Amaç: Bu çalýþmanýn amacý dijital muayene ile vajinal mik-roorganizmalarýn servikse penetrasyonunu tanýmlamaktý.
Gereç ve Yöntem: Dijital servikal muayeneden önce ve sonra steril spekulum ile muayene edilip standardize edilen semika- litatif ve semikantitatif endoservikal kültür alman, membran¬larý rüptüre 34 haftalýk veya daha geç gebelik haftasýna sahip 35 hasta çalýþmaya dahil edildi.
Bulgular: Digital muayeneden önce alman kültürlerde 2.8±1.7 deðiþik tipte organizma tanýmlanmýþtýr. Buna karþýlýk dijital muayenedn sonra 4.4±1.5 deðiþik mikroorganizma ta¬nýmlanmýþtýr (p<0.0001). Muayeneden sonra alýnan kültür¬lerde 28 hastada (%80) daha yüksek miktarda ve deðiþik tipte mikroorganizmaya rastlanmýþtýr. Fetal membranlarýn durumunun (rüptüre veya intakt) bu iliþkiye etkisi yoktur.
Sonuç: Vajinadan servikal kanala mikroorganizma giriþine dijital muayenenin ani bir etkisi vardýr.

Amaç: Selim safrcý yolýý darlýðý bulunan hastalarda, güncel cerrahi tedavi yaklaþým ve literatür gözden geçirilmiþtir.
Gereç ve Yöntem: Kliniðimize sevk edilen üç selim safra yolu darlýðý olgusu etyolojik neden, darlýk seviyesi, biyokimyasal tetkikler, cerrahi tedavi ve komplikasyonlar bakýmýndan de¬ðerlendirildi. Tiim hastalara preoperatif batýn ultrasonografi¬si, bilgisayarlý tomografi ve magnetik rezonans kolanjio-pankreatografi yapýldý.
Bulgular: Her üç hastada da Bismuth Tip-ll safra yolu darlý¬ðý. saptandý ve transanastomotik stent üstünden Roux en Y he- patikojejunostomi uygulandý. Hastalarýn kontrollerinde her¬hangi bir problem ile karþýlaþýlmadý.
Sonuç: Selim safra yolu darlýklarýnýn tedavisinde, altýn stan¬dart halen cerrahi yaklaþým ve yapýlan Roux en Y tipi hepati- kojejunostomidir.

Amaç: NSCLC‘de cerrahi, RT ve KT’ye raðmen median sað- kalým siiresi 8 ile 10 ay arasýnda deðiþmektedir. Bu nedenle klasik kemoterapi rejimlerine alternatif rejimler denenmekte¬dir. Bu çalýþmamýzda Cisplatin+Etoposide; Cisplatin+Gem- citahin + Vinorelhine; Ifosfamide + Cisplatiýý + Etoposide kombinasyonlarýnýn etkinlik ve tolerabilite açýsýndan karþý¬laþtýrýlmasý amaçlandý.
Gereç ve Yöntem: ÞEH Radyasyon Onkolojisi Kliniðine NSCLC tanýsýyla baþvuran 800 hastadan 6 ay ve daha uzun süreli takibi yapýlan 235 hasta deðerlendirmeye alýndý, istatis¬tiksel anlamlýlýðý deðerlendirmede Ki-Kare testini kullandýk.
Bulgular: Hastalar progresyona dek geçen süre, toplam sað- kalým süresi ve yan etkileri yönünden karþýlaþtýrýldý. Kemote¬rapi toplam 6 kür yapýldý. 62 hastaya ÝCE, 67 hastaya Cispla¬tin+Etoposide, 98 hastaya Cisplatin+Vinorelbine+ Gemcita- bin, 8 hastaya oral etoposide uygulandý. Hastalara RT ve/ve¬ya cerrahi sonrasý kemoterapi uygulandý. Gruplar arasýnda yaþ, cinsiyet, uygulanan kür sayýsý, ve performans durumu açýsýndan anlamlý fark yoktu. Takip sýrasýnda ICE kolunda 13 hastada; Cisplatin+Etoposide kolunda 15 hastada; Cispla- tin+Gemcitabin+Vinorelbine kolunda 21 hastada metastaz gözlendi. ÝCE kolunda 41 hasta; Cisplatin+Etoposide kolun¬da 36 hasta; Cisplatin+Gemcitabin+Vinorelbine kolunda 64 hasta; oral Etoposide kolunda 4 hasta ex olmuþtur. Progres¬yona kadar geçen þiire ICE kolunda 4.5 ay; Cisplatin+Etopo¬side kolunda 4.1 ay; Cisplatin+Gemcitabin+Vinorelbine ko¬lunda 4 ay olarak bulunmuþtur. Ortalama saðkalým ICE ko¬lunda 11.1 ay; Cisplatin+Etoposide kolunda 12.2 ay; Cispla- tin+Gemcitabin + Vinorelhine kolunda 13.6 ay þeklidedir. Gruplar arasýnda progresyona kadar geçen þiire ve toplam yaþam süresi açýsýndan anlamlý bir fark yoktu (p: 0.11). Tok- sisite deðerlendirmesi WHO kriterlerine göre yapýldý. Her 3 gurupta da tedaviyi sonlandýrmayý gerektirecek düzeyde (WHO grade3-4) yan etki gözlenmedi. Kemoterapiye baðlý olarak ölen hasta olmadý.
Sonuç: NSCLC’li hastalarda 3’lü kombinasyonun standart kemoterapi rejimlerine eþit etkinlikte ve iyi. tolere edilebilen bir tedavi seçeneði olduðu görülmüþtür.

