Objectives: Coronavirus disease 2019 (COVID-19)-related lockdown may have a negative effect on the neuropsychiatric status of Alzheimer’s disease (AD) cases. In this study, it was aimed to find future implications by evaluating the neuropsychiatric conditions of AD cases during total and partial lockdown periods.
Methods: It is a prospective, cross-sectional, and multicenter study that includes AD cases which have been followed for at least 1 year by outpatient clinics from different regions of Turkey. Sociodemographic data, comorbidities, mobility, existence of social interactions, clinical dementia rating (CDR) scale, and neuropsychiatric inventory (NPI) for total and partial lockdown were questioned by the caregivers with the help of case files of the patients.
Results: A total of 302 AD cases were enrolled to the study (mean age: 78±8 years, mean duration of education: 5.8±9 years). The total comorbidity ratio was found to be 84%, with the most frequent comorbidity being hypertension. The mean NPI score was 22.9±21 in total lockdown and 17.7±15 in partial lockdown, which is statistically significantly different. When lockdown periods were compared with the total scores of NPI scores according to gender, existence of social interactions, mobility, and comorbidities were found higher in the total lockdown than the partial lockdown. When switching from total lockdown to partial lockdown, the presence of comorbidities, mobility, and CDR were found to be factors that had a significant effect on NPI scores. In regression analysis, CDR score was found as the most effective parameter on the neuropsychiatric status of AD cases for both lockdown periods.
Conclusion: When lockdown-related restrictions were reduced, the neuropsychological conditions of AD cases were significantly improved. Lockdown rules should be considered with these data in mind.
Amaç: Coronavirus 2019 (COVID-19)’a bağlı olarak yaşanan kapanma süreçleri Alzheimer Hastalarının nöropsikiyatrik durumu üzerinde olumsuz bir etkiye sahip olabilir. Bu çalışmada, Alzeimer Hastalarının tam ve kısmi karantina dönemlerindeki nöropikiyatrik durumları değerlendirilerek geleceğe yönelik çıkarımların bulunması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmamız prospektif, kesitsel ve çok merkezli bir çalışma olup; Türkiye'nin farklı bölgelerindeki polikliniklerce en az bir yıldır takip edilen Alzheimer Hastalarıyla yapılmıştır. Sosyo-demografik bilgiler, komorbidite, mobilite ile tam kapanma ve kısmi kapanma sürecindeki sosyal etkileşim düzeyi, Klinik Demans Değerlendirme (CDR) Ölçeği ve Nöropsikiyatrik Envanter’e (NPI) ilişkin bilgiler bakımverenler ile dolduruldu.
Bulgular: Çalışmaya toplam 302 Alzheimer Hastası (ortalama yaş: 78±8 yıl, ortalama eğitim süresi: 5,8±9 yıl) dahil edildi. En sık eşlik eden hastalığın hipertansiyon olmak üzere, toplam komorbidite oranı %84 olarak bulundu. NPI skorlarının ortalaması tam kapanmada 22,9±21 ve kısmi kapanmada 17,7±15 olup gruplar arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu bulundu. Kapanma süreleri ve cinsiyete göre NPI puanlarının toplam puanları ile karşılaştırıldığında, tam kapanmada sosyal etkileşimlerin varlığı, mobilite ve komorbiditelerin etkisi kısmi kapanmaya göre daha yüksek bulundu. Tam kapanmadan kısmi sokağa çıkma yasağına geçildiğinde, komorbiditeler, mobilite ve CDR'ın NPI puanları üzerinde anlamlı bir etkisi olduğu bulundu. Regresyon analizinde, her iki kapanma süresi için de Alzheimer Hastalarının nöropsikiyatrik durumu üzerinde en etkili parametrenin CDR puanı olduğu bulundu.
Sonuç: Kapanma ile ilgili kısıtlamalar azaltıldığında, Alzheimer Hastalarının nöropsikolojik durumları önemli ölçüde iyileşti. Kapanma kuralları bu veriler göz önünde bulundurularak düşünülmelidir. (SETB-2021-12-375)