Primer hiperparatiroidizm (pHPT) bir veya birden fazla paratiroid bezinden uygunsuz olarak otonom fazla paratiroid hormon (PTH) uretimine bagli olarak kalsiyum (Ca) metabolizmasinin regulasyonunda bozukluk sonucunda PTH ve Ca duzeylerinde artis veya bunlardan birinin (Ca, PTH) uygunsuz olarak normal olmasi ile karakterizedir. pHPT'nin %90-95'i ailesel oyku ve diger endokrin organ tumorleri ile iliskisi olmayan sporadik tip olup, %5-10'u herediterdir. pHPT'nin % 80-85'ine tek paratiroid adenomu, % 4-5'ine cift adenom, % 10- 15'ine coklu bez hiperplazisi ve % 1'den azina paratiroid kanseri neden olmaktadir. pHPT'nin tanisi biyokimyasal olarak koyulur. pHPT'nin tek kuratif tedavisi cerrahidir. pHPT'de ameliyat tercihi hastada herediter HPT olup olmamasina, cerrahi tedavi gerektirecek tiroid hastaligi olup olmamasina, yapilan preoperatif lokalizasyon calismalarina ve bu calismalardaki bulgulara gore, intraoperatif PTH kullanilma olanaklarina, cerrahin tercihine bagli olarak degisebilir. Mukemmel sonucu alabilmek icin preoperatif belirlenen cerrahi strateji, gerektiginde intraoperatif bulgulara gore revize edilebilir. pHPT'nin cerrahi tedavisinde 2 temel yaklasim, BBE ve MIP yontemleridir. BBE, pHPT'nin cerrahi tedavisinde mukemmel sonuclara sahip, altin standart olarak kabul edilen ve surekli gecerli bir opsiyon olmasina ragmen, gunumuzde MIP klinik ve radyolojik olarak tek bez hastaligi dusunulen secilmis hastalarda ideal yaklasimdir. Goruntulemenin negatif olmasi cerrahi endikasyonun olup olmadigini belirleyen kriter olmayip paratiroid cerrahisi icin kontrendikasyon degildir. Sporadik pHPT'nin cerrahi tedavisinde her iki yontem de guvenli ve etkili yontemler olmasina ragmen, her iki yontemin etkinligi ile ilgili tartismalar halen devam etmektedir. Temel olarak yapilan cerrahi girisim risk yarar dengesini iyi kurmali, persistan ve rekuren hastalik riskini minimalize ederek en yuksek kur oranini saglamali, komplikasyon riskini de arttirmamalidir. Kur oranini azaltan herhangi bir yontem persistan ve rekuren hastaliga bagli olarak ikincil paratiroidektomi riskini arttirmaktadir. Deneyimli cerrahlar tarafindan yapilan ikincil paratiroidektomilerde basari orani %90'in uzerinde olmasina ragmen, hastanin en dusuk komplikasyonla en yuksek kur orani ilk cerrahide elde edilebilir. Ayrica ikincil cerrahide komplikasyon oranlari daha yuksektir. Ikincil girisimlerde mumkun oldugunca goruntuleme klavuzlugunda selektif cerrahi uygulanmalidir. En az diseksiyonla ve en az morbidite ile en yuksek kurun saglanabilecegi cerrahi strateji belirlenmelidir. Bu calismada pHPT tanili hastalarda kime hangi cerrahi tedavinin uygulanabilecegini degerlendirmeyi amacladik.

Postprandiyal reaktif hipoglisemi gýda alýmýndan 2-5 saat sonra oluþan hipoglisemi durumudur.ilk 2 saat içinde olursa alimenter, 3.saatte oluþur ise idiopatik, 4. saatten sonra oluþur ise geç reaktif hipoglisemi olarak adlandýrýlýr. OGTT normal olup 4.satten sonra glisemisi 55 veya 60 mg/dl olan kimseler geç reaktif hipoglisemi olarak deðerlendirilmeli ve eðer birinci dereceden yakýnlarýnda diyabet yüklülüðü var ve de kilo artýþý eþlik ediyorsa bu tip hipogliseminin tip 2 diyabeti kuvvetli þekilde predikte edebileceðini düþünmekteyiz. Bu yüzden geç reaktif hipoglisemiyi tanýsýný koymak ve de böylelikle muhtemel bir diyabetin prevansiyonunu da erkenden yapabilmek için için bu özelliliði olan kimselerden istenecek OGTT'in en az 4 saatlik olmasýna dikkat edilmelidir.Bu þekilde yaþam tarzý deðiþikliði yanýnda tip 2 diyabetin prevansiyonu açýsýndan geç reaktif hipoglisemisi olup bozulmuþ açlýk glikozu (IFG) olanlarda metformin, AGÝ, yine geç reaktif hipoglisemisi olup bozulmuþ glukoz toleransý (IGT) olanlarda da metformin, AGÝ, TZD, DPP-IVInhibitors, GLP1RA tedavilerinin gerektiðinde diyabet prevansiyonunda yeni alternatif bir tedavi yaklaþýmý olabileceðini düþünmekteyiz.