Amaç: Heri dönem böbrek yetersizliðinde trombotik kompli- kasyonlar ve kanamaya eðilim bir arada görülür. Hemodiya- liz esnasýnda karým suni yüzeylerle temasý sonucunda trombo- sitlerin ve pýhtýlaþma faktörlerinin aktivasyonuyla ekstrakor- poral pýhtýlaþmanýn meydana gelmesi güçlü bir sorun olarak karþýmýza çýkmaktadýr. Regüler hemodiyalize giren iiremik hastalar tromhoz komplikasyonlarý açýsýndan büyük risk al- týndadýr. Bu komplikasyonlarýn oluþmasýnda düþük antitrom- bin III (AT III) seviyeleri de rol oynaý: Kan pýhtýlaþmasýnýn majör doðal inhibitörü olan AT III’iin kalýtsal eksikliði venoz trombotik hastalýklarla birliktelik gösterir. Biz düzenli olarak hemodiyalize giren kronik böbrek yetersizliði hastalarýnda (koagiilasyon aktivasyonunu incelemek için) diyalize girme- den hemen önce ve diyalizden hemen sonra fibrinojen, aPTT, protrombin zamaný ve ÂT III aktivitelerini tayin ettik.
Gereç ve Yöntem: Hasta grubu düzenli diyalize giren 50 kiþi, kontrol grubu ise saðlýklý 20 kiþiydi. AT III tayinleri kromoje- nik substrat yöntemi kullanýlarak Boehringer Mannheim- Hi- tachi 717 otoanalizoründe çalýþýldý.
Bulgular: Kontrol grubunda AT III aktivitesini ortalama %I03,8±8,85 bulduk. Hasta grubunda; diyaliz öncesi AT III aktivitesini ortalama %84,56±I3,0, diyalizden sonra %99± 14,12 olarak bulduk.

Sonuç: Hasta grubunda diyaliz öncesi AT III aktivitesi kont- rol grubuna kýyasla anlamlý bir þekilde düþüktür p: 0.000 Di- yaliz sonrasý AT III aktivitesinde anlamlý bir artýþ kaydedil- miþtir (p: 0.000).

