Amaç: El bileði ve ön kol deformiteleri genellikle doðumsal veya travma sonrasý nedenlere baðlý olarak görülür. Bu deformiteler ilerleyici aðrý ve hareket kýsýtlýlýðýna neden olur ve yaþam kalitesini bozar. Tedavide radius ve/veya ulna osteotomisi ile akut düzeltme ve plak veya tel ile tespit uygulanabilir ancak damar/sinir hasarý, malunion ve yetersiz düzeltme gibi komplikasyonlarla karþýlaþýlabilir. Sirküler eksternal fiksatörler ile tedavi hem intraoperatif hem de postoperatif ayný anda deformite düzeltme ve kademeli uzatma saðlayabildiði için rezidü deformite kalmadan düzeltme saðlar ve daha güvenlidir. Bilgisayar destekli sirküler eksternal fiksatörler (Ca-CEF) ise ameliyat sonrasý deformite planlamasýnýn yeniden yapýlmasýna olanak saðlayarak karmaþýk deformitelerin düzeltilmesini kolaylaþtýrmaktadýr. Bu çalýþmada, Ca-CEF ile tedavi edilen el bileði veya önkol deformitesi olan hastalarýn radyolojik ve fonksiyonel sonuçlarýný deðerlendirmeyi amaçladýk.
Yöntem: Hastane veri tabanýnda 2010 ve 2020 yýllarý arasýnda el bileði ve önkol deformitesi nedenli opere edilen hastalar tarandý. Ca-CEF ile tedavi edilen hastalar çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn demografik verileri ile radyografik ve fonksiyonel ölçümleri deðerlendirildi. Hastalarýn ameliyat öncesi ve sonrasý önkol supinasyon, pronasyon ve el bileði fleksiyon ve ekstansiyonu, Visual Analog Scale (VAS), Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand (DASH) skoru, Mayo El Bileði Skoru ve kavrama güçleri ölçüldü. Radyolojik olarak radius, ulna uzunluklarý, radial inklinasyon ve volar tilt ölçümleri gerçekleþtirildi. Ameliyat sonrasý komplikasyonlar incelendi. Hastalarýn ameliyat öncesi ve sonrasý verileri istatistiksel olarak analiz edildi.
Bulgular: Çalýþmaya toplam 14 hasta dahil edildi. Hastalarýn 8’i kadýn 6’sý erkek olup ortalama yaþlarý 17.1 (11-34) idi. Ortalama takip süreleri 18.4 ay (6.8-32.9) idi. Tüm hastalarda planlanan anatomik düzetmeye ulaþýldý. Hastalarýn ameliyat öncesi fonksiyonel ve radyografi verileri ile ameliyat sonrasý veriler arasýndaki farklarýn ortalamalarý önkol supinasyon için 7.8 (p=0.029), el bileði fleksiyon için 14.64 (p<0.001), kavrama güçleri için 6.17 kg (p=0.001), VAS için 3.07 (p<0.001), DASH skoru için 21 puan (p=0.003), ve Mayo el bileði skoru için 22.14 (p=0.004) puan olup istatistiksel olarak anlamlý olacak þekilde daha iyiydi. Hiçbir hastada majör komplikasyon görülmedi.
Sonuç: Çalýþma, Ca-CEF’in fonksiyonel iyileþme ve radyolojik düzelme saðladýðýný, ayný zamanda düþük komplikasyon oranlarýyla güvenli bir tedavi yöntemi olduðunu göstermiþtir. Bu yöntem, karmaþýk deformitelerin tedavisinde etkili bir seçenek olarak öne çýkmaktadýr. (SETB-2024-12-211)

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý, perkütan renal kitle biyopsisinin güvenliðini incelemek ve nefrektomiden önce biyopsi yapýlan hastalar ile biyopsi yapýlmayan hastalar arasýndaki onkolojik sonuçlarý karþýlaþtýrmaktýr.
Yöntemler: Ocak 2017 ile Ocak 2021 arasýnda renal kanser nedeniyle nefrektomi yapýlan toplam 145 hastayý deðerlendirdik. Tedavi öncesi perkütan renal kitle biyopsisine dayanarak hastalarý iki gruba ayýrdýk: biyopsi- grubu ve biyopsi+ grubu. Tüm gruplarda tümörlerin radyolojik ve histolojik özelliklerinin karþýlaþtýrmalý analizini yaptýk. Ayrýca, iki grup arasýnda parsiyel nefrektomi vakalarýnda cerrahi sýnýr sonuçlarýnýn incelenmesini gerçekleþtirdik. Bunun yanýnda, her grupta genel saðkalým (OS), nükssüz saðkalým (RFS), metastazsýz saðkalým (MFS) ve hastalýksýz saðkalým (DFS) analizlerini yaptýk.
Sonuçlar: Dahil edilme kriterlerini karþýlayan 145 hastadan 119 vaka üzerinde çalýþtýk. Ortalama yaþ ve tümör çapý sýrasýyla 56.75±11.71 yýl ve 53.77±23.99 mm olarak belirlendi. Operatif süre ortalama 176.87±56.46 dakika olarak kaydedilirken, takip süresi ortalama 25.67±14.27 ay (aralýk: 8–60 ay) olarak hesaplandý. Parsiyel nefrektomi oranlarý sýrasýyla %35.41 (biyopsi-) ve %43.47 (biyopsi+) olarak bulundu, sol böbrek tümörleri biyopsi- grubunda 46/96 ve biyopsi+ grubunda 16/23 vakada görüldü. Kistik ve ekzofitik tümörler gruplar arasýnda anlamlý þekilde farklýlýk gösterdi (sýrasýyla p = 0.01 ve p = 0.03). Takip süresince 16 hastada ölüm gerçekleþti. Ortalama genel saðkalým (OS) süresi 51.38±2.26 ay olarak belirlendi. Nüks ve metastatik ilerleme sýrasýyla 4 ve 7 hastada görüldü ve tüm metastazlar akciðerlerde tespit edildi. Nüksü olmayan saðkalým (RFS), metastazsýz saðkalým (MFS) ve hastalýksýz saðkalým (DFS) süreleri sýrasýyla 57.94±1.00, 54.75±1.67 ve 53.83±1.75 ay olarak hesaplandý. Biyopsi+ grubunda papiller ve kromofob RCC alt tiplerinin prevalansý daha yüksekti. Patolojik parametreler ve cerrahi sonuçlar gruplar arasýnda karþýlaþtýrýlabilir düzeydeydi. OS, RFS, MFS ve DFS süreleri arasýnda anlamlý fark bulunmadý (p>0.05).
Sonuç: Bulgularýmýza göre, perkütan renal kitle biyopsisi güvenli bir prosedürdür. Þüpheli renal kitlelerin tanýsal deðerlendirilmesinde yardýmcý olabilir ve onkolojik sonuçlar üzerinde olumsuz etkileri azaltabilir. Görüþümüz, þüpheli renal kanserli hastalarýn rutin perkütan renal kitle biyopsisini güvenli ve baþarýlý bir þekilde kullanabileceði yönündedir. (SETB-2024-07-118)

