Amaç: Çalýþmanýn amacý Tip 1 diyabetes mellitüs (T1DM) tanýsý alan çocuklarý bazý laboratuvar parametreleri ve trombosit indeksleri açýsýndan saðlýklý kontrollerle karþýlaþtýrmaktýr.
Yöntemler: Bu çalýþma retrospektiftir. Hastalarý <%7 (iyi) ve ≥%7 (kötü) olarak sýnýflandýrmak için hemoglobin A1c HbA1c deðerlerini kullandýk. Trombosit kütlesi (PM) deðeri hemogram verilerinden hesaplandý (PM=PLTxMPV).
Bulgular: Çalýþmaya T1DM tanýsý almýþ toplam 87 hasta ve 120 saðlýklý katýlýmcý dahil edildi. Açlýk glukozu, üre, kreatinin, hemoglobin (HGB), eritrosit (RBC), ortalama trombosit hacmi (MPV) ve trombosit daðýlým geniþliði (PDW) hasta grubunda saðlýklý kontrol grubuna göre anlamlý derecede yüksekti. Trombosit (PLT), trombositokrit (PCT) ve trombosit kütlesi (PM), kötü glisemik kontrolde, iyi glisemik kontrol ve saðlýklý gruplara göre anlamlý derecede düþüktü. Saðlýklý kontrol grubundaki PDW, iyi ve kötü glisemik kontrol gruplarýna göre istatistiksel olarak anlamlý derecede düþüktü. Glisemik kontrolü kötü olan grupta MPV ile HbA1c düzeyi arasýnda pozitif ve anlamlý bir korelasyon mevcuttu (r=0.401, p<0.05).
Sonuç: Özetlemek gerekirse, sonuçlarýmýz MPV ve PDW'nin T1DM'li çocuklarda saðlýklý kontrollere kýyasla anlamlý derecede yüksek olduðunu göstermektedir. Glisemik kontrolün zayýf olduðu grupta PLT düzeyleri diðer iki gruba göre anlamlý derecede düþüktü ve PCT ve PM düzeylerinde düþüþe yol açtý. PLT seviyelerindeki azalmanýn PLT'nin hiperaktivitesinden ve hýzlý dönüþümünden kaynaklanýp kaynaklanmadýðýný anlamak için daha kapsamlý yapýlacak çalýþmalara ihtiyaç vardýr. (SETB-2023-12-233)

Amaç: Tip 1 diyabetli (T1DM) 8-18 yaþ arasý çocuk ve ergenlerde psikososyal sorunlarýn sýklýðýný ve yaþam kalitesini etkileyen faktörleri deðerlendirmek.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmada, T1DM tanýsýyla en az 6 ay boyunca takip edilen 8-18 yaþ arasý çocuk ve ergenler deðerlendirilerek, saðlýklý çocuk ve ergenlerle karþýlaþtýrýldý. Her iki grubun hastalýk takibi ve sosyodemografik özelliklerine iliþkin veriler çalýþma formuna kaydedildi. Ayrýca her iki gruba da Çocuklarda Depresyon Envanteri (CDI), Çocuklarda Anksiyete Ýle Ýlgili Bozukluklar Taramasý (SCARED) ve Çocuklarda Yaþam Kalitesi Anketi (KINDL: KINDerLebensqualitätsfragebogen) uygulandý. T1DM grubu ile kontrol grubunun ölçek puanlarý karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Bu çalýþma için 81'i T1DM grubunda ve 100'ü kontrol grubunda olmak üzere toplam 181 çocuk veya ergen deðerlendirildi. Ortalama yaþ T1DM grubunda 13,1±2,4 yýl, kontrol grubunda ise 12,4±2,1 yýl idi. Ortalama CDI, SCARED ve KINDL puanlarý sýrasýyla; T1DM grubunda 15,3±7,2, 23,6±11,9, 53,5±13,7, kontrol grubunda ise 7,9±6,8, 14,7±13, 60±11,6 idi. Ýki grup arasýnda ortalama CDI, SCARED ve KINDL skorlarý açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark vardý (tüm p deðerleri <0,001). Evde diyabet diyetine uyum azaldýkça ortalama CDI skorunda anlamlý artýþ (p=0,005), KINDL skorunda ise anlamlý düþüþ (p=0,002) görüldü. Ev dýþýnda diyabetik diyete uyum azaldýkça KINDL skorunun anlamlý düzeyde azaldýðý görüldü (p=0,001).
Sonuç: T1DM'li çocuklarda saðlýklý çocuklara göre yaþam kalitesi daha düþük, depresyon ve anksiyete düzeyleri daha yüksektir. Bu nedenle Tip 1DM'li çocuklara taný anýndan itibaren psikososyal destek saðlanmasý gerekmektedir. (SETB-2024-01-013)

