Hipoglisemi yenidoðan döneminde oldukça sýk görülen metabolik sorunlardan birisi olarak kabul edilir. Bununla birlikte özellikle asemptomatik olan bebeklerde tanýmlanmasý, ve tedavisi ile ilgili tartýþmalar devam etmektedir. Kullanýlan protokollerde kimlerin taranmasý gerektiði, hangi glikoz deðerlerinin tedavi edilmesi gerektiði ile ilgili önemli derecede farklýlýklar mevcuttur. Yeni bir bilgi olarak yaþamýn ilk 48 saatinde geçici hiperinsülinemi ile birlikte geçici asemptomatik hipoglisemi tanýmlanmaktadýr. Günümüzdeki kanýta dayalý bulgular; spesifik bir kan glikoz deðerini; akut veya kronik geri dönüþümsüz beyin hasarý yapmada veya hipoglisemi taný ile tedavisini belirlemede desteklememektedir.

Amaç: Çalýþma Ýstanbul ilinde Yenidoðan Yoðun Bakým Ünitelerinin (YYBÜ) 2014 ve 2015 yýllarýndaki mevcut durumu ve deðiþikliklerini ortaya koymak amacýyla yapýldý.
Gereç ve Yöntem: Çalýþma Ýstanbul Ýl Saðlýk Müdürlüðü Kamu Yataklý Saðlýk Hizmetleri ve Acil Saðlýk Hizmetleri Þube Müdürlüklerinin YYBÜ’lere ait 2014 ve 2015 yýlý güncel verileri eþliðinde gerçekleþtirildi.
Bulgular: Ýstanbul’da toplam yenidoðan yatak sayýsý 2014 yýlý itibarý ile 1870 [1.düzey: 290 (%15,5), 2. düzey: 555 (%29,7), 3.düzey: 1025 (%54,8)] iken bu sayý 2015 yýlýnda %21,2’lik bir artýþ ile 2268’e [1.düzey: 365 (%16,1), 2. düzey: 685 (%30,2), 3.düzey: 1228 (%53,7)] yükselmiþtir. Bu yataklarýn yaklaþýk %27’si kamuya ait saðlýk kuruluþlarýnda yer almaktadýr ve ancak %40’ýnda neonatolog mevcuttur. Hastalarýn yarýsýndan fazlasý 3. düzey yataklarda tedavi görmüþtür. Ýstanbul’da bir yýlda doðan bebeklerin 2014 yýlýnda %18,2’sinin 2015 yýlýnda ise %16,1’inin yatarak tedavi aldýðý ve bu yenidoðanlarýn da yaklaþýk yarýsýnýn (2014 yýlýnda %47,8, 2015 yýlýnda %45,3) 3. düzey yataklarda izlendiði dikkati çekmektedir.
Sonuç: Ýstanbul’da yenidoðan yataðý ve neonatoloji uzmaný sayýsý son 1 yýlda ciddi oranda (%21,2) artmýþtýr. Fakat uluslararasý düzeyde ele alýndýðýnda yenidoðan uzmaný sayýsýnýn yetersiz, çalýþma düzeninin ve yatak sayýlarýnýn daðýlýmýnýn bozuk olduðu saptanmýþtýr. Perinatal bakýmýn bölgeselleþtirme çalýþmalarý acilen baþlanmalýdýr. Yenidoðan hizmet sunumunun akýlcý koþullarda tüm paydaþlarýn katýlýmý ile deðerlendirilerek temel saðlýk politikalarýnda acil eylem planý olarak ele alýnmasý gereklidir.

