Amaç: Kliniðimizde uygulanan histerektomi operasyonlarýný, hastalarýn demografik özellikleri ile birlikte klinik açýdan deðerlendirmeyi amaçladýk.
Yöntem: Taksim Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Kadýn Hastalýklarý ve Doðum Kliniði’nde Ocak 2003-Haziran 2010 tarihleri arasýnda histerektomi operasyonu uygulanan 949 hastanýn demografik ve klinik özellikleri retrospektif olarak deðerlendirildi.
Sonuç: Çalýþmaya alýnan tüm hastalarýn yaþ ortalamasý 50.54±9.5 olup, vaginal yaklaþýmla yapýlan histerektomilerde yaþ ortalamasý 60.10±10.20’dir. Tüm histerektomilerin %13.17’si vaginal histerektomi olup, total abdominal histerektomi ise tüm histerektomilerin %86.83’sini oluþturmaktadýr. Histerektomi endikasyonlarý sýralamasýnda 311 (%32.77) ile myoma uteri ilk sýrada yer almakta, bunu 139 (%14.65) hasta sayýsý ile adneksiyal kitleler izlemektedir. Jinekolojik maligniteler ise endikasyonlarýn %6.74’ünü oluþturmaktadýr. Hem vaginal (%0.8’nde) hem abdominal histerektomi (%0.12’sinde) grubunda 1’er hasta olmak üzere toplam 2 hastada mesane onarýmý gerektiren mesane yaralanmasý gerçekleþmiþtir. Barsak yaralanmasý tüm vakalarýn %0.52’sinde görülmüþtür.
Yorum: Kliniðimizde abdominal histerektomi, vaginal histerektomiden daha sýk uygulanmakla birlikte, vaginal histerektomi, prolapsusu olan, özellikle anatomisi uygun vakalarda uygulanmakta ve bu kararý cerrahýn deneyimi de etkilemektedir. Bu deðerlendirmeler ýþýðýnda ülkemizdeki diðer Kadýn Hastalýklarý ve Doðum Klinikleri’nin de verileri doðrultusunda hem ülkemiz istatistiklerinin ortaya konulabileceði, hem de klinikler arasý bilgi alýþveriþinin saðlanabileceði kanaatindeyiz

Amaç: Mide ve/veya ince baðýrsak fitobezoarlarý nadir görülmekte ve zaman zaman akut batýn bulgularý ile kar- þýmýza çýkmaktadýr. Çalýþmamýzda mide ve/veya ince baðýrsak fitobezoarlarýna yönelik taný ve tedavi yaklaþýmýný deðerlendirmeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Aralýk 1999-Kasým 2010 tarihleri arasýnda fitobezoar nedeniyle ameliyat edilen hastalarýn kayýtlarý retrospektif olarak deðerlendirildi. Bu hastalarýn yaþlarý, cinsiyetleri, daha önce geçirmiþ olduklarý ameliyatlar, ek hastalýklarý, baþvuru þikayetleri ve uygulanan tedavi yöntemleri incelendi.
Bulgular: Toplam hasta sayýsý 6 (4 kadýn, 2 erkek) olup, hastalarýn yaþ ortalamasý 63,3 yýl idi. Hastalardan 4’ü acil servise, 2’si ise elektif olarak polikliniðe baþvurmuþlardý. Ýki hasta peptik ülser perforasyonu nedeniyle ameliyat edilmiþ olup 1 hastada Diyabetes Mellitus (DM) var idi. Ýki hastaya batýn ultrasonografi (USG), 2 hastaya ise bilgisayarlý batýn tomografisi (BT) çekildi; ancak hiçbirinde fitobezoar tanýsý radyolojik olarak konulamadý. Üç hastaya ameliyat öncesi yapýlan gastroskopide mide fitobezoarý görüntülendi. Fitobezoarlar endoskopik tedaviye uygun olmadýðýndan cerrahi tedavi uygulandý. Ameliyatta 2 hastadaki mide fitobeozarlarý gastrotomi ile, 1 hastadaki mide ve incebarsak fitobezoarlarý gastrotomi ve enterotomi ile, 2 hastadaki incebarsak fitobezoarlarý enterotomi ile çýkarýldý. Ýncebarsak perforasyonu olan hastada segmenter incebarsak rezeksiyonu uygulandý ve fitobezoar çýkarýldý. Ameliyat sonrasý komplikasyon gözlenmeyen hastalar ortalama 7. günde taburcu edildiler.
Sonuç: Fitobezoarlar mekanik barsak týkanýklýðýnýn ender nedenlerindendir. Özellikle geçirilmiþ mide ve duodenum ameliyatý öyküsü olan ve incebarsak týkanýklýðý bulgularýyla baþvuran hastalarda fitobezoarlar da akla gelmelidir.

