulunabileceðini düþündürmektedir. (SETB-2023-01-013)

Giriþ: Günümüzde halen primer hiperparatiroidi (pHPT)’li hastalarda preoperatif negatif görüntülemenin cerrahi sonuçlar üzerine etkisi tartýþmalýdýr. Bu çalýþmada preoperatif görüntülemenin cerrahi sonuçlara etkisini deðerlendirmeyi amaçladýk.
Materyal ve Metod: 2009-2018 tarihleri arasýnda opere edilen pHPT’li hastalarýn verileri retrospektif olarak deðerlendirildi. Hastalar sintigrafik ve/veya ultrason görüntüleme pozitifliðine göre 3 gruba ayrýldý: Grup 1; her iki görüntüleme pozitif, Grup 2; bir görüntüleme pozitif, Grup 3; her iki görüntüleme yönteminin de negatif olduðu hastalar. Gruplarýn preoperatif biyokimyasal özellikleri, paratiroid patolojileri, patolojik bezin çapý ve hacmi, uygulanan ameliyat oranlarý, persistan ve reküren hastalýk oranlarý karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Ortalama takip süresi 24,7+18 olan ve yaþ ortalamasý 54,1+12,9 olan 311 hastanýn (258K, 53E) 161’I grup 1, 111’i grup 2, 39’u grup 3’te yer almaktaydý. Grup 1’de patolojik bez çapý (Grup 1, 2, 3’te sýrasý ile 2.1±0.8, 1.6±0.9, 1.5±0.7 cm; p<0.001), patolojik bez hacmi (Grup 1, 2, 3’te sýrasý ile 2±3.2, 1.4±2.9, 1.1±2.2 cm3; p<0.001), grup 3’te çoklu bez hastalýðý oraný (Grup 1, 2, 3’te sýrasý 5.7%, 11%, 21%; p=0.024) anlamlý olarak daha yüksekti (p=0.024). Grup 1,2,3’te bilateral eksplorasyon oraný sýrasý ile 93.2%, 48.6%, 5.1% olup, odaklanmýþ cerrahi veya unilateral boyun eksplorasyonu oranlarý sýrasý ile 6.8%, 51.4%, 94.9% olup fark anlamlý idi (p<0.001). Ýlk cerrahi sonrasý grup 1,2,3’te sýrasý ile kür oraný 91.3%, 93.7%, 89.7%, persistan hasta oraný 7.5%, 3.6%, 10,3% olup anlamlý fark yoktu. Persistan ve nüks hastalarda uygulanan ikincil giriþim sonrasý takip süresi sonunda toplam kür oraný sýrasý ile 97.4%, 96.4%, 97.4%, persistans hastalýk oraný 1.3%, 1.8%, 2.6%, nüks
hastalýk oraný 1.3%, 1.8%, %0 olarak saptandý.
Sonuç: pHPT’li görüntüleme negatif olgularda cerrahi sýrasýnda çoklu bez hastalýðý olasýlýðý ve daha küçük patolojik bez olasýlýðýnýn yüksek olabileceði göz önüne alýnmalýdýr. Görüntüleme negatif hastalarda cerrahi görüntüleme pozitif hastalar benzer ve kabul edilebilir kür oraný ile uygulanabilir. (SETB-2023-01-019)