Amaç: Aðustos 2017’de baþlayan Ýstanbul Okan Üniversitesi Hastanesi böbrek nakli programý kapsamýnda beþ kadavradan, doksan bir canlý donörden olmak üzere 100 böbrek nakli 16 aylýk süre içinde gerçekleþtirildi. Bu yazýda böbrek nakli konusundaki deneyimlerimizi paylaþmayý amaçladýk.
Yöntem: Ýstanbul Okan Üniversitesi Saðlýk Uygulama ve Araþtýrma Merkezi'nde böbrek nakli yapýlan 100 hastanýn retrospektif analizi yapýldý. Donör ve alýcý hastalarýn demografik özellikler, kreatinin düzeyleri, eþlik eden hastalýklarý, donör hastalarýn renalanjio tomografi neticeleri, alýcý hastalarda geliþen postoperatif cerrahi komplikasyonlar, cerrahi sýrasýnda gerçekleþtirilen arteriyel anastomoz özellikleri deðerlendirildi.
Bulgular: Donör hastalarýn yaþ ortalamasý 44.05 ± 13.76 (18-71) idi. Tüm canlý donörlere ameliyat öncesi her iki böbreðin vasküler yapýsýný deðerlendirmek için renal anjiyo tomografi yapmýþtý. Sað böbrekte aksesuar arter varlýðý en sýk gözlenen vasküler varyasyondu (% 16.5). Kronik böbrek hastalýðý etiyolojisinde en sýk gözlenen neden diabetes mellitus (% 36.4) ve hipertansiyon (% 15.6) idi. Ortalama sýcak ve soðuk iskemi süresi sýrasýyla 1.82 ± 0.44 (1-3) ve 40.25 ± 6.12 (31-57) dakika idi. Postoperatif en sýk gözlenen komplikasyon üreter anastomozunun darlýðýydý (%4.1). Renal ve internal iliak arterler arasýnda uç uca arter anastomozu en çok tercih edilen anastomozdu (%57.2).
Sonuç: Maliyet etkinliði açýsýndan en uygun tedavi olan böbrek naklinin arttýrýlmasý hasta saðlýðý ve ülke ekonomisi için faydalý olacaktýr.

Amaç: Kliniðimizde 2005-2009 tarihleri arasýnda uyguladýðýmýz 396 laparoskopik ürolojik giriþimde geliþen komplikasyonlarýnýn incelenmesi ve Clavien sýnýflandýrma sistemi ile sýnýflandýrýlmasý.

Gereç ve Yöntemler: 2005-2009 tarihleri arasýnda uygulanan 396 laparoskopik operasyon sonrasýnda geliþen komplikasyonlar retrospektif olarak incelendi. Çalýþmamýz radikal ve basit nefrektomi (188), parsiyel nefrektomi (29), pyeloplasti (78), sakrokolpopeksi (16) ve radikal prostatektomi (85) uyguladýðýmýz hastalarý içermektedir. Hasta sayýsý, uygulanan operasyon, hasta yaþý, American Society of Anesthesiologists (ASA) skoru ve gerçekleþen komplikasyonlar Clavien sistem ile sýnýflandýrýldý. Ýstatistiksel incelemede Fisher’s exact ve chi-square testleri kullanýldý.

Bulgular: Toplam 75 hastada komplikasyon geliþti ve total komplikasyon oraný %18,9 olarak saptandý. Hasta gruplarýna bakýldýðýnda laparoskopik radikal ve basit nefrektomide %11,1; laparoskopik parsiyel nefrektomide %37,9; laparoskopik pyeloplastide %15,3; laparoskopik sakrokolpopekside %18,7 ve laparoskopik radikal prostatektomide %32,9 oranýnda komplikasyon ile karþýlaþýldý. Clavien sistem ile sýnýflandýrýldýðýnda komplikasyon oranlarý derece 1, 2, 3, 4, 5 için sýrasýyla %11,6, %13,8, %1,2, %1, %0 olarak saptandý. Operasyon öncesi ASA skoru ile geliþen komplikasyonlar arasýnda istatistiksel anlamlý iliþki saptanmadý (p=0.02; Fisher’s exact test).

Sonuçlar: Çalýþmamýz laparoskopik ürolojik giriþimler sonucu geliþen komplikasyonlarýn diðer merkezler ile karþýlaþtýrmasýnda yardýmcý olacaktýr.

