Objective: This study aimed to determine the antibiotic susceptibility of Gram-negative enteric bacilli isolated from nosocomial infections.
Study Design: Gram-negative enteric bacilli that caused nosocomial infections between June 1998-June 1999 in The Sisli Etfal Training and Research Hospital were taken in to the study. The anitibiotic susceptibility of these bacilli were determined by disc diffusion method.
Results: The distribution of Gram-negative bacilli were; K. pneumoniae 26 (32.5%), E. coli 23 (28.7%), E. aerogenes 9 (11.2%), E. cloacea 7 (8.7%), K. oxytoca 4 (5.0%), enterobacter spp 2 (2.5%), P. mirabilis 2 (2.5%), P. vulgaris 2 (2.5%), C. diversus 1 (1.2%), C. freundii 1 (1.2%), H. alvei I (1.2%), M. morganü 1 (1.2%), E. sakazakii 1 (1.2%). The nosocomial agents were isolated from the specimens as follows; 57 (71.2%), from urine 15 (18.7%) from wound-abscess, 5 (6.2%) from trakeal aspirate, 2 (2.5%) from blood, 1 (1.2%) from cerebrospinal fluid. The susceptibilities of the strains against the antibiotics were as follows; amoxicillin clavulanic acid 20%, cefazolin 28%, cefodizim 53%, ceftriaxone 60%, cefotaxime 60%, cefepim 68%, gentamicin 61%, tob¬ramycin 63%, netilmicin 64%, amikacin 76%, ofloxacin 76%, ciprofloxacin 82%, imipenem 98%, meropenem 97%.
Conclusions: In our study we determined that the most effective antibiotics were carbapenems, followed by quinolones and aminoglycosides.
Amaç: Bu çalışmada hastane enfeksiyonu etkeni olarak izole edilen Gram negatif enterik basillerin çeşitli antibiyotiklere duyarlılıklarının saptanması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ nde 1998 Haziran-1999 Haziran tarihleri arasında hastane infeksiyonuna neden olan Gram negatif enterik basiller incelendi. Basillerin antibiyotik duyarlılıkları disk diffüzyon yöntemi ile saptandı.
Bulgular: Çalışmaya alman Gram negatif basillerin dağılımları; K. pneumoniae 26 (%32.5), E. coli 23 (%28.7), E. aero- genes 9 (Toll.2), E cloacea 7 (%8.7), K oxytoca 4 (%5.0), Enterobacter spp 2 (%2.5), P. mirabilis 2 (%2.5), P vulgaris 2 (%2.5), C diversus 1 (%J.2), C. freundii 1 (%1.2), H. alvei 1 (%1.2), M. morganii 1 (%l.2), E. sakazakü 1 (%1.2)’dir. Etkenlerin 57’si (%71.2) idrar, 15’i (%18.7) yaraabse, 5’i (%6.2) trakeal aspirat, 2’si (%2.5) kan, l’i (%1.2) beyin omirilik sıvısı örneklerinden izole edilmiştir. Suşların antibiyotiklere duyarlılıkları; amoksisilinklavulanik asit %20, sefazolin %28, sefodizim %53, seftriakson %60, sefotaksim %60, sefepim %68, gentamisin %6l, tobramisin %63, iletilmişin %64, amikasin %76, ofloksasin %76, siprofloksasin %82, imipenem %98, meropenem %97 oranlarında saptanmıştır.
Sonuç: Çalışmamızda en etkili antibiyotiklerin karbapenemler olduğu, bunları kinolon ve aminoglikozidlerin izlediği gö¬rülmüştür.