Giriþ: Replantasyon cerrahisi, rekonstrüktif cerrahinin en zor alanlarýndan biridir. Parmak replantasyonun amacý dolaþýmýn tekrardan saðlanmasýnýn yanýnda ampute parçanýn yeniden duyusunun saðlanmasý ve yeterli fonksiyonu kazanmasýdýr. Bu cerrahinin sonuçlarýn iyileþtirilmesi için prognostik faktörlerin araþtýrýlmasý çok önemlidir. Yaralanma çeþidi ve seviyesi, yaralanmadan ameliyata kadar geçen süre replantasyon baþarýsýný en çok etkileyen faktörlerdir. Bu çalýþmada uygulanan anestezi tipinin replantasyon baþarýsýna ve postoperatif diðer faktörlere etkisi araþtýrýlmaktadýr.
Materyal-Metot: Kliniðimizde Aralýk 2018 ile Aralýk 2023 tarihleri arasýnda yapýlan el parmaðý replantasyon operasyonlarý retrospektif olarak incelendi. Toplam 192 hastada (162 erkek, 30 kadýn) cinsiyet, sigara içimi, yaralanma tipi, ven onarýmý, sinir onarýmý, ven grefti kullanýlmasý, yaralanma seviyesi, anestezi tipi, ameliyat öncesi ve sonrasý hemoglobin deðerlerinin replantasyon baþarýsýna etkisi istatiksel olarak araþtýrýldý. Baðýmsýz gruplarda oranlar ki-kare testi ile karþýlaþtýrýldý. Baðýmsýz grupta sayýsal deðiþkenlerin karþýlaþtýrýlmalarý normal daðýlým koþulu saðlanamadýðýndan baðýmsýz iki grupta Mann Whitney U testi ile yapýldý.
Tartýþma ve Sonuç: Çalýþmaya dahil edilen 192 hastada 91 hastaya aksiller sinir bloðu ile anestezi (%47,4), 33 hastaya genel anestezi (%17,2), 28 hastaya ise dijital blok ile lokal anestezi (%14.6) uygulanmýþtý. Uygulanan anestezi tipinin replantasyon baþarýsý üzerine bir etkisi olmadýðý saptandý (p<0,05). Çalýþmamýzda kullanýlan anestezi teknikleri arasýnda ameliyat öncesi ve sonrasý arasýndaki hemoglobin deðiþim miktarlarýnda istatiksel olarak anlamlý fark saptandý. Aksiller sinir bloðu yapýlan grupta hemoglobin düþüþ miktarý lokal anestezi yapýlan gruba göre fazlaydý. Çalýþmamýzda sigara kullanýmý ve yaralanma tipinin replantasyon baþarýsý üzerine bir etkisi olmadýðý saptandý. (SETB-2024-09-164)

Amaç: 18-Florodeoksiglukoz Pozitron Emisyon Tomografisi/Bilgisayarlý Tomografi (FDG-PET/BT), tüm vücut taramasý için yaygýn bir görüntüleme tekniðidir. Tiroid bezinde tesadüfi lezyonlar tespit edilebilir ve bu lezyonlarýn önemi ve yönetimi hala tartýþma konusudur. Bu çalýþmanýn amaçlarý, maligniteyi tahmin etmede Ultrasonografi ve FDG-PET/BT'nin taný baþarýsýnýn deðerlendirilmesi ve bu tekniklerin FDG-PET/BT'de tesadüfi saptanan tiroid lezyonlarýnda Ýnce Ýðne Aspirasyon Biyopsisi (ÝÝAB) kararýna katkýsýdýr.
Yöntemler: Ocak 2018 ile Aralýk 2022 arasýnda tek bir kurumdaki Nükleer Týp Ünitesi’nde FDG-PET/BT'ye giren hastalar, artmýþ fokal FDG tutulumu olan tiroid insidentaloma açýsýndan tarandý. Fokal Tiroid Ýnsidentaloma (FTI) hastalarýnýn görüntüleme çalýþmalarý ve patoloji sonuçlarý retrospektif olarak incelendi.
Bulgular: Toplam 8.259 hastaya ait 14.003 FDG-PET/BT raporu deðerlendirildi. FDG-PET/BT görüntülemesinde 495 (%6,0) hastada tiroid bezinde artmýþ FDG tutulumu, 383 (%4,6) hastada fokal ve 112 (%1,4) hastada diffüz FDG tutulumu saptandý. FTÝ'lerde malignite oraný %19,2 olarak bulundu. ROC eðrisi analizinde FDG tutulumu olan FTÝ'lerde malignite öngörüsüne iliþkin SUVmax deðerinin 5,5 ve üzeri olmasý %71,4 duyarlýlýk ve %68,6 özgüllükle maligniteyi öngörmektedir (AUC: 0,718, p deðeri: 0,018, %95CI: 0,564-0,872). ACR-TIRADS-5'in duyarlýlýðý %35,7 (95%CI: 14,6-61,7) ve SUVmax>5,5 ve ACR-TIRADS-5 kombinasyonunun duyarlýlýðý %30,0 (95%CI: 8,5-60,7) idi.
Sonuç: FDG-PET/BT bulgularý malignite riskini belirlemek için kullanýlabilir ve 5,5 gibi kesme deðerleri FNAB sipariþi için eþik olabilir. SUVmax'ý 5,5'ten düþük olan hastalarda karar vermede ultrasonografik risk sýnýflandýrma kriterleri kullanýlmalýdýr. (SETB-2024-12-199)

