Osteoporotic hip fractures and concomitant injuries
Adnan Kara, Ali Şeker, Eray Kılınç, Mustafa Faik Seçkin, Irfan ÖztürkDepartment of Orthopedics and Traumatology, Şişli Etfal Training and Research Hospital, Istanbul, TurkeyObjectives: Osteoporotic hip fractures are usually seen in elderly and occurs due to simple falls. The aim of this study is to investigate the concomitant fractures to the hip.
Material and Methods: Between 2004- 2012 years, 519 patients admitted to the emergency department of our hospital after simple fall and diagnosed as intertrochanteric or neck fracture of femur were included in this study. Patient records were evaluated retrospectively and concomitant fractures of hip fractures and their treatment modalities were investigated.
Results: 189 (%36,4) patients were male and 330 were female (%63,6). Mean age of male patients was 76,9 (55- 109), females was 78,1 (53-105) and overall mean age was 77,7 (53-109). 208 (%40,1) patients had femoral neck and, 311 (%59,9) patients had intertrochanteric femur fractures. Nineteen patients (%3,7) had additional twenty one fractures concomitant to hip fractures. In this group 11 (%57,9) patients were female and, 8 (%42,1) patients were male. Mean age of male patients were 70 (54-80), and female patients were 75,6 (65-95), and overall patients was 73,3 (54-95). Seven patients (%36,8) had femural neck fractures and 12 patients (%63,2) had intertrochanteric femur fractures. Seven patients had distal radius, four patients had proximal humerus fractures. Crural, humerus diaphysis, ramus pubis, patella, L1 vertebra compression, trimalleolar, lateral malleol, fifth metacarp, claviculaand distal humerus fractures were detected. Among these patients, a proximal humerus fracure, a distal radial fracture, trimallolar and crural fractures were treated by open reduction and internal fixation. A distal humerus fracture and diaphyseal fractures were surgically treated. Other patients were conservatively treated.
Conclucion: It should be kept in mind that hip fractures can be accompanied by other fractures. Therefore careful examination of other parts of body is very important.
Osteoporotik kalça kırıkları ve eşlik eden yaralanmalar
Adnan Kara, Ali Şeker, Eray Kılınç, Mustafa Faik Seçkin, Irfan ÖztürkŞişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, İstanbulAmaç: Osteoporotik kalça kırıkları genellikle yaşlı populasyonda ve basit travmalar sonucu oluşurlar. Bu çalışmada osteoporotik kalça kırıklarına eşlik eden yaralanmaların neler olduğu araştırılmıştır.
Gereç ve Yöntem: 2004- 2012 yılları arasında hastanemiz acil ortopedi polikliniğine basit düşme sonrası baş- vuran ve femur boyun veya intertrokanterik kırık tespit edilen 519 hasta bu çalışmaya dahil edildi. Hastaların dosyaları geriye dönük olarak incelenerek kalça kırıklarına ek olarak başka bir bölgede yaralanmalarının olup olmadığı ve varsa nasıl tedavi edildikleri incelendi.
Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların 189’u (%36,4) erkek, 330’u (%63,6) kadındı. Erkek hastaların yaş ortalaması 76,9 (55-109), kadın hastaların 78,1 (53-105) ve genel yaş ortalaması 77,7 (53-109) idi. Hastaların 208’inde (%40,1) femur boyun, 311’inde (%59,9) intertrokanterik bölge kırığı vardı. Ondokuz hastanın (%3,7) kalça kırığına ek olarak başka bir bölge veya bölgelerde de toplam yirmi bir kırığının olduğu tespit edildi. Bu hastaların 11’i (%57,9) kadın, 8’i (%42,1) erkekti. Erkek hastaların yaş ortalaması 70 (54-80), kadınların 75,6 (65-95) ve genel yaş ortalaması 73,3 (54-95) idi. Hastaların 7’sinde (%36,8) femur boyun kırığı, 12’sinde (%63,2) intertrokanterik kırık vardı. Eşlik eden kırıkların dağılımına bakıldığında yedi radius distal uç kırığı, dört humerus proksimal uç kırığı, birer krus çift, humerus diafiz, pubik kol, patella, L1 vertebra kompresyon, trimalleoler, lateral malleol, 5. metakarp, klavikula ve humerus distal bölge kırığı tespit edildi. Bu hastalar içerisinden birer adet humerus üst uç kırığı, radius distal uç kırığı, trimalleoler kırık ve krus çift kırığının açık redüksiyonu takiben plak vida ile osteosentez; bir adet humerus diafiz kırığının intramedüller çivi ve bir adet distal humerus kırığının kapalı redüksiyon ve K-teli ile tespit yöntemleriyle tedavi edildiği belirlendi. Geriye kalan hastaların konservatif yöntemlerle tedavi edildiği tespit edildi.
Sonuç: Acil servislerde sıklıkla karşılaşılan osteoporotik kalça kırığı hastalarında vücudun başka yerlerinde de yaralanmaların olabileceğini ve fizik muayene sırasında esas şikayet yeri olan kalça dışındaki bölgelerin de dikkatle incelenmesinin olası kırıkların atlanmasını önleyebileceğini düşünmekteyiz.
Manuscript Language: Turkish