AMAÇ: Bu çalýþmada NIDDM'li hastalarda plazma PAi/ seviyelerinin, diabetik regülasyonu gösteren HhA/c, komplikasyon/arýn göstergelerinden biri olan mikroabüminüri ve metabolik bozukluðun göstergesi olan kolesterol ve trigliserid ile iliþkisini araþtýrdýk.
MATERYAL VE METOD: Çalýþma grubumuzu 5-25 Haziran 1997 tarihleri arasýnda Þiþli Etfal Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi diabet polikliniðine baþvuran, daha önce NIDDM tanýsý konmuþ 48 hasta oluþturdu. PAI-I ölçümü ELISA yöntemi ile çalýþýldý. HbAlc ölçümü immunoassay yöntemi ile Boehringer Mannheim HhA/c kiti kullanýlarak
Hitachi 717 oýoanalizörürýde yapýldý. Mikroalbümin ölçümü nefelometrik olarak çalýþýldý.
BULGULAR: Diabetik hasta grubumuzu (rý=48), mikroalhüminürisi normal sýnýrlarda olanlar (Grup I) (30 mglgün) (ýý=28), mikroalhüminürisi normalden yüksek olanlar (Grup Il) (30-/40 mglgürý) (n=/7) ve makroalhüminürisi olanlar (Grup III) (>140 mglgürý) (rý=8) olmak üzere üçe ayýrdýk. Bu üç gruba ait deðerleri kendi "aralarýnda ve saðlýklý kontrol grubu (n= /8) deðerleri ile karþýlaþtýrdýk. Hasta
ve kontrol gruplarýnda ölçülen ortalama PAi-/ düzeyleri arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark yoktu (Sýrasýyla 16±16.4 nglml; /3.5±5.4 nglml; p=0./37). Diabetik hasta gruplarým (Grup/, Grup il, Grup il/) karþýlaþtýrdýðýmýzda ise sonuçlar yine PAI-I için istatistiksel olarak anlamlý deðildi (p>0.05).
SONUÇ: Çalýþmamýzda PAI-I ile HbAlc arasýnda pozitif korelasyon, aP7T ile PAI-I arasýnda zayýf negatif bir korelasyon Fardý. Hastalarýmýzda anlamlý derecede yüksek PAI-I seviyelerine rastlamamýzý hasta grubumuzun regüle diabetiklerden oluþmasýna baðladýk.

OBJECTIVE: in this study we investigated the relation of PAl-1 levels in plasma with HbAlc which indicates diabetic regulation, microalbuminuria which is one of the signs of the complications, cholesterol and triglyceride which indicates uncontrolled metabolic regulation in patients with NIDDM.
STUDY DESIGN: 48 patients with NIDDM who have been admitted to the diabetes clinic in Þiþli Etfal Hospital between.lune 5-25, 1997 were included in this study. PAl-I levels were determined with EL/SA. HBAlc levels were measured with immunoassay in Hitachi 717 autoanalyzer utilizing Boehringer Mannheim reactives. Nephelometric measurement was performed for microalbumin.
RESULTS: Diabetik patients were studied in three groups(n=48). Group f consisted of patients with normal mia()albuminuria levels (<30 mglday) (n=28). Group il patients with high microalhuminuria levels (30-/40 mglday) (n=l7). Group l/1 patients with macroalbumirýuria (>140 mg/day) (n=B). The results of the three groups were compared among themselves and with the results of the control group (n=/8). No statistically significant difference in PAl-I levels was found Between study and control groups (16±16.4 nglml, 13.5±5.4 nglml respectively) (p=0./37). Similarly no statistical difference was observed among group 1, group il and group l/1 (p>0.05).
CONCLUSION: in this study we observed a positive correlation between PAl-I and HhAlc: and a weak negative correlation between aPTT and PAI-I. We attribute the significantly high PAl-1 levels in our patients to the fact that our study group consists of diabetic patients with good metabolic control.

