Akut interstisyel nefrit (AÝN) renal interstisyumda iltihabi infiltrasyon ve ödem ile karakterize bir hastalýk olarak tanýmlanmakta olup böbrek fonksiyonunda ani kötüleþme ile iliþkilidir. Akut intertisyel nefritin en sýk nedeni ilaç kullanýmý olup yaklaþýk olarak %60-70 AÝN vakasýndan sorumludur. Antibiyotikler tüm ilaç gruplarý içinde önde gelen ilaç türüdür. Hastalýðýn patogenezinde ilaç ya da ilacýn bir metabolitine karþý geliþen aþýrý duyarlýlýk reaksiyonu rol oynamaktadýr. Sebepten baðýmsýz olarak AÝN hastalarýnýn çoðu non-spesifik semptomlar (bulantý, kusma, halsizlik vb.) veya böbrek fonksiyonlarýnda akut kötüleþme bulgularý ile baþvurur. Hastalýðýn tanýsýnda altýn standart taný yöntemi böbrek biyopsisi olup, ýþýk mikroskopik incelemede en karakteristik patolojik bulgu interstisyumda iltihabi infiltrasyonun varlýðýdýr. AÝN tanýsý kesinleþtiðinde neden olan ilaç hemen kesilmeli ve acilen oral veya intravenöz steroid tedavisi baþlanmalýdýr. Steroid tedavisinin hýzlý ve tam remisyon ile pozitif korelasyonu vardýr ancak tam düzelme tüm vakalarda gerçekleþmeyebilir. Bu derlemede tüm hekimleri klinik uygulamalarda yakýndan ilgilendiren hastalýðý güncel literatür verileri ýþýnda tekrar incelemek istedik.

Sekonder hiperparatiroidizm (SHPT) serum kalsiyum (Ca) düzeylerinin kronik düþüþü ile ilgili herhangi bir durum tarafýndan neden olunan ve Ca dengesini sürdürmek için sekonder adaptif cevaptýr. Düþük serum Ca düzeyleri paratiroid bezlerinin kompansatuar aþýrý aktivitesine yol açar. SHPT kronik böbrek hastalýðýnýn sýk bir komplikasyonudur ve kronik böbrek hastalýðýnýn mineral kemik bozukluklarýnýn bir parçasýdýr. SHPT artan mobidite ve mortalite riski ile iliþkilidir, bu nedenle SHPT’nin kontrolü önerilir. SHPT kronik böbrek hastalýklý hastalarda artan fosdor ve fibroblast büyüme faktörü 23 (FGF23), düþen Ca ve 1.25 dihidroksivitamin D3 düzeylerini içeren deðiþik mekanizmalaradan dolayý geliþir. Hastalarda deðiþiþik kemik bozukluklarý, kardiyovasküler hastalýk ve belirli biyokimyasal anormallikler vardýr. SHPT’li hastalarýn tanýsýnda klinik inceleme ve laboratuvar bulgularýnýn kombinasyonu gerekir. Birçok hasta asemptomatiktir ve sadece laboratuvar ve radyolojik çalýþmalarla saptanabilen anormalliklere sahiptir. Laboratuvar testleri, hipokalsemi, normokalsemi veya hiperkalsemi ve hiperfosfatemi gösterebilir. Ek olarak SHPT’li hastalar, aþýrý paratiroid hormon düzeyleri (PTH), artmýþ veya normal alkalin fosfataz (ALP) seviyeleri ve azalmýþ vitamin D (vit D) düzeylerine sahiptir. Hastalar semptomatik hale gelebilir. Tedavi edilmeyen SHPT, ilerleyici kemik hastalýðý, osteitis fibroza sistika ve yumuþak doku kalsifikasyonlarýna yol açar. Hastalar; dirençli kemik aðrýsý, kýrýklar, kaþýntý, yumuþak doku veya vasküler kalsifikasyonlar, kalsifilaksi, eritropoietine dirençli anemi ve zihinsel durum deðiþiklikleri yaþayabilir. Medikal tedavi hiperfosfateminin kontrolü, vit D analoglarý, Ca uygulamasý ve kalsimimetik ajanlarý içerir. SHPT’li hastalarýn çoðunluðu týbbi tedavi ile tedavi edilebilir. Medikal tedavideki geliþmelere raðmen, medikal tedavi ile SHPT’nin kontrolü her zaman saðlanamaz. Bazý hastalarda cerrahi tedavi gerekir. Cerrahi endikasyonlar medikal tedaviye raðmen hiperkalsemi ve / veya hiperfosfatemi ile iliþkili 500-800 pg/ml’den yüksek PTH düzeylerini içerir. Diðer endikasyonlar kalsifiklaksi, kýrýklar, kemik aðrýsý veya kaþýntýdýr. Preoperatif görüntüleme reoperatif paratiroidektomi (PTX) haricinde nadiren yardýmcýdýr. Operatif yaklaþýmlar, subtotal PTX, ototransplantasyonlu veya ototransplantasyonsuz total PTX (TPTX) ve olasý timektomiyi içerir. Her yaklaþýmýn önerileri, avantajlarý ve dezavantajlarý tartýþýlmýþtýr. Hipokalsemi, agresif Ca uygulamasý gerektiren en yaygýn postoperatif komplikasyondur. Cerrahi tedavinin faydalarý, sað kalým artýþý, kemik mineral yoðunluðu artýþý ve semptomlarýn hafifletilmesini içerebilir.