Amaçlar: Hidradenitis suppurativa (HS), HS'li hastalarýn genel iyilik hallerinde, psikolojik durumlarýnda ve yaþam kalitelerinde derin bozulma yaþadýklarý kronik inflamatuar bir deri hastalýðýdýr. Bu çalýþma, HS'nin psikolojik etkisini ve bu etkilerin sosyodemografik ve hastalýk özellikleri gibi ilgili faktörlerle olan iliþkilerini deðerlendirmeyi amaçlamýþtýr.
Yöntemler: 80 HS hastasýný içeren prospektif, tek merkezli bir çalýþma yapýldý. Hastalarýn demografik ve klinik özellikleri kaydedildi. HS’nin psikososyal etkisini deðerlendirmek için Depresyon Anksiyete Stres Ölçeði-21 (DASÖ-21), Dermatoloji Yaþam Kalitesi Ýndeksi (DYKÝ) ve Genel Saðlýk Anketi-12 (GSA-12) kullanýldý.
Bulgular: HS hastalarýnýn önemli bir kýsmý depresyon, anksiyete ve stres alanlarýnda þiddetli ve aþýrý þiddetli skorlar gösterdi; sýrasýyla %48,75, %52,5 ve %48,75 oranýnda hastada böyle seviyeler gözlemlendi. Hastalarýn %60'ý yüksek düzeyde psikolojik bozukluk sergilerken, %53,8'i yaþam kalitelerinde ciddi bozulma yaþamaktaydý. Sosyodemografik ve klinik faktörlerin, bu çalýþmada kullanýlan ölçeklerle iliþkisi deðerlendirildi. DASÖ-21 Anksiyete (DASÖ-21A), düþük eðitim seviyesi ve yüksek vücut kitle indeksi (VKÝ) ile anlamlý þekilde pozitif korelasyon gösterdi (p<0,05). Hurley evreleri ile DASÖ-21 Stres (DASÖ-21S) alt ölçeði dýþýnda diðer üç ölçek arasýnda anlamlý bir korelasyon bulunmadý. Aile öyküsü olan hastalarda, aile öyküsü olmayanlara kýyasla DASÖ-21A, DASÖ-21 Depresyon (DASÖ-21D), DASÖ-21S ve GHQ-12 (hem Likert hem de geleneksel puanlama ile) ölçeklerinde daha yüksek skorlar ölçüldü (p<0,05). Buna ek olarak pozitif aile öyküsünün DASÖ-21A, DASÖ-21D ve DASÖ-21S üzerinde istatistiksel önemli bir prediktif faktör olduðu saptandý (sýrasýyla, p=0,002; p=0,019; p=0,022).
Sonuçlar: Bulgularýmýz, HS'li hastalarýn önemli bir kýsmýnýn HS'nin psikolojik yükünü deðerlendiren üç ölçekte de yüksek veya aþýrý yüksek seviyelere sahip olduðunu doðrulamaktadýr. Hastalar her Hurley evresinde psikolojik olarak olumsuz etkilenmiþtir. Aile öyküsünün, HS'li bireyler arasýnda bozulmuþ psikososyal duruma katkýda bulunan güçlü bir öngörücü faktör olduðu kanýtlanmýþtýr. Bu nedenle, özellikle aile üyeleri bu durumdan etkilenmiþ hastalara dermatologlarýn ekstra özen göstermesi gerekmektedir. (SETB-2024-09-157)

Amaç: Kronik spontan ürtiker (KSÜ), kabarýklýklar ve/veya anjiyoödemle karakterize, sýk görülen bir hastalýktýr. Kronik, kaþýntýlý bir hastalýk olduðu için psikolojik durumu ve uyku kalitesini önemli ölçüde etkileyebilir. Bu çalýþmada, KSÜ'nün depresyon, anksiyete, stres ve uyku kalitesi üzerindeki etkisinin ve bu durumlarýn hastalýða özgü faktörlerle iliþkisinin deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
Metod: Bu prospektif, vaka-kontrol çalýþmasýna 86 KSÜ hastasý ve 86 kontrol dahil edildi. Hastalarýn sosyodemografik özellikleri, ürtiker aktivite skoru (ÜAS-7) ve kronik ürtiker yaþam kalitesi anketi (KÜ-Q2oL) gibi klinik özellikleri kaydedildi. Psikolojik durumlarýný, uyku ve yaþam kalitelerini deðerlendirmek için Depresyon, Anksiyete ve Stres Ölçekleri-21 (DASÖ-21), Pittsburgh Uyku Kalitesi Ýndeksi (PUKÝ) ve Dermatoloji Yaþam Kalitesi Ýndeksi (DYKÝ) kullanýldý.
Bulgular: Yüz yetmiþ iki katýlýmcýdan, hasta grubunu KSÜ'lü 86 hasta, kontrol grubunu ise yaþ ve cinsiyet eþleþtirilmiþ 86 gönüllü oluþturdu. KSÜ'lü 86 hastanýn 60'ý (%69,8) kadýn, 26'sý (%30,2) erkekti ve ortanca yaþ 34,5 yýldý. KSÜ'lü hastalarda DASÖ-21'e göre depresyon, anksiyete ve stres için ortanca puanlar (çeyrekler açýklýðý) sýrasýyla 6 (8), 5 (6,25) ve 6 (7) idi. Ek olarak, PUKÝ ve DYKÝ'nin ortanca puanlarý sýrasýyla 7 (5) ve 5,5 (11) idi. DASÖ-21'e göre depresyon, anksiyete ve stres için ortanca puanlar, PUKÝ ve DYKÝ’nin ortanca puanlarý hasta grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlý þekilde daha yüksekti. PUKÝ sýnýflandýrmasýna göre 68 (%79,1) hastanýn uyku kalitesi kötü iken, 18 (%20,9) hastanýn uyku kalitesi iyi idi. Hasta grubu uyku kalitesi iyi ve kötü olanlar olarak iki grupta incelendiðinde, ÜAS-7, depresyon, anksiyete, stres ve DYKÝ/KÜ-Q2oL skorlarý kötü uyku kalitesi olan hastalarda, iyi uyku kalitesi olan hastalara göre istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksekti.
Sonuç: Ürtiker tedavisi tipik olarak semptomatiktir ve kaþýntý ve kabarýklýk semptomlarýný azaltmayý amaçlar. Ancak, klinisyenler psikolojik komorbiditelerin ve uyku bozukluklarýnýn farkýndaysa hastalarýn iyilik haline katkýda bulunabilirler. (SETB-2024-10-167)