AMAÇ: Bu çalýþmada doðumsal kalp hastalýðýný düþündüren belirti ve bulgulara sahip yenidoðanlarýn deðerlendirilmesi amaçlandý.
MATERYAL VE METOD: Ekim 1996-Ekim 1998 tarihleri arasýnda Þiþli Etfal Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Yenidoðan
Kliniðine yatýrýlan hastalardan dispne, siyanoz, taþikardi, kalpte üfürüm, hepatomegali ve herhangi bir konjenital anomali saptananlar doðumsal kalp hastalýðý yönündentelekardiyografý ve elektrokardiyografi ile deðerlendirildi. Uygun hastalarda pediatrik kardiyoloji konsültasyonu istendi, ekokardiyografi yapýldý.
BULGULAR: 34 bebek doðumsal kalp hastalýðý ön tanýsý ile izlendi. I 8' i (%52. 9) erkekti. 1 O olgu (%29.4) 2500 gramýn altýndaydý, 7 olguda (%20.5) akraba evliliði öyküsü vardý. 6 bebekte (%17.6) siyanoz saptandý, 26 bebekte (%76.4) kalpte üfürüm duyuldu. Telekardiyografý ile 16 hastada kardiyomegali, 3 hastada pulmoner vaskülarizasyonda artýþ görüldü. 18 bebekte EKG bulgusu saptandý. 19 hastaya ekokardiyografi yaptýrýldý. Doðumsal kalp hastalýðý sýklýðý %0.6 olarak hesaplandý.
SONUÇ: Doðumsal kalp hastalýðý düþünülen bebeklerin fizik muayene,Jelekardiyografý ve EKG ile deðerlendirilip seçilmiþ olgularýn pediatrik kardiyoloji merkezlerine sevki kýsýtlý olanaklara sahip klinikler için en uygun yaklaþýmdýr.

OBJECTIVE: This study is designated to evaluate the neonateswith signs and symptoms implicating congenital heart disease.
STUDY DESIGN: Among the admissions to the Neonatal Clinic in Þiþli Etfal Hospital from October 1996 to October 1998, the patients with dyspnea, cyanosis, tachicardia, cardiac murmur, hepatomegaly and any congenital anomaly were assessed with respect for congenital he art disease by telecardiography and electrocardiography. When appropriate pediatric cardiology consultation and echocardiography were performed.
RESULTS: A total of 34 babies were followed up with the suspicion of congenital heart disease, 18 of them (52.9%) were boys. 10 babies (29.4%) weighed 16ss than 2500 grams. Consanguineous marriage was detected in 7 cases (20.5%). 6 babies (17.6%) had cyanosis and cardiac murmurs were auscultated in 26 (76.4%). Cardiomegaly was noted in 16 patients (47%) and increased pulmJ!nary vascularity
in 3 (9% ). 18 babies had distinctive electrocardiographic signs. Echocardiography was performed in 19 patients. The incidence of congenital heart disease was estimated ta be 0.6%.
CONCLUSIONS: Neonates with the suspicion of congenital heart disease should be evaluated with physical examination, telecardiography, electrocardiography. Selected cases should be referred to pediatric cardiology specialty centers. This is the best approach for the clinics with limited facilities.

AMAÇ: Campylohacter izolasyonunda iki seçici besiyerinin karþýlaþtýrýlmasý.
MATERYAL VE METOD: Mayýs 1995 ile Eylül 1996 tarihleri arasýnda S.B. Ankara Hastanesi Klinik Mikrobioloji
ve Enfeksiyon Hastalýklarý Kliniðine naþvuran ishalli 700 hastanýn dýþký örnekleri Skirrow seçici besiyeri (SKM) ve modifiye charcoallý deoksikolat agar'a (CCDA) ekildi.
BULGULAR: Her iki besiyerinde de 21 (%2.9) C.jejurýi, I (%0.1) C. coli, 1 (%0.J) C.fetus izole edildi. SKM' defetal flora çok yoðun olarak ürediði halde CCDA'da %15 oranýnda üredi. Kontaminantlarýn çoðu mantarlardý.

OBJECTIVE: To comparison the isolation of Campylobacter in two selective media.
MATERIAL AND METHOD: Between May /995 and September 1996, 700 diarrhea stool were inoculated to Skirow media and modifiated charcoal deoxicolate selective media.
RESULTS: 21 (2.9%) C.jejuni, 1 (0.1%) C. coli, 1 (0.1%)C.feýus isolatedfrom two selective media.

AMAÇ: Campylobacter izolasyonunda iki seçici besiyerinin karþýlaþtýrýlmasý.
MATERYAL VE METOD: Mayýs 1995 ile Eylül 1996 tarihleri arasýnda S.B. Ankara Hastanesi Klinik Mikrobioloji ve Enfeksiyon Hastalýklarý Kliniðine baþvuran ishalli 700 hastanýn dýþký örnekleri Skirrow seçici besiyeri (SKM) ve modifiye charcoallý deoksikolat agar'a (CCDA) ekildi.
BULGULAR: Her iki besiyerirýde de 21 (%2.9) C.jejuni, I (%0.1) C. coli, 1 (%0.J) C.fetus izole edildi. SKM' defetal flora çok yoðun olarak ürediði halde CCDA'da %15 oranýnda üredi. Kontaminantlarýn çoðu mantarlardý.

OBJECTIVE: To comparison the isolation of Campylobacter in two selective media.
MATERIAL AND METHOD: Between May /995 and September 1996, 700 diarrhea stool were inoculated to Skirow media and modifiated charcoal deoxicolate selective media.
RESULTS: 21 (2.9%) C.jejuni, 1 (0.1%) C. coli, 1 (0.1%) C.feýus isolated from two selective media.