Preeklampsi fizyopatolojisi ve etyolojisi hala tümüyle açýklanmamýþ bir endotel bozukluðudur. Günümüzde fetal geliþme geriliði, prematüre doðum ve maternal ölümlerin baþta gelen nedenlerinden biridir. Preeklampside görülen; endotel hasarý, düþük prostasiklin kan düzeyleri, trombositlerin agregasyonu, düþük trombosit sayýsý ve vazospazm, hipertansiyon, proteinüri ve ödem gibi fizyolojik ve metabolik deðiþikliklerde artmýþ lipid peroksidasyonunun ve kandaki antioksidanlarýn koruyucu kapasitelerinin aþýlmasýnýn, rol oynadýðý gösterilmiþtir. Biz bu çalýþmada, plazma lipit peroksit düzeyi ile preeklampsi pa- togenezi arasýndaki iliþkiyi araþtýrdýk. 40 preeklamptik gebe ile 20 saðlýklý gebenin plazma lipit peroksit düzeyi ile serum kolesterol, trigliserit, ürik asit, total protein, albümin, tam kan trombosit sayýsý, hematokrit ve fibrinojen düzeylerini ölçtük. Plazma lipit peroksit tayininde, lipid peroksidasyonunun son ürünü olan MDA (malodialdehite)’ in, TBA (thiobarbitürik asit) ile oluþturduðu pembe rengin ölçümüne dayanan TBA yöntemi kullanýlmýþtýr. Plazma lipit peroksit düzeyi ile diastolik ve sistolik kan ba¬sýnçlarý arasýnda pozitif korelasyon bulunduðunu saptadýk (p<0.001, rl=0.79, r2=0.83). Preeklamptik olgularda lipit peroksit düzeyinin kontrol grubuna göre anlamlý derecede arttýðýný gözledik (p<0.0001). Hastalarýmýzý sistolik ve dias¬tolik kan basýnçlarým dikkate alarak gruplandýrdýðýmýzda, en yüksek artýþýn aðýr grupta olduðunu gördük. Preeklampsi olgularýnda lipit peroksitlerin dolaylý olarak prostaglandin metabolizmasýný bozarak endotel hasarý ve trombosit membran hasarý ile vazokonstrüksiyona yol açabileceði bilgisi ýþýðýnda, lipit peroksitlerin hastalýðýn primer semptomu olan hipertansiyona katkýda bulunabileceði sonucuna vardýk.

Amaç: Ýntracranial giriþimlerde, çok kýsa etkili bir opioicl olan, remifentanil infüzyonunun, orta etkili bir opioid olan fentanil infüzyonuna kýyasla anestezi süresince yeterli hemodinami ve daha kýsa bir post operatif derlenme saðlayýp saðlamayacaðýný araþtýrdýk.
Gereç ve Yöntem: Etik Kurul onayý alýndýktan sonra, intrakranyal giriþim planlanan ASA 1 ve 2 grubu 30 hasta çalýþma¬ya alýndý Gerekli monitörizasyonlar yapýldýktan sonra, 1. Gruba fentanil/propofol 2. Gruba, remifentanil / propofol ile TÝVA yapýldý. Hastalarýn hemodinamik ölçümleri baþlangýç¬tan itibaren post-op. ekstübasyonun 5. dakikasýna kadar kaydedildi. Derlenme Ramsey Skorlamasý ile deðerlendirildi, istatistiksel deðerlendirmede, student t ve eþlendirilmiþ dizilerde t testleri kullanýldý.
Bulgular: O AB indüksiyondan, cerrahi insizyona kadar olan dönemde remifentanil grubunda baþlangýca göre düþük seyrederken, fentanil grubunda anlamlý olarak yüksek bulundu. KAH’lan, remifentanil grubunda indüksiyondan itibaren an¬lamlý olarak düþtü ve operasyon boyunca düþük seyretti. KAH’da fentanil grubunda, baþlangýca göre, anlamlý bir deðiþme görülmedi. Ramsey skorlarý bakýmýndan, gruplar arasýnda fark yoktu. (p0,05) Fentanil grubunda kullanýlan propofol dozu, remifentanil grubuna göre anlamlý derecede daha yüksekti. (p(),05)
Sonuç: Aðrýlý uyaranlara, hipertansiyon, taþikardi gibi refleks yanýtlarý baskýlamasý, birikiri etkisinin olmamasý, oryantasyon zamanýnýn kýsa olmasý ve daha az hipnotik gereksini¬mine ihtiyaç göstererek maliyeti azaltmasý gibi özellikler gözönüne alýnarak, remifentanilin intrakranial giriþimlerde tercih edilebilecek bir ajan olduðu düþünüldü.

