The Association between Chronic Use of Renin–Angiotensin-Aldosterone System Blockers and in-Hospital Adverse Events among COVID-19 Patients with Hypertension
Gokhan Cetinkal1, Betul Balaban Kocas1, Ozgur Selim Ser1, Hakan Kilci1, Suleyman Sezai Yildiz1, Safiye Nur Celebi2, Yildiz Verdi2, Mustafa Altinay3, Kadriye Kilickesmez11Department of Cardiology, University of Health Sciences Turkey, Sisli Hamidiye Etfal Teaching and Research Hospital, Istanbul, Turkey2Department of Infectious Diseases and Clinical Microbiology, University of Health Sciences Turkey, Sisli Hamidiye Etfal Teaching and Research Hospital, Istanbul, Turkey
3Sisli Hamidiye Etfal Education and Research Hospital, Department of Anesthesiology and Reanimation
Objectives: The effects of chronic renin–angiotensin–aldosterone system (RAAS) blockers usage on adverse outcomes and disease severity remain uncertain in COVID-19 patients with hypertension. In this study, we aimed to determine the relationship between chronic use of RAAS inhibitors and in-hospital adverse events among hypertensive patients hospitalized with COVID-19.
Methods: In this retrospective single-center study, we enrolled 349 consecutive hypertensive patients diagnosed with COVID-19 infection. All patients were chronically on angiotensin-converting enzyme inhibitors (ACEI)/ angiotensin II receptor blockers (ARB) or other antihypertensive therapies before hospital admission. Adverse clinical events were defined as in-hospital mortality, admission to intensive care unit, need for high-flow oxygen and intubation.
Results: Patients were categorized into two groups according to the type of antihypertensive therapy. (ACEI/ARBs users, N=201; ACEI/ARB nonusers, N=148) There was no statistically significant difference between ACEI/ARBs users and ACEI/ARBs nonusers concerning adverse clinical events, such as in-hospital mortality (29 (14.4%) vs. 20 (13.5%), p=0.81), ICU admission (45(22.4%) vs. 27 (18.2%), p=0.34), need for high-flow oxygen (97 (48.3%) vs. 68 (45.9%), p=0.67) and need for intubation (32(15.9%) vs. 23(15.5%), p=0.92), respectively. Also, the severity of infection did not differ among groups. The logistic regression multivariate analysis showed that age, neutrophil-lymphocyte ratio, procalcitonin and ferritin levels were independent predictors of in-hospital mortality.
Conclusion: Our results suggest that chronic use of ACEI/ARBs did not increase in-hospital adverse outcomes of hypertensive patients hospitalized with COVID-19. Although the recent data are contradictory, chronic ACEI/ARB therapy is not recommended to be discontinued in hypertensive patients during their hospitalization for COVID-19.
Hipertansiyon Tanılı COVID-19 Hastalarında Kronik Renin-Anjiotensin-Aldosteron Sistem Blokerleri Kullanımı ile Hastane İçi İstenmeyen Olaylar Arasındaki İlişki
Gokhan Cetinkal1, Betul Balaban Kocas1, Ozgur Selim Ser1, Hakan Kilci1, Suleyman Sezai Yildiz1, Safiye Nur Celebi2, Yildiz Verdi2, Mustafa Altinay3, Kadriye Kilickesmez11Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Kardiyoloji Anabilim Dalı, İstanbul2Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Bulaşıcı Hastalıklar ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, İstanbul
3Sağlık Bilimleri Üniversitesi Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, İstanbul
Amaç: Hipertansiyon tanısı olan COVID-19 hastalarının kronik renin-anjiyotensin-aldosteron sistemi (RAAS) blokeri kullanımının hastane içi istenmeyen olaylar ve hastalığın ciddiyeti üzerine etkisi halen belirsizliğini korumaktadır. Bu çalışmada COVID-19 nedeni ile hastanede yatan hipertansif hastalarda RAAS inhibitörlerinin kronik kullanımı ile hastane içi advers olaylar arasındaki ilişkiyi belirlemeyi amaçladık.
Yöntem: Bu tek merkezli ve retrospektif çalışmaya COVID-19 tanısı konmuş 349 hipertansif hastayı dahil ettik. Bütün hastalar hastane yatışı öncesinde kronik olarak anjiotensin dönüştürücü enzim inhibitörü (ADEI)/anjiotensin II reseptör blokeri (ARB) veya diğer antihipertansif tedavileri alıyordu. İstenmeyen klinik olaylar; hastane içi ölüm, yoğun bakıma gidiş,yüksek akım oksijen ihtiyacı ve entübasyon olarak belirlendi.
Bulgular: Hastalar antihipertansif tedavi tipine göre iki gruba ayrıldı. (ADEI/ARB kullananlar, n=201; ADEI/ARB kullanmayanlar n=148). ADEI/ARB kullananlarla kullanmayanlar arasında hastane içi ölüm (29(14.4%) vs 20(13.5%), p=0.81), yoğun bakıma gidiş (45(22.4%) vs 27(18.2%), p=0.34), yüksek akım oksijen ihtiyacı (97(48.3%) vs 68 (45.9%), p=0.67) ve entübasyon (32(15.9%) vs 23(15.5%),p=0.92) gibi hastane içi istenmeyen olaylar açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu. Ayrıca enfekfsiyon şiddeti de gruplar arasında benzerdi. Lojistik regresyon analizinde yaş, nötrofil/lenfosit oranı, prokalsitonin ve ferritin düzeyleri hastane içi ölüm için bağımsiz ön gördürücüler olarak saptandı.
Sonuç: Sonuçlarımız COVID-19 nedeniyle hastanede yatan hipertansif hastalarda kronik ADEI/ARB kullanımının hastane içi istenmeyen olay sıklığını artırmadığını düşündürmektedir. Son dönemde yapılan çalışmaların sonuçları çelişkili olsa da; hipertansiyonu olan COVID-19 hastalarının hastane yatışı boyunca kronik ADEI/ARB kullanımının kesilmesi önerilmemektedir. (SETB-2020-09-159)
Manuscript Language: English