Ayaktaki aksesuar kemikler genellikle asemptomatiktir. Aksesuar kemikler travma varlýðýnda yanlýþlýkla avulsiyon kýrýklarý olarak deðerlendirilebilir. Yanlýþ ön tanýlarý azaltmak için aksesuar kemiklerin lokalizasyonlarý ve sýklýðý iyi bilinmelidir. Çalýþmamýzda yaþlarý 21-83 arasýnda deðiþen, kadýn ve erkek, 277 olguya ait, ayak bileði-ayak ön-arka ve yan radyografileri, aksesuar kemikler açýsýndan retrospektif olarak incelendi. Aksesuar kemiklerin cinsiyete göre görülme sýklýðý, daðýlýmý, bilateral ve bir arada olma durumlarý araþtýrýldý. Ýncelenen 277 olgunun %45,4’ünde aksesuar kemik saptandý. En sýk görülen aksesuar kemikler aksesuar navikular kemik (%65,8), os peroneum (%16,6), os trigonum (%11,9), os vesalianum (%7,1), os subtibiale (%3,9), os talotibiale (%3,9), os intermetatarseum (%2,3) ve os interkuneiforme (%2,3) idi. Aksesuar kemikler, tüm kadýn olgularýn %45,8’inde ve tüm erkek olgularýn %44,4’ünde görüldü. Kadýn ve erkek olgularda en sýk görülen aksesuar kemik, aksesuar navikular kemikdi. Aksesuar kemikler olgularýn %55,5’inde her iki ayakta, %30,9’unda sað ayakta ve %13,4’ünde sol ayakta görüldü. En sýk bilateral olarak görülen aksesuar kemik, aksesuar navikular kemikti. Olgularýn %10,6’sýnda iki farklý aksesuar kemiðin ve %2,6’sýnda üç farklý aksesuar kemiðin bir arada olma durumu saptandý. Böylece bölgemizde ayak aksesuar kemiklerinin görülme sýklýðý ve daðýlýmý hakkýnda genel bir deðerlendirme yapmýþ olduk.

Amaç: Kliniðimizde yapýlan Pars Plana Vitrektomi (PPV) operasyonlarýnda etyolojik daðýlýmýn incelenmesi amaçlandý.
Gereç ve Yöntem: Kliniðimizde Ekim 2008–Mayýs 2010 tarihleri arasýnda PPV uygulanan olgular hasta kayýtlarýndan retrospektif olarak incelendi ve etyolojik nedenler belirlendi.
Bulgular: Hasta grubumuzu, yaþ ortalamasý 54,45 (4-84 yaþ) olan 45’i erkek olmak üzere toplam 85 hastanýn 90 gözü oluþturdu. Etyolojilerine göre deðerlendirildiðinde; olgularýn %40’ý (36 göz) proliferatif diyabetik retinopati (PDR) komplikasyonlarý, %21,1’i (19 göz) yýrtýklý retina dekolmaný (RD), %17,8’i (16 göz) makuler yüzey hastalýklarý, %8,9’u (8 göz) penetran göz yaralanmasý (bunlarýn 3’ünde göz içi yabancý cisim mevcuttu), %3,3’ü (3 göz) vitre hemorajisi, %3,3’ü (3 göz) masif submakuler hemoraji, %3,3’ü (3 göz) katarakt cerrahisi sýrasýnda geliþen vitreye nükleus veya göz içi lens (GÝL) düþmesi, %2,2’si (2 göz) endoftalmi olarak daðýlým gösterdi.
Gözlerin 14’üne ilave 2. operasyon gerekti; %64’ü (9 göz) nüks retina dekolmaný, %29’u (4 göz) geçirilmiþ cerrahi sonrasý oluþan epiretinal membran, (ERM) %7’si (1 göz) rehemoraji sebebiyle 2. kez opere edildi. Gözlerin 7’si nüks retina dekolmaný (%57-4 göz) ve cerrahiye sekonder epiretinal membran (%43-3 göz) sebebiyle 3. kez opere edildi. Ýki göz ise nüks dekolman (dev yýrtýklý retina dekolman cerrahisi sonrasý proliferatif vitreoretinopati geliþimi) sebebiyle 4. kez opere edildi. Ayrýca 12 göze ise önceki ameliyatýnda verilmiþ olan silikonun alýnmasý için mükerrer cerrahi uygulandý.
Sonuç: Kliniðimizde geniþ bir spektrumda uygulanan vitreoretinal cerrahi operasyonlarýnýn literatürle benzer daðýlýmda; proliferatif diyabetik retinopati komplikasyonlarý, retina dekolmaný ve komplikasyonlarý nedeniyle daha sýk yapýldýðý saptanmýþtýr.

