Vestibüler yaklaþýmla transoral endoskopik tiroidektomi (TOETVA) minimal invaziv, görünür yara izi olmayan naturel orifis transluminal endoskopik cerrahi (Naturel orifice transluminal endoscopic surgery (NOTES) tekniktir. Aðýz içinden vestibüler bölgeden uygulanan 1 adet 10 mm ve 2 adet 5 mm port yardýmý ile düþük CO2 basýncý altýnda tamamen endoskopik olarak lobektomi veya total tiroidektomi uygulanabilir. Dünyada giderek uygulamasý artmaktadýr. Deneyimli merkezlerde seçilmiþ hastalarda güvenli bir þekilde uygulabilmektedir. Bu çalýþmada minimal invaziv tiroit cerrahisinin geliþimi, TOETVA için hasta seçimi ve dýþlama kriterleri, bölgesel anatomi, ameliyat tekniði, preoperatif ve postoperatif bakým, yöntemin avantajlarý, dezavantajlarý ve olasý komplikasyonlarý tartýþýlacaktýr

Gebelik haftasý 340/7 – 366/7 arasýnda olan bebekler geç preterm bebek olarak tanýmlanmaktadýr. Son yýllarda özellikle geliþmiþ ülkelerde geç preterm bebeklerin sayýsý artan preterm doðumlarla birlikte yükselme göstermiþtir. Geç preterm bebekler her ne kadar prematüre olsalar da zamanýnda doðmuþ gibi ele alýnmýþtýr. Solunumsal problemler geç preterm bebeklerin en sýk ortaya çýkan sorunudur. Bu nedenle geç preterm bebeklerde solunum problemlerinin iyi anlaþýlýr olmasý çok önemlidir. Bu makalede geç preterm bebeklerin erken solunumsal problemleri yeni literatür bilgileri eþliðinde ele alýnmaktadýr.

Amaç: Hastanemizde doðan bebeklerin doðum sonrasý izlem sonuçlarýnýn epidemiyolojik açýdan incelenmesi.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya belirlenen iki yýl içerisinde (2014-2015 yýllarý) hastanemizde doðan tüm bebekler dahil edildi. Bebeklerin bilgileri, muayene bulgularý, doðumhanede uygulanan giriþimler, izlem sonuçlarý ve mevcut hastalýklarý günlük olarak kaydedildi. Elde edilen veriler ülkemiz verileri ile karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Belirlenen süre içerisinde 7172 gebelikten, 7175’i (%99.02) canlý doðum ve 71’i (%0.98) ölü doðum olmak üzere toplam 7246 bebek doðmuþtu. Sezaryen ile doðum sýklýðý %41.66, çoðul gebelik sýklýðý %1.03 (n: 74), majör anomali sýklýðý %0.77 (n: 55) olarak belirlendi. Gebelik süresine göre prematüre doðum (<37 hafta) %13.7 (n: 995), term doðum (38-42 hafta) %84.8 (n: 6143) ve postmatüredoðum (>42 hafta) %1,5 (n: 108) þeklindeydi. Bebeklerin doðum aðýrlýðýna göre daðýlýmý: < 1000 gram %0.8 (n: 61), 1000-1500 gram %1.1 (n: 79), 1500 – 2500 gram %8.4 (n: 611), 2500-4000 gramý %84.5 (n: 6119) ve 4000 gram üstü %5.2 (n: 376) olduðu saptandý. Bebeklerde SGA oraný %6.7, AGA oraný %79.8 ve LGA oraný %13.5 idi. Bebeklerin %3.1’inin yenidoðan ünitesinde takip edildiði, %8.2’sini
yenidoðan yoðun bakým ünitesine yatýrýldýðý ve %1.4’ünün baþka hastanelere sevk edildiði belirlendi. Bebeklere doðumhanede %7.5 oranýnda oksijen verildiði, %2.4 oranýnda T parça canlandýrýcý desteði verildiði ve %1.04 bebeðe entübasyon ve/veya göðüs kompresyonu uygulandýðý belirlendi.
Sonuç: Ülkemizde yenidoðan bebeklerin doðumhanedeki kýsa süreli izlemi ile ilgili yeterli çalýþma bulunmamaktadýr. Hastanemizde prematüre doðum oranlarý ve sezaryen doðum oranlarýnýn ülkemiz deðerlerinin altýnda ancak geliþmiþ ülke deðerlerinden yüksek olduðu belirlendi.