Amaç: Bu çalýþmada, bir eðitim hastanesine baþvuran göðüs travmalý olgular deðerlendirildi ve yaralanmanýn morbidité ve mortalité oranlan belirlendi.
Gereç ve Yöntem: Ocak 1995 ve Haziran 2001 tarihleri ara¬sýnda, Þiþli Etfal Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Acil Cerrahi Polikliniði‘ne baþvuran göðüs travmasý bulunan 146 hasta, retrospektif olarak, yaþ, cinsiyet, travma cinsi, klinik bulgular, tedavi, morbidité ve mortalité oranlarýna göre deðerlendiril¬di.
Bulgular: Göðüs travmasý 105 olguda (%72) penetre yara¬lanma ve 41 olguda (%28) künt mekanizma ile meydana gel¬miþtir. 29 olguda (%20) izole hemotoraks, 66 olguda (%45) izole pnömotoraks ve 51 olguda hemopnömotoraks saptandý. 133 olgu (%9I) tüp torakostomi ile tedavi edildi, 13 olguda (%9) torakotomi gerekli oldu. 14 olguda (%9.5) ek abdominal yaralanma saptandý. Post-operatif dönemde, 20 olguda komplikasyon geliþti. En sýk görülen komplikasyonlar pnömo- ni ve atelektazi idi. Mortalité 4 olguda gözlendi.
Sonuçlar: Sonuç olarak, göðüs travmalý olgular için ideal yaklaþým; ilk basamak tedavilerin travma merkezlerinde ya¬pýlmasý, ileri tetkik ve tedavilerin ise göðüs cerrahisi merke¬zinde yapýlmasý gerektiðini düþünmekteyiz.

Amaç: Operasyon sonrasý aðrý tedavisinde tramadol infüzyo- ýýýý ilave edilen ve edilmeyen olgularda aralýklý intravenöz tramadol doz gereksinimini karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Major abdominal kanser cerrahisi alacak 45-82 yaþ arasý, ASA 3-4 risk grubunda 36 hasta çalýþmaya alýndý. Genel anestezi uygulandý ve p o stop eratif vakalar iki gruba ayrýldý. Grup I de yalnýzca PC A, grup 2 de PC A + 5 mg/h tramadol infiizyonu verildi. Tüm hastalar da PC A takip dozu 20 mg, kilitli kalma süresi 15 dakika idi ve yükleme dozu uygulanmadý. Her iki grupdaki hastalarýnda ekstübe edildiklerinde visual rating scale ve cerrahiden 24 saat sonra beþ puanlý skala deðerleri chi square ve unpaired t’-testi ile karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Grup I‘de tramadol tüketimi 401.25 mg, grup 2’de 413.33 mg idi. Gruplar arasýnda istatistiksel anlamlýlýk yoktu. Po stop er atif ilk 24 saat içinde 36 hastanýn 35’ inde zaman za¬man orta þiddetle aðrý, yalnýz 1 hastada zaman zaman þiddet¬te aðrý yakýnmasý vardý.
Sonuç: Major abdominal cerrahi sonrasý hem aralýklý PCA hemde tramadol infüzyon ilaveli PCA uygulamasý minimal yan etkilerle etkin analjezi saðladý.

