Evaluation of Treatment Models in the Treatment of Retinopathy of Prematurity
Semra Tiryaki Demir1, Dilek Güven1, Murat Karapapak1, Hasan Sinan Uslu2, Ali Bülbül2, İbrahim Çağrı Türker3, Selam Yekta Şendül1, Burcu Dirim11Department of Ophthalmology, Sisli Etfal Training and Research Hospital, Istanbul, Turkey2Department of Neonatology, Sisli Etfal Training and Research Hospital, Istanbul, Turkey
3Department of Ophthalmology, Lutfiye Nuri Burat State Hospital, Istanbul, Turkey
Objectives: This study aims to evaluate the treatment modalities applied for retinopathy of prematurity (ROP) and to determine the efficacy and results of treatment modalities.
Methods: Premature babies, who needed treatment for ROP and followed-up in the Neonatal Intensive Care Unit (NICU) of our hospital or external centers, were retrospectively evaluated between January 2012 and January 2017. According to the criteria determined by the International ROP committee, the zones and stages of the cases were recorded. In this study, patients were evaluated in three groups. Group 1: plus disease with any stage in zone 1, group 2: plus disease in zone 2, together with stage 2 or 3, group 3: classified as aggressive posterior retinopathy (APROP). The birth weight, gestational age, treatment weeks and treatments that were administered were recorded. Regression in plus disease, macular dragging and retinal detachment did not develop were evaluated as successful treatment.
Results: 1746 preterm babies were examined. 65 (3.7%) preterm babies were included in this study, 31 female and 34 male. 126 eyes of preterm babies were intervened. The mean birth weight was 1159 (535-2200) grams, and the mean gestational age was 28.4±2.5 (24-34) weeks. Group 1 had 33 eyes (26.1%), group 2 had 71 eyes (56.3%), and group 3 had 22 eyes (17.4%). 94 eyes (74.6%) were treated once, 26 eyes (20.6%) were treated twice, 6 eyes (4.8%) received treatment three times. The first treatment was applied at 36±2.4 (32-41) weeks. The first treatment was performed with intravitreal bevacizumab (IVB) in 75.8% of group 1 and 95.5% of group 3, and with diode laser photocoagulation (LPC) in 78.9% of group 2. There was a significant correlation between birth week and birth weight and first treatment week. Re-treatment was applied to 32,8% in LPC group and 19.2% in the IVB group due to recurrence. 5 eyes which were applied LPC+IVB did not need any re-treatment. Stage 4a retinal detachment developed in both eyes of 1 patient from group 1. Macular traction was developed in 2 eyes of 1 patient in group 2. After the treatments, success in 122 eyes (96.8%) was obtained.
Conclusion: ROP can be controlled by convenient and effective treatment. Although conventional LPC is still the first treatment option for ROP, IVB alone or combination with LPC is a highly effective treatment option for zone 1 disease and APROP. IVB reduces the number of ROP treatments.
Prematüre Retinopati Tedavisinde Uygulanan Tedavi Modellerinin Değerlendirilmesi
Semra Tiryaki Demir1, Dilek Güven1, Murat Karapapak1, Hasan Sinan Uslu2, Ali Bülbül2, İbrahim Çağrı Türker3, Selam Yekta Şendül1, Burcu Dirim11Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Göz Hastalıkları Kliniği, İstanbul2Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Neonatoloji Kliniği, İstanbul
3Lütfiye Nuri Burat Devlet Hastanesi, Göz Hastalıkları Kliniği, İstanbul
Amaç: Prematüre retinopatisi (ROP) nedeniyle uygulanan tedavi modellerinin değerlendirilmesi, tedavi modellerinin etkinliği ve sonuçlarının belirlenmesi amaçlandı.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2012- Ocak 2017 tarihleri arasında hastanemizde doğan ve takip edilen bebekler ile dış merkezlerden kliniğimize yönlendirilen, ROP nedeniyle tedavi gereksinimi olan tüm preterm bebekler retrospektif olarak değerlendirildi. Uluslararası ROP komitesinin belirlediği kriterlere göre olguların zon ve evreleri kaydedildi. Çalışmada hastalar üç grupta değerlendirildi. Grup 1: zon 1’de herhangi bir evre ile birlikte “plus (artı)” hastalık, grup 2: zon 2’de evre 2 veya 3 ile birlikte “artı” hastalık, grup 3: agresif posterior retinopati (APROP) olarak sınıflandırıldı. Olguların doğum kilosu, gestasyon yaşı, uygulanan tedaviler, tedavi sayıları ve uygulanma haftaları kaydedildi. “Artı” hastalıkta gerileme, makuler çekinti ve retina dekolmanı gelişmemesi başarılı tedavi olarak değerlendirildi.
Bulgular: Çalışma süresince 1746 preterm bebek ROP açısından muayene edildi. Çalışmaya 31 kız 34 erkek olmak üzere 65 (%3,7) bebek dahil edildi. Bebeklerin 126 gözüne müdahale edildi. Bebeklerin ortalama doğum ağırlığı 1159 (535-2200) gram, doğum süresi 28,4±2,5 (24-34) hafta idi. Grup 1’de 33 göz (%26,1), grup 2’de 71 göz (%56,3) ve grup 3’de 22 göz (%17,4) mevcuttu. Doksan dört göze (%74,6) bir, 26 göze (%20,6) iki ve 6 göze (%4,8) üç kez tedavi uygulandı. Ortalama ilk tedavi uygulanma süresi 36±2,4 (32-41) hafta idi. İlk tedavi grup 1 (%75,8) ve grup 3’de (%95,5) intravitreal bevacizumab (İVB) ile, grup 2’de (%78,9) ise diod lazer fotokoagülasyon (LFK) ile yapıldı. Doğum haftası ile doğum kilosu ve ilk tedavi uygulanma haftası arasında anlamlı pozitif korelasyon saptandı. LFK uygulanan hastaların %42,1’i ile İVB uygulanan hastaların %7’sinde rekürrens sebebi ile tekrar tedavi uygulandı (p<0.05). LFK+İVB birlikte yapılan 5 gözde nüks gelişmedi. Grup 1’den 1 hastanın 2 gözünde evre 4a retina dekolmanı gelişti. Grup 2’den 1 hastanın 2 gözünde makuler çekinti gelişti. Uygulanan tedaviler sonrası 122 gözde (%96,8) tedavide başarı sağlandı.
Sonuç: Prematüre retinopatisi uygun ve etkin tedavi ile kontrol altına alınabilmektedir. ROP’da LFK halen ilk tedavi seçeneği olmasına rağmen; zon 1 hastalık ve APROP’ta İVB tek başına veya LFK ile birlikte etkili bir tedavi seçeneğidir. İVB tedavi modeli, ROP tedavisinde göze uygulanan girişim sayısını azaltmaktadır.
Manuscript Language: English