Amaç: Venom spesifik immünoterapi, bal arýsý ve yaban arýsý zehir alerjilerinin tedavisinde altýn standart olarak kabul edilmektedir. Bu çalýþma, bal arýsý ve yaban arýsý zehir alerjisi teþhisi konmuþ ve immünoterapiye baþlamýþ hastalarýn klinik özelliklerini ve tedavi sonuçlarýný deðerlendirmeyi amaçlamaktadýr.
Yöntemler: Bu çalýþma, bal arýsý ve yaban arýsý zehir alerjisi olan ve Ondokuz Mayýs Üniversitesinde venom immünoterapisine baþlayan 43 hastanýn verilerini kapsamaktadýr. Hastalarýn demografik özellikleri, atopi hastalýk geçmiþi, alerji geçmiþi, bal arýsý ve yaban arýsý sokmalarýnýn özellikleri, reaksiyonlarýn þiddeti, laboratuvar deðerleri, uygulanan tedaviler ve yan etkiler retrospektif olarak incelenmiþtir.
Bulgular: Çalýþmamýza dahil edilen 43 hastanýn 9'u (%20.9) kadýn, 34'ü (%79.1) erkekti. Hastalarýn %34.8'inde atopi hastalýðý geçmiþi, %51.1'inde ise ailede alerji öyküsü mevcuttu. Sistemik reaksiyonlarýn þiddeti Müller's sýnýflamasýna göre deðerlendirildi ve en sýk görülen reaksiyonlar %48.8 ile derece 4 reaksiyonlar oldu. Venom immünoterapi uygulanan 43 hastanýn 28’ine (%65,1) Apis mellifera, 9’una (%20,9) Vespula vulgaris ve 6’sýna (%14) her iki tür için de tedavi uygulanmýþtýr. Hastalarýn 26'sýna Apis mellifera venom immünoterapisi (VIT), 17'sine ise Vespula vulgaris venom immünoterapisi uygulandý. On iki hasta, VIT sýrasýnda yan etki yaþadý ve iki vaka hastalarýn tedaviye devam etmek istememesi nedeniyle sonlandýrýldý. VIT sýrasýnda veya sonrasýnda tekrar sokulan 22 hastanýn sistemik reaksiyonlarý daha hafif seyretti.
Sonuç: Bu çalýþma, bal arýsý ve yaban arýsý zehir alerjisi olan hastalarýn demografik ve klinik özelliklerini tanýmlayarak VIT tedavisinin etkinliðini vurgulamaktadýr. Venom immünoterapisi ile ilgili yan etkiler görülmesine raðmen, önceki çalýþmalar ve bulgularýmýz, bu yan etkilerin sokmalar sonucu oluþan sistemik reaksiyonlardan daha þiddetli olmadýðýný göstermektedir. VIT sýrasýnda veya sonrasýnda tekrar sokulan hastalarda ciddi sistemik reaksiyonlarýn olmamasý, immünoterapinin etkinliðini desteklemektedir. (SETB-2024-06-107)

Amaç: Ýnfluenza, öncelikli olarak solunum sistemini etkileyen bulaþýcý bir hastalýktýr ve özellikle risk faktörleri olan kiþilerde yüksek morbidite ve mortaliteye yol açabilir. Bu çalýþmada, 2014-2015 influenza sezonunda Türkiye genelinde influenza pozitif hastalarýn epidemiyolojik olarak incelenmesi ve hastalýk þiddeti ve ölümle iliþkili risk faktörlerinin belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
Metod: Sentinel ve non-sentinel influenza sürveyansý kapsamýnda, klinik vaka tanýmýna uyan bireylerden alýnan örnekler, vaka bilgi formlarý ile birlikte Türkiye Halk Saðlýðý Kurumu Ýnfluenza Referans Laboratuvarý’na gönderilmektedir. 2014-2015 influenza sezonunda influenza PCR sonucu pozitif çýkan hastalarýn vaka bilgi formlarý retrospektif olarak incelenmiþtir. Demografik veriler analiz edilmiþtir. Hastalýk ciddiyeti ve fatalite ile iliþkili risk faktörleri ileri analizler ile deðerlendirilmiþtir.
Bulgular: Çalýþmaya 1330 hasta dahil edilmiþtir. Hastalarýn 684’ü (%51,4) kadýndýr. Ortanca yaþ 42,8'dir (IQR: 23-61). 154 hasta (%11,9) ölmüþtür. Ölen hastalarda ortanca yaþ 60,2’dir (IQR: 39.8-75). Ölen hastalarda 65 yaþ üstü olma, sað kalan hastalara göre 3,4 kattýr [OR=3,4 (95% CI=2,4-4,9)]. Ölen hastalarda influenza A (H1N1) pozitifliði, hayatta kalanlara kýyasla 4,8 kat olarak saptanmýþtýr [OR=4,8 (95% CI=3,2-7,2)] ve ölenlerde kronik hastalýk varlýðý, sað kalan hastalara kýyasla belirgin olarak fazladýr [OR=3,4 (95% CI= 2,3-5,1)].
Sonuç: Ýnfluenza A H1N1 ile enfekte olmak, 65 yaþ ve üzerinde olmak ve kronik hastalýklarýn varlýðý artan ölüm oranýyla iliþkili olarak bulunmuþtur. Kronik hastalýðý olanlarýn ve yaþlýlarýn aþýlanmasý, temas önlemleri hakkýnda bilgilendirilmesi ve semptomlar ortaya çýktýðýnda gecikmeden saðlýk birimlerine baþvurmasýnýn teþvik edilmesi, morbidite ve mortaliteyi azaltmak için önemlidir. (SETB-2024-08-133)

Amaç: Epidural fibrozis, laminektomi sonrasý lokal onarým mekanizmalarýnýn bir parçasý olarak ortaya çýkar. Sinir dokusunun etrafýndaki yapýþma aðrýya ve sakatlýða neden olabilir. Bu çalýþmada, plazminojen aktivatör inhibitörü-1 (PAI-1) antagonistlerinin sýçan laminektomi modelinde olasý antifibrotik etkilerini araþtýrdýk.
Yöntemler: Sýçanlar rastgele olarak kontrol, TM5441 ve TM5484 gruplarýna (grup baþýna n=6) ayrýldý. Kontrol grubuna sadece laminektomi uygulandý. Tedavi gruplarýnda PAI-1 antagonistlerinin intragastrik uygulamasý cilt kapatýldýktan sonra yapýldý. Dört hafta sonra epidural fibrozis makroskobik ve histopatolojik olarak incelendi.
Bulgular: TM5441 ve TM5484 gruplarýnda makroskopik epidural fibrozis skoru kontrol grubuna göre daha düþüktü (her iki grup için p<0,001). Mikroskobik epidural fibrozis skoru da TM5441 ve TM5484 gruplarýnda azaldý (p>0,05, her iki grup için). TM5441 ve TM5484 gruplarýnda fibroblast hücre yoðunluðu sýnýflandýrma skorlarý kontrol grubuna göre daha düþüktü (her iki grup için de p>0,05). Fibrozis kalýnlýðý TM5441 ve TM5484 gruplarýnda kontrol grubuna göre daha düþüktü (her iki grup için p<0,01).
Sonuç: Plazminojen aktivatör inhibitörü‑1 antagonistleri epidural fibrozisin önlenmesinde bir tedavi alternatifi olabilir. (SETB-2024-11-180)