Amaç: Sefalosporinler ve penisilinler arasýndaki çapraz reaksiyon daha çok penisilin alerji öyküsü olan hastalarda deðerlendirilmiþtir. Ancak sorunun diðer yönüne, yani öncelikle sefalosporinlere karþý duyarlýlýðý olan deneklerdeki çapraz reaksiyona iliþkin çok az veri mevcuttur. Bu prospektif çalýþma ile, sefalosporinlere karþý alerjik reaksiyon öyküsü olan hastalarda penisilinlere ve diðer bazý sefalosporinlere karþý çapraz reaksiyonu deðerlendirmek amaçlanmýþtýr.
Yöntem: Çalýþmaya en az bir sefalosporine karþý alerjik reaksiyon öyküsü olan 21 çocuk dahil edildi. Deri testi, penisilinler ve yaygýn olarak kullanýlan üç sefalosporinin (sefazolin, sefuroksim ve seftriakson) minör ve majör determinan karýþýmlarýndan oluþan bir panel ile gerçekleþtirildi.
Bulgular: Çocuklar önceki yýlda herhangi bir beta-laktam antibiyotiðin 5,14 ± 4,91 (1-15) katý kullanmýþ ve en sýk suçlanan sefalosporinler seftriakson (%42,92) ve sefuroksim, sefazolin, sefiksim, sefprozil ve sefotaksim (%9,5 her biri için) olmuþtur. On dört (%66,7) olguda herhangi bir sefalosporin ile, 15 (%71,4) olguda ise penisilin alerjenleri ile deri testleri pozitif saptandý. Toplamda sefalosporin allerjisi pozitif olan çocuklarýn %85,7'sinin penisiline veya üç sefalosporinden herhangi birine duyarlý olduðu belirlendi.
Sonuç: Sefalosporinlere karþý tip I aþýrý duyarlýlýk reaksiyonu öyküsü olan çocuklarda penisilin ve diðer sefalosporinlere karþý advers reaksiyon geliþme riski yüksek görünmektedir. Bu nedenle sefalosporin allerjisi öyküsü olan hastalarda, kullanýlmadan önce hem sefalosporinler hem de penisilinlerle deri testi yapýlmalýdýr. (SETB-2023-12-220)

Amaç: Koronavirüs hastalýðý (COVID-19) pandemisinin alerjik hastalar üzerine etkisi net olarak anlaþýlamamýþtýr. Bu çalýþmanýn amacý, Ýstanbul’da solunum yolu alerjisi olan hastalarda, COVID-19 pandemisinin, kedi ve köpek alerjen duyarlýlýðý üzerindeki deðiþiklikleri araþtýrmaktýr.
Yöntem: Pandemi öncesi (2018 mart-2020 mart) ve pandemi dönemi ve sonrasý (2020 mart-2022 mart) deri testi uygulanan total 5499 hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Hastalarýn yaþ, cinsiyet, taný, total IgE ve eozinofil deðerleri kaydedildi. Hastalar 2-6 yaþ, 7 yaþ ve üstü olmak üzere iki gruba alýndý. Her iki grupta pandemi öncesi ve sonrasý kedi ve köpek duyarlanma sýklýðýný araþtýrýldý.
Bulgular: Çalýþmaya dahil edilen 5499 çocuðun ortanca yaþý 77 aydý ve aralýðý 2 ile 221 ay arasýndaydý. Ayrýca, çocuklarýn %55,7'si erkekti. Çocuklarýn %59,1’i pandemi öncesi ve %40,9’u pandemi ve sonrasý dönemde muayene edilmiþti. Muayenelerde 1628 (%29,6) çocukta alerjik rinit, 1829 (%33,3) çocukta astým ve 2042 (%37,1) çocukta hem astým hem de alerjik rinit olduðu belirlendi. Çocuklarýn 247’sinde (%4,5) kediye karþý, 166’sýnda (%3,0) köpeðe karþý alerji olduðu tespit edildi. Yaþ gruplarýný kendi içinde, pandemi öncesi ile pandemi döneminde kedi alerjisi görülme sýklýðý açýsýndan karþýlaþtýrýldýðýnda 7 yaþ ve üstü grubunda duyarlýlýðýn pandemi öncesine göre düþmüþ olduðu ve istatistiksel farkýn anlamlýlýða oldukça yakýn olduðu belirlendi (p=0,08). Ancak köpek alerjisi açýsýndan, 7 yaþ ve üstü grubunda pandemi öncesi %5,6 olan köpek duyarlýlýðý pandemi döneminde %2,6’ya düþmüþtü ve bu düþüþ istatistiksel düzeyde çok anlamlý bulundu (p<0,001).
Sonuç: Çevresel alerjen maruziyetin alerjik hastalýklarýn fenotipi üzerinde önemli etkisi vardýr. Salgýn günlerinde hastalarýn yaþam tarzý deðiþiklikleri ve evde geçen sürenin artmasý, dýþ ortamdaki kedi ve köpek alerjenleriyle temasýn azalmasý kedi ve köpek duyarlýlýðý sýklýðýnýn azalmasýna neden olmuþ olabilir. Ayrýca pandemiyle birlikte hayatýmýza giren maske-mesafe- el yýkama /dezenfektan kurallarýnýn da kedi ve köpek alerjenleriyle temasý azalttýðý ve buna baðlý alerji sýklýðýnýn azalmýþ olabileceði düþünüldü. (SETB-2023-12-229)