Objective: Spondylodiscitis is the infection of the intervertebral disc and the adjacent vertebral bodies. Pyogenic Spondylodiscitis often develops following spinal surgery, spontaneous pyogenic spondylodiscitis is rare. Delay in diagnosis due to the absence of specific findings may lead to high morbidity and mortality. In this case series, we aimed to evaluate clinical features, predisposing factors, treatment and results of patients with spontaneous spondylodiscitis followed at our clinic within five years period.
Material and Method: Between 01.01.2007-31.12.2014, files of thirteen consecutive patients diagnosed with spontaneous pyogenic spondylodiscitis and hospitalized in our clinic were studied retrospectively. Diagnosis was based on clinical presentation, laboratory findings like increased white blood cell count, erythrocyte sedimentation rate, C-reactive protein as an evidence of inflammation and also blood or biopsy culture results and magnetic resonance imaging findings consistent with the diagnosis. The demographic characteristics, history, predisposing factors, laboratory and radiological data, microorganism and treatment response of patients were evaluated.
Results: Among the patients eight were male and five female. Ages ranged between 19-87. (Mean: 61) All patients suffered from back pain. Nine patients had fever higher than 38°C, and eight patients had a nerve root compression. There were nine cases with diabetes mellitus, and three of these patients had uncontrolled diabetes mellitus. Three of the patients had end-stage renal disease undergoing dialysis. Duration of symptoms before establishing the diagnosis ranged between 15-180 days. S. aureus was the most common isolated microorganism. All S. aureus isolates were methicillin-sensitive. One of our cases was accompanied by S. aureus meningitis. The affected areas in eight cases were thoracic and and in five cases lumbar vertebra. Treatment was cefazolin in seven patients with MSSA, cefepime in patients with concomitant meningitis and ampicillin sulbactam in one patient with renal failure. One of the cases with isolated Enterococcus spp was treated with ampicillin sulbactam and one with teicoplanin. Patients with isolated Klebsiella spp were treated with levofloxacin. Four patients underwent surgical drainage. All patients responded to treatment.
Conclusion: Spontaneous pyogenic spondylodiscitis is a rare disease. However, in all patients with acute or subacute back pain the diagnosis should be considered particularly in patients with diabetes mellitus or advanced age. Early diagnosis is essential for high cure rate with appropriate medical treatment and surgical intervention if needed.

Amaç: Preeklamptik gebeliklerdeki troponin I deðerleri normal gebelerdeki deðerlerle karþýlaþtýrýlarak preeklampsideki minör myokardiyal hasar araþtýrmak ve magnezyum sülfat tedavisinin kardiak troponin I düzeyine etkisini incelemek amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya; 25 gebeden oluþan preeklamptik grup (grup 1) ve herhangi bir medikal ve obstetrik sorunu olmayan 25 gebeden oluþan kontrol grubu (grup2) olmak üzere iki grup dahil edildi. Preeklamptik gebelere uygulanan magnezyum sülfat tedavisinden öncesinde ve bitiminde troponin I düzeyleri ile saglýklý gebelerdeki troponýn I düzeyleri ölçüldü. Peeklampsi hastalarýnda magnezyum sülfat tedavisi öncesive sonrasý bakýlan ortalama serum kardiak troponin I deðerleri ile saglýklý gebelerdeki troponin I düzeyleri karsýlaþtýrýldý.
Bulgular: Ýki grup arasýnda, demografik özellikler açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark yoktu (p>0.05). Gruplar arasýnda ortalama kardiak troponin I deðerleri karþýlaþtýrýldýðýnda Grup I’de (0.0944±0.044), Grup II’ye (0.006±0.002) kýyasla yüksek düzeyde ve istatistiksel olarak anlamlý fark olduðu saptandý (p<0.05). Peeklampsi hastalarýnda (Grup I), magnezyum tedavisi öncesi kardiak troponin I deðerinin (0.094±0.044), tedavi sonrasý deðerlerden (0.0048±0.0017) yüksek olduðu ve istatistiksel olarak anlamlý fark olduðu tespit edildi (p<0.05)
Sonuç: Çalýþmamýzda, minör miyokardial hasarýn bilinen en iyi göstergesi olan troponin I’nýn preeklamptik gebelerde kontrol grubuna göre yüksek bulunmasý, gebelikte hipertansif hastalýklarla iliþkili miyokardial hasarý düþündürmektedir. Ayrýca magnezyum sülfat tedavisinin, troponin I düzeyini azalttýðý ve miyokardial hasara neden olmadýðý sonucuna varýlmýþtýr.

