Mitotic Activity in Gastrointestinal Stromal Tumors: Can we use Phosphohistone H3 Immunohistochemistry Instead of Hematoxylin and Eosin for Mitotic Count?
Selma Sengiz Erhan1, Sibel Sensu2, Sevinc Hallac Keser3, Elis Kangal1, Aylin Ege Gul3, Gokcen Alinak Gundogan4, Abdullah Sakin51Department of Pathology, Prof. Dr. Cemil Tascioglu City Hospital, Istanbul, Turkey2Department of Pathology, University of Istinye, Faculty of Medicine, Istanbul, Turkey
3Department of Pathology, Kartal Dr. Lutfi Kirdar City Hospital, Istanbul, Turkey
4Department of Pathology, Malatya Training and Research Hospital, Malatya, Turkey
5Department of Medical Oncology, Prof. Dr. Cemil Tascioglu City Hospital, Istanbul, Turkey
Objectives: In gastrointestinal stromal tumors (GIST), malignancy potential is determined by the prognostic disease risk stratification based on mitosis, tumor size, and location. Phosphohistone H3 (PHH3) is an immunohistochemical marker showing mitotic activity in cells. In this study, we aimed to evaluate mitosis in GIST with PHH3, compare the results with hematoxylin and eosin (HE) stained slides, and examine its relationship with other prognostic data.
Methods: Clinicopathological findings and survival were determined in GIST cases diagnosed between 2006 and 2017. The prognostic risk score was calculated according HE- and PHH3-based mitosis. The cases were classified as Group I: HE + and PHH3 + and Group II: HE + and PHH3–. They were also grouped as those diagnosed before and after 2012 and the staining results of HE and PHH3 were re-analyzed.
Results: Ninety-eight cases were included in the study. Mitosis was detected with both HE and PHH3 in 63.3% of the cases (62/98 cases) (Group I) while in 36.7% of cases, it was detected with HE but not with PHH3 (Group II). In only two cases, the risk score changed with PHH3 (very low → intermedier grade). The ratio of HE + and PHH3 + cases in 2012 and after was significantly higher than HE + and PHH3 – cases. A statistically significant relation was found between HE- and PHH3-based risk scores (p<0.05). There was a significant difference between HE-based risk score groups in terms of survival (p<0.05), while no difference was observed between the PHH3-based risk score groups (p>0.05).
Conclusion: In GIST cases, PHH3 can be used to determine mitosis in more recent blocks, taking into account the technical conditions of the laboratory, but it does not seem to be superior to mitosis detected by HE. Research should continue on new survival determinants for GIST.
Gastrointestinal stromal tümörlerde mitotik aktivite: Mitotik sayım için HE yerine Fosfohiston H3 immun belirleyiciyi kullanabilir miyiz?
Selma Sengiz Erhan1, Sibel Sensu2, Sevinc Hallac Keser3, Elis Kangal1, Aylin Ege Gul3, Gokcen Alinak Gundogan4, Abdullah Sakin51Prof. Dr. Cemil Taşcıoğlu Şehir Hastanesi, Patoloji Bölümü, İstanbul2İstinye Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı, İstanbul.
3Kartal Dr. Lütfi Kırdar Şehir Hastanesi Patoloji Bölümü, İstanbul
4Malatya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Patoloji Bölümü, Malatya
5Prof Dr. Cemil Taşcıoğlu Şehir Hastanesi, Tıbbi Onkoloji Bölümü, İstanbul.
Amaç: İnterstisyel Cajal hücrelerinden kaynaklanan gastrointestinal stromal tümörlerde (GİST) malignite potansiyeli, mitoz, tümör çapı ve yerleşim yerine dayanan prognostik hastalık risk sınıflamasıyla belirlenir. Fosfohiston H3 (FHH3) mitotik aktivite içindeki hücre nükleuslarını gösteren bir immunhistokimyasal belirleyicidir. Çalışmamızda GİST’lerde mitoz sayısını FHH3 belirleyicisiyle değerlendirmek, hematoksilen&eozin (HE) boyalı preparatlarda sayılan mitozla arasında uyum olup olmadığını karşılaştırmak ve diğer prognostik verilerle ilişkisini irdelemek amaçlanmıştır.
Yöntem: Çalışmamızda 2006-2017 yılları arasındaki GİST tanılı olguların klinikopatolojik bulguları ve takip süreleri belirlenmiştir. Her olgunun HE boyalı kesitinde mitoz sayılan bloğa FHH3 immunhistokimyasal belirleyicisi uygulanarak HE ve FHH3 bazlı mitoz sayısına göre prognostik risk skoru saptanmıştır. Olgular HE ve FHH3 boyanma uyumuna göre gruplandırılmıştır: Grup I: HE+ ve FHH3 + ve Grup II: HE+ ve FHH3 –. Olgular, ayrıca, 2012 öncesinde ve 2012 ile sonrasında tanı alanlar olarak gruplandırılmış ve HE ile FHH3 arasındaki boyanma uyumu tekrar analiz edilmiştir.
Bulgular: Çalışmada 98 olgu yer almıştır. Olguların %63.3’ünde (62/98 olgu) HE ve FHH3 ile mitoz görülmüştür (Grup I). Ancak, olguların %36.7’sinde HE’de saptanan mitozlar FHH3 ile gözlenememiştir (Grup II). Sadece iki olguda FHH3 ile risk skoru değişmiştir (çok düşük→intermedier grade). 2012 ve sonrasında HE+ ve FHH3 + olguların oranı, HE+ ve FHH3 – olgulara göre anlamlı derecede daha yüksektir. HE ve FHH3’e dayalı risk skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı uyum saptanmıştır (p<0.05). HE bazlı risk skoru grupları arasında toplam yaşam süreleri bakımından anlamlı farklılık bulunmuştur (p<0.05). Buna göre, risk skoru çok düşük ya da düşük olanların toplam yaşam süresi risk skoru yüksek olanlara göre daha uzundur. FHH3 bazlı risk skoru grupları arasında ise, fark mevcut değildir (p>0.05).
Sonuç: GİST olgularında FHH3, laboratuvarın teknik koşulları dikkate alınarak ve daha yeni bloklarda mitozu belirlemekte kullanılabilir, ancak HE ile saptanan mitoza üstün görünmemektedir. Ayrıca, GİST’te, sağkalımı öngören yeni belirleyiciler üzerinde araştırmalara devam edilmelidir. (SETB-2021-07-215)
Manuscript Language: English