Objective: Owing to management of diabetic foot wounds (DFW) need severe and long-term treatment protocol that concerns many departments; diabetic foot ulcers necessitate multidisciplinary approach. Therefore a council was constituted that called “Wound Council”, included five deparments (endocrinology, infectious diseases, dermatology, orthopedics and plastic surgery) in Sisli Etfal Research an Training Hospital. The purpose of this study was to inform about the wound council and to emphasise the role of orthopedic approach to DFW.
Methods: A total of 42/154 patients (29 male and 13 female; mean age: 66) who had DFW, were evaluated on “Sisli Etfal Research and Training Hospital - Wound Council” and were decided to be treated by 1. Orthopaedics and Traumatology Clinic were included in this study. Patients’ demographic findings such as gender, age, location and duration of wound, wound culture, results of angiography, presence of vascular pathology, blood sugar levels, wound stages according to Wagner classificaion, surgical prosedures, complications and period of hospitalization were noted.
Results: Fifty one meeting were done in “Sisli Etfal Research and Training Hospital - Wound Council” between 2007-2009 and 154 patients were assessed. 120 of patients (76 male, 44 female and mean age: 58.6) had diabetes (type 1/2=3/117). Wound durations were changing between 2 weeks and 18 years. 42 of these patients who were hospitalized to 1. Orthopedics and Traumatology Clinic had tipe 2 diabetes mellitus (DM) and their mean wound durations were 3.4 month. Staphylococcus aerius were the more spawning microorganism. According to
Wagner classification; more half of patients were stage 4 and 5 (55.7%). 59.5% of patients had lower knee and 23.8% of patients had upper knee amputations. In addition debridement and drainage were applied to five of them, hyperbaric oxygen therapy (HBO) were added 3 of them and vacumm assisted closure (VAC) were added in 3 of them each. Reamputation precedure were applied to 9 of patients who had infection on postoperative follow-up period. Period of hospitalization period were 4-22 days (mean: 13.2).
Conclusion: Consultation traffic of necessary departments for the patients who have DFW decreases with mutidisciplinary approach. We’ve understant that orthopedic practice has an important place in this team. According to our study; for effective treatment of this DFW patients, multi clinical assessement can increase the success instead of single approach.
Amaç: Diyabetik ayak yarası uzun süreli ve ciddi tedavilere gereksinim göstermesi ve tedavinin birçok bölümü ilgilendirmesi nedeniyle multidisipliner bir yaklaşımı gerekli kılmaktadır. Bu nedenle Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde (ŞEAH) beş bölümün (endokrinoloji, enfeksiyon hastalıkları, dermatoloji, ortopedi ve plastik cerrahi) katılımı ile oluşturulan yara konseyi hakkında bilgi verilmesi ve değerlendirilen diyabetik ayak yarası (DAY) olan hastalara ortopedik açıdan yaklaşımın vurgulanması amaçlandı.
Gereç ve Yöntem: ŞEAH yara konseyinde değerlendirilen 154 hastadan 1.Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği’de yatarak tedavi görmesine karar verilen 42’si (29 erkek, 13 kadın; yaş ort: 66) çalışmaya dahil edildi. Hastaların cinsiyeti, yaşı, yara lokalizasyonu gibi demografik bulguları, yara kültür ve anjiografi sonuçları, damarsal patoloji varlığı, kan şekeri düzeyleri, Wagner sınıflamasına göre yara evreleri, yapılan cerrahi işlemler, komplikasyonlar, hastanede yatış süreleri not edildi ve irdelendi.
Bulgular: 2007-2009 tarihleri arasında ŞEAH’de 51 kez yara konseyi yapılarak 154 hasta değerlendirildi. Hastalardan 120’si (76 erkek, 44 kadın yaş ort: 58.6) diyabetikti (tip 1/2=3/117). Yara süreleri 2 hafta-18 yıl arasında değişmekteydi. Bunlardan 1.Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği’ne yatırılarak tedavi edilen 42 olgunun tamamı tip 2 diyabetes mellitustu (DM) ve ortalama yara süreleri 3.4 ay idi. Lezyonlar distal yerleşimli ve enfekte idi. Damar patolojisi olarak distalde daha fazla tıkanıklık saptandı. Kültürlerde ise en fazla stafilokokus aureus üredi. Wagner sınıflamasına göre; olguların yarısından fazlası evre 4 ve üzeri (%55.7) idi. Olgulara %59.5’ine diz altı, %23.8’ine diz üstü amputasyon yapıldı. Beş hastaya debridman ve drenaj, 3’üne hiperbarik oksijen (HBO) tedavisi, 3’üne vakum yardımlı yara kapama sistemi (VAC; vacumm assisted closure) eklendi. Ameliyat sonrası takiplerde enfeksiyon gelişen 9 olguya reamputasyon yapıldı. Hastaların hastanede yatış süreleri ise 4-22 gün (ort: 13.2 gün) olarak belirlendi.
Sonuç: DAY olan hastalar için multidisipliner yaklaşım ile hastaların klinikler arası görüş alışverişi trafiği oldukça azalmaktadır. Çalışmamız ile ortopedinin bu ekipte önemli bir yeri olduğu ve DAY olan hastaların tedavisi için tek bir bölüm dışında, diğer kliniklerle beraber yapılan değerlendirmelerin yara tedavisindeki başarıyı artıracağı sonucuna ulaştık.