Amaç: Plazmaferez, immunolojik renal hastalýklarýn tedavisinde son 40 yýldýr kullanýlmaktadýr. Bu yaklaþýmýn altýnda yatan mekanizma antikorlar ve immun kompleksler gibi patojenik immun mediatörlerin dolaþýmdan temizlenmesidir. Bu çalýþmada kliniðimizde plazmaferez tedavisi gören hastalarýn retrospektif olarak deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntemler: Son 10 yýlda kliniðimizde yatan ve terapötik plazmaferez tedavisi alan toplam 27 hastanýn kayýtlarý deðerlendirildi. Demografik özellikleri, biyokimyasal parametreleri, biyopsi sonuçlarý, plazmaferez komplikasyonlarý ve tedavisi sonrasý saðkalýmlarý kayýt edildi.
Bulgular: Hastalarda ortalama yaþ 39±18 (17-71) yýl, ortalama plazmaferez seans sayýsý 13.9±8.8 (2-41) olarak saptandý. Altý hastada Goodpasture hastalýðý, 5 hastada ANCA (+) küçük damar vasküliti, 5 hastada trombotik mikroanjiyopati, 4 hastada sistemik lupus eritematozus, 3 hastada akut humoral rejeksiyon, 3 hastada primer kresentik glomerulonefrit ve 1 hastada ise multipl myelom saptandý. Tedavi esnasýnda bir hasta exitus oldu, 9 hastada renal iyileþme görüldü, 12 hastada son dönem böbrek yetmezliði nedeniyle diyaliz tedavisine baþlandý. Renal düzelme saptanan hastalardan birinde nüks saptandý ve bu hasta ile birlikte toplam 6 hastada da Evre 2-3 böbrek yetmezliði devam etti.
Sonuç: Plazmaferez nefroloji kliniklerinde bazý özel grup hastalarda adjuvan tedavi olarak düþünülmelidir. Son dönem böbrek yetmezliðine ilerlemeyi önleyebilir ve renal iyileþmede hýzlanmaya neden olabilir.

Amaç: Beklenen yaþam sürelerininin artýþý ile ileri yaþlarda görülen hastalýklarýn da sýklýðý artmaktadýr. Sýklýkla basit düþmeler sonucu görülen kalça kýrýklarý ilerleyen yaþ gruplarýnda belirgin ölçüde daha yaygýndýr. Bu çalýþmada 65 yaþ üstü proksimal femur kýrýklý hastalarýn postoperatif yoðun bakým üniteleri ve ortopedi klinklerinde yatýþlarýnýn sonuçlarýný deðerlendirmeyi amaçladýk.
Gereç Yöntem: Çalýþmamýza 2010-2015 tarihleri arasýnda ortopedi ve travmatoloji kliniklerimizde opere edilen ileri yaþ (65 üzeri), ASA skoru 3 olan proksimal femur kýrýklý ve hastane kayýtlarýndan ulaþýlabilen 118 hasta dahil edilmiþtir. Hastalarýn postoperatif erken dönem (0-30 gün) mortalitelerinin deðerlendirlmesi amaçlanmýþtýr. Hastalar postoperatif dönemde nereye baþvurduklarýna göre iki gruba ayrýldý.
Bulgular: ASA skoru 3 olan 118 proksimal femur kýrýklý 65 yaþ üstü hasta, postoperatif yoðun bakým ünitesinde ve ortopedi kliniklerinde yatan hastalar iki grup olarak deðerlendirildi. Bu iki grup hastanýn erken postoperatif dönem mortaliteleri arasýnda anlamlý fark saptanmadý.
Sonuç: Preop iyi deðerlendirilen ASA 3, 65 yaþ üstü, proksimal femur kýrýklý hastanýn, postop yoðun bakým gereklilikleri ihtimaline karþý uzun süre bekletilmeden opere edilmeleri, preop bekleme sürelerinin uzamasý sonucu oluþan komplikasyonlarý minimale indirebilir.

