6-12 yaş arası pediatrik spiral ve parçalı femur kırıklarında submuskuler plaklama ve eksternal fiksatör uygulaması etkinliği karşılaştırılması
Ferdi Dırvar1, Oytun Derya Tunç1, Ömer Cengiz1, Raşit Özcafer21Muş Devlet Hastanesi, Ortopedi Kliniği, Muş - Türkiye2M.S Baltalimanı Kemik Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi Kliniği, İstanbul - Türkiye
Amaç: 6-12 yaş Pediatrik femur cisim kırıklarının tedavisi son yirmi yılda kayda değer bir gelişme göstermiş olup, bu gelişim devam etmektedir. Pediatrik femur cisim kırıklarının tedavisinde eksternal tespit ve submusküler plak uygulamasına yaygın bir şekilde başvurulsa da, pediatrik kapalı instabil spiral femur cisim kırıklarında eksternal tespit ve submusküler köprü-plak uygulamalarının karşılaştırıldığı çalışma sayısı oldukça azdır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza femur cisim spiral ve parçalı kırıklar nedeniyle eksternal fiksatör veya submüsküler plak uygulaması ile tedavi edilen 2 grup hasta dahil edildi. Hastalar yaralanma mekanizması, diz eklemi hareket açıklığı, hastanede yatış süresi ve elde edilen klinik ve radyolojik bulgular açısından değerlendirildi. Hastaların 20’si eksternal tespit, 26’sı submusküler köprü plaklama grubunda yer almaktaydı. Ortalama takip süresi 2 yıl (1.5-4 yıl aralığında).
Bulgular: Eksternal fiksatör grubunda hastaların ortalama yaşı 7.45 (dağılım: 6-11), submusküler plak grubunda 9.08 (dağılım: 7-12) idi. Eksternal fiksatör grubunda fiksatörler ortalama 12.2 haftada çıkarılırken, submusküler plak grubunun grafilerinde ortalama 10 haftada kaynama bulgusu izlendi. Eksternal fiksatör grubunda pin bölgesi enfeksiyonu yaygın şekilde gözlenirken, diz kontraktürü için hastalara diz eklem hareket açıklığı rehabilitasyonu uygulandı. Her iki grupta da refraktür gelişmedi.
Sonuç: Pediatrik femur kırıklarında eksternal fiksatör kullanımında dikkat edilmesi gereken ilk husus, genellikle transvers ve açık kırıklarda fiksatörün çıkarılması sonrası izlenen refraktürlerdir. Fiksatörün spiral kırıklarda kullanılması ve dört kortekste kaynama sonrası fiksatörün çıkarılması durumunda nüks kırığı riski en aza indirgenecektir. Pediatrik femur cisim kırıklarında çalışmamızda eksternal fiksatör ve plak uygulamasının sonuçları benzer çıkmasına rağmen karşılaştırma için hasta sayısının daha geniş tutulduğu çalışmalara ihtiyaç olduğunu düşünüyoruz.
Comparison of efficiency between submuscular plating and external fixation of spiral and comminuted fractures of the femur in 6-12 years old pediatric patients
Ferdi Dırvar1, Oytun Derya Tunç1, Ömer Cengiz1, Raşit Özcafer21Muş Devlet Hastanesi, Ortopedi Kliniği, Muş - Türkiye2M.S Baltalimanı Kemik Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi Kliniği, İstanbul - Türkiye
Objective: The treatment of femoral diaphyseal fractures in children 6 to 12 years of age has changed substantially over the last two decades and continues to evolve. Although external fixation and sub muscular plating have been extensively used in the management of paediatric femur fractures, there are few studies which have compared the results of external fixation and submuscular bridge plating in paediatric closed unstable spiral femoral diaphyseal fractures.
Patients and Method: Two groups of patients treated by external fixator or submuscular plating due to femoral diaphyseal spiral and comminuted fractures were included in our study. Twenty patients comprised the external fixation group and 26 patients the submuscular bridge plating group. The patients were evaluated for mechanism of injury, knee ROM, length of hospital stay, clinical and radiological findings and complications. The average follow-up period was 2 (range: 1.5 to 4) years.
Results: Age of the patients ranged from 6 to 11 (average: 7.45) years in the external fixator group and from 7 to 12 (average: 9.08) years in the submuscular plating group. In the external fixator group, the fixator was removed at an average of 12.2 weeks. In the submuscular plating group, radiographic union was detected at an average time of 10 weeks. Pin site infection was common in the external fixator group. Patients were given knee ROM rehabilitation for knee contracture. No refracture was observed in the external fixator and submuscular plating groups.
Conclusion: The main point to consider in external fixator use in pediatric femur fractures is refractor after fixator removal, which is mostly seen in transverse and open fractures. Use of the external fixator in spiral fractures and removing the fixator following bone healing in four cortices may prevent refractor complication. It is the surgeon’s choice to decide between the two treatment modalities to operate on the femur fracture. Although we found similar results between external fixator and plate in pediatric femur shaft fractures; we think large population based studies are needed in order to comparison.
Makale Dili: Türkçe