Purpose: Clinical and functional arthroscopic repair results of rotator cuff tears which have been diagnosed both radiographically and clinicaly have been evaluated.
Patients And Method: 26 patients treated with arthroscopic rotator cuff tear repair have been studied. Functional scores at the last follow-up were recorded. Mean age was 52.85±8.39 (range 38- 71), Mean follow up time was 36.6±16.6 (range 14-56). 10 patients were (38.5%) male and 16 (61.5%) were female. Preoperatively patients were examined radiologically with X ray and MR and clinically with constant score. Postoperative constant scores were recorded.
Results: 18 (69.2%) of the effected shoulders were on the right side and 8 (30.2%) were on the left side. 3 (13.5%) of the patients went through acromioplasty. 76.9 % of the 26 patients had only supraspinatus tear where as in 23.1% of the patients concomitant infraspinatus tear was detected. Ethiologically three (11.5%) patients had history of shoulder trauma. Preoperative mean constant score was 52.89 (33-64) and postoperative mean constant score was 82±11.7 (56-100). All patients had significant increase in constant scores (p=0.000). Eight (30.7%) patients scored excellent, 10 (38.4%) patients good, seven (26.8%) patients fair and one (3.8%) patient bad.
Conclusion: In selected cases, when the tear is not massive, arthroscopic rotator cuff repair may be the preferred treatment method becouse of its predictable good results and relatively less complication rate. Routine acromioplasty or subacromial decompression are not recommended.
Amaç: Klinik muayene ve radyolojik olarak tanısı konulan rotator manşet yırtıklarının tam artroskopik tamiri sonuçları klinik ve fonksiyonel olarak değerlendirildi.
Hastalar ve Yöntem: Artroskopik rotator manşet yırtık tamiri yapılan ve kontrolü yapılarak fonksiyonel skorları bakılan 26 hasta değerlendirilmeye alındı. Ortalama yaş ortalama yaş 52.85±8.39’du (dağılım 38-71), ortalama takip süresi 36.6±16.6 (dağılım 14-56) ay saptanan hastaların, 10’u (%38.5) erkek, 16’i (%61.5) kadındı. Hastalar preop. direkt grafi ve MR ile radyolojik, preop ve postop constant
skoru ile klinik olarak değerlendirildi.
Bulgular: Etkilenen omuzların 18’i (%69.2) sağ, 8’i (%30.2) sol tarafta idi. 3(%13.5) hastaya akromioplasti yapıldı. Çalışmadaki 26 hastanın %76.9’unda sadece supraspinatus yırtığı mevcutken, %23.1’inde infraspinatus yırtığı da eşlik etmekte idi. Bu hastaların etyolojisine bakıldığında hastaların %11.5’inde (üç hasta) travma hikayesine rastlandı. Hastalarımızın ameliyat öncesi 52.89.1 (33-64) ve ameliyat sonrası 82.0±11.7 (56-100) constant skorları karşılaştırıldığında bütün hastaların constant skorlarında anlamlı derecede iyileşme gözlendi (p=0.000). Sekiz (%30.7) hasta mükemmel, on (%38.4) hasta iyi, yedi (%26.9) hasta orta, bir (%3.8) hasta kötü olarak değerlendirildi.
Sonuçlar: Masif olmayan seçilmiş olgularda yapılan artroskopik rotator manşet tamiri; sonuçlarının iyi olması, komplikasyonlarının az olması nedeniyle tercih edilebilir. Beraberinde rutin olarak akromiyoplasti yada subakromiyal dekompresyon önerilmemektedir.