Amaç: Travmatik beyin hasarlý hastalarda nörolojik rehabilitasyon etkinliðini araþtýrmak.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya travmatik beyin hasarý sonrasý rehabilite edilen 45 hasta alýndý.Hastalarýn sosyodemografik özellikleri, yaralanma nedeni, koma süresi, posttravmatik amnezi süresi, yar alanma sonrasý diðer kliniklerde kalýþ süresi, yaralanma ile rehabilitasyon kliniðine yatýþ arasýndaki süre, rehabilitasyon kliniðinde kalma süreleri ve uzun dönem komplikasyonlarý belirlendi. Hastalarýn kliniðimize ilk yatýþlarý ile son kontrolleri arasýndaki fark fonksiyonel açýdan; Özürlülük Derecelendirme Ölçütü (Disability Rating Scale, DRS), Fonksiyonel Baðýmsýzlýk Ölçütü (Functional Independence Measure, FIM) ve Fonksiyonel Ambulasyon Skalasý (FAS), biliþsel açýdan ise Rancho Los Amigos biliþsel fonksiyon düzeyleri skalasý (RLAS) son durum ölçütleri kullanýlarak karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Nörolojik rehabilitasyon sonrasýnda hastalarýn fonksiyonel durumlarýnda belirgin iyileþme oldu. Baþlangýç ve tedavi sonrasý DRS, FÝM, FAS ve RLAS skorlarýnda istatistiksel olarak anlamlý deðiþimler oldu. Baþlangýç DRS skoru düþük, FÝM ve RLAS skoru yüksek olanlarda fonksiyonel son durumun daha iyi olduðu tespit edildi.
Sonuç: Travmatik beyin hasarý sonrasý nörolojik rehabilitasyon fonksiyonel son durumun daha iyi olmasýný saðlamaktadýr.

Amaç: Çocuklarda kraniosinostoz cerrahisi, arteriel kan gazý deðiþikliklerine baðlý olarak artan miktarda, kan tranfüzyonu gerektirir. Bu çalýþmada çocuklarda kraniosinostoz cerrahisinde arteriel kan gazý deðiþiklikleriyle kan transfüzyonu arasýndaki iliþkiyi incelemeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Beyin cerrahisi kliniðimizde beþ yýl içinde ameliyat edilmiþ çocuklarýn verileri retrospektif olarak deðerlendirildi. Kraniosinostoz cerrahisi geçirmiþ çocuklarýn demografik deðerleri, arteriel kan gazý örneklerinin sonuçlarý, transfüzyon durumlarý kaydedildi.
Bulgular: 23 olgunun yaþ ortalamasý 19.00±16.26 ay, olgularýn %73.9’u tek ya da multipl sütürlü düzeltme operasyonu geçirmiþ, operasyon süresi 154.13±17.49 dakika idi. 152.63±61.18 mL eritrosit süpansiyonu ve 125.00±57.74 mL taze donmuþ plazma transfüzyonu yapýlmýþtý. Baþlangýç ve perioperatif deðelerle karþýlaþtýrýldýðýnda, cerrahi sonu HCO3 deðeri yükselmiþ, baz defisit azalmýþ, ionize kalsiyum yükselmiþti. Preoperatif ve postoperatif hemoglobin deðerleri (10.20±1.06/9.91±2.42) deðiþiklik göstermedi (p=0.583).
Sonuç: Bu retrospektif çalýþmadaki veriler, kraniosinostoz cerrahisi geçiren çocuklarda perioperatif ve postoperatif stabil þartlarýn arteriel kan gazý deðiþiklikleri ile uyumlu kan replasmanýna baðlý olduðunu
göstermiþtir.