Amaç: Beslenme durumu, allojenik hematopoietik kök hücre nakli (allo-HKHN) sonuçlarýný önemli ölçüde etkiler. Çeþitli indeksler arasýnda, Beslenme Risk Ýndeksi (Nutrition Risk Index -NRI), Prognostik Beslenme Ýndeksi (Prognostic Nutrition Index-PNI) ve Beslenme Durumunu Kontrol Etme ( Controling Nutrition Status-CONUT) puanlarý, prognostik araçlar olarak potansiyel taþýmaktadýr. Bu çalýþma, nakil sonuçlarý için bu araçlarýn tahmin edici faydalarýný karþýlaþtýrmaktadýr.
Yöntemler: Ekim 2022 ile Temmuz 2024 arasýnda ilk kez allo-HKHN yapýlan 41 hasta üzerinde retrospektif bir analiz yapýlmýþtýr. Beslenme puanlarý, nakil öncesi veriler kullanýlarak hesaplanmýþ ve mortalite ve nükssüz mortalite ile olan iliþkileri deðerlendirilmiþtir. Tahmin doðruluðunu deðerlendirmek için alýcý iþletim karakteristik (ROC) eðrileri ve çok deðiþkenli lojistik regresyon kullanýlmýþtýr.
Bulgular: CONUT puaný, mortalite (AUC: 0.771, p=0.026) ve nükssüz mortalite (AUC: 0.806, p=0.047) için en yüksek prognostik doðruluðu göstermiþtir. Yüksek CONUt skoru mortalitenin tek baðýmsýz prediktörü (OR: 2.180, p=0.028) ve nükssüz mortalite ile iliþkili tek beslenme skoru olarak bulundu. NRI (AUC: 0.737, p=0.040) ve PNI (AUC: 0.803, p=0.008) de mortalite ile iliþkiliydi ancak baðýmsýz prediktif deðer taþýmamaktaydýlar.
Sonuçlar: CONUT puaný, allo-HKHN hastalarýnda mortalite ve NRM'yi tahmin etmede en etkili beslenme deðerlendirme sistemi olarak öne çýkmýþtýr. Basitliði ve önemli klinik parametrelerin entegrasyonu, erken risk stratifikasyonu ve hedefli müdahaleler için deðerli bir araç olmasýný saðlamaktadýr. Bu bulgularý doðrulamak ve beslenme yönetimi stratejilerini geliþtirmek için daha büyük kohortlarla yapýlacak daha fazla çalýþmaya ihtiyaç vardýr. (SETB-2024-12-210)

Amaç: Bu çalýþma, proliferatif diyabetik retinopati (PDR) olan hastalarýn vitreusundaki midkine (MK) ekspresyonunu diyabetik olmayan bireylerle karþýlaþtýrarak, MK’nin PDR patogenezindeki potansiyel rolünü aydýnlatmayý amaçlamaktadýr.
Yöntemler: Bu prospektif kesitsel çalýþma, pars plana vitrektomi (PPV) ameliyatý geçiren üç hasta grubunu içermektedir. Epiretinal membran ve makula deliði için ameliyat edilen ve diyabet mellitus (DM) olmayan hastalar birinci grup (kontrol) olarak kabul edildi. Ýkinci grup, PDR’ye sekonder vitreus hemorajisi (VH) ve traksiyonel retina dekolmaný (TRD) nedeniyle ameliyat edilen, ancak ameliyat öncesinde anti-VEGF tedavisi yapýlmayan hastalardan oluþuyordu (Preoperatif anti-VEGF uygulamasý olmayan: NPa-VEGF). Üçüncü grup, VH ve TRD nedeniyle ameliyat edilen ve pars plana vitrektomi (PPV) ameliyatýndan bir hafta önce intravitreal anti-VEGF enjeksiyonu yapýlan hastalardan oluþtu (preoperatif anti-VEGF uygulamasý yapýlan: Pa-VEGF). Vitreus örneklerinde bulunan MK, interlökin (IL) -6 ve IL-8 konsantrasyonlarý, spesifik kitler kullanýlarak Enzime Baðlý Ýmmunosorbent Assay (ELISA) yöntemi ile belirlendi.
Bulgular: Çalýþma, PPV geçiren toplam 49 hastanýn 49 gözünü içermektedir. NPa-VEGF (n=15) ve Pa-VEGF (n=14) gruplarýnýn vitreus örneklerinde IL-6 ve IL-8 konsantrasyonlarý, kontrol (n=20) grubuna göre anlamlý bir farklýlýk göstermedi (p>0.05). Hastalarýn vitreus sývýsýnda NPa-VEGF (p<0.007) ve Pa-VEGF (p<0.046) gruplarýnda kontrol grubuna göre anlamlý derecede daha yüksek MK konsantrasyonlarý bulundu. NPa-VEGF ve Pa-VEGF gruplarý arasýnda MK seviyelerinde anlamlý bir fark saptanmadý (p>0.05).
Sonuç: Bu bulgular, vitreustaki artmýþ MK ekspresyonunun PDR patogenezi ile iliþkili olabileceðini düþündürmektedir. Bu iliþkinin altýnda yatan kesin mekanizmalarý aydýnlatmak ve MK'nin PDR yönetimi için potansiyel bir tedavi hedefi olarak keþfedilmesi için daha fazla çalýþma gereklidir. (SETB-2024-07-121)

Amaç: Bu çalýþma, farklý mesleklerdeki saðlýk çalýþanlarýnda akýllý telefon kullanýmý ile kas-iskelet sistemi aðrýsý arasýndaki iliþkiyi araþtýrmayý amaçlamaktadýr. Araþtýrmamýzda, iþle ilgili ve kiþisel akýllý telefon kullanýmý, fiziksel aktivite, temporomandibular disfonksiyon ve boyun sakatlýðýna odaklanarak akýllý telefon alýþkanlýklarý ile kas-iskelet sistemi aðrýsýnýn yaygýnlýðý ve þiddeti arasýndaki iliþki incelenmiþtir.
Yöntemler: Araþtýrmada Þiþli Hamidiye Etfal Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi'ne baðlý saðlýk çalýþanlarýný hedef alan, Google Formlar aracýlýðýyla gerçekleþtirilen kesitsel bir anket tasarýmý kullanýlmýþtýr. Anket, demografik ve mesleki bilgileri, saðlýk koþullarýný, akýllý telefon baðýmlýlýðýný, fiziksel aktivite düzeyini, kas-iskelet sistemi aðrýsýný ve aðrýya baðlý sakatlýðý deðerlendiren 99 sorudan oluþuyordu.
Bulgular: Toplam 207 hastane personelinin yanýtlarý analize dahil edildi. Daha yüksek akýllý telefon baðýmlýlýðý puanlarýna sahip katýlýmcýlar, önemli ölçüde daha genç bir ortalama yaþ sahipti ve pandemi sonrasý akýllý telefon kullanýmýnýn arttýðý görüldü. Gruplar arasýnda fiziksel aktivite düzeylerinde anlamlý bir fark bulunamadý. Bununla birlikte, daha yüksek baðýmlýlýk puanýna sahip olanlarda çene ve dirseklerde daha sýk aðrý, daha yüksek boyun sakatlýðý puaný ve daha yüksek temporomandibular disfonksiyon prevalansý saptandý. Çalýþma ayrýca akýllý telefon baðýmlýlýðý ile birden fazla bölgede kas-iskelet sistemi aðrýsý arasýnda anlamlý bir iliþki olduðunu gösterdi.
Sonuç: Bulgular, saðlýk çalýþanlarý arasýnda akýllý telefon baðýmlýlýðýnýn, özellikle çene ve dirseklerde olmak üzere belirli kas-iskelet sistemi aðrýlarý ve artan boyun sakatlýðý puanlarý ile iliþkili olduðunu göstermektedir. Çalýþmamýz, saðlýk çalýþanlarý arasýnda daha saðlýklý akýllý telefon alýþkanlýklarýný teþvik etmek ve kas-iskelet sistemi aðrýlarýný azaltmak için hedefe yönelik müdahalelere olan ihtiyacýn altýný çizmektedir. Akýllý telefon kullanýmýnýn saðlýk çalýþanlarýnýn refahý ve mesleki performansý üzerindeki daha geniþ etkilerini araþtýrmak için daha fazla araþtýrmaya ihtiyaç vardýr. (SETB-2024-10-177)