Giriþ: Bu makalede cerrahi olarak zor bir anatomide olan kranio-orbital tümörlerin, cerrahi yaklaþýmlarýný ve klinik deneyimlerimizi paylaþmayý amaçladýk.
Materyal-metod: Ocak 2004 ile Aralýk 2017 tarihleri arasýnda ekstraorbital – transkranial yolla opere edilmiþ olan toplam 22 orbita tümörlü olgunun retrospektif olarak incelemesi yapýldý. Bilgiler hastane, operasyon ve poliklinik kayýtlarýndan elde edildi. Operasyon öncesi demografik veriler, oftalmolojik muayene bulgularý, klinik ve radyolojik bulgular kayýt altýna alýndý. Tüm hastalara bu dönemde kranial manyetik rezonans (MR) ve kranial bilgisayarlý tomografi (BT) incelemesi yapýldý. Tümörün yeri, büyüklüðü ve komþu yapýlarla iliþkisi bu incelemeler ýþýðýnda kayýt altýna alýndý.
Bulgular: Lateral yaklaþým 12 olguda uygulandý. Lateral yaklaþým frontotemporal kraniotomi ile yapýldý. Oniki olgunun 3 tanesinde tümörün lateral-inferior yerleþimli olmasý nedeniyle zygoma osteotomisi klasik osteotomiye eklendi. On olguda ise anterior yaklaþým uygulanmýþ olup, 7 olguda frontal kraniotomi yeterli olup, 3 olguda ise subfrontal kraniotomi klasik kraniotomiye eklenmiþtir.
Sonuç: Transkranial cerrahi yaklaþým gerektiren orbital tümörlerde uygun cerrahi giriþim seçimi ile yüksek rezeksiyon oranlarýna ulaþýlabilir. Cerrahi planlamada en önemli etken tümörün yerleþim yeri olmakla birlikte, tümörün büyüklüðü ve cerrahi çýkarým yüzdesindeki beklenti, önemli diðer etkenler arasýndadýr. Bizim serimizde düþük komplikasyon oraný, iyi görme alaný ve göz hareketleri sonuçlarý ile çoðu vakada yüksek eksizyon oranýna ulaþýlmýþtýr.

Amaç: Periferik tuzak nöropatilerin en sýk karþýlaþýlaný karpal tünel sendromudur. Çalýþmamýzdaki amacýmýz karpal tünel sendromunun tedavisinde uygulanan minimal invaziv açýk cerrahi yaklaþýmý tanýmlamak ve cerrahi sonuçlarýný ortaya koymaktýr.
Yöntem: Kliniðimizde karpal tünel sendromu tanýsý ile minimal invaziv açýk cerrahi yaklaþým uygulanarak tedavi edilen 217 vaka çalýþmamýza dahil edildi. Hastalarýn cerrahi tedaviden yarar görmelerinin deðerlendirilmesi için ameliyat öncesi, ameliyattan 1 ay ve 3 ay sonra uygulanmýþ olan Visual Analog Skala (VAS) ve Fonksiyonel Durum Skalasý (FDS) sonuçlarý kullanýlarak incelendi.
Bulgular: Vakalarýn yaþ ortalamasý 55,4±12,8 yýl (daðýlýmý 32-69) olup 175 (%80,6) vaka kadýn 42 (%19,4) vaka erkekti. KTS nin etyolojisi deðerlendirildiðinde 189 (%87,1) vaka idiyopatik, 19 (%8,8) vakada hipotroidi, 5 (%2,3) vakada romatoid artrit, 4 vakada (%1,8) gebeliðin yer aldýðý görüldü. Ameliyat öncesi VAS ile ameliyat sonrasý geç dönem arasýndaki VAS deðiþimi 5,41±1,05 bulundu. FDS deðiþim 17,44±3,06. Skalalarýn deðiþimi istatistiksel olarak anlamlýydý.
Sonýuç: Karpal tünel sendromunun cerrahi tedavisinde uygulanan minimal invaziv açýk cerrahi yaklaþým lokal anestezi ile uygulanabilmekte (ortalama 1cm insizyon ile) ve baþarýlý cerrahi sonuçlar elde edilmektedir.

Amaç: Myometriuma invazyon oraný %50 den az olan non-endometrioid endometrial tümörlerin ekstra uterin metastaz oranlarýný araþtýrmak
Yöntemler: 2005-2015 yýllarý arasýnda iki jinekolojik onkoloji merkezinde endometrial kanser nedeniyle opere edilen hastalar klinik arþivlerden tarandý. Çalýþmaya dahil etme kriterleri seröz, berrak hücre, undiferansiye veya karsinosarkom histolojileri ve yarýdan az miyometriyal invazyon idi. Her histolojik tip adneksiyal metastaz, lenf nodu metastazý (pelvik / paraaortik) ve omental metastaz için analiz edildi.
Bulgular: Medyan yaþý 64 (34-72) olan toplam 116 hasta incelendi. Hastalarýn 57'si seröz (% 49.1), 29'u berrak hücreli (% 25.0), 27'si karsinosarkom (% 23.3), 3'ü (% 2.6) ise andiferansiye histolojik tipteydi. 15 hastada (% 12.9) adneksal metastaz (over / tuba), 10 hastada nodal metastaz (% 8.6) ve 15 hastada (% 12.9) omental metastaz saptandý. Adneksiyal metastaz oranlarý seröz tip için % 14, berrak hücre tipi için % 10 ve karsinosarkom için % 11 olarak hesaplandý. Omental metastaz oranlarý seröz tip için % 11, berrak hücre tipi için% 17 ve karsinosarkom için% 15 idi. Ekstra peritoneal nodal metastaz oranlarý seröz tip için% 12, berrak hücre tipi için % 7 ve karsinosarkom için% 4 olarak hesaplandý.
Sonuç: Bu çalýþmaya göre erken dönemde bile seröz, berrak hücreli veya karsinosarkom tiplerinde omental metastaz veya adneksal metastaz oranlarý yüksektir. Bununla birlikte, karsinosarkomdaki lenf nodu metastazý daha düþük görünmektedir. Bu hastalar için miyometriyal invazyonun derinliðine bakýlmaksýzýn kapsamlý bir evreleme ameliyatý planlanmalýdýr.