Amaç: Yenidoðanýn persistan pulmoner hipertansiyonu(PPHT), hipoksemiye neden olan ekstrapulmoner saðdan sola þantlarla birlikte yüksek pulmoner vasküler direnç ile sonuçlanan bir dolaþým geçiþ bozukluðudur. Bu çalýþmada, hastanemiz yenidoðan yoðun bakým ünitesinde(YYBÜ) son altý yýlda PPHT nedeniyle takip edilen hastalarýn risk faktörleri, uygulanan tedaviler ve mortalitelerini deðerlendirmeyi amaçladýk.
Yöntem: Ocak 2017-Kasým 2022 tarihleri arasýnda þiddetli PPHT tanýsý ile YYBÜ’de takip edilen hastalar çalýþmaya dahil edildi. Olgularýn sosyodemografik verileri, pulmoner hipertansiyona neden olabilecek tanýlarý, konjenital anomali varlýðý, solunum destek tedavi ve hastanede izlem süreleri, PPHT için uygulanan tedaviler, mortalite oranlarý deðerlendirildi. Yaþayan ve kaybedilen hastalar risk faktörleri, ventilasyon ve tedavi özellikleri açýsýndan deðerlendirildi.
Bulgular: Persistan pulmoner hipertansiyon tanýsý alan 21 olgunun 9’u(%42.9) erkekti. Hastalarýn ortalama gestasyon yaþý 37.6±3.7 hafta ve doðum aðýrlýðý 3006± 819gr, APGAR skoru 1. ve 5. dakikalarda sýrasýyla 4(2-7) ve 6(3-8) saptandý. Antenatal dönemdeki risk faktörleri: fetal distres %38.1, oligohidramnios %23.8, intrauterin geliþme geriliði %23.8, gestasyonel diyabet %14.3, preeklampsi %4.8, koryoamniyonit %4.8 oranýndaydý. Solunum destek tedavisi ihtiyacý olan olgularýn invaziv mekanik ventilasyonda izlem süresi medyan 20.1gün, non invaziv ventilasyon süresi medyan 3.7 gün saptandý. Persistan pulmoner hipertansiyon tanýsýyla izlenen olgulara inhale nitrik oksit (iNO) (%76.2), milrinon (%66.7), sildenafil (%52.4), iloprost (%14.3) tedavileri uygulandý. Hastalarýn hastanede yatýþ süresi ortalama 38.4 gündü ve 9(%42.9) hasta eksitus oldu. Eksitus olan olgularýn aðýr PPHT ile birlikte fetal inflamatuar yanýt sendromu (FIRS), konjenital kalp hastalýðý, pulmoner hipoplazi, pnömotoraks, hipoksik iskemik ensefalopati, konjenital anomali tanýlarý mevcuttu.
Sonuç: Persistan pulmoner hipertansiyon, þiddetli hipoksemi ile karakterize, kýsa ve uzun dönemde oluþabilecek morbiditeleri ve mortaliteyi önlemek için erken müdahale edilmesi gereken, baþlýca tedavisi altta yatan nedene yönelik olan bir yenidoðan acilidir. Erken baþlanan tedavilere raðmen majör anomalisi olan, ciddi ek hastalýða sahip ve organ disfonksiyonlarý engellenemeyen hastalarýn kaybedilmesi kaçýnýlmazdýr. (SETB-2023-10-199)

Giriþ: Kronik obstrüktif akciðer hastalýðý (KOAH), öncelikle solunumu bozan ayný zamanda hemostazý da etkileyebilen karmaþýk inflamatuar bir durumdur. Bu çalýþmada KOAH hastalarý ile saðlýklý kontroller arasýnda trombosit ile iliþkili parametreler ve eozinofil açýsýndan farklýlýklarýn belirlenmesi amaçlandý.
Gereç ve yöntem: Saðlýk Bilimleri Üniversitesi Þiþli Hamidiye Etfal Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Göðüs Hastalýklarý Bölümü'ne baþvuran 149 stabil KOAH hastasý ve 30 saðlýklý kontrol çalýþmaya dahil edildi. Hemogram parametrelerinden ortalama trombosit hacmi (MPV), trombosit daðýlým geniþliði (PDW), plateletcrit (Pct), trombosit oranlarý (MPV/Plt, MPV/Pct, PDW/Plt, PDW/Pct), platelet/lenfosit oraný (PLR) ve eozinofil sonuçlarý incelendi.
Bulgular: KOAH hastalarý ve kontrol grubu trombosit parametrelerinden Plt, Pct, PDW, MPV, PDW/Pct, MPV/Pct) anlamlý farklýlýk göstermedi. PLR hasta gruplarýnda kontrol grubuna göre anlamlý derecede yüksekti (p= 0,009). Trombosit sayýsý ile PLR arasýndaki korelasyon sýnýrda anlamlýlýk gösterdi (p= 0,047; p= 0,05). Ancak hastalarýn CRP düzeyleri ile Pct, PDW, PDW/Pct, MPV/Pct ve MPV deðerleri arasýnda korelasyon bulamadýk. Uzun etkili muskarinik antagonist (LAMA) kullanan ve kullanmayan hastalarda trombosit parametrelerinde anlamlý farklýlýk saptanmadý. KOAH þiddet dereceleri arasýnda eozinofil düzeyleri açýsýndan farklýlýk bulamadýk.
Sonuç: Çalýþmamýzda KOAH'ta PLR'nin yüksek olduðunu tespit ettik. PLR, stabil KOAH'ta devam eden inflamasyonu deðerlendirmek için yararlý ve kolay eriþilebilir bir parametre olabilir. KOAH'ta trombosit ve eozinofil parametrelerinin rolünü araþtýrmak için geniþ ölçekli çalýþmalara ihtiyaç vardýr. (SETB-2023-11-204)