Amaç: Ýkinci trimester genetik amniyosentez ile fetal kromozomal anomalileri saptamada 7 yýllýk prenatal taný verilerinin retrospektif olarak analizi.
Gereç ve Yöntem: Veriler Meram Týp Fakültesi Kadýn Hastalýklarý ve Doðum Anabilim Dalý’nda Ocak 2007 ile Ocak 2014 tarihleri arasýnda yapýlan ikinci trimester genetik amniyosentezlerin amniyosit kültürü sitogenetik analizi verilerinden oluþturulmuþtur. Amniyosentez için ana endikasyonlar ileri anne yaþý, anormal maternal serum taramasý sonuçlarý ve anormal ultrason bulgularýndan oluþmaktadýr.
Kromozomal anomaliler; otozomal anöploidiler, seks kromozomu anöploidileri, poliploidiler ve yeniden düzenlenmeleri kapsamaktadýr.
Bulgular: Kromozomal anomalilerin teþhisi için toplam 3721 amniyosentez yapýldý. Bunlarýn 1677’si (%45.1) anormal maternal serum taramasý sonuçlarý, 1332’si (%35.8) ileri anne yaþý, 586’sý (%15.8) anormal ultrason bulgularý ve 126’sý da (%3.3) diðer nedenlerle yapýldý. Kromozomal anomali toplam 131 (%3.6) vakada tespit edildi. Bunlarýn 53’ü ileri anne yaþý, 37’si anormal serum tarama testi sonucu, 34’ü anormal ultrason bulgularý ve 7’si diðer nedenlerle amniyosentez yapýlan vakalardý. Kromozomal anomali teþhis edilen hastalarýn 106’sýnda (%80.9) sayýsal kromozomal anomali vardý. Diðer 25 (%19.1) hastada ise yapýsal kromozomal anomali tespit edildi.
Sonuçlar: Verilerimiz terminasyon konularý ve sonraki gebelikler ile ilgili olarak günlük pratikte uygun genetik danýþmanlýk saðlanabilmesi için bir veritabaný saðlayabilir.

Amaç: Retrospektif çalýþmamýzda ana karotid arterde intima media kalýnlýðý ölçümünün ve meme arter kalsifikasyonlarýnýn, kardiyovasküler risk belirteci olarak deðerlendirilmesini, gebelik sayýsý ve emzirme süresinin katkýsýný ölçmeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya, Taksim Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Radyoloji Kliniði’ne baþvuran ve mammografide meme arter kalsifikasyonu bulunan 40, meme arter kalsifikasyonu (MAK) bulunmayan ayný sayýda olgular katýldý. Tüm olgularýn kardiyovasküler risk faktörleri not edildi. Karotis arter intima media kalýnlýklarý (ÝMK) ölçüldü. Gebelik ve emzirme süreleri kaydedildi.
Bulgular: Yaþ ile MAK ve ÝMK arasýnda anlamlý iliþki saptandý. ÝMK artýþý olan olgularda kardiyovasküler risk faktörleri daha yüksek bulundu (1.82 ye karþýn 1.33). MAK bulunan olgularda bulunmayanlar ile karþýlaþtýrýldýðýnda artmýþ kardiyovasküler risk faktörü bulunmadý (Her iki grupta 1.675 olarak hesaplandý). Gebelik ve emzirme süresinin ÝMK ve MAK iliþkisi saptanmadý.
Sonuç: Kardiyovasküler risk belirteci olarak ÝMK artýþý MAK a kýyasla daha güvenilir bir parametredir. Gebelik sayýsý ve emzirme süresi ÝMK ve MAK üzerine etkisi bulunmamaktadýr.

