Epidemiologic features of children with type 1 diabetes mellitus followed up in child health and diseases clinic of Bakırköy Dr. Sadi Konuk Education and Research Hospital
Aysun Karadağ1, Yalçın Çelik2, Özgür Toklucu3, Canan Hasbal1, Sami Hatipoğlu11Department of Pediatrics, Numune Erzurum Hospital, Erzurum, Turkey2Department of Pediatrics, Bakırköy Dr. Sadi Konuk Training and Research Hospital, Istanbul,Turkey
3Department of Pedatrics, Fatih Sultan Mehmet Training and Research Hospital, Istanbul,Turkey
Purpose: To evaluate the epidemiologic features of the children diagnosed with type 1 diabetes mellitus followed up in Child Health and Diseases Clinic of Bakırköy Dr. Sadi Konuk Education and Research Hospital.
Material and methods: We investigated epidemiologic features of 51 patients (30 girls and 21 boys) between 2 - 14 years of age followed up in our clinic between 2002 and 2006. The distribution of gender, diagnose age, and application seasons of the patients were examined. According to their complaints, they were divided into three groups such as nausea-vomitingheadache- abdominal pain- fainting, polyuria- polydypsiapolyphagia- weight loss and those who don’t have any complaints. According to biochemical and physical findings, they were divided into four groups: hyperglycemia-glucosuria, ketonuria- ketonemia, diabetic ketoacidosis and coma. The
family history and levels of HbA1c were evaluated.
Data: The age of diagnosis reached the peak level between 4 and 6 (n=16, %31.37). Admissions to hospital were mostly during spring season (n=15, %29.4). It was determined that the most frequent complaints were nausea, vomiting, abdominal pain, headache and fainting (n=25, %49). 10 patients did not have any complaints. Their diagnosis was made by routine investigation (%19.6). According to biochemical and physical examination, hyperglycemia- glucosuria were the most frequent findings (n=21, %41.2). Diabetes mellitus was detected in the
first grade relatives of 6 patients (%11.76). HbA1c levels of 27 patients were above the reference interval (%52.9).
Conclusion: It was seen that the ages during the diagnosis of our cases made peak between 4 and 6 years. It may be thought that this result is related to the increased frequency of viral infections and consumption of nonorganic foods in this age group. It was seen that ten patients had no complaints during the diagnose time. Therefore diabetes mellitus must be considered while examining the tests that are taken for other purposes.
Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi çocuk sağlığı ve hastalıkları kliniğinde izlenen Tip 1 diyabetes mellituslu çocukların epidemiyolojik özellikleri
Aysun Karadağ1, Yalçın Çelik2, Özgür Toklucu3, Canan Hasbal1, Sami Hatipoğlu11Erzurum Numune Hastanesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği, Erzurum2Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği, İstanbul
3Fatih Sultan Mehmet Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği, İstanbul
Amaç: Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniğinde Tip 1 Diabetes Mellitus tanısı ile izlenen çocukların epidemiyolojik özelliklerinin incelenmesi.
Gereç ve Yöntem: Çalışmada 2002 ve 2006 yılları arasında kliniğimizde izlenen, yaşları 2 ile 14 arasında değişen 51 (30 kız, 21 erkek) hastanın epidemiyolojik özellikleri incelendi. Hastaların cinsiyet, tanı yaşları ve başvuru mevsimsel dağılımına bakıldı. Şikâyetlerine göre; Bulantı-Kusma-Karın ağrısı-Baş ağrısı-Bayılma (Grup1), Poliüri-Polidipsi-PolifajiKilo Kaybı (Grup2) ve yakınması olmayanlar (Grup3) olmak
üzere üç gruba ayrıldı. Biyokimya ve fizik muayene bulgularına göre Hiperglisemi-Glikozüri, Ketonemi- Ketonüri, Diabetik ketoasidoz ve Koma olmak üzere dört gruba ayrıldı. Aile öyküleri ve HbA1c düzeyleri değerlendirildi.
Bulgular: Tanı anındaki yaşları 4-6 yıl (n=16, %31,37) arasında pik gösterdi ve en fazla ilkbahar mevsiminde (n=15, %29,4) başvuru olduğu belirlendi. En sık şikâyetin Bulantı-Kusma-Karın ağrısı-Baş ağrısı-Bayılma (n=25, %49) olduğu görüldü. On hastanın, yakınması yoktu. Tanı, rutin incelemeler sırasında konulmuştu (%19,6). Biyokimya ve fizik muayene bulgularına göre en sık Hiperglisemi-Glikozüri (n=21, %41,2) tespit edildi. Altı hastanın birinci derece akrabalarında diyabet saptandı (%11,76). 27 hastanın HbA1c düzeyleri referans
aralığının üzerindeydi (%52,9).
Sonuç: Olgularımızın tanı anındaki yaşlarının 4-6 yıl arasında pik yaptığı görülmektedir. Bu sonuca ilgili yaş grubunda sıklığı artan viral enfeksiyonların ya da katkı maddesi içeren besinlerin erken yaşlarda verilmesinin hastalığa neden olduğu düşünülebilir. On hastanın tanı sırasında yakınması yoktu. Bu nedenle başka amaçla istenen tetkikleri incelerken diyabet de tanıda düşünülmelidir.
Manuscript Language: Turkish