Amaç: Tütün kullanýmý, halen tüm dünyada önlenebilir ölüm nedenlerinden biridir. Sigarayý býrakmak, KOAH’lý hastalarda solunum fonksiyon testlerindeki yýllýk 1. saniye zorlu expiratuvar akým hacmi kaybý ve mortalitenin önlenmesindeki en önemli etkendir. Ancak tüm giriþimlere raðmen, dünyada sigarayý býrakma oranlarý ve sigarayý býraktýrma baþarýsý istenilen düzeyde deðildir. Biz de bu çalýþmada, sigara içmeye devam eden ve sigarayý býrakmýþ olan KOAH hastalarýnda, sigarayý býrakma motivasyonu ile iliþkili faktörleri ve bu hastalarýn farklý klinik özelliklerini bulmayý amaçladýk.
Materyal Metot: Göðüs Hastalýklarý Polikliniðinde onsekiz yaþ üzeri, çalýþmaya katýlmak için gönüllü olan, en az iki yýldýr takip edilen, tedavi altýnda ve stabil evrede, 200 aktif sigara içicisi ve 132 sigara içmeyi býrakmýþ, KOAH hastasý çalýþmaya alýndý. Hayatý boyunca hiç sigara içmemiþ olanlar, psikiyatrik hastalýk tanýsý ile tedavi görenler, son dört hafta içerisinde alevlenme nedeniyle hastaneye baþvuranlar, kontrolsüz eþlik eden hastalýðý bulunanlar çalýþmaya dahil edilmedi. Tüm katýlanlara deneyimli bir teknisyenle solunum fonksiyon testi yapýldý. Hastalarýn dispne skalalarý (mMRC, BORG) ve semptom skorlarý (CAT) bunlarýn Türkçeye çevrilmiþ formlarýyla yapýlarak ölçüldü. Hastalara BECK anksiyete anketi uygulandý
Bulgular: Halen sigara içenler ile geçmiþte sigara içenler arasýnda yaþ ve cinsiyet farký bulunmadý. Aktif sigara içmeye devam edenlerin solunum fonksiyon bozukluklarýnýn, sigarayý býrakanlara göre daha ciddi olduðu, daha uzun süredir KOAH tanýlarýnýn olduðu, sigara içme süresinin bu hastalarda daha uzun olduðu ve sigaraya baþlama yaþýnýn daha genç yaþta olduðu belirlendi p<0,05. Sigarayý býrakma üzerine etkili olan faktörlerin incelendiði çok deðiþkenli analizde ise, daha düþük FEV1% deðerleri, daha yüksek semptom (CAT) ve BAI skorlarý, daha yüksek trombosit ve C reaktif protein düzeylerinin sigarayý býrakma olasýlýðýný azalttýðý belirlendi p<0,05. Ayrýca diyabet, koroner arter hastalýðý ve hipertansiyona sahip olmak sigarayý býrakma ile ters orantýlýydý p<0,05.
Sonuç: Çalýþmamýzda, KOAH'lý hastalarýn yarýsýndan fazlasýnýn, hava akýmý kýsýtlýlýðýnýn ciddiyetine, semptomlarýna ve hatta eþlik eden hastalýklarýna raðmen halen sigara içmeye devam ettiðini gözlemledik. Dispne ve inflamasyon belirteçlerinin sigarayý býrakma üzerinde olumsuz etkileri olduðu ve bu hastalarýn sigarayý sürdürmesine neden olan ortak faktörün anksiyete olabileceðini düþündürdü. Bu hastalarda tütün baðýmlýlýðý ve týbbi durumlarýn tedavisini ayný anda entegre etmenin bir yolunu bulmak için daha fazla çabaya ihtiyaç olduðu açýktýr. (SETB-2023-12-221)

Amaç: Endoskopik iþlemler sýrasýnda farklý sedo-analjezi ve izleme yöntemleri kullanýlmaktadýr. Yine de optimal sedasyon ajanlarý konusunda fikir birliði yoktur. Bu çalýþmada temel amaç ketamin-propofol ve remifentanil propofol sedo analjezi protokollerini entegre pulmoner indeks (IPI) monitorizasyonu ile karþýlaþtýrmaktýr.
Yöntem: Hastalar iki gruba ayrýldý: Grup Ketamin anestezi baþlangýcýnda 0,25 mg/kg ketamin ve 0,75 mg/kg propofol aldý. Grup Remifentanil hastalarýna anestezi indüksiyonunda 1 mcg/kg remifentanil ve 0,75 mg/kg propofol verildi. Anestezi idamesi ilaç dozlarýnýn Ramsey sedasyon skalasýna göre titrasyonu ile saðlandý. Anestezi indüklemeden hemen önce, sedasyon indüklendikten beþ dakika sonra, on dakika sonra ve tedavi bittikten beþ dakika sonra olmak üzere dört farklý zamanda ölçümler alýndý.
Bulgular: Gruplar arasýnda T1 zaman periyodunda ölçülen solunum hýzý, SPO2 ve EtCO2 gibi solunum parametrelerinde anlamlý fark yoktu. T2 zaman diliminde entegre pulmoner indeks (IPI), sPO2, solunum hýzý ve sistolik basýnç parametrelerinde gruplar arasýnda anlamlý fark bulundu, grup ketaminde anlamlý olarak yüksek bulundu. T3 zaman periyodu sonuçlarý þu üç parametrede daha yüksekti: IPI, sPO2 ve solunum hýzý. T2,T3, T4 zaman dilimlerinde solunum sayýmý parametresinde gruplar arasýnda fark vardý ve ketamin grubunda daha yüksek bulundu.
Sonuç: Ketamin iyileþmede hafif bir uzamaya neden olsa da endoskopik iþlemler sýrasýnda kullanýlabilecek güvenli ve etkili bir ilaçtýr. (SETB-2023-08-140)