Amaç: Sternotomi, kalp cerrahisinde halen en sýk kullanýlan insizyon yöntemidir. Sternal komplikasyonlar %0,5 ila %6,1 oranýnda görülür. Sternal detaþman, kalp cerrahisi sonrasý morbidite ve mortaliteyi arttýrýr. Detaþmaný önlemek için alternatif sternum kapatma yöntemleri arayýþlarý günümüzde de devam etmektedir. Bu amaçla üretilen titanyum plaklar, sternum detaþmaný nedeniyle reopere olan hastalarda da kullanýlabilir. Çalýþmamýzda sternum detaþmaný nedeniyle reopere edilen hastalarda titanyum plak tamir yöntemi ile robicsek tamir yönteminin postoperatif sonuçlara etkisini araþtýrdýk.
Yöntemler: Eylül 2013-Aralýk 2020 tarihleri arasýnda hastanemizde sternal detaþman nedeniyle reoperasyon uygulanan ve preoperatif dönemde enfeksiyon bulgusu olmayan 34 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastalar uygulanan cerrahi yönteme göre üç gruba ayrýldý. Bu gruplar; Grup 1: robicsek yöntemi kullanýlan vakalar, Grup 2: titanyum plak yöntemi kullanýlan vakalar, Grup 3: robicsek + titanyum plak yöntemlerinin bir arada kullanýldýðý vakalar idi.
Bulgular: Temel demografik özellikler ve sternal detaþmana neden olan risk faktörleri açýsýndan anlamlý fark olmayan hasta gruplarýnda mortalite ve hastanede kalýþ süresi açýsýndan da anlamlý fark görülmedi. Postoperatif dönemde enfeksiyon oranlarýna bakýldýðýnda grup 1 ve grup 3'te sýrasýyla %20 ve %21.4 postoperatif enfeksiyon tespit edilirken, sadece Robicsek tekniði ile tamir edilen grup 2'de postoperatif enfeksiyon %70 olarak gözlendi (p<0.05).
Sonuç: Literatürdeki çoðu çalýþmanýn desteklediði gibi titanyum plak uygulamasý klasik tel serklaj yöntemine göre daha üstün bir sternum stabilizasyonu saðlamaktadýr. Maliyet-etkililik açýsýndan deðerlendirildiðinde sternum detaþmaný açýsýndan yüksek riskli hastalarda titanyum plak yöntemi uygulanabilir. (SETB-2022-04-087)

Amaç: YouTubeTM' daki koroner arter bypass cerrahisi (KABC) ile ilgili Ýngilizce videolarýn güvenilirliðini ve kalitesini netleþtirmek.
Gereç ve Yöntem: Çalýþma 16 Temmuz-30 Temmuz tarihleri arasýnda gerçekleþtirilmiþtir. Bir kardiyovasküler cerrah YouTubeTM'da "koroner arter hastalýðý", "koroner arter tedavisi", "koroner arter baypas" ve "koroner arter baypas ameliyatý" terimlerini içeren videolarý aradý. Tüm videolar, videoyu yükleyen kaynaða göre profesyonel videolar ve profesyonel olmayan videolar olarak iki gruba ayrýldý. YouTubeTM'daki video süresi, video uzunluðu ve her video için izlenme sayýsý gibi video özellikleri kaydedildi. Ayrýca 'yorum', 'beðeni' ve 'beðenmeme' sayýlarý da not edildi. Ayrýca videolarýn hedef kitlesi (profesyonel saðlýk çalýþanlarý ve hastalar) analiz edilmiþ ve her video için DISCERN puaný ve Global Kalite Puaný (GQS) hesaplanmýþtýr.
Bulgular: Toplamda 812 video, yükleme kaynaklarýna göre iki gruba ayrýldý; 448 video profesyonel video, 364 video ise profesyonel olmayan video olarak kategorize edildi. Ortalama izlenme sayýsý profesyonel videolar için 3220,5 ve profesyonel olmayan videolar için 2216,5 'tü (p= 0,001). Ayrýca ortalama “beðenme” sayýlarý ve ortalama yorum sayýlarý profesyonel videolar için anlamlý derecede daha yüksekti (p= 0,001 ve p= 0,001). Ortalama DISCERN puaný profesyonel videolar için 2,6 ve profesyonel olmayan videolar için 1,5 idi (p= 0,001). Benzer þekilde, ortalama GSQ profesyonel videolar için önemli ölçüde daha yüksekti (3,5 'e karþý 2,5, p= 0.001).
Sonuç: Profesyonel saðlýk çalýþanlarý tarafýndan paylaþýlan Ýngilizce YouTubeTM videolarý, önemli ölçüde daha yüksek DISCERN puaný ve GQS ile daha kaliteli ve güvenilirdir. (SETB-2022-08-181)