Amaç: Papiller tiroid kanserinde lenf bezi metastazý sýk görülür. Bu çalýþmada; papiller tiroid kanserinde karþý paratrakeal lenf bezi metastazý oraný, karþý taraf lenf bezi metastazý için risk faktörleri ve bunlarýn lenfatik diseksiyon alan geniþliðine etkilerinin deðerlendirilmesi amaçlandý.
Gereç ve Yöntemler: Papiller tiroid kanseri tanýlý, tiroidektomi ile birlikte santral ve/veya terapötik lateral boyun diseksiyonu uygulanan, ortanca yaþ 44 (16-75) olan 27 (19K, 8E) hastanýn verileri incelendi. Karþý taraf paratrakeal metastaz geliþimi üzerine yaþ, cinsiyet, ekstratiroidal yayýlým, multifokalite, bilateralite, lenfovasküler invazyon, T evresi, prelaringeal metastaz varlýðý, pretrakeal lenf bezi metastazý, ayný taraf paratrakeal lenf bezi metastazý, lateral metastaz varlýðýnýn etkisi deðerlendirildi. Ýstatistik olarak ‘’Ki-kare’’ ve ‘’Fisher’in kesin olasýlýk’’ testleri kullanýldý.
Bulgular: Bu hastalara total tiroidektomiye ek olarak bilateral santral diseksiyon ve 12’sine ek olarak terapötik lateral boyun diseksiyonu uygulandý. T evresi sýrasýyla T1: 16 (%59.3), T2: 7 (%25.9), T3: 4 (%14.8) idi. Karþý paratrakeal metastaz geliþimi lateral metastaz (%100 vs %47.6; p=0.05) varlýðýnda anlamlý olarak yüksek bulundu.
Sonuç: Papiller tiroid kanserinde lenf nodu metastazý sýk olup, öncelikle ayný taraf paratrakeal bölge lenf bezlerinde metastaz ortaya çýkmaktadýr. Lateral metastazlý hastalarda karþý taraf paratrakeal metastaz geliþme riski daha yüksektir. Ameliyat öncesi veya peroperatif olarak lateral ve/veya lenf bezi metastazý saptanmasý, bilateral santral boyun diseksiyonu yapýlmasýnda dikkate alýnmalýdýr.

Amaç: 55 yaþ altý hastalarda uyguladýðýmýz kalça protezlerin orta dönem sonuçlarýnýn deðerlendirilmesini amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmamýza koksartroz nedeni ile total kalça artroplastisi yapýlan ve orta dönem klinik ve radyolojik takipleri deðerlendirilebilen 55 yaþ ve altý (ortalama 40.8, daðýlým 21-55) 38 hastanýn (25 kadýn, 13 erkek) toplam 54 kalçasý dahil edildi. Klinik deðerlendirme ameliyat öncesi ve sonrasýnda Harris Kalça skorlarý ile yapýldý. Hastalarýmýzýn ameliyat sonrasý hayat kaliteleri short form - 36 (SF-36) deðerlendirme anketi ile yapýldý. Bu sonuçlar karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Olgularýmýzýn yaþ ortalamasý 40.8 (daðýlým 21 –55 yaþ) idi. Ameliyat öncesi ortalama 36.62 olan Harris Kalça Skoru, ameliyat sonrasý yapýlan son kontrolde ortalama 86.56 olarak bulundu. Olgularýmýzýn %76.4’ünde iyi ve mükemmel sonuç elde edildi. Olgularýmýzýn ameliyat sonrasý SF-36 skorlarý 50 puan ve üzerinde olduðu için hayat kalitesinin iyileþtiði sonucuna varýldý. Ameliyat memnuniyeti
sorgulandýðýnda 1 hasta hariç diðer hastalar ameliyat öncesine göre daha iyi olduklarýný ve ameliyattan memnun olduklarýný vurguladýlar. Memnun olmayan bir hasta ameliyat sonrasý dönemde enfeksiyon geliþen, birden fazla ameliyat olmasý gereken ve bu ameliyatlar sonucunda kalýcý siyatik sinir paralizisi oluþan hastamýz idi.
Sonuç: Genç hastalarda tedavi için tercih edilen kalça artroplastisi ameliyatýnýn orta dönemde iyi sonuçlar verdiðini ve yaþam kalitesini arttýrdýðýný düþünüyoruz.