Amaç: Çalýþmamýzýn amacý; 40-65 yaþ aralýðýnda sensörinöral iþitme kaybý olan ve olmayan bireylerde hem objektif hem subjektif olarak vestibüler sistemin deðerlendirilmesidir.
Materyal ve metot: Çalýþma prospektif vaka-kontrol çalýþmasý olup 40-65 yaþ aralýðýnda cinsiyet farký gözetmeksizin her bir grupta 31 kiþi olmak üzere toplam 62 kiþi dahil edilmiþtir. Vaka grubu içerisinde yer alan bireyler iþitme kaybý derecesi olan hafif, orta, ileri ve çok ileri þeklinde sýnýflandýrýlmýþtýr. Tüm katýlýmcýlara saf ses odyometri testi ile hava yolu ve kemik yolu eþikleri, konuþmayý alma eþiði, konuþmayý ayýrt etme yüzdesi, rahatsýz edici ses yüksekliði, immitansmetrik deðerlendirme, VNG (videonistagmografi), VHIT (video head ýmpulse test) gibi objektif test bataryasýnýn yaný sýra Dizziness Engellilik Envanteri (Dizziness Handikap Inventory) ile subjektif deðerlendirme de yapýlmýþtýr.
Bulgular: Çalýþmamýzda vaka ve kontrol gruplarý arasýnda yaþ ve cinsiyet açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý bir fark bulunmamaktadýr. Ancak VNG(Videonistagmografi) bulgularý karþýlaþtýrýldýðýnda HeadShake testi, sað ve sol Dix-Hallpike testi ve sað Roll testinde istatistiksel olarak anlamlý bir fark bulunmuþtur. Tüm katýlýmcýlarýn Dizzines Handikap Envanteri Skorlarý ile VNG bulgularý arasýnda pozitif yönlü korelayon mevcuttur. VHIT (video head ýmpulse test) Velocity Regression Gain Asymmerty (VRG) deðerleri karþýlaþtýrýldýðýnda sadece LARP (sol anterior-sað posterior) pozisyonu istatistiksel olarak anlamlý bir fark vardýr. (p<0,05)
Sonuç: Koklea ile vestibüler sistem anatomik olarak yakýn komþuluklarýndan dolayý sensörinöral iþitme kaybý beraberinde vestibüler fonksiyon bozukluklarýna da neden olabilir. Yaptýðýmýz bu çalýþma literatürdeki diðer çalýþmalara göre yaþ sýnýrlamasý ve iþitme kaybý derecesi ile sýnýflandýrýldýðýndan daha deðerlidir. Ayrýca objektif test yöntemlerinin uygulanmasýnýn yaný sýra subjektif olarak da deðerlendirilerek de bir bütün olarak ele alýnmýþtýr. (SETB-2023-10-196)

Amaç: Ilýmlý Otonom Kortizol Sekresyonu (IOKS) olan hastalarý koroid kalýnlýðý (KK) açýsýndan deðerlendirmek ve KK'nýn IOKS yönetiminde bir taný aracý olup olamayacaðýný araþtýrmak.
Yöntem: Bu kesitsel karþýlaþtýrmalý çalýþmaya IOKS saptanan 27 hasta ile yaþ ve cinsiyet açýsýndan uyumlu 25 saðlýklý kontrol grubu olarak dahil edildi. Tüm katýlýmcýlara Spektralis Optik Koherens Tomografi (Heidelberg Engineering, Heidelberg, Almanya) cihazý kullanýlarak subfoveal, 500-1000-1500 µm nazal ve 500-1000-1500 µm temporal foveolada geliþtirilmiþ derin görüntüleme modu kullanýlarak KK ölçümü yapýldý.
Bulgular: Gruplar sferik ekivalan, yaþ ve aksiyal uzunluklar açýsýndan benzerdi. Ortalama KK, tüm ölçüm kadranlarýnda IOKS hastalarýnda kontrollere göre anlamlý derecede daha kalýndý (p<0.001). Koroid kalýnlýðý ile adenom büyüklüðü, 1mg deksametazon supresyon testi, tükrük kortizolü, 24 saat idrar serbest kortizolü, bazal kortizol, ACTH ve DHEAS düzeyleri arasýnda anlamlý bir iliþki saptanmadý. Ancak 2 mg deksametazon supresyon testi sonuçlarýnýn temporal 500-1000 ve 1500 µm kadranlarda KK ile anlamlý düzeyde iliþkili olduðu görüldü (r=0.436, p=0.023; r=0.443, p=0.021 ve r=0.488, p=0.010; sýrasýyla). IOKS grunuda 5 (%18.5) hastada pakikoroid pigment epitelyopati izlendi.
Sonuç: Ilýmlý Otonom Kortizol Sekresyonu olan hastalarda, KK ve pakikoroid pigment epitelyopati sýklýðý artmaktadýr. Ilýmlý Otonom Kortizol Sekresyonu olan hastalarda daha kalýn koroid, hem hiperkortizoleminin derecesi hem de hiperkortizolemi iliþkili komorbidite varlýðý için tanýsal bir araç olarak yeni bir biyobelirteç olabilir. (SETB-2023-11-206)