Amaç: Üriner sistemde taþ varlýðý; yaþ, cinsiyet, diyet, iklim ve genetik nedenlerle iliþkilidir. Enfeksiyonlar, anatomik ve metabolik bozukluklar taþ oluþuma eðilim yaratan nedenlerdir. Bu çalýþmada üriner sistem taþý olan çocuklarda epidemiyolojik ve metabolik faktörlerin deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntemler: Retrospektif olan bu çalýþmada, ürolitiazis, mikrolitiazis ve ürolitiazis hikayesi olan 0-18 yaþ aralýðýndaki 89 (46 kýz) hastanýn dosyasý geriye dönük þekilde incelendi. Güncel yaþ, cinsiyet, taný yaþý, baþvuru semptomlarý, ailede taþ hikayesi, fizik muayene bulgularý, kullandýklarý ilaçlar, laboratuvar tetkikleri (kan üre nitrojeni, serum kreatinin, elektrolit, kan gazlarý; idrarda kalsiyum, ürik asit, okzalat, sistin, sitrat, magnezyum ve kreatinin düzeyleri deðerlendirildi) ve radyolojik bulgular kaydedildi.
Bulgular: Yaþ ortalamasý 6.20±5.27 (minimum-maksimum, 0.2-18.2) yýl idi. Taþlar en sýk böbrekte yerleþmekteydi (n=52, %58.4). Yirmi iki hasta (%24.7) mikrolitiazis, 64 hasta (%71.9) ürolitiazis ve üç hasta (%3.4) ürolitiazis hikayesi olan grupta idi. Anatomik sorunlar %17.9 hastada saptandý. Tüm hastalarýn 31’inde (%34.8) idrar analizlerinde metabolik bozukluk saptandý. Yirmi altý (%29.2) hastada
tek metabolik bozukluk saptanýrken, birden fazla metabolik bozukluk beþ (%5.6) hastada tespit edildi. Kýzlarda metabolik bozukluk erkeklerden iki kat fazla idi (p=0.027). En sýk metabolik bozukluk hipositratüri (n=16, %17.9) ve sonrasýnda hiperokzalüri (n=8, %8.9), hiperkalsiüri (n=6, %6.7) ve hiperürikozüri (n=6, %6.7) olarak tespit edildi.
Sonuçlar: Üriner sistem taþý olan çocuklarda metabolik bozukluklar sýk saptandý. Hipositratüri en sýk saptanan bozukluklardan olup hasta yönetimi için kapsamlý deðerlendirme gereklidir. Kýz cinsiyet metabolik bozukluk için yatkýnlýk oluþturan bir faktör olarak kabul edilebilir.

Amaç: Bu çalýþmada amacýmýz, primer veya metastatik karaciðer kanseri olan hastalarýn radyofrekans ablasyon (RFA) tedavisinin lokal terapötik etkinliðini retrospektif olarak deðerlendirmekti.
Gereç ve Yöntem: Kliniðimizde radyofrekans ablasyon tedavisi uygulanmýþ 35 hasta çalýþmaya dahil edildi ve retrospektif olarak deðerlendirildi. Hastalar yaþlarýna, lezyonun primer ya da metastatik oluþuna, lezyon sayýlarýna ve lezyon büyüklüklerine göre gruplandýrýldý. Lokal tümör büyümesi, yeni lezyon oluþumu ve genel saðkalýma etki edebilecek unsurlar istatistiksel olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Radyofrekans ablasyon tedavisi sonrasý takip sýrasýnda sadece bir lezyonda (%1.9) tedavi edilen alanda rezidü saptandý. Takiplerde 50 lezyonda (%98.0) total ablasyon saðlandý. Lokal tümör büyümesi ise sekiz hastanýn 9 lezyonunda (%17.6) geliþti. Yirmi iki hastada (%62.8) ise takiplerinde farklý bir karaciðer bölgesinde yeni bir lezyon geliþtiði görüldü. RFA iþlemi sonrasý bir hastada kolesistit, iki hastada ise intraperitoneal minimal hemoraji geliþti.
Sonuç: RFA tedavisi saðlam karaciðer dokusunun korunmasý, tedavinin direk tümöre yönelik olmasý, mortalite ve morbiditenin diðer tedavilere kýyasla az olmasý sebebiyle karaciðer tümörlerinin tedavisinde günümüzde güvenle uygulanabilen bir yöntemdir.