Giriþ: Geniþ alt dudak defektlerinin kapatýlmasýnda iyi estetik ve fonksiyonel sonuçlar elde etmek için cerrahlarýn çabasý halen devam etmektedir. Depresör anguli oris kasý ile alt dudak rekonstrüksiyonu Tobin tarafýndan 1983 yýlýnda tanýmlanmýþtýr. Depresör anguli oris flebinin kompozit flebi duyusunun mental sinir tarafýndan taþýndýðý bu nedenle hazýrlanmasý esnasýnda mental sinirin korunmasý gerektiði savunulmuþ ve bu sav üzerine daha sonra yeterli araþtýrma yapýlmamýþtýr.
Materyal Metod: Kliniðimize alt dudakta kitle þikayeti ile baþvuran ve kitle eksizyonu sonrasýnda %30 un üzerinde defekti olan 16 hastanýn 9 unda mental sinir korunarak, 7 sinde mental sinir korunmaksýzýn DAO fleple rekonstrüksiyon yaparak duyu, fonksiyon ve estetik açýdan sonuçlarý deðerlendirdik.
Bulgular: Tek taraflý flep uygulanan vakalarda duyu ve genel komplikasyonlar açýsýndan sonuçlar benzer olup özellikle çift taraflý flep uygulanan; mental sinirin korunduðu hastalarda flebin rotasyon arkýnýn yetmezliði nedeniyle alt dudak orta hatta whistle deformitesi yada drooling tarzý komplikasyonlar oluþabilmektedir.
Sonuç: Depresör anguli oris kasýnýn defekte rotasyonunu kýsýtlayan, rotasyon kýsýtlamasý nedeniyle ýslýk deformitesi oluþmasýna neden olan, karsinomlarda perinoral yayýlma yoluyla kraniyal metastaz yolu olan mental sinirin; flep hazýrlanmasý esnasýnda korunmasý hiçbir avantaj katmamakla birlikte birçok olumsuz duruma neden olmakta ve bu flebin nerdeyse unutulmasýna neden olmaktadýr. Flep içeriðindeki cilt ve mukozanýn duyusu trigeminal sinirin bukkal dalý tarafýndan taþýnmaktadýr ve cerrahi esnasýnda mental sinirin korunmasýna gerek yoktur.

Amaç: Pilonidal sinüs hastalýðý genellikle sakrokoksigeal bölge yerleþen ve ciltte - deri altý yað dokusunda kronik enflamasyon ile ilerleyen bir hastalýktýr. Bu çalýþmada pilonidal sinüs hastalýðý olan 298 hastanýn hipertrikozu, aile öyküsü, obezite ve seks steroidlerinin etkileri deðerlendirildi.
Yöntem: Malatya Devlet Hastanesi Genel Cerrahi Kliniðinde Ocak 2014 - Aralýk 2017 tarihleri arasýnda primer pilonidal sinus hastalýðý nedeniyle tedavi edilen 618 hastanýn týbbi kayýtlarý retrospektif olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Kadýn cinsiyet ve aile öyküsü pilonidal sinüs hastalýðý ve hipertrikoz, hipertrikozu olmayan hastalardan anlamlý olarak yüksekti (p = 0.030, p = 0.035, p <0.001). Hipertrikozlu kadýn hastalarda, ortalama progesteron düzeyi hipertrikoz olmayan kadýnlardan anlamlý olarak düþüktü (p = 0.003).
Sonuç: Aþýrý kilolu veya obez olmak, uzun süre oturmayý gerektiren bir mesleðe sahip olmak ve pilonidal sinüs hastalýðýnýn geliþmesine yatkýn bir aile öyküsü olmasý.

Giriþ: Apelin, yakýn zamanda keþfedilen, baþta kardiovasküler sistem olmak üzere birçok dokuda yaygýn olarak bulunarak vazodilatatör ve pozitif inotropik etkiler gösteren bir peptiddir. Bu etkilerinden dolayý apelin eksikliðinin hipertansiyon ve kalp yetersizliðinin geliþminde önemli rolü olduðuna inanýlmaktadýr. Öte yandan apelinin ateroskleroz geliþminde ve özellikle hassas plak oluþumundaki yeri ise net bilinmemektdir. Dolayýsýyla bu çalýþmada akut koroner sendrom zemininde oluþan hassas plak ve apelin arasýndaki iliþkiyi araþtýrmayý amaçladýk.
Gereç ve yöntem: Çalýþmaya 40 akut koroner sendrom, 40 stabil koroner arter hastasý olmak üzere toplam 80 hasta alýndý. Tüm hastalarýn rutin biyokimyasal testleri yanýnda plazma apelin seviyeleri ölçüldü ve transtorasik ekokardiyografileri yapýldý.
Bulgular: Akut koroner sendromu olan hastalarýn plazma apelin seviyeleri belirgin olarak daha düþük bulundu (221.2±66.7 vs 254.3±77.9 p=0.04). Öte yandan, plazma apelin seviyesi ile serum enflamasyon belirteçleri ve koroner arter hastalýðýnýn yaygýnlýðý arasýnda iliþki saptanmadý.
Sonuç: Plazma apelin seviyesindeki düþüklük plak hassasiyetine ve akut koroner sendroma yatkýnlýk oluþturabilir.