Adrenal venöz varyasyonlar oldukça nadir görülür. Ýnsidental olarak saptanan sol adrenal kitle nedeniyle tarafýmýza baþvuran 66 yaþ kadýn hastanýn 3 yýldýr hipertansiyonu mevcuttu. Esansiyel trombositopeni nedeniyle yapýlan abdominal manyetik rezonans ile görüntülemede sol adrenal bölgede kitle tespit edildi. Laboratuvar analizleri bu kitlenin feokromositoma ile uyumlu olduðunu gösterdi. Preoperatif bilgisayarlý tomografi (BT) anjiyografi ile görüntülemede sol böbreðin pelviste lokalize olduðu, sol adrenal venin direkt olarak inferior vena kava’ya drene olduðu görüldü. Laparoskopik transabdominal sol adrenalektomi takiben hastanýn patoloji raporunun feokromositomayla uyumlu olduðu görüldü. Adrenal venöz varyasyonlar oldukça nadir görülür. Literatürde sol adrenal venin inferior vena kava’ya döküldüðü birkaç adet olgu sunumu mevcuttur. Kadavralarda yapýlan çalýþmalar hastalýksýz anatomiye sahip hastalarda yapýlmýþtýr. Adrenal venöz anatomi ile ilgili yapýlan klinik çalýþmalar limitlidir. Bu çalýþmalarda en sýk görülen varyasyonlar genellikle sayý ile ilgilidir, genellikle artan tümör boyutu ve eokromositima patolojisi ile korreledir. Preoperatif BT anjiyografi görüntüleme venöz anatominin belirlenmesinde önemli olabilir. Bu olgu sunumunda, oldukça nadir görülen sol ektopik böbreðe sahip bir hastada sol adrenal feokromositoma nedeniyle laparoskopik sol adrenalektomi yapýlan bir hastada sol adrenal venin direkt olarak inferior vena kava’ya drene olduðu görüþmüþtür ve literatürde ilk defa tanýmlanmýþtýr. Preoperatif BT anjiyografi ile görüntüleme, bu varyasyonun tespitinde rol oynamýþtýr. (SETB-2022-05-117)

Orta kulak adenomatöz nöroendokrin tümörü nadir görülen bir durumdur ve tüm orta kulak tümörlerinin yaklaþýk %2'sini oluþturur Histolojik olarak nöroendokrin ve glandüler yapýlarýn varlýðý adenom, karsinoid tümör ve nöroendokrin tümör gibi çok çeþitli terminolojilerin kullanýlmasýna yol açmýþtýr. Hastalar genellikle tek taraflý iþitme kaybý, kulakta dolgunluk, kulak çýnlamasý ve kulak aðrýsý gibi spesifik olmayan semptomlara sahiptir. Spesifik bir radyolojik bulgu yoktur. Kesin taný, tümörün tamamen çýkarýlmasý ve kombine histopatoloji ve immünohistokimyasal incelemeye dayanýr. Bu yazýda sol kulakta iþitme kaybý ve kulakta dolgunluk þikayetleri ile baþvuran hastamýzý tartýþtýk. Otomikroskopide sol dýþ kulak yolunu dolduran polipoid doku kitlesi görüldü. Saf ses odyometri testinde saf ses ortalamasý L45/5 R10/0 ve sol kulakta timpanogram tip B olarak rapor edildi. Temporal kemik bilgisayarlý tomografisinde orta kulaktaki yumuþak doku kitlesinin antrum ve dýþ kulak yoluna uzandýðý görüldü. Dýþ kulak yolundaki görünen kitleden lokal anestezi altýnda alýnan biyopsi nöroendokrin tümör olarak rapor edildi ve ameliyat sonrasý histopatoloji ve immünokimya ile taný doðrulandý. (SETB-2022-03-068)