Amaç: Kardiyak troponinler miyokard infarktüsünün taný ve risk deðerlendirilmesinde standart belirteçler olarak kabul edilmiþtir. Ancak kardiyak troponinler akut koroner sendrom dýþý nedenle baþvuran bazý hastalarda da yüksek bulunmaktadýr. Burada nadir görülen bir kardiyak dýþý troponin yüksekliði akut kolesistit vakasý sunulmuþtur.
Olgu: Acil servise epigastrik bölgede aðrý ile baþvuran 56 yaþýnda bayan hastanýn yapýlan batýn ultrasonografide akut kolesistit lehine bulgular izlendi. Koroner arter hastalýðý açýsýndan risk faktörleri olan hastanýn elektrokardiyografi bulgularý normal olmakla birlikte bakýlan troponin pozitif saptandý. Akut koroner sendrom ekarte edilemeyen hastanýn yapýlan koroner anjiyografisinde koroner arterleri normal saptandý ve hastadaki troponin yüksekliði akut kolesistite baðlandý.
Sonuç: Troponin yüksekliði akut koroner sendromlarda bir belirteç olarak kullanýlsa da, akut koroner sendrom dýþý nedenle baþvuran bazý hastalarda da yüksek bulunmaktadýr. Bu durum yanlýþ tanýlara ve gereksiz giriþimlere yol açabilmektedir. Sonuç olarak benzer semptomlarý olan (epigastrik bölgede aðrý), elektrokardiyografide deðiþiklikleri olan ve troponin yüksekliði olan hastalarda akut kolesistit
tanýsý akýlda tutulmalýdýr.

Amaç: Tiroid bezinin nadir görülen bir hastalýðý olan Riedel tiroiditi tanýsý konulan bir olgunun taný ve tedavi seyri sýrasýnda karþýlaþýlan güçlüklerin tartýþýlmasý amaçlandý.
Olgu: Boyunda orta hatta aðrýsýz, sert kitle ve nefes darlýðý þikayeti ile baþvuran 43 yaþýnda kadýn hastaya yapýlan radyolojik görüntülemeler, ince iðne aspirasyon biyopsisi, tru-cut biyopsi ve açýk biyopsiler ile taný konuldu. Hastalýðýn yaygýn ekstratiroidal yayýlýmý nedeniyle cerrahi tedavi planlanmadý. Trakeal kompresyon nedeniyle trakeotomi açýlan hastaya, literatürde bildirilmiþ medikal tedavi protokolleri incelenerek, sistemik steroid tedavisi baþlanmasýna karar verildi. Takiplerinde tiroid kitlesi boyutlarýnda belirgin regresyon izlendi.
Sonuçlar: Riedel tiroiditi tanýsý histopatolojik bulgularýn yanýsýra, radyolojik ve fizik muayene bulgularý eþliðinde konulmaktadýr. Tanýda öncelikle, hastalýktan þüphelenilmesi ve tiroidin habis hastalýklarýnýn dýþlanmasý önemlidir. Cerrahi tedavi, basý semptomlarý dýþýnda, yüksek morbidite olasýlýðý nedeniyle önerilmezken standart bir medikal tedavi protokolü de bulunmamaktadýr. Bu nedenle olgu bazlý tedavi seçimlerinin bildirilmesi ve tartýþýlmasý yararlýdýr.