Giriþ ve Amaç: Bu çalýþmanýn temel amacý, enürezis nokturnanýn (NE) çocuklarda Saðlýkla Ýliþkili Yaþam Kalitesi (SÝYK) üzerindeki etkilerini SÝYK alanlarýna özel bir vurgu yaparak deðerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmamýz, NE'li çocuklarýn ebeveynleri ile birlikte alýndýðý bir vaka-kontrol çalýþmasýdýr. Enürezisi olmayan yaþ ve cinsiyet açýsýndan eþleþtirilmiþ çocuklar kontrol grubu olarak çalýþmaya alýnmýþtýr. SÝYK deðerlendirmek için Alman Yaþam Kalitesi Anketi'nin (KINDL) yaþa uygun çocuk ve ebeveyn versiyonlarý kullanýlmýþtýr. Hastalarýn klinik,demografik özellikleri ve aile verileri toplanmýþtýr. SÝYK ve alan skorlarý hastalar ve kontrol gruplarý arasýnda karþýlaþtýrýlmýþtýr.
Bulgular: Enürezisli 100 çocuk ile 100 kontrol grubu çocuk ebeveynleri ile birlikte çalýþmaya alýnmýþtýr Hastalarýn yaþ ortalamasý 9.58±2.77 yýldý ve kontrol grubundan farklý deðildi. Çocuklarýn %55'i NE için tedavi almaktaydý. En yaygýn tedavi yöntemi; gece uyandýrmaydý (%40). En sýk kullanýlan ilaç, desmopressin idi. Saðlýkla iliþkili yaþam kalitesi ortanca puaný NE'li çocuklarda: 78.8 [69.2-83.3] iken kontrol grubunda: 90 [86.7-91.7] idi (p<0.001). Tüm alanlarda, ortanca puanlar NE'li çocuklarda kontrol grubuna kýyasla anlamlý derecede düþüktü.
Sonuç: NE'li çocuklar, NE'li olmayan çocuklara kýyasla anlamlý derecede daha düþük SÝYK puanýna sahipti. Tüm alan skorlarý da NE'li çocuklarda kontrol grubuna kýyasla anlamlý derecede düþük saptanmýþtýr. (SETB-2024-08-142)

Amaç: Primer merkezi sinir sistemi lenfomasý (PMSSL), nadir ve agresif bir non-Hodgkin lenfoma (NHL) türüdür. Bu çalýþma, tek bir merkezde PMSSL'li hastalarýn özelliklerini, tedavi yaklaþýmlarýný ve sonuçlarýný araþtýrmayý amaçladý.
Yöntemler: Ekim 2022 ile Temmuz 2024 arasýnda kurumumuzda tedavi edilen 11 PMSSL hastasýný retrospektif olarak analiz ettik. Hasta demografisi, klinik özellikler, tedavi yöntemleri ve sonuçlarý deðerlendirildi.
Bulgular: Hastalarýn medyan yaþý 65 olup, erkeklerde baskýnlýk (%63,64) gözlendi. Medyan takip süresi 10 aydý. Tüm hastalar immünokompetan olup, %90,91’i diffüz büyük B hücreli lenfoma (DBBHL) tanýsý almýþtý. Taný anýnda hastalarýn %81’i yüksek doz metotreksat tedavisi almaya uygun olarak deðerlendirildi. Rituksimab, metotreksat, prokarbazin, vinkristin en yaygýn birinci basamak tedavi yöntemiydi (%45,45). Ýlk tedaviye tam yanýt oraný %80 olarak belirlendi. Tedaviye baðlý mortalite oraný %9,09’du. Hastalarýn %72,73’üne otolog hematopoetik kök hücre nakli (OKHN) yapýldý ve en sýk kullanýlan hazýrlýk rejimi rituksimab-tiothepa-karmustin oldu. Tedaviye baðlý toksisiteler hastalarýn %50’sinde, nakil ile iliþkili komplikasyonlar ise %87,50’sinde görüldü. Nakil ile iliþkili mortalite oraný %25 olarak tespit edildi. OKHN uygulanan hastalarda relaps oraný %25’ti. Mortalite oraný %36,36 olup, serebellar tutulumun daha yüksek mortalite oranýyla anlamlý þekilde iliþkili olduðu bulundu (p=0,045).
Sonuç: Bu çalýþma, PMSSL tedavisinde metotreksat bazlý rejimlerin ve OKHN'nin etkinliðini göstermiþ ve yüksek tam yanýt oranlarýna ulaþýlmýþtýr. Ancak, tedaviye baðlý toksisite ve mortalitenin önemli bir insidansý, bu hastalýðýn yönetimindeki zorluklarýn devam ettiðini vurgulamaktadýr. Ayrýca, serebellar tutulum ile artan mortalite arasýndaki iliþki daha fazla araþtýrma gerektirmektedir. Bu bulgularýn doðrulanmasý için daha geniþ çaplý prospektif çalýþmalara ihtiyaç vardýr. (SETB-2024-11-192)