Amaç: Akne vulgaris (AV), adölesan dönemde sýk görülen ve kiþilerin psikolojik durumlarýný etkileyebilen bir dermatolojik hastalýktýr. Bu çalýþmada adölesan dönemdeki akne vulgarisli hastalarýn depresyon ve anksiyete semptomlarýnýn, benlik saygýsý seviyelerinin ve dermatolojik yaþam kalitesi indekslerinin deðerlendirilmesi amaçlandý.
Yöntemler: Çalýþmaya yaþlarý 10-19 arasýnda deðiþen toplam 160 akne vulgaris hastasý ve 100 saðlýklý kontrol dahil edildi. Tüm katýlýmcýlar tek baþlarýna ve baðýmsýz olarak Reynolds Ergenler Depresyon Ölçeði (REDS), Beck Ergenler Kaygý Ölçeði (BEKÖ), Coopersmith Benlik Saygýsý Araþtýrma Ölçeði'ni (CBSAÖ) tamamladý. Çalýþma grubunun akne hastalýk þiddeti, dermatoloji uzmanlarý tarafýndan Global Akne Derecelendirme Sistemi kullanarak deðerlendirildi ve yaþam kalite indekslerininÇocuklarýn Dermatolojik Yaþam Kalitesi Ýndeksi (ÇDYKÝ) deðerlendirildi. Tüm katýlýmcýlarýn yaþ, cinsiyet ve ölçek sonuçlarý daha ileri istatiksel analiz için vaka rapor formlarýna kaydedildi.
Bulgular: Çalýþma grubunun REDS (%27,5 vs %12,5, p=0,003) ve BEAS skorlarý (%80 vs %64, p=0,001) kontrol grubuna göre anlamlý derecede yüksekti. Çalýþma grubunda CBSAÖ skoru 20'nin altýnda olan hastalarýn yüzdesi kontrol grubuna göre anlamlý derecede yüksekti (p=0,001). Daha yüksek REDS ve BEAS skorlarý daha yüksek ÇDYKÝ skorlarý ile iliþkiliydi (sýrasýyla p=0,001, p=0,001), daha yüksek CBSAÖ skorlarý ise daha düþük ÇDYKÝ skorlarý ile iliþkiliydi (p=0,001).
Sonuç: Çalýþmanýn sonuçlarý akne vulgarisin adölesan hastalarýn depresyon ve anksiyete semptomlarý, benlik saygýlarý ve yaþam kalitesi düzeyleri üzerinde önemli bir etkiye sahip olduðu görülmektedir. Dermatoloji uzmanlarý adölesan akne hastalarýnýn izlemlerinde, hastalarýn psikolojik iyilik hallerine dikkat etmeli ve gerekli durumlarda psikiyatrik deðerlendirme için hastalarý yönlendirmelidir. (SETB-2023-10-200)

Amaç: Öngörücü risk skorlarý, ciddi aort stenozu (AS) olan hastalarda hastane seçiminde ve müdahale sonrasý komplikasyon olasýlýðýný deðerlendirmede önemli bir etkiye sahiptir. Bu çalýþma, Global Registry of Acute Coronary Events (GRACE) skoru dahil olmak üzere öngörücü parametreleri analiz ederek, makine öðrenimi (ML) tekniklerinin 30 günlük major advers kardiyak olaylarý (MACE) tahmin etme konusundaki kullanýlabilirliðini keþfetmeyi amaçlamaktadýr.
Metod: Bu retrospektif, çok merkezli, gözlemsel çalýþma, Nisan 2020 ile Ocak 2023 tarihleri arasýnda transkateter aort kapak implantasyonu (TAVI) uygulanan ciddi AS tanýsý almýþ 453 ardýþýk hastayý içermektedir. Birincil sonuç, prosedür sonrasý 1 aylýk takip döneminde meydana gelen MACE'yi içeren bir bileþim olarak tanýmlandý. Geleneksel binomiyal lojistik regresyon ve ML modelleri tahmin amaçlý kullanýldý ve karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Çalýþma popülasyonunun ortalama yaþý 76.1'dir ve %40.8'i erkektir. Birincil sonuç, vakalarýn %7.5'inde gözlendi. Birincil sonuç bileþenlerinden, tüm nedenlere baðlý ölüm, prosedür sonrasý miyokard enfarktüsü (MI), serebrovasküler olaylar (CVE) oranlarý sýrasýyla %4.2, %2.4 ve %1.9 olarak rapor edildi. GRACE skoru ile birlikte kullanýlan ML tabanlý Extreme Gradient Boosting (XGBoost) modeli, birincil sonucu tahmin etmede, GRACE skoru olmadan ML modeli ve geleneksel regresyon modeline kýyasla üstün ayýrt edici performans gösterdi [Eðri Altýndaki Alan (AUC)= 0.98 (0.91-0.99), AUC= 0.87 (0.80-0.98), AUC= 0.84 (0.79-0.96)].
Sonuç: ML teknikleri, özellikle GRACE skoru gibi kanýtlanmýþ klinik parametrelerle birlikte kullanýldýðýnda, klinik uygulamalardaki sonuçlarý öngörmede önemli bir potansiyele sahiptir. (SETB-2024-01-028)