Amaç: Bu çalýþmada hastanemiz gastroenteroloji kliniðinde yatarak tedavi alan hastalarýn deri bulgularýnýn tanýmlanmasý amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: Hastanemiz Gastroenteroloji Kliniði’nde Kasým 2012-Nisan 2013 tarihleri arasýnda çeþitli tanýlar ile yatarak tedavi almakta olan hastalar çalýþmaya dahil edildi. Tüm hastalarýn yaþ, cinsiyet ve hastalýklarýna ait bilgileri kaydedildi ve tüm hastalarýn ayný dermatolog tarafýndan tam deri muayeneleri yapýldý.
Bulgular: Çalýþmamýza 37 (%41.5) kadýn 52 (%58.4) erkek toplam 89 hasta dahil edildi. Hastalarýn yaþ ortalamasý 52.79 (20-85 yaþ) idi. Ýnflamatuar barsak hastalýklarý (%33.7), karaciðer sirozu (n=30, %33.7), diðer hepatobiliyer sistem hastalýklarý (n=11, %12.3), malignite (n=9, %10.1) ve pankreas bezi ile ilgili hastalýklar (n= 6, %8.9) baþta olmak üzere çeþitli gastrointestinal sistem hastalýklarý saptandý. Deri bulgularý deðerlendirildiðinde sýrasýyla, 36 hastada (%40.4) pigmentasyon deðiþiklikleri, 32 hastada (%35.9) kserozis kutis, 31 hastada (%34.8) bakteriyal ve fungal enfeksiyonlar, 30 hastada (%33.7) androgenetik alopesi ve 21 hastada (%23.5) týrnak deðiþiklikleri izlendi. Spesifik deri bulgularý olarak sýrasýyla, 1 (%1.1) ülseratif kolit hastasýnda psoriasis vulgaris, 1 (%1.1) Crohn hastasýnda vitiligo, 1 (%1.1) Kaposi sarkomu tanýlý hastada oral mukozada kaposi nodülleri, 1 (%1.1) karaciðer sirozu hastasýnda palmar eritem, 1 (%1.1) tüberküloz peritoniti tanýsý olan hastada eritema nodozum mevcuttu.
Sonuç: Çalýþmamýzda gastrointestinal hastalýklara özgü az sayýda deri bulgusu saptandý.