AMAÇ
Ýnme hastalarýnda malnutrisyon sýklýkla gözlenmekte olup oraný yayýnlarda deðiþkenlik göstermektedir. Baþvuru zamaný, inme tipi, eþlik eden týbbi durumlar ve inme komplikasyonlarý bu deðiþkenlikte etken olabilir.
Çalýþmamýz,inme kliniðimize baþvuranlarda malnutrisyon prevalansýný ve iliþkili risk faktörlerini araþtýrmak amacýyla planlanmýþtýr.
METOD
Prospektif olarak organize edilen çalýþmada Haziran 2016- Þubat 2017 arasýnda inme hastalarýnýn beslenme durumlarý ve risk faktörleri deðerlendirildi. Baþvuru sýrasýnda beslenme durumlarý hesaplandý. Demografik veriler ve klinik bilgi not edildi. Demografik veriler yaþ, cinsiyet, inme tipi ve diðer komorbiditeleri içermekteydi.
C-reaktif protein, serum albumin, serum kreatinin, lipid profil ve serum lenfosit sayýmlarý rutin laboratuar yöntemi ile ölçüldü.
Hastalarýn beslenme durumu; yaþlý hastalar için MNA, 65 yaþ altý için NRS 2002 skalalarý kullanýlarak hesaplandý.
BULGULAR
318 inme hastasýnýn beslenme durumu incelendi. Hastalarýn 145'i kadýn, 173'ü erkekti. Ortalama yaþ 66.16±14,32 idi. 65 yaþ üstü hastalarýn % 66.1'inde, 65 yaþ altý hastalarýn % 12.2sinde malnutrisyon tespit edildi. Hiperlipidemi varlýðý dýþýnda eþlik eden komorbiditelerle malnutrisyon arasýnda anlamlý iliþki saptanmadý. 65 yaþ üstü beslenme problemi olmayan hastalarda serum lipid düzeyleri yüksek bulundu. Ayrýca çalýþmamýzda malnutrisyon ile malnutrisyon belirteçleri arasýnda da anlamlý bir iliþki tespit edilmedi.
SONUÇLAR
Özet olarak, inme hastalarýnda malnutriyon sýklýðý fazladýr. Malnutrisyonun erken tanýnmasý önemlidir, ancak malnutrisyon belirteçlerinin yokluðunda gözden kaçabilir. Ýnmeden korunmada deðiþtirilebilir beslenme ile iliþkili risk faktörlerini tanýmaya yarayacak çalýþmalarý hedeflemek amaç olmalýdýr.

Amaç: Febril nöbetler, çocukluk çaðýnda en sýk görülen nöbet türüdür. Çoðu çocukta prognoz iyidir. Nöbet tekrarý ve epilepsi geliþim riskini artýran birçok faktör tanýmlanmýþtýr. Bu çalýþmanýn amacý febril nöbet nedeniyle baþvuran hasta¬larýn klinik özellikleri, aldýklarý tedavi ve izlem sonuçlarýný araþtýrmak ve risk faktörlerini belirlemektir.
Yöntem: Mart 2017 ile Aralýk 2018 tarihleri arasýnda febril nöbet nedeniyle yönlendirilen yaþlarý 3-60 ay arasýnda olan 147’si (%42,6) kýz, 198’i (%57,4) erkek olan toplam 345 hasta dahil edildi.
Bulgular: Baþvuru sýrasýnda ortalama yaþ 30,4±15,4 ay, ilk nöbet geçirme yaþý ise ortalama 21,2±12,8 aydý. Basit febril nöbet 247 (%71,6), komplike febril nöbet 89 (%25,8), febril status epileptikus 9 (%2,6) hastada saptandý. Hastalarýn %59,1’inde tek¬rarlayan febril nöbet öyküsü vardý. Otuz (%8,69) has¬tanýn birinci derece akrabalarýnda epilepsi öyküsü, 176 (%51) hastanýn ailesinde ise febril nöbet öyküsü vardý. En sýk üst solunum yolu enfeksiyonu (%53,8) olmak üzere iki yüz yetmiþbeþ ( %79,7) hastada muayene esnasýnda ateþe neden olabilecek enfeksiyon tespit edildi. Yüz doksanbeþ hasta tedavisiz izlenirken, tedavi verilen hastalarýn %48,6’sýna rektal diazepam, %23,3’üne sodyum valproat, %23,3’üne levetirasetam, %4,6’sýna fenobarbital baþlandý. Bir yýllýk izlem sonunda sadece komplike febril nöbeti olan 4 hasta (% 1,15) epilepsi tanýsý aldý. Febril nöbetin baþlangýç yaþý, ailede febril nöbet öyküsü, nöbet öncesi ateþli dönemin kýsa olmasý ve ailede epilepsi varlýðý nöbetlerin tekrarý açýsýndan anlamlý risk faktörleri olarak bulundu.
Sonuç: Febril nöbetler genel olarak iyi huylu nöbetler olup epilepsi geliþim riski düþüktür. Risk faktörlerini belirlemek tedavi ve takip planý için önemlidir.