Amaç: Bu çalýþmada hipertrofik skarlý (HTS) hastalarda alt konka hipertrofisinin (AKH) varlýðý ve þiddetinin araþtýrýlmasý amaçlandý.
Yöntemler: Bu vaka-kontrol çalýþmasý, dermatoloji polikliniði muayenesi sýrasýnda hipertrofik skar tanýsý alan hastalar ve hipertrofik skarý olmayan kontrol grubu ile yapýldý. Bir kulak burun boðaz uzmaný anterior rinoskopi ile AKH varlýðýný ve þiddetini inceledi.
Bulgular: AKH, HTS hastalarýnda kontrol grubuna kýyasla daha sýk görüldü (sýrasýyla %64 ve %34) (p=0.014). HTS grubunda hastalarýn %48'inde grade 2 ve %16'sýnda grade 3 AKH vardý; kontrol grubunda ise hastalarýn %24'ünde grade 2 ve %10'unda grade 3 AKH vardý (p=0.046). Ayrýca, HTS ile birlikte kaþýntý veya aðrý þikayeti olan hastalarda (sýrasýyla %83 ve %80) AKH varlýðý, asemptomatik HTS hastalarýna göre daha yüksekti (p=0.020).
Sonuç: Kontrol grubuyla karþýlaþtýrýldýðýnda, özellikle skar ile iliþkili kaþýntý veya aðrý bildiren HTS'li hastalarda daha fazla sayýda alt konka hipertrofisi vardý. HTS ve AKH'nin tam patogenezi ve tedavisine iliþkin sýnýrlý bilgi göz önüne alýndýðýnda, birliktelikleri potansiyel olarak bu baðlantýlý durumlara iliþkin yeni bilgiler saðlamaktadýr. (SETB-2023-12-228)

Von Hippel–Lindau (VHL) hastalýðý otozomal dominant aktarýlan bir sendromdur ve birçok organý etkiler. Bu yazýda, eþ zamanlý fonksiyon koruyucu adrenalektomi ve pankreatektomi yapýlan bilateral feokromositoma ve çoklu pankreas nöroendokrin tümörü olan VHL hastasýný sunmayý amaçladýk. Hastaneye hipertansiyon yakýnmasý ile baþvuran 27 yaþýndaki kadýn hastanýn bilgisayarlý abdominal tomografisinde sað adrenal bezde 12x7 cm ve sol adrebal bezde 4x4 cm solid tümörü; ayný zamanda, pankreas baþýnda iki ve kuyruk bölgesinde de üç adet solid kitlesi mevcuttu. 24 saatlik idrar metanefrin ve normetanefrin dýþýnda tüm laboratuvar testleri normal idi. I-123 MIBG sintigrafisinde her iki adrenal bezde tutulum görüldü. Bu bulgular bilateral feokromositoma ve çoklu pankreatik nöroendokrin tümörü ile uyumluydu ve VHL tanýsý genetik testlerle konfirme edildi. Alpha-1 inhibitor ile süpresyon sonrasýnda, sað total, sol korteks koruyucu adrenalektomi, pankreas baþ lezyonlarý için Whipple prosedürü ve dalak koruyucu pankreatektomi yapýldý, pankreas korpusu korundu. Bu olgu, VHL hastalýðý olan hastalarda çoklu fonksiyon koruyucu prosedürlerin onkolojik prensiplerle güvenli bir þekilde uygulanabileceðini göstermektedir. (SETB-2023-04-059)

Bu, sað adneksiyal bölgede matür kistik teratom içinde koroid pleksus papilloma tümörü olan 19 yaþýndaki hiç doðum yapmamýþ bir hastanýn vaka raporudur.
Karýn aðrýsý ve dispepsi þikayeti olan hastada baþlangýçta sað adneksiyal bölgede dermoid kist olarak yorumlanan 9 cm çapýnda solid/kistik komponentli kitle görüldü. Matür kistik teratom iyi huylu bir germ hücreli tümördür ve üreme döneminde kadýnlarda sýk görülür. Koroid pleksus papillomu da nadir görülen bir beyin tümörüdür. Over koroid pleksus papillomunun tanýsý manyetik rezonans görüntüleme veya bilgisayarlý tomografi gibi görüntüleme testleri ile konulabilir ve tedavisi genellikle cerrahi olarak çýkarýlmasýdýr.
Ýngiliz literatüründe koroid pleksus papillomlu sadece dört over teratomu olgusu bildirilmiþtir ve bu beþinci vakadýr. (SETB-2023-04-064)

Risk faktörü olmayan genç hastalarda penil lezyonlarýnýn ayýrýcý tanýsýnda Kaposi sarkomu da düþünülmelidir. 37 yaþýnda, ek hastalýðý olmayan, heteroseksüel erkek hasta üç aydýr kaþýntýsýz ve aðrýsýz penil lezyon ile baþvurdu. ELISA testi ile HIV 1-2 serolojisi negatifti. Lezyonun histopatolojik analizi, kýsmen ülsere bir yüzeyin altýnda atipik iðsi hücrelerden oluþan bir tümördü. Ayrýca neoplastik hücreler içinde karýþtýrýlmýþ bol miktarda plazma hücresi vardý. Hastaya HIV negatif, HHV-8 pozitif Kaposi sarkomu tanýsý konuldu. Penil Kaposi sarkomu son derece nadir olmakla birlikte, penil lezyonlarýn ayýrýcý tanýsýnda klasik Kaposi sarkomu da düþünülmelidir.
(SETB-2023-01-07)

