Objective: In our study, we aimed to investigate the effect of insulin treatment on peripheral nerves in patients with diabetes mellitus (DM) who under the oral antidiabetic therapy changed to insulin treatment. Additionally, we have searched for answer to the question that could F response used for as a parameter on monitoring the course of polyneuropathy with glycemic control. F response which use in the detection of polyneuropathy has been emphasized in previous studies.
Material and Method: Ten voluntary diabetic patients who received indication insulin treatment while being monitored with oral antidiabetic treatment and diagnosed according to the American Diabetes Association (ADA) criteria were included in our study. All our patients were outpatients of Şişli Etfal Training and Research Hospital Diabetes Mellitus Clinic. All patients were evaluated for neurological examination, serum glucose and HbA1c levels, total neuropathy score (TNS) and electrophysiological evaluations before insulin treatment and in the first and fourth week of the treatment.
Results: Seven of patients were women and three of them were men. Age of patients were ranged from 40 to 69 and the mean age was 55±9.01. DM duration of patients ranged from 1 to 15 years (mean: 6.2±4.83). On the first Electrophysiologic evaluations of four patients were assessed within normal limits. We detected sensory polyneuropathy in lower extremities in five patients and a polyneuropathy
syndrome which affecting sensory fibers in the upper extremity and both sensory and motor fibers in the lower extremities in the remaining patient. We observed particularly improvement the sensory conduction amplitude in the control electrophysiological evaluation of the patients with moderate neuropathy or without polyneuropathy but there was not a significant difference in control electrophysiological evaluation of the patients with severe polyneuropathy in the initial evaluation.
Conclusion: After occurring severe polineuropathy syndrome there is not any improvement with good glicemic control whereas early stage of polyneuropathy.
Amaç: Çalışmamızda tedavilerinde oral antidiyabetiklerden insüline geçilen diyabetes mellitus (DM) tanılı hastalarda insülinin periferik sinirler üzerindeki etkisini araştırmayı amaçladık. Ayrıca daha önceki çalışmalarda vurgulandığı gibi F yanıtının polinöropatinin saptanmasından ziyade glisemik kontrol ile polinöropati seyrinin takibinde bir parametre olarak kullanılabilirmi sorusuna yanıt aradık.
Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Diyabet Polikliniğinde Amerikan Diyabet Cemiyeti (American Diabetes Association, ADA) kriterlerine göre DM tanısı alan, oral antidiyabetik tedavi ile izlenmekte iken, insülin tedavi endikasyonu belirlenen 10 gönüllü diyabetik hasta alındı. Tüm hastaların tedavi öncesi, tedavinin 1.ve 4. haftasında nörolojik muayene ile Total Nöropati Skorlaması (TNS), serum glukoz ile HbA1c düzeyleri ve elektrofizyolojik değerlendirmeleri yapıldı.
Bulgular: Çalışmaya alınan toplam 10 olgunun 7’si kadın, 3’ü erkek idi. Yaş ortalaması 55±9.01 (40-69) idi. Olguların DM süreleri 1 ile 15 yıl arasında değişmekteydi (ort: 6.2±4.83). Olguların dördünde başlangıç elektrofizyolojik değerler normal sınırlar içindeydi. Beş olguda alt ekstremitelerde duyusal lifleri, bir olguda üst ekstremitelerde duysal alt ekstremitelerde duyusal ve motor lifleri tutan polinöropati sendromu
tespit edildi. Polinöropatisi olmayan veya ılımlı nöropatisi olan olguların kontrol elektrofizyolojik incelemelerinde özellikle duyusal ileti amplitüdlerinin iyileştiği ancak başlangıçta belirgin polinöropatisi olan olguların kontrol elektrofizyolojik incelemelerinde anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür.
Sonuç: Erken evre polinöropatinin aksine şiddetli polinöropati ortaya çıktıktan sonra iyi glisemik kontrol ile bir düzelme tespit edilmemektedir.