Primer sklerozan kolanjit (PSK), karaciðer içi ve dýþý safra yollarýnda inflamasyon, fibrozis ve bunlarýn sonucu geli- þen darlýklarla ortaya çýkan, idiopatik, kronik ve ilerleyici özellikte bir kolestatik karaciðer hastalýðýdýr. Genellikle erkeklerde ve 40’lý yaþlarda ortaya çýkar. PSK’le birlikte en sýk görülen hastalýk inflamatuar barsak hastalýklarý (ÝBH)’dýr. PSK ve ÝBH birlikteliði erkeklerde 2 kat daha sýk iken, tek baþýna PSK kadýnlarda daha sýktýr. Genellikle sarýlýk ve kaþýntý ilk bulgularýdýr. Bu makalede, normalden farklý olarak, nadir görülen örneðiyle hafif þiddette karýn aðrýsýyla kliniðe baþvuran, 17 yaþýnda, beraberinde ek hastalýk bulunmayan erkek bir primer sklerozan kolanjit vakasýný sunmayý amaçladýk.

Fetal over kistleri diþi cinsiyetli fetüslerde abdominal lezyonlarýn önemli bir kýsmýný oluþturmakta olup, çoðunlukla unilateraldir. Bu kistlerin büyük kýsmý küçük ve asemptomatik olup spontan olarak rezorbe olabildikleri için klinik önem taþýmazlar. Bununla birlikte büyük kistlerde torsiyon, kanama ve rüptür gibi olasý komplikasyonlar cerrahi giriþim gerektirebildiðinden taný almalarý önem taþýmaktadýr. 30 yaþýnda diyabeti ve hipertansiyonu olan gebede, ultrason ile fetal pelvik bölgede kistik lezyonu saptanan ve postnatal cerrahi sonrasý hemorajik torsiyone over kisti kesin tanýsý alan olgunun ultrason ve manyetik rezonans görüntüleme bulgularýný sunmaktayýz.

Renal küçük hücreli karsinom, ultrastrüktürel ve immunohistokimyasal olarak nöroendokrin ve epitelyal neoplazm karakteristikleri gösteren oldukça agresif ve uzak metastaz potansiyeli taþýyan, nadir bir malign tümördür. Küçük hücreli karsinomlarýn yaklaþýk %5’i ekstrapulmoner yerleþimlidir ve böbrek yerleþimine de oldukça az rastlanmaktadýr. Tedavi olarak, nefrektomi ve sonrasýnda kemoterapi önerilse de yaþam süreleri oldukça kýsadýr. Vakamýz, 75 yaþýnda, sað renal pelvis yerleþimli, primer renal küçük hücreli karsinomu olan bir kadýn hastaydý. Hastaya nefrektomi gerçekleþtirildi ve patolojik deðerlendirme sonrasý, yüksek dereceli deðiþici epitel hücreli karsinom alanlarý da içeren küçük hücreli karsinom olarak rapor edildi. Kontrollerinde karaciðer metastazý saptanan ve 5 kür kemoterapi (sisplatin, etoposid) uygulanan hasta, taný konulduktan 20 ay sonra yaþamýný kaybetti.

Depresyon ve anksiyete bozukluklarý týbbi hastalýklarýn en sýk görülenlerindendir. Depresyon ve anksiyete sýklýkla birlikte görülür ve de diðer týbbi hastalýklara da çok sýk eþlik ederek onlarýn seyrini ve tedavi yanýtýný olumsuz olarak etkilerler. Depresyonun klinik olarak farklý ve bazen tanýsý zor olan birkaç alt tipi bulunur. Genel týbbi durum baðlý anksiyete bozukluklarýnýn yaný sýra, panik bozukluðu, yaygýn anksiyete bozukluðu, sosyal anksiyete bozukluðu, özgül fobi ve travma sonrasý stres bozukluðu olarak bilinen beþ ana anksiyete bozukluðu ve bunlarla iliþkili bozukluklar anksiyete bozukluklarý ailesini oluþturur. Bu bozukluklarýn taný ve tedavileri, psikiyatristler dýþýndaki hekimleri de, bu bozukluklarýn genel týbbi hastalýklarýn seyrini ve prognozunu etkilemesi bakýmýndan, ilgilendirmektedir. Bu yazýda depresyon ve anksiyete bozukluklarýnýn, epidemiyoloji, fizyopatoloji, komorbidite, taný ve tedavilerinin kýsa ve güncel bir özeti yer almaktadýr.