Evaluation of Pediatric Fingertip Injuries Using Etiology, Demographics and Therapy

Objectives: In this study, 354 pediatric cases were evaluated and treated at the emergency service department due to fingertip injuries in a four years period. The data were studied using etiology, demographics, treatment and complications. This study aims to draw attention to fingertip injuries that are very common in childhood and to help developing preventive strategies.
Methods: Of the 354 patients, 191 were boys and 163 were girls. Their ages ranged from six months to 17 years. These patients were studied concerning sex, injured hand and fingers, injury mechanism, injury zone, selected treatment modalities and complications. All interventions were performed under local anesthesia at the emergency service department. Patients were discharged on the same day.
Results: In our study group, the male patients (54%) were more affected than the girls (46%). It was observed that the right hand (65.3%) was much more vulnerable to the injury than the left hand (34.7%). It was determined that the most injured fingers were middle fingers in the 136 (38.4%) of the patients, followed by the ring finger (33.9%). Injury was most frequent at five years old patient group. The most frequent type of injury was crush type injuries with a rate of 83.3%, and among crush type injuries, the most common mechanism was trapping of fingers in the doors or windows. While many of these injuries required surgical intervention, appropriate patients were treated with wound care and secondary wound healing.
Conclusion: In childhood, hand injuries are quite frequent and fingertip injuries constitute the majority of these entities. These childhood injuries lead to significant functional, aesthetic and psychological sequelae in these patients. The knowledge about the etiology, distribution and mechanisms of these injuries will enable the development of preventive measures in this regard.

Pediatrik Parmak Ucu Yaralanmalarýnýn Etiyoloji, Demografik Bilgiler ve Tedavi Açýsýndan Ýncelenmesi

Amaç: Bu çalýþmada 4 yýllýk süreçte parmak ucu yaralanmasý nedeniyle acil serviste deðerlendirerek tedavi ettiðimiz 354 pediatrik olgu etiyoloji, demografik bilgiler, tedavi ve komplikasyonlar açýsýndan incelenmiþtir. Çalýþmanýn amacý çocuk hastalarda sýk görülen parmak ucu yaralanmalarýna dikkat çekmek ve önleyici stratejiler geliþtirilmesine yardýmcý olmaktýr.
Yöntem: Çalýþmaya dahil edilen 354 hastalanýn 191 tanesi erkek çocuk 163 tanesi kýz çocuktu. Yaþlarý 6 ay ile 17 yaþ arasýnda deðiþmekteydi. Bu hastalar cinsiyete, yaralanan el ve parmaklara, yaralanma mekanizmasýna, yaralanma bölgesine, seçilen tedavi yöntemlerine ve komplikasyonlara gore sýnýflandýrýlarak incelendi. Ameliyatlarýn tamamýnda lokal anestezi altýnda çalýþýldý. Hastalarýn tamamýna acil serviste giriþim yapýlarak hastalar ayný gün taburcu edildi.
Bulgular: Çalýþmamýzda incelenen hasta grubunda erkek çocuklarýn (%54) kýz çocuklara göre (%46) daha fazla yaralndýðý görüldü. Sað elin (%65.3), sol ele (%34.7) göre çok daha fazla yaralandýðý görüldü. En fazla yaralanmanýn 136(%38.4) hastada orta parmakta olduðu, bunu 120(%33.9) hastada yüzük parmaðýn takip ettiði gözlendi. Bu yaralanmalarýn en sýk görüldüðü yaþ 5 olarak belirlendi. En sýk yaralanma tipi %83.3 oranla ezilme tipi yaralanma olarak görülmüþken, bunun da en sýk nedeninin kapýya sýkýþma tarzý yaralanmalar olduðu görüldü. Bu yaralanmalarýn çoðuna cerrahi müdahale gerekmiþken, uygun hastalarda yara bakýmý ile sekonder iyileþme ile tedavi yapýldý.
Tartýþma: Çocukluk çaðýnda oldukça el yaralanmalarý oldukça sýktýr ve parmak ucu yaralanmalarý bunlarýn arasýnda çoðunluðu oluþturur. Çocukluk çaðýnda olan bu yaralanmalar ileri dönemde bu hastalarda önemli fonksiyonel, estetik ve psikolojik sekellere yol açmaktadýr. Bu yaralanmalarýn etiyolojisi, daðýlýmý ve mekanizmalarý hakkýnda bilgi sahibi olmak, bu konuda önleyici tedbirlerin geliþtirilmesine imkan verecektir. (SETB-2018-07-099)