Amaç: Alüminyum vücutta birikerek zihinsel geliþimi bozar. kemik mineral yapýsýný etkiler ve karaciðerde kolestaza neden olur. Prematüre bebeklerde parenteral beslenme ve alüminyum geçiþinin araþtýrýlmasý amaçlandý.
Yöntem: Çalýþmamýz tek merkezli prospektif bir çalýþma olarak planlandý. Gebelik haftalarýnda ≤32 ve/veya aðýrlýðý 1500 gramýn altýnda olan 45 bebek dahil edildi. Tüm bebeklerden doðumda kordon kaný örnekleri alýndý. Ve 14. günde kandaki alüminyum seviyeleri, kordon kanýndaki alüminyum seviyeleriyle karþýlaþtýrýldý.
Sonuçlar: Hastalarýn kordon kanýndan deðerlendirilen alüminyum düzeyleri 3.35±1.73 g/L (18-9.7 g/L). 14. günde bildirilen düzeyler ise 4.79±3.54 (1.6-18.6 g/L) idi. Alüminyum seviyeleri 1.44±3.86 (0.28-2.60) f/L arttý ve bu istatistiksel olarak anlamlýydý (p=0.021). Alüminyum düzeylerindeki artýþ. furosemidin uygulandýðý gün sayýsýyla yüksek oranda iliþkiliydi (p=0.012). 10 günden fazla parenteral beslenme alan hastalarýn serum alüminyum düzeylerindeki artýþ anlamlý olarak daha yüksek bulundu ancak istatistiksel olarak anlamlý bir fark yoktu. Parenteral solüsyonlarýn içerikleri incelendiðinde ilk yedi günde uygulanan kalsiyum ve magnezyum düzeyleri ile on dördüncü gündeki serum alüminyum düzeyleri arasýnda pozitif yönde önemli bir korelasyon olduðu görüldü. (sýrasýyla p=0.044 ve p=0.008)
Sonuç: Parenteral beslenmeyle beslenen prematüre bebeklerde serum alüminyum düzeyindeki artýþ, oral beslenenlere göre istatistiksel olarak anlamlý bulundu. Daha uzun parenteral beslenme, serum alüminyum düzeylerinde daha büyük bir artýþla iliþkilendirildi. (SETB-2023-09-181)

Amaç: Klinisyenler hipoksik-iskemik ensefalopati tanýsý almýþ hastalarýn beslenmesi konusunda nekrotizan enterokolit ve beslenme intoleransý riski nedeniyle þüphecidirler. Bu hastalarýn beslenme protokolleri hala belirsizdir. Biz, terapötik hipotermi (TH) tedavisi alan bu hastalarda beslenmeye baþlama zamanýný ve ilgili durumlarý araþtýrmayý amaçladýk.
Metot: Bu retrospektif tek merkezli çalýþmada, Ocak 2022 ile Haziran 2023 arasýnda ünitemizde yatan ve TH alan hastalar deðerlendirildi. TH sýrasýnda ve TH'den sonra beslenmeye baþlayanlar sýrasýyla erken enteral beslenme (EEB) ve geç enteral beslenme (GEB) gruplarý olarak tanýmlandý. Ýki grup arasýnda analizler yapýldý.
Bulgular: Çalýþmamýzda 40'ý EEB grubunda ve 51'i GEB grubunda olmak üzere toplam 91 hasta deðerlendirildi. GEB grubunda doðum aðýrlýðýna ulaþma süresi (10 [5-22] - 7,5 [5-25] gün, p<0,001), tam enteral beslenmeye geçiþ süresi (10 [6-20] - 7 [5-18] gün, p<0,001), hastanede kalýþ süresi (13 [8-43] - 9 [7-35] gün, p<0,001) EEB grubuna göre daha uzundu.
Sonuç: TH beslenmeye baþlamanýn önünde bir engel deðildir. Bu hastalarda beslenmeye erken dönemde baþlanmasý beslenme komplikasyonlarýný artýrmaz ve taburcu olma sürelerini kýsaltýr. (SETB-2025-01-014)

Amaç: Bu çalýþma, yeni bir Doppler ultrason parametresi olan Diyastolik Yavaþlama Alaný’nýn (DDA), geç baþlangýçlý fetal büyüme geriliði (FGR) olan fetüslerde olumsuz neonatal sonuçlarý öngörme potansiyelini deðerlendirmeyi amaçladý. Fetal izlemde yaygýn olarak kullanýlan serebroplasental oran (CPR), umbilikoserebral oran (UCR) ve serebroplasental-uterin oran (CPUR) gibi Doppler parametrelerinin öngörü deðeri deðiþkenlik göstermektedir. Fetal hipoksiye adaptasyonda serebral kan akýmý deðiþimi göz önüne alýndýðýnda, DDA’nýn fetal distres ve olumsuz perinatal sonuçlar için güvenilir bir gösterge olup olmadýðýný araþtýrdýk.
Yöntemler: Bu prospektif vaka-kontrol çalýþmasý, Ocak 2024 ile Temmuz 2024 tarihleri arasýnda yürütülmüþ olup, 45’i geç baþlangýçlý FGR tanýsý almýþ ve 45’i gebelik yaþýna göre eþleþtirilmiþ saðlýklý kontrol grubundan olmak üzere toplam 90 gebe dahil edilmiþtir. Doppler ultrason ölçümleri umblikal arter, uterin arter, orta serebral arter Doppler parametreleri ile CPR, UCR, CPUR ve DDA’yý içerecek þekilde gerçekleþtirildi. Birincil sonuç, neonatal yoðun bakým ünitesine (NYBÜ) kabul, neonatal sepsis, solunum sýkýntýsý, düþük APGAR skorlarý ve düþük kord kan pH’ý gibi olumsuz neonatal olaylarý öngörme yeteneðiydi. Alýcý Ýþletim Karakteristiði (ROC) eðrisi analizi, Doppler parametrelerinin öngörü deðerini belirlemek için kullanýldý.
Bulgular: DDA deðerleri, FGR grubunda kontrol grubuna kýyasla anlamlý derecede daha yüksek bulundu (p<0,001). >7,23 kesme noktasýyla DDA, %50 duyarlýlýk ve %88 özgüllük göstererek, olumsuz neonatal sonuçlarý tahmin etmede en özgül Doppler parametresi olarak deðerlendirildi. Karþýlaþtýrmalý olarak, CPR (kesme noktasý ≤2,11), UCR (kesme noktasý >0,46) ve CPUR (kesme noktasý ≤1,36) daha yüksek duyarlýlýða (%96, %96, %54) sahipken, daha düþük özgüllük gösterdi (%32, %31 ve %85, sýrasýyla).
Sonuç: DDA, geç baþlangýçlý FGR’de risk altýndaki fetüsleri belirlemede umut vadeden bir Doppler parametresi olabilir. Yüksek özgüllüðü, geleneksel Doppler parametreleri ile birlikte kullanýldýðýnda, risk deðerlendirmesini ve klinik karar alma sürecini iyileþtirebileceðini göstermektedir. Bu parametrenin perinatal bakýmda klinik kullanýmýný doðrulamak için daha fazla çalýþmaya ihtiyaç duyulmaktadýr. (SETB-2025-01-05)