Behçet Sendromu (BS), etiyolojisi tam bilinmeyen kronik bir vaskülittir. Arteriyel tutulum genellikle pulmoner arterde ortaya çýkar, istisnai bir durumdur, kötü bir prognostik belirteçtir, akciðerlerde ciddi komplikasyonlara neden olur ve sýklýkla nadir bir intrakardiyak trombüs ile iliþkilidir. Pulmoner arter anevrizmasý (PAA) ve pulmoner tromboembolizm (PTE), BS'nin komplikasyonlarý olabilir ve yüksek morbidite ve mortalite ile iliþkilidir. 30 yaþýnda erkek hastada 38,4°C ateþ, tekrarlayan oral-genital ülserleri, öksürük, nefes darlýðý ve balgam þikayeti vardý. Bu vaka çalýþmasýnda anamnez, klinik ve laboratuvar tetkikleri, radyografi, ekokardiyografi ve bilgisayarlý tomografi görüntüleme tetkikleri yapýldý. PAA, PTE, intrakardiyak ve sol popliteal ven trombüs ve enfektif endokardit mevcuttu. Hastaya Uluslararasý Çalýþma Grubu (ISG) kriterine göre BS tanýsý konuldu. Intrakardiyak trombus için cerrahi operasyon yapýldý. Histopatolojik olarak trombüs içinde vejetasyon gösterildi. Hastanýn klinik durumu ve laboratuvar testleri uygulanan giriþim ve medical tedavilerle düzeldi. BS, PAA, PTE, intrakardiyak trombüs ve enfektif endokarditi olan bir hasta nadir görülmesine, kötü prognoza ve yüksek morbidite ve mortalite oranlarýna raðmen pulmoner embolizasyon, antibiyotikler ve sistemik immünsupresyon ile baþarýlý bir þekilde tedavi edilmiþtir. (SETB-2023-06-096)

Biliyer kistadenomlar, diðer kistik karaciðer lezyonlarý ile örtüþen klinik ve radyolojik özelliklere sahip nadir lezyonlardýr. Bu makalede, karaciðer apsesi nedeniyle tedavi gören ve uzun süredir kist hidatik tanýsý ile kliniðimize sevk edilen 37 yaþýnda kadýn hastada saptanan biliyer kistadenomu tartýþmayý amaçladýk. (SETB-2023-07-124)

Semptomatik þiddetli triküspit yetersizliði ve pulmoner yetersizliði olan hastalarda cerrahi tedavi önerilmektedir. Böbrek nakli hastalarý kalp cerrahisi açýsýndan yüksek riskli bir hasta grubu olmasýna raðmen kalp kapak ameliyatlarý baþarýyla gerçekleþtirilebilmektedir. Literatürde bu konuyla ilgili yayýnlanmýþ sýnýrlý sayýda çalýþma bulunmaktadýr. Bu nedenle,
böbrek nakli yapýlmadan önce triküspit ring anüloplastis (TRA) yapýlan ve daha sonra baþarýlý bir þekilde redo triküspit kapak replasmaný (TVR) ve pulmoner kapak replasmaný (PVR) yapýlan bir olguyu sunuyoruz. (SETB-2023-09-179)

Ruam, Burkholderia mallei'nin (B. mallei) neden olduðu nadir görülen zoonotik bir hastalýktýr. B. mallei, insanlarda pnömoni, apse, ciddi vakalarda osteomiyelit, sepsis ve hatta ölüme neden olabilir. Bu raporda kýrsal kesimde yaþayan ve ruam tanýsý alan 15 yaþýnda erkek hasta sunulmaktadýr. Daha önce herhangi bir hastalýðý olmayan hasta, öksürük ve karýn aðrýsý þikayetleri ile baþvurduðu hastanede pnömoni tanýsý ile takip edilirken; bacaðýnda aðrý, kýzarýklýk ve þiþlik geliþmesi ile bize baþvurdu. Hastanýn alt ekstremite manyetik rezonans görüntülemesinde sað ayak 4. ve 5. metatarslarda osteomiyelit saptandý. Apse kültüründe B. mallei üremesi saptandý. Hastaya meropenem tedavisi baþlandý. Hastanýn semptomlarý tedavi ile geriledi. Hasta B. mallei eradikasyonu için oral siprofloksasin ile taburcu edildi. Ruam hastalýðý genellikle enfekte hayvanlarla, özellikle at gibi tek týrnaklý hayvanlarla doðrudan temas yoluyla veya B. mallei içeren aerosolün solunmasý yoluyla bulaþýr. Pnömoni ve apseye neden olan ve aðýr vakalarda yaþamý tehdit edebilen nadir bir hastalýktýr. Ýlk belirtiler spesifik olmadýðý için ruam teþhisi zordur. B. mallei'nin kültürde izolasyonu ruam tanýsýnda altýn standarttýr. Ruam tedavisinde net bir öneri yoktur ve antibiyotik duyarlýlýk testine göre imipenem, meropenem, seftazidim kullanýlabilir. (SETB-2023-07-115)