Amaç: Dijital subtraksiyon anjiyografide (DSA) üst gastrointestinal sistem (GÝS), alt GÝS, pulmoner ve travma nedenli arteriyel kanama odaðý tespit edilen ve farklý embolizasyon ajanlarla endovasküler embolizasyon tedavileri yapýlan hastalarý deðerlendirmeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Temmuz 2012-Nisan 2016 tarihleri arasýnda acil þartlarda giriþimsel radyoloji departmanýmýza embolizasyon amaçlý yönlendirilen hastalarýn retrospektif incelemesi yapýldý. Bu amaçla üst GÝS, alt GÝS, pulmoner ve travma nedenli kanama odaðý olarak DSA’da kontrast madde ekstravazasyonu ve/veya psödoanevrizma tespit edilen hastalar kabul edildi. Ýþlem sonundaki tedavinin baþarýsý DSA’da kontrast madde ekstravazasyonunun ve/veya psödoanevrizmanýn olmamasý ile deðerlendirildi.
Bulgular: On bir üst GÝS, 5 alt GÝS, 6 pulmoner ve 7 travma kaynaklý toplam 29 arteriyel kanama odaðý baþarýlý þekilde embolize edildi. Embolizasyon amaçlý üst GÝS kanamasý ile gelen 11 hastanýn hepsinde koil; alt GÝS kanamasý ile gelen 3 hastada koil, 1 hastada koil+glue, 1 hastada akrilik mikropartikül; pulmoner kanamasý ile gelen 3 hastada koil, 1 hastada polivinilalkol (PVA), 1 hastada koil+PVA, 1 hastada akrilik mikropartikül; travma nedenli kanama ile gelen 5 hastada koil, 2 hastada glue uygulandý. Tüm hastalarýmýzda iþlem sonundaki DSA’larýnda kontrast madde ekstravazasyonu ve/veya psödoanevrizma izlenmedi.
Sonuç: Farklý embolizasyon seçiminin artmasýyla ve mikrokateter teknolojisinin geliþmesiyle birlikte deneyimli giriþimsel radyologlar tarafýndan yapýlan arteriyel embolizasyonlarda teknik baþarý oraný artmaktadýr.

Amaç: 6-12 yaþ Pediatrik femur cisim kýrýklarýnýn tedavisi son yirmi yýlda kayda deðer bir geliþme göstermiþ olup, bu geliþim devam etmektedir. Pediatrik femur cisim kýrýklarýnýn tedavisinde eksternal tespit ve submusküler plak uygulamasýna yaygýn bir þekilde baþvurulsa da, pediatrik kapalý instabil spiral femur cisim kýrýklarýnda eksternal tespit ve submusküler köprü-plak uygulamalarýnýn karþýlaþtýrýldýðý çalýþma sayýsý oldukça azdýr.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmamýza femur cisim spiral ve parçalý kýrýklar nedeniyle eksternal fiksatör veya submüsküler plak uygulamasý ile tedavi edilen 2 grup hasta dahil edildi. Hastalar yaralanma mekanizmasý, diz eklemi hareket açýklýðý, hastanede yatýþ süresi ve elde edilen klinik ve radyolojik bulgular açýsýndan deðerlendirildi. Hastalarýn 20’si eksternal tespit, 26’sý submusküler köprü plaklama grubunda yer almaktaydý. Ortalama takip süresi 2 yýl (1.5-4 yýl aralýðýnda).
Bulgular: Eksternal fiksatör grubunda hastalarýn ortalama yaþý 7.45 (daðýlým: 6-11), submusküler plak grubunda 9.08 (daðýlým: 7-12) idi. Eksternal fiksatör grubunda fiksatörler ortalama 12.2 haftada çýkarýlýrken, submusküler plak grubunun grafilerinde ortalama 10 haftada kaynama bulgusu izlendi. Eksternal fiksatör grubunda pin bölgesi enfeksiyonu yaygýn þekilde gözlenirken, diz kontraktürü için hastalara diz eklem hareket açýklýðý rehabilitasyonu uygulandý. Her iki grupta da refraktür geliþmedi.
Sonuç: Pediatrik femur kýrýklarýnda eksternal fiksatör kullanýmýnda dikkat edilmesi gereken ilk husus, genellikle transvers ve açýk kýrýklarda fiksatörün çýkarýlmasý sonrasý izlenen refraktürlerdir. Fiksatörün spiral kýrýklarda kullanýlmasý ve dört kortekste kaynama sonrasý fiksatörün çýkarýlmasý durumunda nüks kýrýðý riski en aza indirgenecektir. Pediatrik femur cisim kýrýklarýnda çalýþmamýzda eksternal fiksatör ve plak uygulamasýnýn sonuçlarý benzer çýkmasýna raðmen karþýlaþtýrma için hasta sayýsýnýn daha geniþ tutulduðu çalýþmalara ihtiyaç olduðunu düþünüyoruz.