Amaç: Çalýþmamýzda, neostigminin preemptif olarak epidu¬ral kullanýmýnýn postoperatif analjezik etkinliðini araþtýrmayý amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Hastane Etik Kurulu onayýyla abdominal histerektomi geçirecek ASA l-ll grubunda, 40-65 yaþ arasýnda 45 olgu çalýþmaya alýndý. Indiiksiyondan 20 dk önce epidural yolla Grup l‘e 10 mi serum fizyolojik, Grup II‘ye 0.5 mg ne¬ostigmin, Grup IH’e 0.5 mg neostigmin+25 mg bupivakain verildi. Olgulara standart genel anestezi uygulandý. Peropc- ratýýar monitorizasyonda ortalama arter basýncý (OAB), kalp atým lýýzý (KAH), perifenl oksijen saturasyonu kaydedildi. Postoperatif aðrý tedavisi lýasta kontrollü epidural analjeziyle saðlandý. Postoperatif I., 2., 6., 12., 24. saatlerde OAB, KAH, Visiiel Analog Skala (VAS) ile aðrý takipleri yapýldý, 24 saatlik total analjezik tüketimi, yan etkiler kaydedildi. Ýstatistiksel deðerlendirmelerde student t, ANOVA testleri kullanýldý. P<0.05 anlamlý olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Olgularýn per ve postoperatif OAB, KAH deðerleri arasýnda anlamlý farlc saptanmadý. VAS, 24 saatlik total anal¬jezik tüketimi, yarý etki sýklýðý Grup III’ de diðer iki gruba gö¬re anlamlý olarak düþiik bulundu.
Sonuç: Preemptif amaçla epidural yolla uygulanan neostig¬minin bir lokal anestezik olan bupivakain ile kombine kulla¬nýldýðýnda postoperatif aðrýyý ve analjezik tüketimini anlamlý ölçüde azalttýðýný saptadýk. Abdominal histerektomilerde pos¬toperatif analjezik etkinlik için neostigmin+lokal anestezik kombinasyonunun iyi bir tercih olabileceði kanýsýna vardýk.

Elde parmak yokluðu fonksiyonel ve estetik açýdan ciddi bir kayýptýr. Elin tüm fonksiyonlarým saðlamada baþparmak %40 oranýnda öneme sahiptir. Baþparmak rekonstrüksiyonunun amacý ideal uzunluk ve görünümde, maksimum stabilité, ha¬reket kabiliyeti ve duyuya sahip orjinale yakýn baþparmak oluþturmaktýr. Ayak birinci ve ikinci parmaðý fonksiyon, duyu ve estetik açýdan bu özellikleri karþýlayan en uygun seçenek¬tir. Bu amaçla 26 yaþýnda, 7 ay önce iþ kazasý sonucu sað el baþparmakta avülziyon yaralanmasý oluþmuþ erkek hastaya, sol ayak 2. parmaðý el baþparmaðý yerine transplante edildi. Po stop eratif olarak, uzunluk, duyu ve örtü restorasyonu, kozmetik iyileþme yönünden orjinale yakýn bir sonuç elde edildi.

Üç yaþýnda erkek olgu, ani þuur kaybý ve siyanoz ile getirildi¬ði acil ünitesinde trakeostomi açýldýktan sonra kliniðimize ge¬tirildi. Geliþme geriliði ve mikrognatisi olan olgunun ~1 mm aðýz açýklýðý mevcuttu. Kalp atým hýzý 150 vuru dk-l, arteriyel kan basýncý 80/50 mmllg, solunum sayýsý 40 dk-l, arteriyel kan gazý analizinde lýipoksi ve lýiperkarbisi olan olgu, aspi¬rasyon pnömonisi ve akut kalp yetmezliði ön tanýsý ile ventilatör, hronkodilatatör, antibiotik ve dijital tedavisine alýndý. Tedavisinin 15. gününde maksillopalatomandibuler füzyon nedeniyle osteotomi operasyonu uygulanan olguya ~1.5 cm aðýz açýklýðý saðlandý ve daha sonra trakeostomisi kapatýldý. Olgu, komplikasyonsuz bir yoðun bakým desteði ile tedavi edilmiþ nadir bir maksillopalatomandibuler füzyon ve dolayýsýyla güç entübasyon olgusu olmasý nedeniyle sunulmuþtur.

Tip / nörofibromatosis, Nörofibromatosis’ in en sýk görülen formu olup, baþka tanýsal kriterlerin, varlýðýna da raðmen, en az iki nörofibroma ve altý veya daha fazla cafe au lait lekele¬rinin varlýðý, ile karakterizedir. Biz sað siatik sinir lojunda, sakral sinir köklerinde, her iki uyluk bölgesinde, semiýýal vezikülün posteriorunda ve subkutan yerleþimli mültipl nörofibromalarla seyreden tipik bir Nörofibromatosis tip 1 vakasýný sunduk. Biz kitle ile sinirlerin iliþkisini göstererek ve T2 aðýrlýklý görüntülerde tipik sinyal intensitelerini açýða çýkararak nörofibromalarýn gösterilmesinde ve karakterizasyonunda MR ince¬lemenin çok önem taþýdýðýný vurguladýk.