Periferik fasiyal paralizi nedeni ile gabapentin kullanımında sinkinezi gelişimi

Amaç: Sinkinezi, fasiyal paralizi sonrası görülen en sık komplikasyonlardan biridir. Sinkinetik hareketler fasiyal sinirden innerve olan kasların anormal senkronizasyonu sonucu meydana gelir. Bu çalışmada fasiyal paralizi sonrasında Gabapentin kullanımının klinik sinkinezi gelişimine etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza 2008- 2010 yılları arasında Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Acil Nöroloji Polikliniği ve Nöroloji Polikliniğinde akut periferik fasiyal paralizi kliniği olan toplam 76 hasta alındı. Kırkiki hastaya standart kortikosteroid tedavisi ve periaurikuler ağrı nedeniyle 800 mg/gün Gabapentin tedavisi başlandı. Kontrol grubu olan 34 hastaya, akut periferik fasiyal paralizide uygulanan standart kortikosteroid tedavisi başlandı. Tüm hastalarda fasiyal paralizinin ağırlık derecesi House-Brackmann skalasına göre derecelendirildi. İki grup sinkinezi gelişimi açısından takibe alındı.
Bulgular: Gabapentin grubuna, ortalama yaşı 43,1±14,9 olan, 16’sı kadın toplam 42 hasta alındı. Kontrol grubuna, ortalama yaşı 45,9±16,5 olan 25’i kadın toplam 34 hasta alındı. Gabapentin başlanan hasta grubundaki 7 hastada (%16,7) ve kontrol grubundaki 13 hastada (%38,2) sinkinezi geliştiği saptandı. İki grup arasında klinik olarak sinkinezi gelişimi açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,034). Gabapentin grubu ile kontrol grubu arasında klinik sinkinezi görülme zamanı arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p: 0.816). İki grubun takip süreleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (P: 0.303).
Sonuç: Sinkinezi, periferik fasiyal paralizinin bir komplikasyonudur ve önlenmesi ya da tedavi yöntemlerinin geliştirilmesi önemlidir. Bu çalışma Gabapentinin sinkinezi tedavisinde etkili olduğunu göstermektedir. Bizim sonuçlarımızın yapılacak çift kör plasebo kontrollü randomize planlanmış daha ileri çalışmalara temel oluşturacağına inanıyoruz.

Development of synkinesis as a sequela of peripheral facial paralysis treated with gabapentin

Objective: Facial synkinesis is one of the most complications of facial paralysis. Synkinetic movements are commonly occurs with the abnormal syncronization of the muscles that are innervated from the facial nerve. In this study, we aimed to evaluate the effect of gabapentin usage on the development of synkinesis after peripheral facial paralysis (PFP).
Material and Method: In our study, 76 patients who had acute peripheral facial paralysis between 2008-2010 in the Emergency Neurology Polyclinic and the Neurology Polyclinic of the Neurology Department of Şişli Etfal Research and Education Hospital were included. Forty-two patients were received standard corticosteroid therapy and 800 mg per day gabapentin treatment because of periauricular pain. The control group of 34 patients were received the standard corticosteroid therapy of peripheral facial paralysis. All the patients were graded with the House-Brackmann scale. The groups were followed for the development of synkinesis.
Results: Mean±SD age of the patients who were received gabapenthin treatment was 43,1±14,9 and 16 of 42 were female. Mean±SD age of the control group patients was 45,9±16,5 and 25 of 34 were female. Synkinesis was developed in 7 patients (%16,7) who were received gabapenthin treatment and 13 patients (%38,2) in the control group. The development of clinical synkinesis was statistically different between two groups (p<0,034). No significant difference was noted in the timing of synkinesis development and follow-up period between two groups (p: 0,816)(p: 0,303).
Conclusion: Synkinesis is an important complication of peripheral facial paralysis. Prevention and improvement of treatment modalities of PFP are important. This study shows that gabapentin is effective in the treatment of synkinesis. We conclude that our study will form a basis for advanced double blind randomized controlled trials.