Amaç: Bu prospektif çalýþma, çocuklarda mezenterik lenfadenopatinin (ML) etiyolojisi, klinik özellikleri ve sonuçlarýný deðerlendirerek, klinik önem ve yönetimi konusunda stratejiler geliþtirmeyi amaçlamaktadýr.
Gereç ve Yöntemler: Prospektif Kesitsel ve tek merkezli olan bu çalýþma Temmuz 2016 ve Mayýs 2017 tarihleri arasýnda yürütülmüþtür. Abdominal ultrasonografi ile ML tanýsý konulan 1 ay-18 yaþ arasý çocuk hastalarý içermektedir. Malignite, akut enfeksiyon, devam eden kortikosteroid veya antibiyotik tedavisi alan ve takibe gelmeyen hastalar çalýþma dýþý býrakýldý. Hastalarýn demografik, klinik ve laboratuvar verileri toplandý ve analiz edildi. Ýstatistiksel analiz SPSS versiyon 25 kullanýlarak yapýldý. Gruplar arasýnda sayýsal deðiþkenlerin karþýlaþtýrýlmasý için Mann-Whitney U testi kullanýlýrken, kategorik deðiþkenler için ki-kare ve Fisher's exact testleri uygulandý. P-deðerinin 0.05'ten küçük olmasý istatistiksel olarak anlamlý kabul edildi.
Bulgular: Ortanca yaþý 7,4 yýl (8 ay-16,4 yýl) ve %55,7'si erkek olan toplam 106 hasta çalýþmaya dahil edildi. Çoðunluðu (%63) 6-11 yaþ arasýndaydý. Karýn aðrýsý en sýk görülen semptomdu (%64,2). ML vakalarýnýn %99,1'i sað alt kadranda lokalize idi. 1 aylýk takip sonucunda lenf nodu boyutlarý vakalarýn %71,7'sinde normale gerilerken, %28,3'ünde patolojik boyutta kaldý. Antibiyotik kullanýmý lenf nodu boyutlarýnda önemli bir deðiþiklik yapmamýþtýr. Altý aylýk takip sonucunda 91 hastada yeni semptom veya taný bildirilmemiþtir. ML çoðunlukla idiyopatikti (%76,4); ikincil nedenler arasýnda gastrointestinal ve solunum yolu enfeksiyonlarý, akut karýn ve Aailesel Akdeniz Aateþi yer alýyordu.
Sonuç: Çocuklarda ML çoðunlukla iyi huylu ve kendi kendini sýnýrlayan bir hastalýktýr. Çoðu vaka hiçbir týbbi müdahale olmaksýzýn normale gerilemektedir. Karýn aðrýsý gibi semptomlarla birlikte olmasý ebeveynlerde anksiyeteye neden olsa da, hastalarýn dikkatli takip edilmesi ile gereksiz müdahaleler önlenebilir. Bu çalýþma, konservatif tedavi yaklaþýmýnýn önemini vurgulamakta ve nadir görülen etiyolojilerin yaný sýra uzun vadeli sonuçlarýn daha iyi anlaþýlabilmesi için, daha geniþ hasta kohortlarý ve daha uzun takip süreleriyle yürütülecek ileri araþtýrmalara ihtiyaç duyulduðunu ortaya koymaktadýr. (SETB-2025-01-07)

Ekstremitelerin ana arter ve venlerinde yer alan damar yataðýnýn konjenital morfolojik bozukluklarý, kronik venöz yetmezliðe ve venöz kladikasyona neden olarak hastada giriþim gerektirebilecek semptomlara neden olabilir. Günümüzde giriþimsel radyoloji kullanýlarak tedavi edilen bu vasküler malformasyonlarýn yönetiminde giriþimsel radyolojinin yetersiz kaldýðý durumlarda cerrahi yaklaþým önem kazanmaktadýr. Altmýþ beþ yaþýnda erkek hasta, kliniðimize her iki alt ekstremitede de þiþlik ifadesi ile baþvurdu. Yapýlan görüntülemeler ile semptomlarýn, kronik venöz yetmezlðe neden olan bir vasküler malformasyon zemininde geliþtiði görüldü. Yerleþim yeri nedeni ile giriþimsel radyolojik müdahaleye uygun olmayan hastaya, Safeno-femoral veno-venöz bypass (Palma ameliyatý) ameliyatý ile venöz drenaj saðlandý. Ameliyat sonrasý 15. günde herhangi bir þikayeti olmadan taburcu edildi. Giriþimsel radyolojinin yeterli olmadýðý alt ekstremite venöz malformasyonlarýnda Palma Operasyonu etkili bir cerrahi tedavi seçeneðidir. (SETB-2024-05-073)

Konjenital hiperinsülinizm (HI), bebeklerde ve çocuklarda kalýcý hipogliseminin önde gelen nedenidir. Fokal pankreatik lezyonlar konjenital HI vakalarýnýn %30-40'ýný oluþturur. Erken taný ile bu hastalar lezyonun rezeksiyonu ile tedavi edilebilir ve uzun süreli týbbi bakým gereksiz hale gelir. Bu vakada, 5 günlük bir yenidoðan erkek çocuk yenidoðan yoðun bakým ünitesine yatýrýldýðýnda þiddetli ve inatçý hipoglisemiye baðlý konvülsiyon ile baþvurdu. Laboratuvar çalýþmalarý, hipoglisemi sýrasýnda uygunsuz bir þekilde normal insülin seviyeleri ile çok düþük keton cisimcikleri seviyelerini ortaya çýkardý. Hasta diazoksit tedavisine yanýt vermedi. Moleküler genetik analiz ABCC8 geninde heterozigot bir patojenik varyant olduðunu ortaya koymuþtur. 18F-DOPA-PET/BT taramasýnda pankreas kuyruðundaki fokal lezyonla uyumlu olarak 18F-DOPA alýmýnda artýþ görüldü. Üç aylýkken fokal pankreatektomi operasyonu yapýldý. Histopatolojik deðerlendirme fokal endokrin hücre hiperplazisini doðruladý. Operasyondan sonra hipoglisemi tekrarlamadý. ABCC8 / KCNJ11 mutasyonu olan CHI hastalarýnýn farmakoterapi ile yönetilmesi kolay deðildir. CHI ile iliþkili tanýmlanabilir bir fokal lezyon durumunda, cerrahi en çok tercih edilen seçenektir. Bizim vakamýzda olduðu gibi fokal CHI'da lezyon görsel olarak belirgin olmayabilir ve CHI konusunda deneyimli bir cerrah gerektirir. (SETB-2024-02-039)