Amaç: Mukopolisakkaridozlar, genetik geçiþli ve lizozomlarda glikozamino glikan depolanmasý sonucu vücuttaki çeþitli organlarda hasara yol açan hastalýklardýr. Burada nadir görülen bir tür olan Morquio sendromlu bu olguyu konuya dikkat çekmek amacý ile sunmaktayýz.
Olgu: Onbir yaþýndaki erkek hasta, hastanemize boy kýsalýðý ve kemik bozukluklarý nedeni ile baþvurdu. Anne baba akraba deðildi ve olgumuzun üç saðlýklý küçük kardeþi vardý. Fizik muayenede kaba yüz, hipertelorizm, orantýsýz boy kýsalýðý, çarpýk bacak, pektus karinatum, kifoskolyoz saptandý. Ördekvari yürüyüþü vardý. Nöromotor geliþimi yaþýna uygundu. Kemik grafilerinde kifoskolyoz, iliak kanatlarda parlama, koksa valga, femoral epifizlerde düzleþme, geniþlemiþ kaburga kemikleri ve dar iliak kanatlar tespit edildi. Ýdrarda glikozaminoglikan (keratan sülfat) pozitif bulundu. Enzimatik analizde glukoz-6- fosfataz düþük bulunarak [15 pmol/mg/saat (n: 400-2000)] kesin taný kondu.
Sonuçlar: Morquio sendromunun benzer klinik tablolarý olan ve otozomal resesif kalýtýlan A ve B tipleri vardýr. Tip 4A galactosamine-6-sulfatase (GALNS) enzim eksikliðine baðlý 16q24.3 geni ile kodlanan hastalýk iken, Tip 4B beta galaktozidaz eksikliði ile ortaya çýkar. Her iki tip hastalýkta da, keratan sülfat ve kondrotin 6 sülfat birikmektedir. Bizim olgumuzda da bulgular 1 yaþ civarýnda belirginleþmiþ ve giderek ilerlemiþtir. Zeka problemi olmayan hastamýzýn, dizostozis multipleks olarak adlandýrýlan kemik radyolojik bulgularý tipiktir. Enzim replasman tedavisinin yürüme fonksiyonunu kaybetmeden baþlanmasý önemlidir.

Akciðerlerin konjenital kistik adenomatoid malformasyonu (KKAM) terminal bronþiollerin anormal proliferasyonu sonucu geliþen nadir bir geliþimsel anomali olup insidansý 1/4000 ila 1/35000’dir. Olgularýn büyük çoðunluðu (%90) hayatýn ilk iki yýlý içinde tespit edilmekte ve ileri yaþlarda, özellikle adolesanlarda çok nadir görülmektedir. Yenidoðan döneminde pulmoner kompresyon ve hipoplaziye baðlý solunum sýkýntýsý geliþirken daha büyük yaþtaki olgularda rekürren ve persistan pnömoniler görülebilir. Lezyon Stocker ve arkadaþlarý tarafýndan 5 tipe ayrýlmýþtýr. Burada daha önce hiçbir yakýnmasý olmayan, tedaviye yanýtsýz persistan pnömonisi nedeniyle video yardýmlý torasik cerrahi (VATS) yapýlarak tip II kistik adenomatoid malformasyon tanýsý alan 14 yaþýnda bir olgu sunulmuþtur.

Amaç: Ailesel Akdeniz Ateþi (AAA) tanýsý ile 6 yýldýr takip edilen ve sonrasýnda Çölyak hastalýðý tanýsýda alan 15 yaþýnda erkek bir olguyu sunmak istedik.
Olgu: AAA tanýsý olan hasta son 1 aydýr tekrarlayan yaygýn ve epigastrik karýn aðrýsý yakýnmalarýyla defalarca kez çocuk acile baþvurmuþtu. Baþvurularýn yaklaþýk olarak yarýsýnda akut faz belirteçleri normal saptanmýþtý. Ailesinde Çölyak hastalýðý öyküsü olduðu için, 10 yaþýnda iken hastaya çölyak hastalýðý serolojisi bakýlmýþ, ancak sonucu normal tespit edilmiþti. Son baþvurusunda þiddetli epigastrik aðrý ve hassasiyetin olmasý üzerine hastaya gastroduodenoskopi yapýlarak çok sayýda biyopsi alýndý. Gastroduodenoskopi sonrasý tekrar bakýlan doku transglutaminaz antikoru IgA düzeyi > 300 U/ml saptandý. Patolojisi ise Çölyak hastalýðý ile uyumlu idi.
Sonuç: Benzer klinik bulgulara sahip olduðu için AAA tanýlý hastalarda Çölyak hastalýðý tanýsý konulmasý güçleþmektedir. Bu olgu nedeniyle bu tip semptomlarý olan AAA hastalarýnda daha önceden Çölyak hastalýðý yönünden tetkik edilse bile özellikle aile öyküsü de varsa hastamýzda da olduðu gibi taný gecikmesine neden olabileceði için Çölyak hastalýðý düþünülmelidir.