Amaç:
Anestezi uygulamalarý, bebeklerde ve çocuklarda artmýþ nöronal hasara neden olabilir. Çocuklarda nörolojik ilerlemeyi araþtýrmak için yaygýn olarak biliþsel veya öðrenme eksiklikleri testleri kullanýlýr.
Görsel Uyarýlmýþ Potansiyel, görsel uyarýma ve beyin fonksiyonunun objektif bir deðerlendirmesine yanýt olarak serebral korteksin oksipital bölgeleri tarafýndan üretilen bir elektrik sinyalidir.
Bu çalýþmada, daha objektif sonuçlar elde etmek için, korozif özofajit tedavisi boyunca çoklu anestezi uygulamasýna maruz kalmýþ çocuklarda görsel uyarýlmýþ potansiyel yanýtlarý, daha önce hiç anestezi almayan çocuklarla karþýlaþtýrýlmýþtýr.
Malzemeler ve yöntemler:
Bu prospektif, tek kör, randomize, kontrollü bir çalýþmada, korozif özofajit nedeniyle pediatrik cerrahi kliniðimize baþvuran ve genel anesteziyi 15 kezden fazla alan 25 çocuk Grup-P’yi; Çocuk-kliniðimize baþvuran ve daha önce hiç anestezi almayan 25 çocuk, Grup-C'yi oluþturdu. Her iki grubun flaþ ve patern VEP yanýtlarý, anestezik ilaç uygulamasý olmaksýzýn elektrofizyoloji laboratuvarýnda ölçüldü. Grup-P'deki çocuklarýn VEP yanýtlarý, anestezi uygulamasýna son maruz kaldýktan en az 3 gün sonra kaydedildi.
Bulgular:
Modelin N2 ve P2 bileþenlerinin gecikme süreleri ve amplitüdleri ile flash VEP yanýtlarý iki grup arasýnda istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk göstermiþtir (p = 0.000).
Sonuç:
Bu çalýþma, tekrarlanan anestezik uygulamalarda VEP parametrelerinin anlamlý olarak deðiþtiðini göstermektedir. VEP yanýtlarýnýn, anestezi nörotoksisitesinin deðerlendirilmesi için güvenilir bir objektif kriter olabileceðine inanýyoruz.

Amaç: Prematüre retinopatisi (ROP) nedeniyle uygulanan tedavi modellerinin deðerlendirilmesi, tedavi modellerinin etkinliði ve sonuçlarýnýn belirlenmesi amaçlandý.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2012- Ocak 2017 tarihleri arasýnda hastanemizde doðan ve takip edilen bebekler ile dýþ merkezlerden kliniðimize yönlendirilen, ROP nedeniyle tedavi gereksinimi olan tüm preterm bebekler retrospektif olarak deðerlendirildi. Uluslararasý ROP komitesinin belirlediði kriterlere göre olgularýn zon ve evreleri kaydedildi. Çalýþmada hastalar üç grupta deðerlendirildi. Grup 1: zon 1’de herhangi bir evre ile birlikte “plus (artý)” hastalýk, grup 2: zon 2’de evre 2 veya 3 ile birlikte “artý” hastalýk, grup 3: agresif posterior retinopati (APROP) olarak sýnýflandýrýldý. Olgularýn doðum kilosu, gestasyon yaþý, uygulanan tedaviler, tedavi sayýlarý ve uygulanma haftalarý kaydedildi. “Artý” hastalýkta gerileme, makuler çekinti ve retina dekolmaný geliþmemesi baþarýlý tedavi olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Çalýþma süresince 1746 preterm bebek ROP açýsýndan muayene edildi. Çalýþmaya 31 kýz 34 erkek olmak üzere 65 (%3,7) bebek dahil edildi. Bebeklerin 126 gözüne müdahale edildi. Bebeklerin ortalama doðum aðýrlýðý 1159 (535-2200) gram, doðum süresi 28,4±2,5 (24-34) hafta idi. Grup 1’de 33 göz (%26,1), grup 2’de 71 göz (%56,3) ve grup 3’de 22 göz (%17,4) mevcuttu. Doksan dört göze (%74,6) bir, 26 göze (%20,6) iki ve 6 göze (%4,8) üç kez tedavi uygulandý. Ortalama ilk tedavi uygulanma süresi 36±2,4 (32-41) hafta idi. Ýlk tedavi grup 1 (%75,8) ve grup 3’de (%95,5) intravitreal bevacizumab (ÝVB) ile, grup 2’de (%78,9) ise diod lazer fotokoagülasyon (LFK) ile yapýldý. Doðum haftasý ile doðum kilosu ve ilk tedavi uygulanma haftasý arasýnda anlamlý pozitif korelasyon saptandý. LFK uygulanan hastalarýn %42,1’i ile ÝVB uygulanan hastalarýn %7’sinde rekürrens sebebi ile tekrar tedavi uygulandý (p<0.05). LFK+ÝVB birlikte yapýlan 5 gözde nüks geliþmedi. Grup 1’den 1 hastanýn 2 gözünde evre 4a retina dekolmaný geliþti. Grup 2’den 1 hastanýn 2 gözünde makuler çekinti geliþti. Uygulanan tedaviler sonrasý 122 gözde (%96,8) tedavide baþarý saðlandý.
Sonuç: Prematüre retinopatisi uygun ve etkin tedavi ile kontrol altýna alýnabilmektedir. ROP’da LFK halen ilk tedavi seçeneði olmasýna raðmen; zon 1 hastalýk ve APROP’ta ÝVB tek baþýna veya LFK ile birlikte etkili bir tedavi seçeneðidir. ÝVB tedavi modeli, ROP tedavisinde göze uygulanan giriþim sayýsýný azaltmaktadýr.