Amaç: Kolorektal dýþý kanserlerin karaciðer metastazlarýnda radyofrekans ablasyon (RFA) yönteminin tedavideki etkinliðinin deðerlendirilmesi.
Gereç ve Yöntem: Karaciðere metastatik kolorektal dýþý kanser tanýsý almýþ, toplam lezyon sayýsý 101 olan 28 hasta (17 kadýn, 11 erkek) retrospektif kohort çalýþmamýza dahil edildi. Çalýþmamýzda 95 (%94.1) lezyona ultrasonografi eþliðinde RFA uygulanýrken, 6 (%5.9) lezyona cerrahi rezeksiyon yapýlmýþtý. Taný anýnda 10 (%35.7) olguda tek lezyon, 18 (%64.3) olguda multipl lezyon bulunmaktaydý. Ablasyon yapýlan ortalama lezyon sayýsý 2 (1-6) ve ortalama boyut 2.4 (0.9-5.2) cm olarak belirlendi. Tüm olgular kemoradyoterapi almýþtý.
Bulgular: RFA sonrasý 1 (%3.5) olguda portal ven trombozu, 2 olguda (%7) karaciðer apsesi geliþti. Ortalama takip süresi 17 (1-51) aydý. 17 (%76) olguda ilk takipte tam ablasyon saðlandý. Rekürrens saptanan 7 olguda 13 seans reRFA uygulandý. Takipte 6 (%21) olguda yaygýn hepatik metastaz, 16 (%57) olguda karaciðer dýþý hastalýk izlendi. 9 (%32) olgu yaygýn hastalýk nedeniyle kaybedildi.
Sonuç: Sonuçlarýmýz RFA’nýn kolorektal dýþý kanserlerin karaciðer metastazlarýnda, özellikle de meme kanseri ve nöroendokrin tümörlere ait metastazlarda umut verici bir tedavi alternatifi olduðunu göstermektedir. Hastalýksýz ve genel saðkalýmý etkileyen en önemli parametre ise lezyon sayýsý olarak görülmektedir.

Amaç: Araþtýrma, Ýstanbul Þiþli Hamidiye Etfal Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi’nde çalýþan hemþirelerin, üriner sistem enfeksiyonlarýný önlemek üzere üriner kateter kullanýmýna iliþkin bilgi durumlarýný deðerlendirmek amacýyla yapýlmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: Hastanede çalýþan toplam 469 hemþirenin 111’i yoðun bakým, 271’i klinik hemþiresi olmak üzere %82’sine tanýmlayýcý nitelikte anket uygulanmýþtýr. Veriler, hemþirelerin demografik özelliklerini, bilgi durumlarýný belirlemeye yönelik 5 puanlý likert türünde hazýrlanmýþ anket formu ile toplanmýþ, sayý, yüzde, aritmetik ortalama, tek yönlü Anova ve Kruskal Wallis testleri kullanýlarak deðerlendirilmiþtir.
Bulgular: Ön lisans düzeyinde eðitim seviyesinde, 30 yaþ üstünde, bayan, mesleki deneyimi 11-15 yaþ arasýnda olan hemþirelerin katater ile iliþkili üriner sistem enfeksiyonlarýnýn önlenmesinde bilgi durumlarýnýn diðer gruplara göre yüksek olduðu saptanmýþtýr. Yoðun bakým hemþirelerinin üriner kateterizasyonun endikasyonlarý ve kateteri olan hastada dikkat edilecek genel noktalar konusunda yeterli bilgiye sahip olmadýklarý, üriner kateteri yerleþtirme sýrasýndaki uygulamalara iliþkin bilgi durumlarýnýn da yeterli olduðu belirlenmiþtir.
Sonuç: Araþtýrma, hemþirelerin eðitim durumunun, yaþýnýn, cinsiyetinin ve mesleki deneyim sürelerinin kateter ile iliþkili üriner sistem enfeksiyonlarý önleme konusundaki bilgi durumlarýný etkilediðini göstermiþtir. Hemþirelerin kateter iliþkili üriner sistem enfeksiyonlarý hakkýnda yeterli eðitim almadýklarý saptanmýþtýr. Üriner kateteri yerleþtirme sýrasýndaki uygulamalara iliþkin bilgi durumlarýnýn yeterli olduðu fakat kateter bakýmý, idrar torbasý kullanýmý ve üriner kateterizasyonun endikasyonlarý konusunda yeterli bilgiye sahip olmadýklarý saptanmýþtýr.