Amaç: Kronik enfeksiyon ile birlikte kaynamama varlýðýnda, hem enfeksiyonun tedavisi hem de kýrýðýn stabilizasyonu gereklidir. Bu çalýþma, femur ya da tibiasýnda enfekte psödoartrozu olan hastalarda, ‘antibiyotikli polimetilmetakrilat çimento kaplý intramedüler çivi kullanýlarak fiksasyon’ tekniðinin etkinliðini deðerlendirmiþtir. Gereç ve Yöntem: Femurunda ya da tibiasýnda Cierny-Mader evre 4 enfekte kaynamama geliþen 14 hasta çalýþmaya alýndý. Hastalar lokal debridman, antibiyotik içeren PMMA kaplý intramedüler çivi uygulamasý ve sistemik antibiyotik ile tedavi edildi. Hastalar kaynama ve enfeksiyonun iyileþmesi açýsýndan takip edildi.
Bulgular: Hastalarýn 3’ünde femurda, 11’inde ise tibiada enfekte psödoartroz geliþmiþti. Hastalarýn 3’ünde atrofik, 11’inde hipertrofik enfekte kaynamama mevcuttu. Hastalarýn ortalama takip süresi 24.7 ay idi (aralýk: 8-37 ay). Hastalarýn takipleri sonrasýnda % 85.7’sinde (12 hasta) enfeksiyonun gerilediði tespit edildi. Takipte toplam 10 hastada kaynama gerçekleþti (71.4%). Onbir hipertofik enfekte psödoartroz hastasýnýn 10’unda (%90.9) kaynama gerçekleþirken, 3 atrofik psödoartroz hastasýnýn hiçbirisinde kaynama gerçekleþmedi.
Sonuç: Segmenter defekti olmayan hipertrofik psödoartroz tedavisinde antibiyotikli PMMA kaplý kilitli intramedüler çivi kullanýmý, yüksek doz lokal antibiyotik etkisi ve intramedüller çivi ile stabilizasyon avantajý nedeniyle önerilebilir. Atrofik psödoartrozda ise enfeksiyon tedavisinin etkili olduðu ancak kemik kaynamasý açýsýndan yöntemin yetersiz olduðu söylenebilir. Bu konuda yapýlacak daha geniþ çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

Amaç: Çalýþmanýn amacý, larenks karsinomlu hastalarda boyun lenf nodu pozitifliði, tümör yerleþimi ve histolojik diferansiasyon gibi faktörlerin pulmoner metastazdaki rollerini belirlemektir.
Gereç ve Yöntemler: Larenks karsinomu tanýsý alan 263 hastanýn verileri retrospektif olarak incelendi. Otuzdokuz hastada pulmoner metastaz saptandý.
Bulgular: En yüksek pulmoner metastaz oraný, transglottik tümörlerde saptandý (%50). Glotik tümörlerde diðer bölgelere kýyasla pulmoner metastaz oraný çok düþüktü (p= 0.003). Boyun evresi N2-N3 olan hastalarda pulmoner metastaz oraný, N1 olan hastalardan anlamlý olarak daha yüksekti. Az diferansiye tümörlerde pulmoner metastaz oraný anlamlý olarak artmýþtý (p= 0.001).
Sonuç: Boyun lenf nodu pozitif olan, tümörü transglottik yerleþimli olup orta veya az diferansiye olan larenks tümörü hastalarý pulmoner metastaz açýsýndan dikkatli takip edilmelidir