Amaç
Çocuk alerji polikliniðine baþvuran besin alerjisi tanýsý konulan olgularýn klinik ve laboratuvar özelliklerinin belirlenmesi amaçlandý.
Gereç ve yöntem
Bu çalýþma kesitsel gözlemsel bir çalýþma olarak Mart 2016- Aralýk 2017 tarihleri arasýnda yapýldý. Besin alerjisi tanýsý ile izlenen 90 hastanýn dosyasý geriye dönük olarak deðerlendirildi.
Bulgular
Çalýþmaya 90 olgu dahil edildi. Olgularýn 63’ü (%70) erkek, 27’si (%30) kýz idi. Olgularýn median yaþý 12ay (3-156), semptomlarýn baþlama yaþý 4 ay (1-156) idi. Taný anýndaki eozinofil sayýsý 410/mm3 (0-4600), total IgE deðeri 83.1 IU/ml (3,17-2500) idi. Olgular cinsiyetlerine göre 2 gruba ayrýlarak deðerlendirildiðinde ortalama yaþ, semptomlarýn baþlama yaþý, total IgE düzeyleri, eozinofil düzeyleri ve spesifik IgE düzeylerine göre gruplar arasýnda anlamlý farklýlýk saptanmadý. Olgularýn 50 (% 55,6) ’sine atopik dermatit, 31(% 34,4)’ ine ürtiker, 6 (% 6,7)’sýna proktokolit, 2 (%2,2 )’sine anjioödem, 1(%1,1 )’ine anafilaksi tanýsý konuldu. Olgularýn 34 (%37,8)’ünde IgE aracýlý, 6 (% 6,7)’sýnda non-IgE ve 50 (%55,5)’sinde mikst tip besin alerjisi saptandý. En sýk tespit edilen besinler yumurta 29 (%32,2); süt ve yumurta 27 (%30) ve inek sütü 22 (%24,4) idi. Deri prik testinde hastalarýn 52 (%57,7) ’sinde duyarlýlýk saptandý. Olgularda en fazla yumurta (%22,2) duyarlýlýðý tespit edildi. Spesifik IgE deðerleri F1: 0,87 kU/L (0,10-100), F2: 0,30 kU/L (0,10-96,90), F5: 0,48 kU/L (0,10-53) olarak saptandý.

Sonuç
Besin alerjisine en sýk neden olan besinler yumurta ve inek sütüdür. Bununla birlikte hastalarýn yarýsýndan fazlasý atopik dermatit tanýsý aldýðýndan; atopik dermatitli hastalarýn besin allerjisi açýsýndan deðerlendirilmeleri uygun olabilir.

Amaç: Son zamanlarda yapýlan araþtýrmalar çocuk ve ergenlerde obezite riskini arttýran potansiyel faktörlere odaklanmýþtýr. Geçmiþ yýllarda yapýlan araþtýrmalara göre obezite riskini arttýran faktörlerden birinin Dikkat eksikliði hiperaktivite bozukluðu (DEHB) olabileceði yönündedir. Bu çalýþmanýn amacý çocuk endokrinoloji polikliniðine baþvuran aþýrý kilolu/obez çocuk ve ergenlerin DEHB bulgularýnýn eþlik etme durumunun araþtýrýlmasýdýr.
Yöntem: Bu kesitsel çalýþmaya yaþlarý 6-14 arasýnda deðiþen vücut kitle indeksi 95’inci persentilden büyük olan 55 çocuk ve ergen ile 37 obez olmayan saðlýklý çocuk ve ergen dahil edilmiþtir. Çalýþmada Sosyodemografik form, Güçler ve güçlükler Anketi (GGA) ve Çocuk ve ergenlerde davraným bozukluklarý için DSM-IV’e (The Turgay Diagnostic and Statistical Manuel of Mental Disorders) dayalý tarama ve deðerlendirme ölçeði kullanýlmýþtýr.
Sonuç: Vaka grubunda dikkat eksikliði %10.9, hiperaktivite/impulsivite %3.6 ve bileþik tip %7.3, saðlýklý kontrol grubunda ise dikkat eksikliði %5.4, hiperaktivite/impulsivite %2.7 olarak saptanmýþtýr. GGA skorlarýna göre akran iliþkilerindeki sorunlar kontorl grubuna göre yüksektir (5.13±1.24 vs 4.32±1.18, p=0.003). Ýkili regresyon analizine göre akran iliþkilerindeki sorunlar ile obezite arasýndaki anlamlý iliþki saptanmýþtýr.
Tartýþma: Bulgularýmýza göre obezitesi bulunan çocuk ve ergenlerde DEHB bulgularý ve akran iliþkilerinde sorun yaþama oraný yüksek olarak saptanmýþtýr. Dolayýsýyla, DEHB bulgularýný fark etmemenin obezite tedavisinde risk teþkil edebileceði dolayýsýyla DEHB bulgularýnýn tedaviye uyum ile ilgili motivasyon ve uyumda risk faktörü olabileceði düþünülmektedir.