Amaç: Optik disk pitine baðlý geliþen seröz makülopati olgusunun lazer fotokoagülasyon ve gaz enjeksiyonu ile tedavisini sunmak.
Olgu: Yirmi bir yaþýnda bayan hasta sol gözde bulanýk görme þikayeti ile baþvurdu. Yapýlan muayenede sol gözde optik diskte pit, düzeltilmiþ en iyi görme keskinliði 20/400 (Snellen), merkezi maküla kalýnlýðý (MMK) 768 µm ve göz içi basýncý 15 mm Hg olduðu görüldü. Optik koherens tomografide seröz makülopati izlendi. Sað göz normal idi. Sol göze parasentezi takiben 0.3 ml perfloropropan (C3F8) gazý vitreus boþluðuna verildi. Üç gün süresince, günde 5 saat yüz üstü pozisyon verildi. Optik disk temporaline lazer fotokoagülasyon yapýldý. Gaz enjeksiyonundan sonra topikal brinzolamide %1 ve topical ketorolak tromethamine 2x1/gün üç ay boyunca kullanýldý. Otuzaltý aylýk takip sonunda düzeltilmiþ görmesi 20/40 seviyesine çýktý ve MMK düzeldi. Göz içi basýncýnda deðiþim olmadý.
Sonuç: Optik disk pitine baðlý seröz makülopati tedavisinde perfloropropan gaz enjeksiyonu ve lazer fotokoagülasyonuna ilave topikal medikasyon etkili ve güvenli bulundu.

Amaç: Tek taraflý optik sinir hipoplazisine baðlý olarak geliþen ambliyopi olgusu sunumu.
Olgu: On üç yaþýnda kýz çocuk sað gözünde az görme þikayeti ile baþvurdu. Yapýlan oftalmolojik muayenesinde sað gözde görme keskinliði 2/20 (-0.75), sol gözde ise 20/20 (-0.75-0.25 *88) idi. Glob hareketleri, göz içi basýncý ve ön segment muayenesi her iki gözde normaldi. Arka segment muayenesinde sað gözde optik sinir hipoplazisi (OSH) ve optik diskin çevresinde hipopigmente sarý halka görüldü. Retina sinir lifi tabakasý sað gözde sol gözden daha ince idi. Retinanýn damar yapýlanmasý normal izlendi. Klinik muayeneye ilave olarak optik koherens tomografi (OKT), fundus flöresan aniyografisi (FFA) ve görsel uyarýlmýþ potansiyel (VEP) tetkikleri yapýldý.
Sonuç: OSH’ne baðlý ambliyopi sýk olmamakla birlikte ambliyopinin nedenleri araþtýrýlýrken akýlda tutulmalýdýr.

Adenotonsillektomi sonrasý 13, 34 ve 40. günlerde masif orofarengeal kanama ile baþvuran 5 yaþýnda kadýn hasta vasküler patolojiden þüphelenilerek anjiyografi ile deðerlendirildi. Anjiyografide sað lingual arterde psödoanevrizma tespit edilerek koil ile embolize edildi. Gecikmiþ, tonsillektomi sonrasý ciddi kanamalarda vasküler patolojiler mutlaka akla getirilmelidir. Anjiyografi bu hastalarýn hem taný hem de tedavisinde etkili bir giriþimdir.

Amaç: Postpartum kanama maternal mortalitenin önde gelen nedenlerindendir. Postpartum kanama genital organlardan çoðunlukla da uterin atoniden kaynaklanýr ve nadiren genital organ dýþýndaki organlardan da kaynaklanabilir. Ýnferior epigastrik damarlarýn yaralanmasýna baðlý kanamalar postpartum kanamalara neden olabilir. Bu nadir bir durum olmasýna raðmen morbidite hatta mortaliteye
neden olabilr.
Olgu: Preeklampsi tanýsý ile takip edilen ve sezeryan ile doðum yapan hastada Pfannenstiel insizyon sonrasýnda batýn duvarýnýn çekilmesine baðlý inferior epigastrik ven yaralanmasý sonrasýnda geliþen postpartum kanama olgusu sunulmaktadýr.
Sonuç: Postpartum kanamadan þüphelenildiði zaman eðer genital organlara baðlý kanama yoksa diðer organlar dikkatli muayene edilmelidir. Özellikle de sezeryan olmuþ olgularda insizyon bölgesi mutlaka göz önünde bulundurulmalýdýr.