Intravitreal injections and complications
Mehmet Demir, Pınar Akarsu, Dilek Güven, Yekta Sendül, Sönmez ÇınarŞişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Göz Kliniği, İstanbul -TürkiyeObjective: To report the indications of intravitreal injections, intravitreal drugs used and their complications rate
Material and Method: The charts of patients who received intravitreal injection/s for 5 years period were reviewed retrospectively. Indications for intravitreal injections, which drug was used to intravitreally, age and gender of patients, and complications of intravitreal injections were evaluated. All intravitreal injections were performed under topical anesthesia with instillation of 5% povidone iodine and irrigation with saline solution at upper temporal area through the pars plana using 27 gauge needle in the operating room. Ofloxacin 0.3% drop was used 4x1 in all cases for one week. The amount and generic name of drugs used in intravitreal injections were 1.25-2.5 mg of bevacizumab, 0.5 mg of ranibizumab and 4 or 2 mg (combined with 1.25 mg bevacizumab) of triamcinolone acetonide.
Results: This study includes 962 patients (514 females, 448 males). The mean age was 65±20.3 (18-89) old. Intravitreal injections were performed in 574 patients for diabetic macular edema, in 143 patients for age-related choroidal neovascularization, in 47 patients central retinal vein occlusion, in 107 patients for branch retinal vein occlusion, in 83 patients for proliferative diabetic retinopathy with/without intraocular hemorrhage, in 5 patients for central serous choroidopathy, and in 3 patients for adult vitelliform macular degeneration. Number of total injections was 4318 in 962 patients in 5 years. The name and ratio’s of intravitreal agents were as follows; bevacizumab (57%), ranibizumab (17%), triamcinolone acetonide (16%) and bevacizumab + triamcinolone acetonide (10%).
Conclusion: The most common indication for intravitreal injections was diabetic macular edema and the most common drug that injected intravitreally was bevacizumab. The most serious complication that occurred in 2 cases was endophthalmitis. Endophthalmitis rate was 0.046%. A spontaneously cleared vitreous hemorrhage occurred in one eye. Pseudoendophtalmitis was occurred in one case after triamcinolone injection. Retinal detachment was not recorded.
İntravitreal enjeksiyonlar ve komplikasyonları
Mehmet Demir, Pınar Akarsu, Dilek Güven, Yekta Sendül, Sönmez ÇınarŞişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Göz Kliniği, İstanbul -TürkiyeAmaç: Yapılan intravitreal enjeksiyonların nedenlerini, kullanılan intravitreal ilaçları ve onların komplikasyon oranlarını sunmak.
Gereç ve Yöntem: Beş yıllık süre diliminde intravitreal enjeksiyon yapılan hastaların kartları geriye dönük olarak incelendi. İntravitreal enjeksiyonların hangi sebeplerle yapıldığı, hangi etken maddenin verildiği, hastaların yaşı, cinsiyeti ve enjeksiyonların komplikasyonları değerlendirildi. İntravitreal enjeksiyonlar ameliyathane şartlarında topikal anestezi altında %5 povidon iyodin konjonktival alana damlatılıp serum fizyolojikle yıkandıktan sonra 27 Gauge (G) iğne ile üst temporal alanda pars planadan vitreus boşluğuna girilerek yapıldı. Bütün enjeksiyonlardan sonra 4x1 dozunda %0.3 ofloksasin damla 1 hafta boyunca kullanıldı. İntravitreal enjeksiyonlarda bevacizumab 1.25-2.5 mg, ranibizumab 0.5 mg, triamsinolon asetonid yalnız kullanıldığında 4 mg ve bevacizumab ile birlikte kullanıldığında 2 mg dozunda kullanıldı.
Bulgular: Bu çalışmaya 962 hasta (514 bayan, 448 erkek) alındı. Yaş ortalaması 65±20.3 (18-89) idi. Diyabetik maküla ödemi (DMÖ) için 574 hasta, yaşa bağlı koroid neovaskularizasyonu için 143 hasta, retinal ven kök tıkanıklığı için 47 hasta, retinal ven dal tıkanıklığı için 107 hasta, proliferatif diyabetik retinopati (DR) yalnız veya eşlik eden intraoküler hemoraji için 83 hasta, santral seröz koroidopati için 5 hasta ve yetişkin viteliform dejenerasyonu için 3 hasta olmak üzere toplam 962 hasta intravitreal enjeksiyon tedavisi almıştı. Beş yıllık süre zarfında 962 hastaya 4318 intravitreal injeksiyon yapılmıştı. İntravitreal enjeksiyon’da kullanılan etken maddelerin isimleri ve kullanılma oranları şöyleydi; bevacizumab (%57), ranibizumab (%17), triamsinolon asetonid (%16) ve triamsinolon asetonid+bevacizumab (%10).
Sonuçlar: En sık enjeksiyon nedeni DMÖ ve en sık kullanılan etken madde bevacizumab idi. Gelişen en ciddi komplikasyon endoftalmi olup 2 olguda gelişti. Endoftalmi oranı % 0.046 idi. Bir olguda kendiliğinden açılan vitreus içi hemoraji oluştu. Psödoendoftalmi bir olguda triamsinolon enjeksiyonu sonrasında gelişti. Retina dekolmanı izlenmedi.
Manuscript Language: Turkish