Amaç: Bu çalýþmada Çölyak hastalýðý ve serebral kalsifikasyon arasýndaki iliþki ve prevalansý saptamayý amaçladýk.
Gereç ve Yöntemler: Serebral kalsifikasyonu olan çocuklar çölyak hastalýðý yönünden anti-doku transglutaminaz IgA kullanýlarak tarandý.
Bulgular: Toplamda 129 serebral kalsifikasyonu olan hasta (6 ay-16 yaþ arasý 75 erkek ve 54 kýz) tetkik edildi. Kontrol grubu 223 saðlýklý çocuktan oluþmaktaydý. Çölyak hastalýðý olan hastalarda serebral kalsifikasyon anlamlý olarak yüksek bulundu (p=0.01). Üç hastanýn duodenal biyopsisinde total villus atrofisi saptandý. Bu hastalarda demir eksikliði anemisi ve boy kýsalýðý mevcuttu. Bu hastalarda oksipital lobda kalsifikasyon saptanmadý. Koroid pleksus ve pineal glandda nonspesifik kalsifikasyonlar saptandý.
Sonuç: Çalýþmamýzýn sonuçlarýna göre, intrakranial kalsifikasyonun çölyak hastalarýnda az miktarda olmasý intrakranial kalsifikasyon ve çölyak hastalýðý arasýnda güçlü bir birliktelik olmadýðýný gösterdi. Pineal gland ve koroid pleksusta kalsifikasyonun olmasý Çölyak hastalýðý ile iliþkili olabilir

Amaç: Amyand fýtýðý, inguinal fýtýk kesesi içerisinde apendiksin bulunma hali olup genellikle rastlantýsal olarak saptanýr. Amacýmýz olgulara uygulanan tedavileri deðerlendirerek nadir görülen bu herniye yönelik tedavi yaklaþýmýný ve özellikle appendektomi ve herni onarýmý için greft kullanýmý sonuçlarýný deðerlendirmektir.
Gereç ve Yöntemler: Kliniðimizde Ocak 2000-Mayýs 2015 tarihleri arasýnda ameliyat edilen 6630 inguinal fýtýktan, Amyand fýtýðý saptanan 12 hastanýn klinik bulgularý, laboratuvar sonuçlarý ve tedavi yöntemleri retrospektif olarak incelendi. Apendiks inflamasyonu olan hastalara Moloney Darn herni onarýmý (að örme) yapýlýrken, apendiks inflamasyon bulgusu olmayan hastalara ise Lichtenstein herni onarýmý yapýldý.
Bulgular: Hastalarýn tümü erkek olup yaþ ortalamasý 48.9±13 yýl (28-67 yýl) idi. Hastalarýn en sýk baþvuru þikayeti sað kasýkta þiþlik ve aðrý idi. Üç hastada acil, 9 hastada ise elektif ameliyat sýrasýnda taný kondu. Bütün hastalara apendektomi yapýldý. Üç hastada fýtýk anatomik yöntemle tamir edilirken, 9 hastaya prolen greft onarýmý yapýldý. Perfore apandisiti olan bir hastada yara yeri enfeksiyonu (%8.3) geliþirken diðer hastalar sorunsuz, taburcu edildi. Ortalama 80.4±60 aylýk (8-180 ay) takip sonucunda hiçbir hastada nüks saptanmadý.
Sonuç: Amyand fýtýðýnda nüksü önlemek için ciddi enflamasyon bulgularý yoksa apendektomi eþliðinde greft ile fýtýk tamiri güvenli bir þekilde uygulanabilir.

