Plasma PAl-I Levels in Patients With Type II Diabetes Mellitus
Nezaket Eren, Fatma Turgay, Erdinç Serin, Sevgi SoyözŞişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Biyokimya ve Klinik Biyokimya LaboratuvarıOBJECTIVE: in this study we investigated the relation of PAl-1 levels in plasma with HbAlc which indicates diabetic regulation, microalbuminuria which is one of the signs of the complications, cholesterol and triglyceride which indicates uncontrolled metabolic regulation in patients with NIDDM.
STUDY DESIGN: 48 patients with NIDDM who have been admitted to the diabetes clinic in Şişli Etfal Hospital between.lune 5-25, 1997 were included in this study. PAl-I levels were determined with EL/SA. HBAlc levels were measured with immunoassay in Hitachi 717 autoanalyzer utilizing Boehringer Mannheim reactives. Nephelometric measurement was performed for microalbumin.
RESULTS: Diabetik patients were studied in three groups(n=48). Group f consisted of patients with normal mia()albuminuria levels (<30 mglday) (n=28). Group il patients with high microalhuminuria levels (30-/40 mglday) (n=l7). Group l/1 patients with macroalbumirıuria (>140 mg/day) (n=B). The results of the three groups were compared among themselves and with the results of the control group (n=/8). No statistically significant difference in PAl-I levels was found Between study and control groups (16±16.4 nglml, 13.5±5.4 nglml respectively) (p=0./37). Similarly no statistical difference was observed among group 1, group il and group l/1 (p>0.05).
CONCLUSION: in this study we observed a positive correlation between PAl-I and HhAlc: and a weak negative correlation between aPTT and PAI-I. We attribute the significantly high PAl-1 levels in our patients to the fact that our study group consists of diabetic patients with good metabolic control.
Tip II Diabetes Mellituslu Hastalarda Plazma PAl-I Düzeyleri
Nezaket Eren, Fatma Turgay, Erdinç Serin, Sevgi SoyözŞişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Biyokimya ve Klinik Biyokimya LaboratuvarıAMAÇ: Bu çalışmada NIDDM'li hastalarda plazma PAi/ seviyelerinin, diabetik regülasyonu gösteren HhA/c, komplikasyon/arın göstergelerinden biri olan mikroabüminüri ve metabolik bozukluğun göstergesi olan kolesterol ve trigliserid ile ilişkisini araştırdık.
MATERYAL VE METOD: Çalışma grubumuzu 5-25 Haziran 1997 tarihleri arasında Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi diabet polikliniğine başvuran, daha önce NIDDM tanısı konmuş 48 hasta oluşturdu. PAI-I ölçümü ELISA yöntemi ile çalışıldı. HbAlc ölçümü immunoassay yöntemi ile Boehringer Mannheim HhA/c kiti kullanılarak
Hitachi 717 oıoanalizörürıde yapıldı. Mikroalbümin ölçümü nefelometrik olarak çalışıldı.
BULGULAR: Diabetik hasta grubumuzu (rı=48), mikroalhüminürisi normal sınırlarda olanlar (Grup I) (30 mglgün) (ıı=28), mikroalhüminürisi normalden yüksek olanlar (Grup Il) (30-/40 mglgürı) (n=/7) ve makroalhüminürisi olanlar (Grup III) (>140 mglgürı) (rı=8) olmak üzere üçe ayırdık. Bu üç gruba ait değerleri kendi "aralarında ve sağlıklı kontrol grubu (n= /8) değerleri ile karşılaştırdık. Hasta
ve kontrol gruplarında ölçülen ortalama PAi-/ düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (Sırasıyla 16±16.4 nglml; /3.5±5.4 nglml; p=0./37). Diabetik hasta gruplarım (Grup/, Grup il, Grup il/) karşılaştırdığımızda ise sonuçlar yine PAI-I için istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05).
SONUÇ: Çalışmamızda PAI-I ile HbAlc arasında pozitif korelasyon, aP7T ile PAI-I arasında zayıf negatif bir korelasyon Fardı. Hastalarımızda anlamlı derecede yüksek PAI-I seviyelerine rastlamamızı hasta grubumuzun regüle diabetiklerden oluşmasına bağladık.
Manuscript Language: Turkish