Bilateral involvement of major salivary glands by a carcinoma of an identical histologic subtype is uncommon. A 26-year old female was diagnosed to have a low-grade acinic cell carcinoma (ACC) in the left parotid gland. After superficial parotidectomy, she was referred to the oncological dispensary care without further oncological therapeutic intervention. During 11 years of follow-up, she had no evidence of locoregional recurrence or metastasis. However, at the age of 37, she was recognized to have another tumor mass in the contralateral parotid gland. Right superficial parotidectomy was done and histology confirmed an ACC showing the same picture as it was found previously. A year after operation, no sign of tumor relapse was seen. Although metachronous bilateral ACC of the parotid gland is very rare, it is occasionally encountered in medical practice. Such event may occur many years after a diagnosis of the initial tumor. Every patient once treated for parotid ACC warrants periodical clinical examinations and long-term follow-up (more than 10 years), even with attention to the contralateral non-affected parotid gland.

Parotis glandin penetran travmalarý çok nadir görülmektedir. Genellikle parotideal bölgeye ateþli silah yaralanmasý sonrasý görülür. Fasiyal paralizi ve sialosel oluþumu ciddi morbiditeler oluþturabilmektedir. Fasiyal paralizi durumunda erken taný ve erken eksplorasyonun önemi büyüktür. Sialosel oluþumu ve fistül geliþimi durumunda konservatif yaklaþým uygulanabileceði gibi, cerrahi tedavi de uygulanabilmektedir.

Amaç: Jinekomasti ve Poland sendromunun ayný hastada bulunmasý oldukça nadir görülen bir durumdur. Poland sendromu etkilediði tarafta yumuþak doku rekonstrüksiyonu gerektirirken; jinekomasti meme dokusu redüksiyonunu gerektirir. Bu tip vakalarda farklý yöntemler birlikte kullanýlarak simetri saðlanmaya çalýþýlmalýdýr.
Olgu: 29 yaþýnda erkek hasta göðüs bölgesindeki asimetri nedeniyle tarafýmýza baþvurdu. Yapýlan deðerlendirme sonucu sað taraflý Poland sendromu ve sol taraflý jinekomasti tanýsý konulan hastaya asimetrisini düzeltmek amacýyla sol meme küçültme ve sað memeye yað grefti uygulandý.
Sonuç: Birbirine zýt bu iki durumun ayný hastada görülmesi her iki durumu olduðundan daha dramatik hale getirse de doðru yapýlan bir planlama ve uygun tekniklerin seçilmesi ile simetriyi saðlamak mümkündür.

Amaç: Hemanjiyomlar en yaygýn benign primer hepatik tümörler olup, çoðunlukla tesadüfen keþfedilmiþtir. Olgularýn çoðunda küçük, asemptomatik ve genellikle takip gerektirirler. Dev hemanjiyomlarýn 5 cm’den büyük olduðu bilinmektedir. Çoðunlukla asemptomatik tesadüfen saptanan kavernöz hemanjiomdan oluþur.Biz bu olgu sunumunda dev hamanjiomlarýn ameliyat öncesi transarteriyel embolizasyon yapýlmadan güvenle cerrahi olarak tedavi edilebileceðini göstermek istedik.
Yöntem: Göðüs hastalýklarý kliniðine 1 aydýr olan öksürük þikayeti ile baþvuran hastada tesadüfen toraks tomografide saptanan karaciðer hemajiomlu 56 yaþýndaki hastayý sunmaktayýz. Bu olguda literatürde nadir bahsedilen 30cm boyutundaki asemptomatik dev kavernöz hemanjiom cerrahi rezeksiyonla komplikasyonsuz olarak tedavi edildi.
Sonuç: Biz bazý hastalara herhangi bir þikayetleri olmasa bile cerrahi tedavi uygulanmasý gerektiðini öneriyoruz. Bu vakalarda semptomlarýn yaný sýra boyut ve travma ile rüptür olma riski de göz önüne alýnmalýdýr. Transarteriyel embolizasyon zorunlu deðildir.