Amaç: Bu çalýþma yenidoðan servisinde tedavi gören sepsis tanýlý bebeklerin demografik özelliklerini, risk faktörlerini, etken mikroorganizmalarý ve antibiyotik dirençlerini saptamak amacý ile gerçekleþ- tirildi.
Gereç ve Yöntem: Hastanemiz yenidoðan yoðun bakým ünitesinde Mayýs 2014 ile Mayýs 2015 tarihleri arasýnda sepsis tanýsý ile yatan ve takip edilen 121 bebek retrospektif olarak deðerlendirildi. Olgular cinsiyet, doðum aðýrlýðý ve haftasý, risk faktörleri, klinik ve laboratuvar bulgularý, beyin omurilik sývýsý (BOS) biyokimyasý ile kan, BOS ve idrar kültürü, etken mikroorganizma ve antibiyotik direnci yönünden incelendi.
Bulgular: Çalýþma döneminde 431 bebek çeþitli tanýlarla yatýrýldý. Sepsis tanýsý alarak tedavi gören 121 (%28.0) bebek çalýþmaya dahil edildi.Olgularýn 36’sý (%29.7) geç sepsis, 85’i (%70.3) erken sepsis tanýsý almýþ olup, 24 olgu (%19.8) prematüre idi. Sepsis tanýsý konulan olgularýn %60’ýnda bir veya daha fazla risk faktörü mevcuttu. Toplam 39 (%32.0) kültürde üreme saptandý. Kültürlerde en sýk üreyen mikroorganizmalar S. aureus (%30.2), K. pneumoniae (%25.5) ve S. epidermidis (%16.2) idi.
Sonuçlar: Sepsis etkenlerinin deðiþmesi ve dirençli mikroorganizmalarýn giderek artmasý önemli bir sorundur. Bu nedenle her yenidoðan ünitesinde neonatal sepsis risk faktörlerinin, sýk görülen etkenlerin ve antibiyotik dirençlerinin saptanarak, bu verilere göre ampirik tedavi planýnýn yapýlmasý önem taþýmaktadýr.

Amaç: Pelvis dýþý endometriozisin bir alt tipi olan abdominal duvar endometriozisi nadir görülmekte olup olgular özellikle menstrüasyonla þiddetlenen aðrýlý kitle ile baþvururlar. Kitlenin deðerlendirilmesinde ultrasonografi ve MRG önerilen taný yöntemleridir. Granülasyon zemininde kalsifikasyonun kronik kan ürünlerinden ayýrdedilemediði durumlarda taný biyopsi ile konulur. Suseptibilite aðýrlýklý görüntüleme (SAG), komþu dokular arasýndaki manyetik duyarlýlýk farklarýný imaj oluþturmakta kullanan göreceli yeni bir tekniktir. Kan ürünlerine duyarlýlýðý konvansiyonel MRG’ye göre daha yüksek olan SAG sekansý esas olarak nöroradyoloji alanýnda kullanýlmakta ancak son çalýþmalarda batýn görüntülemede ek tanýsal bilgi saðladýðý gösterilmektedir. Bu yazýda SAG’nin abdominal duvar endometriozisi lezyonlarýnda tanýsal yararlýlýðýný göstermeyi amaçlýyoruz.
Olgu: Beþ yýl önce sezaryen ile doðum öyküsü olan 29 yaþýndaki kadýn hasta sezaryen skarý süperior kesiminde, orta hattýn solunda aðrýlý ve zamanla büyüyen kitle þikayeti ile baþvurdu. Yapýlan ultrasonografide rektus fasyasý altýnda heterojen hipoekoik solid lezyon tespit edildi. MRG de rektus abdominis kasýna bitiþik yerleþimli düzensiz þekilli lezyon içerisinde kronik kan ürünleri ile kalsifikasyon ayýrýmýnýn net yapýlamadýðý
kontrast tutan heterojen kitle görüldü. SAG sekansta sinyal void olarak izlenen odaklarýn faz imajlarda hiperintens görülmesi kalsifikasyon olasýlýðýný ekarte etmiþ, endometriozis tanýsýný desteklemiþtir.
Sonuç: Abdominal duvar endometriozisi þüpheli olgularda MR tetkikine eklenen SAG sekansý menstürasyon ve menstürasyon dýþý dönemlerde deðiþik fazlardaki kan ürünlerini gösterebilmesinin yanýnda, faz imajlarýn katkýsýyla kalsifikasyon olasýlýðýnýn ortadan kaldýrýlmasýnda önemli bir rol oynayarak tanýyý kolaylaþtýrmaktadýr.

