Fasiyal Paralizide Temporal Kas Transferi

AMAÇ: Fasiyal paralizi rekonstrüksiyonu için temporal kas transferi sonuçlarının değerlendirilmesi.
MATERYAL ve METOD: Son 8 yılda kliğinimizde 18 fasiyal paralizili hastaya rekonstrüksiyon uygulandı. Bu 18 hastanın 12'sinde dinamik yöntemler, 6’sında statik yöntemler uygulandı. Statik yöntem olarak tensor fasya lata ile askılama ve yüz germe uygulandı. Dinamik yöntem olarak temporal kas transferi tercih edildi. 2 olguda masseter kası 1/2 ön da transfere dahil edildi. Kas transferi sonrası 10. günde rehabilitasyona başlandı. Olgular en kısa 6 ay en uzun 4 yıl süre ile takip edildi.
BULGULAR: Büyük genç ve orta grubu olan hastaların etyolojisinde tümör, travma, anomali ve enfeksiyon mevcuttu. Kozmetik ve fonksiyonel sonuçlar dinamik yöntem gruhunda statik yöntem grubuna kıyasla daha başarılıydı.
SONUÇ: Temporal kas transferi uygulanan hastalarda istirahat esnasında simetri, istemli hareket sırasında 
yeterli kontrollu denge ve kabul edilebilir oral, okuler sfinkter kontrolü sağlandı.

Temporal Muscle Transfer in Facial Paralysis

OBJECTIVE: Evaluation of the results of temporal muscle used in reconstruction of facial paralysis.
STUDY DESIGN: 18 patients with facial paralysis have heen operated in our clinic during 8 years. Dynamic reconstruction methods were used 12 patients, where as 6 patients had static reconstruction methods. Static method was a comhination of oral commissure with tensor fascia lata and face lifting. Dynamic method was primarily muscle transfer for both oral and ocular sphincter control. in two patients 1/2 anterior of the masseter muscle was transferred as well. Rehahilitaion programs were started on the tenth postoperative day. The minimum and maximum follow up periods were six months and four years respectively.
RESULTS: Patient population was constituted hy young and adult patients with different etiologies such as trauma, congenital anomalies and injection. Cosmetic and functional results were superior in dynamic method group compared to method group.
CONCLUSIONS: The patients who underwent temporal muscle transfer obtained symmetry at rest, adequaty controlled balance at the time of voluntary movement, and acceptable oral and ocular sphineter control.