The Effect of the Modified Constraint-Induced Movement Therapy on the Upper Extremity Functions of Obstetric Brachial Plexus Palsy Patients
Banu Kuran, Selamet Demir Azrak, Beril Dogu, Figen Yilmaz, Hulya Sirzai, Julide Oncu, Rana Terlemez, Aylin AyyildizDepartment of Physical Medicine and Rehabilitation, University of Health Sciences Türkiye, Şişli Etfal Training and Research Hospital, Istanbul, TürkiyeObjectives: Functional limitation of the upper extremity (UE) in obstetrical brachial plexus paralysis (OBPP) restricts a child’s participation in daily living and social activities. In treatment, the participation of UE in rehabilitation is important. Constraint-induced movement therapy (CIMT) is a promising rehabilitation approach that is used to improve the UE functions of patients with neurological dysfunctions.
Methods: This single-blinded randomized controlled clinical trial includes 30 pediatric patients diagnosed with chronic OBPP aged between 2 and 12 years. The patients were divided into two groups as a modified CIMT group and a control group. Patients in both groups underwent classical rehabilitation treatment 4 times a week for 8 weeks. Range of motion (ROM), stretching, strengthening, and proprioceptive exercises were given to both control and CIMT group. The patients in the CIMT group had to wear constraining arm slings 2 h per day and 4 days a week for 8 weeks. The patients were evaluated both before and after treatment using the Mallet classification system and the Melbourne unilateral upper limb assessment-2 (The MA2) scale.
Results: In both groups, the Mallet and MA2 scores significantly increased after the treatment process. However, the percentage of improvement was higher for the CIMT group.
Conclusion: Modified CIMT improves the joint ROM and the functional use of the extremity among OBPP-diagnosed children. This improvement is greater in the CIMT group compared to the improvement in the control group. Implementation of CIMT in a routine rehabilitation process may be helpful.
Modifiye zorunlu kullanım hareket terapisinin obstetrik brakiyal pleksus palsi hastalarında üst ekstremite fonksiyonlarına etkisi
Banu Kuran, Selamet Demir Azrak, Beril Dogu, Figen Yilmaz, Hulya Sirzai, Julide Oncu, Rana Terlemez, Aylin AyyildizSağlık Bilimleri Üniversitesi, Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, İstanbul, TürkiyeAmaç: Obstetrik brakiyal pleksus paralizinde (OBPP) üst ekstremitenin fonksiyonel kısıtlılığı, çocuğun günlük yaşam ve sosyal aktivitelere katılımını kısıtlar. Tedavide üst ekstremitenin rehabilitasyona katılımı önemlidir. Zorunlu kullanım hareket terapisi (ZKHT), nörolojik disfonksiyonu olan hastaların üst ekstremite fonksiyonlarını iyileştirmek için kullanılan umut verici bir rehabilitasyon yaklaşımıdır.
Yöntem: Bu tek kör, randomize kontrollü klinik çalışma, 2 ila 12 yaşları arasında kronik OBPP tanısı almış 30 pediyatrik hastayı içermektedir. Hastalar modifiye ZKHT grubu ve kontrol grubu olmak üzere iki gruba ayrıldı. Her iki gruptaki hastalara 8 hafta boyunca haftada dört kez klasik rehabilitasyon tedavisi uygulandı. Hem kontrol hem de ZKHT grubuna hareket açıklığı, germe, kuvvetlendirme ve proprioseptif egzersizler verildi. ZKHT grubundaki hastalar 8 hafta boyunca günde 2 saat ve haftada 4 gün kısıtlayıcı kol askıları takılması uygulaması yapıldı. Hastalar, Mallet sınıflandırma sistemi ve Melbourne tek taraflı üst ekstremite değerlendirmesi-2 ölçeği (MA2) kullanılarak tedaviden önce ve sonra değerlendirildi.
Bulgular: Her iki grupta da tedavi sürecinden sonra Mallet ve MA2 skorları anlamlı derecede arttı. Ancak, iyileşme yüzdesi ZKHT grubu için daha yüksekti.
Sonuç: Modifiye ZKHT, OBPP tanılı çocuklarda eklem hareket açıklığını ve ekstremitenin fonksiyonel kullanımını iyileştirmektedir. Bu iyileşme, kontrol grubundaki iyileşmeye kıyasla ZKHT grubunda daha fazladır. ZKHT'nin rutin bir rehabilitasyon sürecinde uygulanması yardımcı olabilir. (SETB-2021-11-333)
Manuscript Language: English