Amaç: Ýnflamatuar myofibroblastik tümör (ÝMT), nadir görülen bir tümördür. Etyolojisi ve biyolojik davranýþý tartýþmalýdýr. Genellikle akciðerde, mezenterde, genitouriner traktta, retroperitonda bildirilmesine raðmen birçok farklý lokalizasyonda bulunabilir. Uterin round ligaman oldukça nadir bir lokalizasyondur.
Olgu: Genç bir hastada, retroperitonda / uterin round ligamanda yerleþmiþ bir inflamatuar myofibroblastik tümör vakasýný, morfolojik, immunhistokimyasal ve klinik özellikleriyle birlikte deðerlendirdik.
Sonuç: Uygun tedavi ve takip için ÝMT’yi malign ve benign taklitçilerinden ayýrmak önemlidir.

Ovarian gebelik, ektopik gebeliðin nadir bir formu olmasýna karþýn tubal dýþýnda yerleþen ektopik gebeliklerin içinde en sýk görülenidir. Sýklýkla rüptüre tubal ektopik gebelik ya da hemorajik korpus luteum kisti gibi yanlýþ ön tanýlar ile hasta ameliyata alýnýr. Yüksek rezolüzyonlu transvajinal ultrasonografi ektopik gebelik tanýsý için kýymetli bir taný aracý olmakla beraber ovarian gebelik teþhisi jinekologlar için sorun olmaya devam etmektedir. Kesin taný ameliyat sýrasýnda konur ve histopatolojik olarak teyit edilir. Burada laparoskopik olarak yönetilen ve tanýsý ameliyat sýrasýnda bulgularý ile histopatolojik olarak teyit edilen ovarian gebelik vakasý sunulmaktadýr.

Amaç: Besin alerjisi çocuklarda anafilaksinin en sýk nedenidir ve çalýþmalar son yýllarda besin alerjisinin sýklýðýnýn arttýðýný göstermektedir. Besinler arasýnda, meyveler nadiren anafilaksi nedeni olarak yer almaktadýr. Muz alerjisi eriþkinler içinde anaflaksi nedenleri içinde saptanmýþ olmasýna raðmen, çocuklarda bildirilen muz anaflaksisi olgularý oldukça azdýr. Bu olgu sunumunda muz alýmý sonrasýnda geliþen bir anaflaksi olgusu tartýþýldý.
Olgu: Dört yaþýndaki erkek hasta, muz alýmý sonrasý vücudunda yaygýn kaþýntý, ürtikeryal döküntü ve göz kapaklarýnda þiþlik ile baþvurdu. Tanýnýn kesinleþtirilmesi amacýyla yapýlan muz ile oral provokasyon testinde ürtikeryal papül saptandý. Muz verildikten 10 dakika sonra gövdesinde ürtiker, göz kapaklarýnda þiþlik ve hýrýltý þikayeti geliþti, dinlemekle bilateral ronküs mevcuttu ve hastanýn ölçülen tansiyonu normaldi. Hastaya anafilaksi tanýsý konuldu ve 0.01 mg/kg dan IM adrenalin, nebulizatör ile kýsa etklili beta 2 agonist ve anti histaminik tedavisi verildi. Ýzlemde bulgularý düzelen hasta antihistaminik ve 3 günlük oral metilprednizolon tedavisiyle taburcu edildi. Hastaya önerilerde bulunuldu ve adrenalin otoenjektör reçete edilip kullanýmý gösterildi.
Sonuç: Nadir de olsa çocuklarda muz ile anafilaksi geliþebilmektedir. Bu nedenle taný amaçlý yapýlacak oral provokasyonlar deneyimli merkezlerce yapýlmalý ve geliþebilecek reaksiyonlara karþý gerekli önlemler alýnmalýdýr.